Treść artykułu
- Główne cechy cegieł poprzecznych
- Gdzie stosowana jest okładzina pawęży?
- Funkcje wyboru
- Zasady pracy z cegłami ryglowymi
W szerokiej gamie materiałów okładzinowych cegły poprzeczne mają elitarny status. To naprawdę szlachetny materiał, o cechach, o których opowie. Z recenzji dowiesz się o odmianach, przeznaczeniu i zasadach wykańczania cegieł poprzecznych.
Główne cechy cegieł poprzecznych
Na pierwszy rzut oka na ścianę z cegły poprzecznej nie do końca wiadomo, co spowodowało tak wysoką cenę. Niewątpliwie z wyglądu mur w żaden sposób nie budzi obrzydzenia, ale nie ma w nim nic szczególnego i wybitnego, nie ma „zapału”. Jednocześnie dla właścicieli domów z okładziną klinkierową jest to oczywiste: jest to niezwykle trwała powłoka, która nie wymaga specjalnej pielęgnacji i nie traci swoich walorów estetycznych przez dziesięciolecia..
Z wyglądu mur pawęży kojarzy się z architekturą Anglii i Europy Zachodniej XVIII-XIX wieku: geometryczny rygor i wizualna ekspansja, dzięki unikalnemu kształtowi materiału. Równie dobrze wśród miejskich ulic prezentują się budynki z ceglaną ryglową fasadą, będące po prostu niewielkim budynkiem mieszkalnym gdzieś w puszczy, na tle pięknych krajobrazów.
Cegła krzyżakowa to rodzaj cegły klinkierowej, jej nazwa pochodzi od kształtu kamienia – szerokiej płyty, której długość może dochodzić do 100-120 cm przy wysokości 4 cm, dzięki czemu powstaje bardziej szczegółowy wzór, który ma efekt kamuflażu. Na ścianie, zwłaszcza z dużej odległości, trudno jest dostrzec szczegóły spoin, które zwykle dobierane są tonalnie dla muru pawęży, a nie kontrastu. Ponadto zwiększa się jednorodność koloru: nawet jeśli w jednej partii cegieł występuje rozbieżność w odcieniu, blaknie z powodu małego rozmiaru kontrastujących obszarów.
Cegły klinkierowe nie mają ostrych krawędzi, dlatego patrząc na mur pawęży trudno powiedzieć jednoznacznie: to nowoczesny materiał fabryczny w cenie kilkudziesięciu tysięcy rubli za metr kwadratowy, czyli kamienie zebrane w kamieniołomie i doskonale posortowane. Linia niedoskonałości elementów murowanych jest bardzo cienka i dosłownie przebiega na pograniczu antropogenicznego i naturalnego. Dzięki temu patrząc na cegłę klinkierową ryglową od razu widać, że jest to materiał naturalny i przyjazny dla środowiska, niezbędny dla klasycznych kierunków konstrukcyjnych i myśli architektonicznej..
Dzięki swojej strukturze klinkier jest gęsty, twardy, a jednocześnie ma dostatecznie dużą wytrzymałość, w przeciwieństwie do większości wyrobów wykonanych z kruchej wypalanej ceramiki. Wszystko dzięki dodaniu do kompozycji zmielonych odłamków spiekanych oraz zastosowaniu niskotopliwej gliny. Większość cegieł pawęży jest produkowana w sposób autentyczny – ręcznie formowane i tłoczone, o czym świadczą odciski palców mistrza na łóżku, które są zawsze niepowtarzalne.
Gdzie stosowana jest okładzina pawęży?
Pomimo autentyczności cegła ryglowa dobrze komponuje się z nowoczesną architekturą utrzymaną w duchu urbanistyki i konstruktywizmu. Począwszy od minimalistycznych obiektów fusion poza miastem, w tym domów w stylu holenderskim, a skończywszy na modnym lofcie: murowanie pawęży wszędzie wygląda tak samo.
Istnieje kilka ograniczeń technicznych dotyczących stosowania murów ryglowych. Ze względu na małą wysokość rzędów zwiększa się względna zawartość szwów w masywu, co zapewnia mu dodatkową odkształcalność. Nawet zwykły fundament listwowy na falującym gruncie może stanowić podstawę dla muru, co często można spotkać w projektach ogrodzeń i płotów, gdy attyka o wysokości 30-40 cm jest układana za pomocą cegły ryglowej.
Innym celem jest okładzina cokołu. Klinkier nie wchłania wilgoci i ma niemal absolutną mrozoodporność, nie obawia się uszkodzeń mechanicznych, a na powierzchni cegły nie porasta mech. Cała elewacja może być również licowana cegłą poprzeczną: mur jest samonośny i nie wymaga wiązania z konstrukcją kapitału, co umożliwia wykonanie szczeliny wentylacyjnej.
Cegły poprzeczne są również szeroko stosowane w kompozycjach wnętrz. Może to być również pełna okładzina ścienna lub pojedyncze elementy architektoniczne: pilastry, panele lub po prostu lokalne odcinki ścian. Do dekoracji wnętrz, w celu zaoszczędzenia przestrzeni użytkowej, cegły klinkierowe są często cięte wzdłużnie w wąskie pręty, co w żaden sposób nie wpływa na wygląd i zmniejsza koszt na metr kwadratowy okładziny 2-3 razy.
Wysoka odporność na wahania temperatury oraz hydrofobowość poprzeczki sprawiają, że jest on optymalny do stosowania w łaźniach i saunach, gdzie taki materiał pozwala na zwiększenie bezwładności pieca, jednocześnie zapewniając mu niezawodny ekran ochronny, który nie boi się oblania wodą. Klinkier może być również stosowany do okładania kominków, ale jego odporność na ciepło nie odgrywa w tym roli: nadal wymagana jest międzywarstwy z cegły glinianej. Potrzeba ta jest podyktowana faktem, że do wyłożenia kominków stosuje się zwykle cegły cięte, co wymaga przyklejenia do podstawy nośnej. Jeśli jest to dopuszczalne w przypadku ścian, na których nie występują gwałtowne wahania temperatury, bezpośredni kontakt z paleniskiem spowoduje łuszczenie i zapadnięcie się. Możliwe jest, podobnie jak w przypadku pieca do sauny, wyłożenie solidną cegłą poprzeczną, ale jest to znacznie droższe, biorąc pod uwagę różnicę w obszarze okładziny.
Funkcje wyboru
Na rynku rosyjskim cegły dźwigarowe prezentują zarówno producenci krajowi, jak i europejscy. Nie ma sensu porównywać ich pod względem użytych surowców i cech technologii produkcji. Europa ma solidne doświadczenie w produkcji ceramiki, a dziś wiodącymi producentami cegieł z poprzeczkami są przedsiębiorstwa rodzinne o długiej historii. W Rosji cegła jest produkowana na zasadzie franczyzy, przy użyciu odpowiednich lokalnych surowców i zgodnie z instrukcjami zagranicznego nadzoru technicznego..
Nie ma też powodu, aby mówić o fundamentalnej różnicy w jakości. Pod pewnymi względami rosyjskie cegły są jeszcze lepsze: mają mniejszą zawartość bojową, co jest szczególnie ważne, jeśli kamienie zostały przecięte, a koszt produktu krajowego jest niższy. Jednak rosyjski producent nie daje gwarancji, że powłoka zachowa swój wygląd bez pojawienia się defektów przez dziesięć lat. Ale w przypadku uszkodzenia okolicy będziesz musiał zdemontować znaczną ilość muru. Uszkodzenie muru może polegać zarówno na pojawieniu się pęknięć w poszczególnych kamieniach, jak i na naruszeniu wyglądu z powodu wykwitów. Z drugiej strony importowane materiały są bardziej tolerancyjne na błędy popełniane przez nieprofesjonalnych laików lub tych, którzy wcześniej nie mieli do czynienia z cegłami poprzecznymi..
Istnieje cegła z dźwigarem szczelinowym, która nie różni się wyglądem, ale ma pewne właściwości termoizolacyjne, ma mniejszą wagę i odpowiednio cenę, ale gdy jest używana na zewnątrz, wymaga zamknięcia górnego rzędu, aby uniknąć przedostawania się wilgoci do środka. Niektóre rodzaje cegieł mają taki układ pustek, który pozwala rozpuścić kamień na dwa lub trzy paski..
Paleta kolorów cegieł poprzecznych jest bardzo osobliwa i obejmuje monochromatyczne kolory lub fakturę kamiennych skał, które często są bardzo nietypowe. O kolorze cegły decydują surowce, z których jest wykonana, dzięki temu klinkier nie blaknie na słońcu, a powierzchnia cięcia praktycznie nie różni się od zewnętrznej. Wybór cegieł dźwigarowych jest konieczny tylko wtedy, gdy istnieją stanowiska demonstracyjne lub co najmniej wysokiej jakości zdjęcia, aby móc ocenić wygląd dużych powierzchni – co najmniej 1,5x, 1,5 metra.
Podsumowując: kupując cegłę pawężową, prawie niemożliwe jest, szczerze mówiąc, złą jakość. Powód jest prosty: nie ma sensu udawać materiału klasy elitarnej, bo szczerze niska cena będzie mówić sama za siebie. Jeśli planujesz kupić ciętą cegłę, lepiej ją wyciąć w Rosji – w ten sposób jest mniejsza szansa na walkę podczas transportu. Jeśli chcesz symulować mur z cegły pełnej, możesz zamówić przycięte elementy narożne.
Zasady pracy z cegłami ryglowymi
Technika murowania cegieł poprzecznych ma pewne charakterystyczne różnice, które wynikają z jej współczynnika kształtu i właściwości wytrzymałościowych. Ponieważ kamień wywiera mniejszy nacisk na zaprawę niż klasyczna cegła, zwykle stosuje się spoiwo o bardziej miękkiej konsystencji niż zwykle. Układanie odbywa się ściśle w rzędach, zaczynając od krawędzi do środka, gdzie dodatkowe elementy są umieszczane w dowolnym miejscu. Geometria kamieni pozwala na wykonanie muru bez jakichkolwiek przemieszczeń lub dowolne określenie jego wielkości w zależności od estetycznych życzeń.
Pod prętem nie wolno układać cegieł z dźwigarów szczelinowych. Jest to trudne dla niedoświadczonych murarzy, ponieważ z powodu obecności pustek kamień bardziej tonie w roztworze. Jeśli mimo to zastosowano pręty w celu zapewnienia jednolitej spoiny, mur należy wyrównać za pomocą wodoodpornej mieszanki cementowej i strzykawki budowlanej. Po zakończeniu fugowania mur poddaje się fugowaniu skrobakiem z ogranicznikiem głębokości. Po upływie czasu schnięcia fugi cegłę należy umyć. Za pierwszym razem lepiej zrobić to w myjni samochodowej, należy również użyć detergentów, które mogą być zalecane przez producenta cegieł i zapraw.
Grubość spoiny murarskiej dobiera się w zależności od oczekiwanego efektu wizualnego. Cegły poprzeczne mogą mieć zauważalną krzywiznę na całej długości, aby ukryć wymaganą grubość spoiny do 25 mm. Oprócz muru z podkreśloną geometrią wzoru praktykowany jest mur z cienkich szwów, bardzo podobny do gruzu. W takim przypadku kontrolę prawidłowego ułożenia cegieł kontroluje łyżeczka do twarzy i górne łóżko za pomocą sznurka lub osi lasera. Stopień cementu na klinkier musi być niski, aby plastyczność spoin zapewniała wystarczającą odkształcalność muru dla klinkieru.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis