Treść artykułu
- Cechy i właściwości ciepłego tynku
- Co jest wliczone
- W jakich systemach izolacji zastosować
- Przygotowanie powierzchni
- Tynkowanie
- Samo gotowanie
- Wartość dekoracyjna
Coraz częściej do materiałów wykończeniowych, które łączą w sobie właściwości dekoracyjne i energooszczędne, stosuje się indywidualne technologie izolacyjne. Dziś chcemy opowiedzieć o jednym z tych materiałów: ciepłym tynku. Porozmawiajmy o jego właściwościach, zaletach i wadach, a także o sposobie aplikacji na ściany.
Cechy i właściwości ciepłego tynku
Bardzo często, zgodnie z danymi obliczeń ciepłowniczych, wymagana jest wystarczająco duża grubość izolacji – od 100–150 mm. To wyjaśnia rozwój takich materiałów budowlanych, jak porowaty beton i PCB: otaczające je ściany łączą właściwości nośne i energooszczędne. Jest całkiem przewidywalne, że to samo podejście zaczęto stosować przy produkcji materiałów do dekoracji..
Warto zauważyć, że ciepły tynk ma najprostszą technikę aplikacji, w której ostateczna jakość praktycznie nie zależy od poziomu umiejętności i doświadczenia tynkowania. Dzięki temu jest on dostępny do rozwoju i użytkowania przez entuzjastów budownictwa, a nowi pracownicy mogą szybko osiągnąć wymagany poziom umiejętności..
Sądząc po deklarowanych właściwościach, ciepły tynk ma zaskakująco harmonijne połączenie walorów technicznych. Ma przewodność cieplną porównywalną z izolacją piankowo-polimerową, przy czym nie zawiera w swoim składzie szkodliwych lotnych substancji. Pod tym względem konkurować mogą tylko drogie płyty PIR i PUR lub natrysk. Przyjazność dla środowiska materiałów umożliwia zastosowanie ciepłego tynku do prac wykończeniowych wnętrz.
Dzięki temu tynk po 100 dniach bezpośredniego kontaktu z wodą bez nadmiernego nacisku chłonie ok. 1–3% wilgoci, co daje mu niemal absolutną mrozoodporność. Hydrofobowość nie implikuje jednak utrudniania przenikania powietrza i pary wodnej, dlatego prawie wszystkie znane systemy ociepleń znajdują się w zakresie stosowania ciepłego tynku. Wreszcie warstwa tynku o wystarczająco dużej grubości może tworzyć gotową powierzchnię do wykańczania, która nie wymaga późniejszej dekoracji ani wyrównania. Tynk można również zeszlifować do bardzo małej szorstkości. Ale w jakim stopniu ten zakres cech odpowiada rzeczywistości??
Co jest wliczone
W istocie ciepły tynk nie różni się od zwykłego tynku z wyjątkiem jednej cechy. Standardowy wypełniacz (piasek) zostaje zastąpiony przez bardziej porowaty materiał o zamkniętej strukturze komórkowej. W wersji tradycyjnej stosuje się perlit ekspandowany lub wermikulit, bardziej zaawansowane marki mieszanek bazują na granulowanym szkle piankowym, niekiedy w składzie wchodzi wzmacniające włókno polimerowe.
Wermikulit ekspandowany
Oczywiście nie może obejść się bez nowoczesnej chemii polimerów. Ciepły tynk zawiera szeroką gamę modyfikatorów rozpuszczalnych w wodzie. Są to zarówno wzmacniacze plastyczności, jak i środki napowietrzające, prawie zawsze kompozycja zawiera repelenty wody, które chronią tynk przed zamoczeniem.
Granulowane szkło piankowe
Jako główne spoiwo stosuje się najczęściej cement portlandzki, ale jest jedna cecha szczególna. Zawartość spoiwa wynosi 80–85% wag., To znaczy stosunek cementu do wypełniacza wynosi 1: 5 – 1: 6. Przy deklarowanych właściwościach wytrzymałości, twardości i przyczepności cement musi być najwyższej jakości: nie niższy niż 400-D0 lub 500-D5, obecność właściwości hydrofobowych jest optymalna. Ponadto, w celu poprawy walorów dekoracyjnych powierzchni i podatności na malowanie, stosuje się białe spoiwo (PCB) lub mieszankę spoiw dwóch rodzajów razem ze zwykłym „cementem portlandzkim” (PC)..
W jakich systemach izolacji zastosować
Jak wiadomo, wiele grzejników wymaga wentylacji powietrza zewnętrznego. Intensywność wymiany powietrza powinna być na tyle duża, aby para wodna nie miała czasu na skraplanie i zamarzanie, ale swobodnie odparowała na zewnątrz.
Jedną z głównych zasad w układaniu dowolnego ciasta izolacyjnego jest to, że wymiana gazowa każdej warstwy jest zawsze nieco mniejsza niż przepuszczalność warstw bliżej zewnętrznej powierzchni. Chodzi o to, że warstwa dekoracyjnego wykończenia może znacznie spowolnić swobodne uwalnianie wilgoci..
Ponieważ po ułożeniu ciepły tynk to nic innego jak porowaty beton o małej gęstości, jego naturalna paroprzepuszczalność wynosi około 0,2–0,22 mg / m · h · Pa. Oznacza to, że nieznacznie ogranicza wymianę gazową porowatego betonu, co oznacza, że może być również stosowany do izolacji budynków ceglanych lub betonowych. Ze względu na czynniki napowietrzające porowatość wzrasta przy bardzo niewielkim uszkodzeniu hydrofobowości, a przepustowość można zwiększyć do 0,4–0,55 mg / m · h · Pa. W ten sposób nawet wełna mineralna może być pokryta ciepłym tynkiem, pod warunkiem, że ma wystarczająco dużą gęstość i wytrzymałość na ściskanie..
W przypadku budynków szkieletowych można również zastosować ciepły tynk: nawet przy braku otwartych porów jego paroprzepuszczalność jest porównywalna z drewnem. Główny haczyk polega na tym, że do uzyskania niezbędnych właściwości wymagana jest wystarczająco wysoka dokładność proporcji modyfikatorów. Dlatego należy zwracać uwagę tylko na produkty certyfikowane: nawet niewielkie naruszenie technologii produkcji mieszanki może pozbawić wykończenie deklarowanych właściwości i sprawić, że jej użycie w poszczególnych budynkach będzie niedopuszczalne. Niestety klient nie dowie się o tym, dopóki izolacja nie zostanie całkowicie zniszczona..
Przygotowanie powierzchni
Teraz wiesz, że można stosować tylko wysokiej jakości preparaty sprawdzonych marek, to pierwszy składnik udanego wyniku. Drugi to dokładne przestrzeganie technologii wykonywania pracy, która jest prosta, ale wymaga ścisłego przestrzegania szeregu wymagań.
Przy dostatecznie wysokich wartościach przyczepności tynk pozostaje wrażliwy na hydrofilne i zakurzone powierzchnie. Ponieważ głównym spoiwem pozostaje cement, zasada utwardzania ciepłego tynku jest hydratyczna, to znaczy nie wymaga powietrza, ale dużej ilości wilgoci. Z tego powodu chłonność powierzchni nośnych należy ograniczyć przez namaczanie, gruntowanie masami głęboko penetrującymi lub wstępne tynkowanie..
Powierzchnie z zagłębieniami i zagłębieniami, takie jak mur z gruzu, należy wstępnie otynkować, aby zmniejszyć zużycie. Wszystkie tynki przygotowawcze nakłada się dopiero po zagruntowaniu. W przypadku izolacji płytowych i mineralnych jedynym ograniczeniem jest wytrzymałość na odrywanie. O gęstości 300-400 kg / m3 ciepły tynk przylega do większości podłoży z siłą wyrywającą 50–70 gf / mm2, to znaczy, że nawet warstwa 10–25 cm zostanie przymocowana do podstawy z solidnym marginesem bezpieczeństwa. Z tego powodu siła i jakość przyczepności izolacji do podłoża nośnego nie może być mniejsza niż siła zrywania zastosowaną warstwą izolacji. Dla porównania należy pamiętać, że ciepły tynk jest 3-4 razy lżejszy niż zwykły.
Tynkowanie
Tynk nakłada się dokładnie w taki sam sposób, jak większość kompozycji gipsowych do wyrównywania ścian. Używa się kielni, szerokiej łopatki, można rzucać i poziomować wzdłuż latarni.
Większość marek ciepłego tynku umożliwia stosowanie automatycznych maszyn do tynkowania natryskowego. W takim przypadku należy zrozumieć, że gęstość mieszaniny bez środków napowietrzających będzie tak duża, że przepuszczalność pary po zagęszczeniu przez spray spadnie prawie do zera. Zaleca się również utrzymywanie w maszynie ciśnienia roboczego zalecanego przez producenta mieszanki..
Ciepły tynk można nakładać jednorazowo warstwami 35-50 mm, niwelując nawet bardzo duże różnice w płaszczyźnie ścian. W praktyce rzadko stosuje się warstwę większą niż 100 mm, jednak obiekty z 3-5 letnim doświadczeniem eksploatacyjnym wykazują wzorowe zachowanie pierwotnych właściwości nawet przy tych grubościach. Tynk zachowuje wysoką granicę nieodwracalnego odkształcenia po wyschnięciu i nie jest bardzo podatny na pękanie. Ale nawet przy takich właściwościach często jest wzmacniany warstwami z siatką elewacyjną lub dodaje się włókno polimerowe w celu wzmocnienia konstrukcji..
Podstawową zasadą wykańczania takimi masami jest zapobieganie wysychaniu warstwy przed ostatecznym związaniem w ciągu 36–48 godzin. Im dłużej zostanie nałożona grubsza warstwa, im dłużej powierzchnia pozostanie wilgotna. W niektórych przypadkach można zalecić przykrycie folią, aby uzyskać efekt cieplarniany i od czasu do czasu spryskać ściany wodą. Po wyschnięciu powierzchnię zaimpregnować głęboko penetrującym podkładem.
Samo gotowanie
Podstawowa podstawa materiałowa do produkcji ciepłego tynku sprawia, że bardzo kuszące jest jego samodzielne przygotowanie. Spieszymy się zawieść: zmieszanie wermikulitu z cementem w beczce nie oznacza uzyskania kompozycji o tak wysokich parametrach użytkowych. Maksymalne możliwe do uzyskania to jaśniejszy tynk o obniżonej przewodności cieplnej.
Nie oznacza to, że samodzielne przygotowanie ciepłego tynku jest niemożliwe, ale celowość tego przedsięwzięcia jest kwestionowana. Głównym problemem jest zakup komponentów o odpowiednio wysokiej czystości i jakości. Jeżeli szpachlówka nie została dostarczona w postaci paczkowanej, należy ją kilkakrotnie umyć wodą i dobrze wysuszyć. Wspomnieliśmy o drugim problemie powyżej: dość trudno jest znaleźć naprawdę wysokiej jakości cement o precyzyjnym składzie klinkieru..
Trzeci aspekt to modyfikatory i dodatki. Nie są trudne do zdobycia, ale proporcje należy dokładnie obliczyć, a jak wiadomo, im mniejsza objętość mieszanki, tym trudniej jest zachować dokładny stosunek składników. Jeśli zwiększysz stężenie plastyfikatorów, płyn może być albo zbyt ciężki, aby porofory zadziałały, albo ześlizgnie się ze ściany z powodu zmniejszonej przyczepności. Zwiększenie porowatości może prowadzić do zwiększenia wchłaniania wody, a zbyt duża ilość cementu prowadzi do zwiększonej kruchości i poważnie ogranicza grubość pojedynczej aplikacji.
Wartość dekoracyjna
Z wyglądu powierzchnia ciepłego tynku nie wyróżnia się. Ma lekką szorstkość i kolor od jasnoszarego do białego. W zasadzie sama powierzchnia nie wymaga żadnego wykończenia, ale można ją poprawić fakturując, spryskując „futrem”. Można również nałożyć dowolny tynk elewacyjny o dopuszczalnym współczynniku paroprzepuszczalności..
Ciepły tynk można malować i ponownie malować. Nie stosować farb błonotwórczych, takich jak emalie alkidowe lub silikonowe. Najlepiej nadaje się dyspersja akrylowa zawierająca pył marmurowy lub granitowy. Po każdych 3-4 aplikacjach warstwa farby może stać się tak duża, że spowalnia wymianę gazową w leżących poniżej warstwach. W takim przypadku wystarczy przeszlifować powierzchnię..
W wykańczaniu wnętrz ciepły tynk stosuje się najczęściej do ocieplenia skarp i zwiększenia ochrony termicznej ścian zewnętrznych mieszkań. W celu zwiększenia pochłaniania hałasu można również otynkować przegrody wewnętrzne. Należy pamiętać, że tynk nie chłonie wilgoci i przez to mniej angażuje się w regulację wilgotności powietrza, w przeciwieństwie do kompozycji gipsowych.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis