Co kupić koła do szlifierki: rodzaje i typy, oznaczanie

Treść artykułu

• Podstawowe rozmiary i oznaczenia
• Obrót: maksymalny i złoty środek
• Przetworzone materiały
• Zużyte materiały ścierne
• Spoiwo i wzmocnienie koła
• Podsumowanie: oznaki produktu wysokiej jakości

Proponujemy rozważyć tak pozornie banalne pytanie, jak wybór tarcz tnących do szlifierki. Opowiemy o oznakach naprawdę wysokiej jakości produktu, wyjaśnimy główne powody szybkiego szlifowania dysków i pomożemy w poruszaniu się po ich szerokim asortymencie..

Rozumie się, że ta recenzja będzie najbardziej interesująca dla specjalistów, którzy często używają szlifierek kątowych podczas pracy i starają się wybrać technikę cięcia optymalną w stosunku prędkości do zużycia materiałów eksploatacyjnych. Aby ustalić producenta dysków, należy je wielokrotnie wypróbować w akcji, a także zachować kilka zmytych resztek do testów. Czysto wizualnie, dyski można sortować tylko według małżeństwa, ujawniając pęknięcia, duże skorupy i inne wady. Aby zrozumieć podstawowe różnice w jakości, trzeba będzie złamać kilka pozostałości różnych dysków..

Podstawowe rozmiary i oznaczenia

Prawie wszystkie koła sprzedawane w Rosji są produkowane zgodnie z GOST 21963-2002, który zawiera techniczne warunki produkcji, klasyfikację i schemat oznakowania, a także GOST R 52588-2006, który reguluje wymagania dotyczące bezpieczeństwa materiałów ściernych. Obecność znaku zgodności na dysku jest wysoce pożądana.

Pierwszą grupą oznaczeń ściernic tnących jest indeks ścierniwa: A – elektrokorund, C – węglik krzemu. Wraz z oznaczeniem materiału może występować dwucyfrowa liczba, która wzrasta wraz z jakością gatunku cząstek ściernych. Druga grupa symboli to wielkość ziarna koła. Według normy powinna wynosić co najmniej 60, ale wartość ta może się znacznie różnić dla szerokiego zakresu operacji technologicznych.

Po pierwszych dwóch grupach oznaczeń wskaźniki całkowitej twardości (miękka, średnio twarda, twarda, ekstra twarda, tylko 8 stopni) i struktury (gęstość, wypełnienie) tarczy zaznaczono spacją: od najgęstszej – 1, do najbardziej porowatej – 12. Uwaga. że twardość dysku może być inna w innych warunkach zewnętrznych: temperatura, wilgotność, prędkość.

Zgodnie z przyjętym oznaczeniem ściernice do cięcia charakteryzują się spoiwem (R – wulkanit, B – bakelit, V – ceramika) oraz obecnością zbrojenia, które jest oznaczone literą F po oznaczeniu materiału. Należy zauważyć, że istnieją okręgi z połączonym spoiwem, w którym to przypadku przed wskaźnikiem obecności zbrojenia pojawia się kilka indeksów literowych. Oznakowanie jest uzupełnione specjalnymi wskaźnikami: jedna z czterech klas niewyważenia zgodnie z GOST 3060–86, klasa dokładności wymiarowej i / lub wskaźnik NM dla materiałów niemetalicznych.

Jeśli chodzi o podstawowe wymiary, prawie zawsze są one oznaczone oddzielną grupą symboli, takich jak średnica x dopasowanie x grubość. Zewnętrzna średnica tarcz używanych do pracy ze szlifierkami kątowymi wynosi 125 (115), 180 i 230 mm, gniazdo to zwykle 22, 23 mm. W przypadku pił bocznych dopuszczalny jest swobodniejszy wybór średnicy i rozmiaru otworu. Grubość dobiera się zgodnie z materiałem i techniką cięcia, ale należy pamiętać, że wzrost zasobów dysku wraz ze wzrostem grubości jest bardzo nieznaczny..

Obrót: maksymalny i złoty środek

Dwa podstawowe wymagania bezpieczeństwa podczas pracy ze szlifierkami kątowymi to nie zdejmowanie osłony ochronnej oraz nieprzekraczanie dopuszczalnej prędkości. Jeśli wszystko jest jasne z pierwszym, to jakie pułapki są ukryte, gdy nominalne obroty koła i elektronarzędzia nie pasują?

Zacznijmy od tego, że pod względem wytrzymałości i struktury dysk może po prostu nie wytrzymać zwiększonych obciążeń odśrodkowych. Ponadto obowiązuje również koncepcja dźwigni: przy wysokich obrotach obciążenie podstawy tarczy wzrasta wraz z kwadratem przyrostu odległości od środka, a zatem tarcze, które nie są obracane o 230 mm na szlifierkach kątowych poniżej 125 mm, zawsze pękają podczas próby cięcia.

Inne ograniczenia wynikają z odporności na temperaturę materiału ściernego i spoiwa. Właściwe skrawanie wymaga skutecznego usuwania wiórów, co nie jest możliwe, jeśli żywica zaczyna się topić, a krawędź tarczy traci porowatość. Nawet niewielki wzrost prędkości może prowadzić do zauważalnego spadku wydajności cięcia lub dysk zacznie się po prostu kruszyć.

Zgodnie ze standardami bezpieczeństwa dozwolone jest cięcie z prędkością mniejszą niż zalecana, ale siła posuwu musi się odpowiednio zmniejszyć. Szybkość cięcia również wyraźnie spada, ale następuje niewielki wzrost zasobów. Najlepiej wybrać tarczę, która dokładnie odpowiada parametrom narzędzia: podczas szlifowania rzeczywista wartość prędkości roboczej i momentu obrotowego spada od wartości maksymalnej, a tarcza jest coraz wolniej zużyta.

Uwaga: aby zamienić obroty na prędkość, należy przeliczyć prędkość obrotową na herc (podzieloną przez 60), a następnie pomnożyć przez obwód tarczy – średnica ?.

Przetworzone materiały

Tarcze ścierne mogą ciąć nie tylko stal i żeliwo, ale także metale nieżelazne, stal nierdzewną, a także tworzywa sztuczne, beton, cegłę i kamień. Zgodnie z ogólną klasyfikacją tarcze tnące są tradycyjnie podzielone na metalowe i niemetaliczne, ale z reguły nie podaje się bardziej szczegółowych zaleceń dotyczących wyboru wielkości ziarna, struktury i gęstości.

Ogólna istota jest taka: im wyższa twardość obrabianego materiału, tym gęstsza powinna być struktura koła, a im wyższa lepkość, tym więcej porów powinno zawierać spoiwo. Główną przyczyną szybkiego zużycia jest przegrzanie krawędzi, spowodowane przywieraniem cząstek wiórów i ich spiekaniem. Z tego powodu tarcie staje się bardzo wysokie i chłodzenie staje się trudne..

Zużyte materiały ścierne

Przy wielkości ziarna ściernego sytuacja jest mniej oczywista. Wiele osób wie, że im większa prędkość i bardziej miękki materiał do cięcia, tym większe narzędzie tnące możesz wybrać. Częściowo dotyczy to ściernic do przecinania: w przypadku stali wielkość ziarna nie powinna być mniejsza niż 60, optymalnie – ziarnistość 80 lub 100. Do aluminium lub mosiądzu można używać tarcz z ziarnem od F20, do cięcia kamienia – 36-50. Tarcze o największym ziarnie (F14, F16) nadają się do cięcia elementów plastikowych i drewnianych.

Elektrokorund jest uważany za główny materiał ścierny i służy do cięcia metali nieżelaznych i stali, w tym stali nierdzewnych. Węglik krzemu jest stosowany w bardziej specyficznych typach tarcz do cięcia kamienia, cegły, a także gruboziarnistych. Mikrotwardość węglika jest nieco wyższa, ale jest gorsza od elektrokorundu pod względem odporności na ciepło. Należy pamiętać, że materiały ścierne różnią się znacznie właściwościami w zależności od gatunku..

Spoiwo i wzmocnienie koła

Pod względem właściwości wulkanit i bakelit niewiele się różnią, poza tym, że ten drugi materiał jest bardziej odporny na zmienne obciążenia dynamiczne. Ogólnie rzecz biorąc, właściwości wytrzymałościowe tarczy zależą nie tyle od głównego spoiwa, ile od dodatków, dodatków i procesu produkcji..

Najwyższy surowiec posiadają kręgi o gęstej i jednolitej, ale delikatnej strukturze. W tym przypadku najcieńsza warstwa na powierzchni krawędzi jest równomiernie kruszona, odsłaniając świeży zestaw cząstek ściernych. Charakter mielenia nie zależy od wielkości ziarna, ponieważ rozpadające się cząstki spoiwa są zwykle kilkakrotnie większe niż cząstki ścierne.

Koła bez zbrojenia – z reguły tarcze o małych gabarytach o średnicy 115 lub 125 mm, gdzie nie jest wymagana kompensacja niszczącego działania siły odśrodkowej. Te same dyski mają najmniejszą grubość – około 1–1,25 mm. Im grubszy dysk, tym więcej warstw siatki może mieć..

Najbardziej oczywistym sposobem oceny struktury przecinarki jest przełamanie zużytego osadu na pół. Jeśli wzdłuż linii pęknięcia znajduje się sieć pęknięć, krążek jest niskiej jakości. Jeśli krąg o normalnej twardości i gęstości po prostu rozpada się w piasek, łatwo odsłaniając siatkę wzmacniającą na linii pęknięcia, jest to również oznaka produktów niskiej jakości. Optymalne jest, jeśli tarcza daje wyraźną linię na pęknięciu, podczas gdy na krawędziach nie tworzą się duże łuski i rozwarstwienia, az pęknięcia wylewa się tylko drobny ciemny piasek.

Podsumowanie: oznaki produktu wysokiej jakości

Aby szybko ciąć i oszczędzać materiały eksploatacyjne, używaj dysków o klasie wyważenia nie większej niż 2, bez widocznych defektów, z wyraźną i równomiernie naniesioną etykietą. Prędkość robocza, wielkość ziarna i struktura tarczy są dobierane dokładnie do materiału obrabianego przedmiotu i techniki cięcia.

W praktyce dobrze sprawdziły się przecinane felgi wykonane przez firmę LugaAbrasiv, a także droższe, ale sprawdzone przez lata Bosh i Makita. HILTI może pochwalić się wysokiej jakości materiałami eksploatacyjnymi za rozsądną cenę, te dyski mają bardzo długą żywotność.

Naturalnie, użycie drogich tarcz niekoniecznie zapewni oszczędności w stale powtarzających się rutynowych operacjach cięcia, ale może zapewnić znaczny wzrost jakości obróbki powierzchni. Dlatego zalecana jest seria testów. Potnij te same stalowe paski naramienne, na przykład stal kątową, na cienkie płytki i policz liczbę cięć. Po wykonaniu 20-30 cięć każdą z badanych tarcz, zmierz ich ostateczny promień, wyciągnij wnioski dotyczące prędkości szlifowania. Należy pamiętać, że stopień zużycia w różnych częściach tarczy może się różnić, najważniejsza jest część skrajna, ponieważ od tego zależy głębokość cięcia. Pamiętaj też, że odpowiednio dobrana tarcza jest zawsze lepsza niż droga marka, która nie jest przeznaczona do indywidualnych zadań – nie ma uniwersalnych tarcz tnących.