Chata wiejska – historia i tradycje

Treść artykułu

• Prozaiczna historia niezwykłych wiejskich domów
• Klasyka gatunku – architektura domku letniskowego
• Wnętrze domku letniskowego
• Nowomodny trend architektoniczny ze „skrzyni”

Jeśli kiedykolwiek podróżowałeś do Europy, prawdopodobnie pamiętasz niskie wiejskie domy, które wyglądają jak ożywione zdjęcie chaty z bajki dla dzieci: kremowe czekoladowe ściany, cukierkowy dach i precelkowe okiennice. Jest to typowy wiejski dom w alpejskich górach. Na zboczach spadzistego dachu leży ogromna czapa śniegu, połączenie kamienia i ciemnego drewna oddycha solidnością i przytulnością, az komina ciągnie się szara strużka dymu – to wszystko to chata. Dom górski jest piękny nie tylko zimą, ale także latem. Zagubiony wśród bujnej zieleni lasu, chytrze daje się kontemplować w całej okazałości. I jak oddycha … najczystsze górskie powietrze i żywiczny aromat drewna, a dookoła cisza, komfort i błogość.

Prozaiczna historia niezwykłych wiejskich domów

W tłumaczeniu z francuskiego „chata” (z francuskiego – chata) oznacza – „chata pasterska”. Takie budynki są tradycyjne dla większości europejskich przedmieść, położonych na wyżynach. W przeciwnym razie nazywane są również „domami szwajcarskimi”.

Styl architektoniczny schroniska wywodzi się z Alp. Uważa się, że takie budowle pojawiły się po raz pierwszy w Austrii w XVI-XVII wieku. Rodzina chłopska przed wielu laty została podporządkowana patriarchalnemu trybowi życia, a klan rodzinny liczył do 30 osób przez 2-3 pokolenia. Wszyscy mieszkali pod jednym dachem i prowadzili gospodarstwo domowe, hodowlę. Dlatego potrzebny był solidny dom, zdolny do schronienia przed złą pogodą w górach, a także trwały i przez wieki. Nawiasem mówiąc, majątek został odziedziczony. Te tradycje przetrwały do ​​dziś. Dom-chata – rodzinne dziedzictwo, które ma swój niepowtarzalny wygląd, zachowując historię dawno minionych pokoleń.

Mieszkańcy europejskich wiosek w regionie alpejskim budowali swoje chaty z tego, co znaleźli w górach. Były to kamienie i drewno, a do dekoracji ścian używano wapienia. Piwnica wiejskiej chaty została w całości wykonana z kamienia, co wymagało surowych warunków naturalnych panujących na terenach górskich – zimna, wiatru, śniegu, deszczu. Pierwsze piętro i poddasze zbudowano głównie z masywnego drewna sosnowego lub modrzewiowego. Z czasem drewno pociemniało, co nadało budynkowi jeszcze bardziej majestatyczny wygląd. Spadzisty dach, mocno wiszący nad ścianami domu, niezawodnie chronił jego wnętrze, chroniąc go przed złą pogodą. Na dach wzięli gont lub gont, pamiętaj, aby zwijać je małymi kamieniami, aby nie został zdmuchnięty przez wiatr. Głównym i jedynym narzędziem budowlanym był topór, ale starożytne tajemnice konstrukcji pozwoliły zachować te posiekane budynki do dziś..

W połowie XIX wieku. wiele się zmieniło, wieś została opuszczona. Rewolucja przemysłowa stworzyła nowe możliwości, w tym także dla budownictwa. Nieco zapomniany styl chatki przeżył w tym okresie „odrodzenie”. Zrujnowane domy stały się łakomym kąskiem dla przedsiębiorców, a bliskość ośrodków narciarskich uczyniła z nich prawdziwą „żyłę złota”.

Klasyka gatunku – architektura domku letniskowego

Wracając do architektury domu górskiego, przez prawie cztery wieki niewiele się zmieniło w jego kanonach. Do budowy domów w Szwajcarii nadal, zgodnie z tradycją, używa się drewna i kamienia – to podstawa. Klasyczny alpejski domek jest koniecznie zbudowany na solidnym kamiennym cokole, a górne piętra są wzniesione z masywnych belek sosnowych. Zamiast kamienia naturalnego można zastosować cegłę, ale cegłę należy otynkować lub nowoczesnego pianobetonu. Ciekawym rozwiązaniem projektowym domku letniskowego będzie ozdobne wyłożenie narożników kamieniem naturalnym oraz okładzina ścienna z tynkiem strukturalnym w jasnych kolorach.

Na podłogę pierwszą i poddasze nadaje się tylko cenne drewno iglaste – sosna, modrzew, świerk, jodła. Za pomocą specjalnych farb i lakierów lub wosku można łatwo naśladować jego sztuczne starzenie – patynę lub użyć bejcy.

Dach domku letniskowego jest dwu- lub czterospadowy, łagodnie nachylony, zwis ma wskaźnik od 1,5 do 3 m. Wygląda na dość ciężki, ale jednocześnie wcale nie czyni budynku cięższym. Do jego budowy wykorzystywane są nowoczesne pokrycia dachowe – gont modrzewiowy, giętkie dachówki, dachówki ceramiczne lub kompozytowe imitujące gont. Okna w domu są małe, ale jest ich sporo, więc do środka nie brakuje światła. Ostatnie piętro to strych, zawsze ze skośnym sufitem.

Na zewnątrz chaty nie sposób nie zauważyć zamkniętych długich balkonów i tarasów, tuż pod nadwieszonym dachem, rozmieszczonym na całym obwodzie budynku. Są ważne nie tylko od strony estetycznej, ale także mają na celu zwiększenie użyteczności materiału filmowego. Latem można je wykorzystać do wyposażenia dodatkowego terenu rekreacyjnego na świeżym powietrzu.

Ogólnie rzecz biorąc, wiejski dom alpejski nie ma specjalnego wystroju zewnętrznego, wszystko jest proste i lakoniczne. Fasada domu wykonana jest bez nadmiernego przepychu, ale nie pozbawiona godności. W przeszłości często wypisywano na nich motta lub dowcipne powiedzenia, jak rosyjskie przysłowia ludowe – „Czerwona chata nie jest z kątami, ale z ciastami”, „Rodzina jest wtedy silna, gdy jest nad nią tylko jeden dach”, „Nie tyle właściciel potrzebuje dobra, ile właściciel dobra”..

Wnętrze domku letniskowego

Być może wnętrze chaty jest bardziej malownicze niż wygląd zewnętrzny. Układ wnętrza jest dość tradycyjny dla domów wiejskich: parter jest zarezerwowany na pomieszczenia gospodarcze niemieszkalne lub może być wykorzystany na basen lub saunę fińską. Na parterze znajdują się pomieszczenia mieszkalne – z reguły kuchnia połączona z pokojem dziennym, pokój rekreacyjny, może być również gabinet, biblioteka, a także patio i bar. Poddasze z jednym lub kilkoma balkonami jest zarezerwowane głównie na sypialnie i pokoje dla dzieci. Mimo bogactwa wyposażenia wnętrz, główną zasadą wystroju domu szałasowego jest praktyczność. W wystroju wnętrz pierwszeństwo ma drewno: – schody, ściany, podłoga, sufit, okna, – wszystko powinno być drewniane. Niesamowite połączenia nie tylko różnych gatunków drewna, ale także różnorodność jego odcieni mogą podkreślić etniczne nuty wiejskiego stylu. Ściany pokoi można pomalować na jasne kolory, a dla uzyskania efektu antyku – pokryć woskiem. Drewniany sufit wraz z ozdobnymi belkami nadaje pomieszczeniom ciężki i precyzyjny akcent. Są również pokryte woskiem, jakby wracały do ​​przeszłości..

Centralnym miejscem we wnętrzu domu jest kominek. To główny element dekoracyjny w domu, środek paleniska, w którym zwykle gromadzi się cała rodzina. Znajduje się na parterze w salonie lub salonie. Światło ognia wydobywające się z kominka we wnętrzu odbija się echem od wielu lamp umieszczonych w domu.

Tradycyjny styl, w jakim udekorowane jest wnętrze domku, to wiejski. Prawie wszystkie meble to odzwierciedlają, wykonane są z drewna w stylu klasycznym, prowansalskim lub art deco, z wykończeniem skórzanym lub tkaninowym, szkłem, kuciem lub dekoracją malarską. Obecność tekstyliów powinna odzwierciedlać etniczne tradycje życia na wsi, jedność z naturą. Historia domu, rodziny, klanu tkwi w szczegółach, dlatego dodatki to główne atrybuty wnętrza. Jeśli chodzi o nowoczesne domy typu chalet, ich wnętrza mogą być dowolne, od stylu wiejskiego z akcentami szwajcarskimi, włoskimi, austriackimi lub francuskimi po art deco. Wiejska chata może być uważana za „alpejski urok” wymyślony przez szwajcarskiego projektanta Rudolfa Haene. Być może umiejętność łączenia tradycji z nowoczesnością ma głęboki sens..

Nowomodny trend architektoniczny ze „skrzyni”

W Rosji styl chatki jest raczej zapomniany. Po raz pierwszy taki szwajcarski dworek powstał w naszym kraju za czasów Pawła I pod koniec XIX wieku. Cesarzowa Maria Fiodorowna w Pawłowsku. Od tego czasu zainteresowanie domkami w zabudowie szałasowej nieco spadło, by ponownie ożywić. Wielu architektów twierdzi, że przy budowie domów wiejskich styl domków stał się dziś nowomodnym trendem..

Szwajcarska niezawodność, austriacka użyteczność, włoski temperament i francuskie wyrafinowanie – ich połączenie zawsze przypadło do gustu Rosjanom. Prawdziwa prostota, wygoda i praktyczność, bez nich domek jest nie do pomyślenia – dom, który zachowuje rodzinne tradycje i tradycje.