Treść artykułu
- Alpinizm przemysłowy – geneza zawodu
- Cechy alpinizmu przemysłowego
- Kryteria selekcji wspinaczy przemysłowych
W artykule: Alpinizm przemysłowy – początki zawodu; rola wspinaczy-montażystów przy budowie elektrowni wodnej; charakterystyka alpinizmu przemysłowego; wady i zalety promalp; jak wybrać wspinaczy przemysłowych; ceny za produkcję prac na wysokości.
Wraz ze stałym wzrostem wysokości budynków w miastach rośnie gęstość zabudowy, często nie pozwalając na montaż rusztowań czy wieży do naprawy, bez blokowania ciągów komunikacyjnych i przejazdowych. Ponadto wynajęcie specjalistycznego sprzętu dźwigowego zapewniającego dostęp do elewacji budynków i konstrukcji o znacznej wysokości jest dość kosztowne, a jego efektywność zależy bezpośrednio od złożoności architektury obiektu. W takich sytuacjach alpiniści przemysłowi są zaangażowani w prace elewacyjne …
Alpinizm przemysłowy – geneza zawodu
Potrzeba prac na dużych wysokościach, podczas których niemożliwe było użycie specjalnego sprzętu do podnoszenia, pojawiła się po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych podczas budowy tamy w Boulder Canyon, pod koniec budowy, nazwanej imieniem 31 Prezydenta Stanów Zjednoczonych Herberta Hoovera. Pod nieobecność doświadczonych wspinaczy praca polegająca na żłobieniu otworów w ścianach kanionu młotami pneumatycznymi, a następnie umieszczeniu w nich materiałów wybuchowych i ich zdetonowaniu została powierzona górnikom. Warto zaznaczyć, że nie mieli wielkiego wyboru – w kraju szalał wielki kryzys i wynikające z niego bezrobocie. W wyniku całkowitego braku jakiegokolwiek doświadczenia alpinistycznego i niezbędnego sprzętu kilku górników w trakcie pracy wyrwało się i zmarło.
Budowa tamy w Boulder Canyon
W ZSRR pierwsze prace wysokościowe z udziałem zawodowych wspinaczy i alpinistów wykonano w oblężonym Leningradzie – wymagano zamaskowania w krótkim czasie kopuły katedry św.Izaaka (całkowita wysokość budowli 101,5 m, wysokość kopuły wewnętrznej 69 m) oraz iglicy Twierdzy Piotra i Pawła (łączna wysokość budowli to 122 m). 5 m, wysokość iglicy – 40 m). Pozłacana kopuła i iglica były znakomitymi punktami orientacyjnymi dla nazistowskich strzelców, ale nie było możliwości zamontowania siatki maskującej na tych obiektach architektonicznych od wewnątrz – istniejące przejścia były zbyt wąskie. Nawet dla wspinaczy wydarzenie to okazało się niezwykle trudne – powierzchnia kopuły, a zwłaszcza iglica obfitowała w strome powierzchnie, musieli w krótkim czasie opracować technologię linowej metody pracy. I to właśnie to pierwsze doświadczenie w pracy na dużych wysokościach stało się podstawą nowego zawodu – alpinizmu przemysłowego..
Wspinacze pracują na iglicy Admiralicji
W latach powojennych wspinacze wielokrotnie angażowali się w budowę obiektów o znaczeniu państwowym, w tym elektrowni wodnych Nurek, Toktogul i Sayano-Shushenskaya. Okazało się, że znacznie łatwiej jest wyszkolić alpinistę w zawodach budowlanych niż przezwyciężyć naturalny lęk wysokości, jaki mają zawodowi budowniczowie wykonując prace na pionach..
We współczesnej Rosji alpinizm przemysłowy, czy też, jak to się nazywa, promalp, rozwija się aktywnie od początku lat 90. – istnieje stały popyt na usługi wspinaczy. W wolnej sprzedaży pojawiły się systemy Split i anteny satelitarne, wcześniej nieosiągalne, a zwykli instalatorzy byli szczerze przerażeni, instalując je na wieżowcach. Szybki rozwój rynku reklamy zewnętrznej, z efektownymi banerami banerowymi na elewacjach budynków, wymagał również udziału doświadczonych wspinaczy z odpowiednim wyposażeniem..
Firmy sprzątające odegrały ważną rolę w rozwoju strefy przemysłowej – elewacje wielu budynków biurowych, których w dużych miastach z roku na rok przybywało, wymagały corocznego mycia i czyszczenia.
Pod naciskiem rozwijającego się rynku zawodów w 2001 roku Ministerstwo Pracy Federacji Rosyjskiej specjalnym dekretem wprowadziło zawód „alpinisty przemysłowego” do referencyjnej książki taryfowo-kwalifikacyjnej..
Cechy alpinizmu przemysłowego
Przede wszystkim istnieje głęboko błędna opinia, która utożsamia promalp z obszarem jakiegoś ekstremum. Jeśli alpiniści przemysłowi, będąc na wakacjach, wybierają się w pasma górskie, aby wspiąć się na ich szczyty – tutaj występuje ekstremalność, ale podczas pracy na elewacjach wieżowców tak nie jest i nie może być.
Profesjonalne alpinizm przemysłowy to nie tylko umiejętności wspinaczkowe. To bynajmniej nie wystarczające – każdy pracownik firmy świadczącej usługi alpinizmu przemysłowego musi być mistrzem wszechstronnym, równie biegłym w umiejętnościach malarza, instalatora, elektryka itp..
Każdy alpinista przemysłowy zobowiązany jest do zapoznania się z cechami ich wykonania na elewacji danego budynku przed przystąpieniem do pracy, aby poznać technologię pracy jaką ma wykonać.
Przestrzeganie zasad bezpieczeństwa, techniki prompalp, znajomość norm użytkowania sprzętu wspinaczkowego i jego testowanie przed użyciem – to nie jest pełna lista wymagań, których posiadanie jest obowiązkowe dla każdego alpinisty przemysłowego..
Zakres prac, w wykonanie których zaangażowani są specjaliści promalp, jest dość szeroki. Najczęściej alpiniści przemysłowi w okresie zimowym czyszczą dachy domów ze śniegu i masywnych sopli, elewacje czyścą i myją, a wiosną myją okna, latem uczestniczą w pracach wykończeniowych i malarskich. Niezależnie od aktualnego sezonu – prace nad uszczelnieniem połączeń między panelami budynków żelbetowych, montażem konstrukcji metalowych dla operatorów komórkowych oraz banerów dla firm reklamowych. Oprócz opisanych podstawowych czynności wspinaczy przemysłowych zachęca się do otwierania zatrzaśniętych drzwi wejściowych od wewnątrz, podnoszenia dużych mebli i przedmiotów, których nie można przetransportować klatką schodową do mieszkania..
Rozważ zalety i wady promalp. Pozytywne cechy to:
- brak konieczności wynajmowania wind, stawiania rusztowań, a także przeznaczania miejsca na montaż urządzeń o dowolnych wymiarach;
- nie potrzeba dużo czasu na przygotowanie się do pracy;
- praca może być wykonywana w warunkach utrudnionego dostępu do poszczególnych odcinków placu budowy;
- ryzyko uszkodzenia istniejącego wykończenia elewacji i powierzchni przeszklenia jest zredukowane prawie do zera;
- nie ma ograniczeń co do wysokości pracy;
- w przypadku prac remontowo-wykończeniowych na obiektach o specjalnej wysokości i położonych nad zbiornikiem nie ma innych metod ich wytwarzania;
- osiąga się znaczne oszczędności kosztów, ponieważ przyciągnięcie do pracy ruchomej platformy ruchomej byłoby kosztowne.
Negatywne cechy:
- pracownicy firmy promalpa muszą być w dobrej kondycji fizycznej, być stabilni psychicznie;
- wykonywanie prac na wysokościach wiąże się z dużym ryzykiem dla wykonawców;
- jakość pracy wykonywanej na dużej wysokości może być niższa niż praca o podobnej objętości i kierunku wykonywana na małej wysokości nad ziemią;
- wyniku niektórych rodzajów prac wysokościowych ze względu na ich cechy nie można zweryfikować. W tym przypadku trzeba w pełni polegać na profesjonalizmie wykonawców, co oznacza, że należy ich dobierać ze szczególną starannością..
Kryteria selekcji wspinaczy przemysłowych
Pierwszym przejawem profesjonalisty w dziedzinie promalp jest chęć wykonania każdego zadania, niezależnie od jego złożoności, bez uciekania się do podwykonawców. Innymi słowy, wysokiej klasy wykonawca nie tylko deklaruje swoje duże doświadczenie w alpinizmie przemysłowym, ale posiada cały niezbędny sprzęt i sprzęt. Im szerszy zakres usług świadczonych przez tę firmę w kierunku „alpinizmu przemysłowego”, tym mniej nieuzasadnionych dopłat podnoszących taryfy za pracę w godzinach wieczornych i świątecznych, a także im dłuższe gwarancje na świadczone usługi, tym bardziej profesjonalna jest firma i jej pracownicy.
Pracownicy firmy świadczącej usługi alpinizmu przemysłowego muszą posiadać uprawnienia do wykonywania prac wysokogórskich, corocznie przechodzić certyfikaty państwowe w specjalistycznych ośrodkach szkoleniowych alpinizmu przemysłowego.
Przyjrzyjmy się kilku typowym sytuacjom, z którymi spotykają się klienci. Co na pierwszy rzut oka może być prostsze niż mycie okien i usuwanie wykwitów z elewacji? Do czyszczenia powierzchni szklanych i gładkich stosuje się gąbki z mikrofibry mocowane w uchwytach, gumowe ściągaczki i specjalne środki chemiczne, a także cały zestaw drążków teleskopowych i obrotowych, skrobaków oraz specjalnej konstrukcji łyżki. Nieszkliwiona część elewacji, która ma porowatą strukturę, wymaga specjalnego podejścia – konieczne jest ustalenie charakteru zabrudzenia, dobór odpowiedniego środka czyszczącego oraz zastosowanie specjalistycznego sprzętu przeznaczonego do dostarczania roztworu czyszczącego na zanieczyszczone powierzchnie.
Montaż banera na ścianie budynku. Na zewnątrz operacja ta nie wygląda na szczególnie skomplikowaną – metalowa rama, do której przyczepia się płótno banerowe za pomocą gotowych oczek. Jeśli jednak taki baner ma powierzchnię kilkuset metrów kwadratowych, a na elewacji budynku, na którym ma być umieszczony, wystarczy tylko zamontować ramę – to nie jest łatwa praca. Wymagane jest staranne i dokładne zamontowanie ramy na zwykłej ścianie budynku, bez popełnienia błędu ani razu podczas prac montażowych, a następnie zamocowanie na niej płótna banerowego tak, aby nie było ani jednego zwisu lub skosu.
Koszt usług alpinizmu przemysłowego zależy od charakteru wykonywanej pracy, na przykład wiosenne mycie okien będzie kosztować klienta od 50 do 70 rubli. za m2, odśnieżanie dachu i usuwanie sopli – od 50 rubli. za m2; uszczelnianie szwów interpanelowych – około 17000 rubli. za mieszkanie dwupokojowe.
Praca wysokościowa wykonywana przez doświadczonych alpinistów przemysłowych z powodzeniem pracujących w tym segmencie rynku zawiera dodatkowe korzyści, które są niewidoczne na pierwszy rzut oka: oprócz zakupu wysokiej jakości usług klient ma pewność pełnego bezpieczeństwa pracowników swojej firmy, gości i osób postronnych na każdym etapie prac. czyli żadne przedmioty o różnej masie nie mogą spaść na głowy ludzi.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis