Zdecydowana większość rezydencji i domków w Moskwie i regionie moskiewskim ma dachy dwuspadowe. Dachy płaskie są rzadko stosowane i najczęściej służą do przykrycia wystających części domu, tarasów itp. Strukturalnie tradycyjny dach płaski, często nazywany „miękkim” dachem, składa się z płyty nośnej, na którą kładzie się materiał termoizolacyjny (płyty z wełny mineralnej) na warstwie paroizolacyjnej, chronionej przed opadami atmosferycznymi za pomocą wodoodpornej wykładziny na bazie bitumicznych materiałów w rolkach (rys. 1)..
Jednak ten projekt ma wiele wad. Nie zawsze jest możliwe zapewnienie całkowitej szczelności warstwy paroizolacyjnej, w wyniku czego para wodna wnika w grubość izolacji i gromadzi się w niej, gdyż gęsta wykładzina hydroizolacyjna zapobiega parowaniu wilgoci. Z biegiem czasu w izolacji gromadzi się dużo wilgoci, która spływa tworząc mokre plamy na suficie, dodatkowo przy ujemnych temperaturach woda zamarza, zwiększa swoją objętość i zrywa hydroizolację z podłoża. Podczas pracy wykładzina hydroizolacyjna jest narażona na wpływy klimatyczne i mechaniczne, co prowadzi do pęknięć, przez które woda dostaje się do pomieszczenia; powstają wycieki, bardzo trudno jest ustalić i wyeliminować przyczynę.
Ryc.1
1 – płyta podłogowa
2 – mocowanie izolacji
3 – paroizolacja
4 – izolacja
5 – dywan wodoodporny
6 – dodatkowa izolacja
Ryc.2
1 – zachodzenie na siebie
2 – dywan wodoodporny
3 – izolacja wykonana z ekstrudowanej pianki polistyrenowej
4 – materiał filtrujący
5 – warstwa żwiru o grubości co najmniej 50 mm
Istnieje alternatywne rozwiązanie konstrukcyjne dla płaskiego dachu – tzw. dach inwersyjny, praktycznie pozbawiony tych wad. Różnica polega na tym, że warstwa izolacyjna znajduje się nie pod wykładziną hydroizolacyjną, ale nad nią (rys. 2). Taka konstrukcja zabezpiecza warstwę hydroizolacyjną przed szkodliwym działaniem promieni ultrafioletowych, nagłych zmian temperatury, cykli zamrażania i rozmrażania oraz uszkodzeń mechanicznych, co zapewnia wydłużenie żywotności dachu odwróconego w porównaniu do tradycyjnego (tzw. „Miękkiego”) dachu. Konstrukcja odwróconego dachu pozwala na wykorzystanie go jako eksploatowanego płaskiego dachu, na którym można się opalać, postawić stół i krzesła, posadzić trawę lub urządzić ogród kwiatowy.
Na płycie żelbetowej posadzki, wzdłuż jastrychu (lub bez), ułożyć wykładzinę hydroizolacyjną z dwóch warstw „Filisolu” lub jednej warstwy „Rooflite”, na którą układane są płyty izolacyjne. Na izolację termiczną układa się dywan z materiału filtracyjnego, a następnie wysypuje się żwir. Jeśli dach jest używany, można układać płyty chodnikowe. Zalecane nachylenie dachów odwróconych 2,5-5%.
Podczas eksploatacji dachu woda stopiona lub deszczowa spływa przez warstwę żwiru, przechodzi przez materiał filtracyjny, częściowo przez spoiny między płytami izolacyjnymi i spływa po wykładzinie hydroizolacyjnej do urządzeń odwadniających.
Izolacja do wykładzin inwersyjnych
Do izolacji dachu odwróconego można zastosować tylko niehigroskopijne materiały, które mogą zachować wysokie właściwości izolacji termicznej w wilgotnym środowisku. Wymagania te spełniają pianki ekstrudowane o zamkniętych porach, które mają prawie zerową absorpcję wody, dobre właściwości osłony termicznej w wilgotnym środowisku i wystarczającą wytrzymałość..
Ochrona izolacji w dachach odwróconych
Aby zabezpieczyć izolację przed unoszeniem się, narażeniem na działanie promieni ultrafioletowych i silnym wiatrem, jest ona obciążona warstwą przemytego walcowanego żwiru o wymiarach 16-32 mm. Jako materiał ładunkowy nie stosuje się mieszanek piasku ani żwiru. Grubość warstwy żwiru przyjmuje się w zależności od grubości płyt izolacyjnych.
Możesz również użyć płyt chodnikowych lub kostki brukowej jako ciężarka. Jeśli na dachu domu ułożysz trawnik lub mały ogródek kwiatowy, wówczas gleba będzie pełnić rolę warstwy ochronnej. Ten projekt pokazano na ryc. 3.
Warstwę żwiru układa się na specjalnym materiale filtrującym (włókno szklane, materiał „Taipar” itp.), Który dobrze przepuszcza wodę, ale stanowi przeszkodę w przepuszczaniu stałej gleby lub cząstek piasku. Materiał filtrujący zapobiega wymywaniu wierzchniej (gruntowej) warstwy eksploatowanego dachu oraz zabezpiecza płyty izolacyjne przed zamuleniem.
Ryc.3
1- strop żelbetowy
2 – warstwa podkładowa
3 – impregnacja wykładzin dywanowych z materiałów rolkowych
4 – ekstrudowana pianka polistyrenowa
5 – materiał filtrujący
6 – warstwa drenażowa żwiru
7 – materiał filtrujący
8 – gleba
Ryc.4
1 – strop żelbetowy
2 – warstwa podkładowa
3 – impregnacja wykładzin dywanowych z materiałów rolkowych
4 – ekstrudowana pianka polistyrenowa
5 – materiał filtrujący
6 – warstwa drenażowa żwiru
7 – metalowy fartuch
8 – zaślepka lejka odpływowego
9 – dodatkowa warstwa hydroizolacji
Elementy konstrukcyjne osłony inwersyjnej
Ważnym elementem konstrukcyjnym jest połączenie lejka spustowego z powłoką. Wzdłuż obwodu otworu należy ułożyć dodatkową warstwę materiału hydroizolacyjnego, zamontować metalowy fartuch i zapewnić nachylenie wykładziny hydroizolacyjnej w kierunku lejka spustowego (rys.4).
Aby zapewnić niezawodne przyleganie dachu odwróconego do zewnętrznej ściany domu, w strefie łączeniowej układane są dodatkowe warstwy materiału hydroizolacyjnego, które mocuje się do ściany zewnętrznej powyżej poziomu powłoki (rys.5).
Ryc.5
1 – strop żelbetowy
2 – warstwa podkładowa
3 – impregnacja wykładzin dywanowych z materiałów rolkowych
4 – ekstrudowana pianka polistyrenowa
5 – materiał filtrujący
6 – warstwa drenażowa żwiru o średnicy 4-8 mm
7 – warstwa drenażowa żwiru o średnicy 16-32 mm
8 płyt chodnikowych
9 – warstwa gleby (opcjonalnie)
10 – ściana zewnętrzna
11 – uszczelniacz nietwardniejący
12 – metalowy fartuch
13 – okładzina zewnętrzna ściany
14 – dodatkowa warstwa materiału hydroizolacyjnego
Ryc.6
1 – strop żelbetowy
2 – warstwa podkładowa
3 – impregnacja wykładzin dywanowych z materiałów rolkowych
4 – ekstrudowana pianka polistyrenowa
5 – materiał filtrujący
6 – warstwa żwiru o grubości min. 50 mm
7 – złoże drenażowe z drobnego (4-8 mm) żwiru
8 – posadzka z płyt chodnikowych
9 – materiał termoizolacyjny
Aby poprawić właściwości termoizolacyjne powłoki, a także wykluczyć prawdopodobieństwo pękania w miejscach uginania się wykładziny hydroizolacyjnej, w pobliżu ściany zewnętrznej i attyki posadzki, wskazane jest wykonanie skosu materiału termoizolacyjnego (rys.6). Zabezpieczenie warstwy ocieplenia przed uszkodzeniami mechanicznymi oraz wzrost odporności warstwy żwiru na działanie zwiększonego obciążenia wiatrem uzyskuje się poprzez układanie płytek betonowych (chodnikowych) na obwodzie powłoki (wzdłuż attyki i ściany zewnętrznej).
Jak już wspomniano, większość wody, która dostaje się na dach podczas deszczu lub powstaje w wyniku topnienia śniegu, przepływa przez rynny. Jednak pewna ilość wilgoci nieuchronnie przenika do szczeliny między izolacją a wykładziną hydroizolacyjną, skąd następnie odparowuje na zewnątrz, przechodząc przez połączenia płyt izolacyjnych. Dlatego w przypadku montażu dachu odwróconego z wierzchnią warstwą materiałów o niskiej paroprzepuszczalności (ziemia, płyty betonowe itp.) Konieczne jest wykonanie warstwy drenażowej nad ekstrudowaną pianką polistyrenową, która nie zakłóca dyfuzji pary wodnej, np. Warstwa tłucznia lub drobnego żwiru o frakcji 4 -8 mm i grubości co najmniej 20 mm (rys.7).
Ryc.7
1 – zachodzenie na siebie
2 – warstwa podkładowa
3 – dywan wodoodporny
4 – izolacja
5 – materiał filtrujący
6 – warstwa drenażowa żwiru
7 – płyty chodnikowe
Ryc.8
1 – główna warstwa izolacji
2 – dywan wodoodporny
3 – dodatkowa warstwa izolacji
4 – materiał filtrujący
5 – strop żebrowy
W przypadku, gdy konstrukcje nośne stropu wykonane są z cienkich żebrowanych płyt o niewielkiej grubości, na wewnętrznej powierzchni stropu może tworzyć się kondensacja na skutek wnikania zimnej wody pod warstwę izolacji. Aby tego uniknąć, zaleca się montaż dwóch warstw materiału izolacyjnego: jedna nad wykładziną hydroizolacyjną, druga (dodatkowa) – pod nią (rys.8).
Izolacja istniejących dachów płaskich
Jako jedną z metod ocieplenia istniejącego płaskiego dachu możemy polecić przekształcenie go w dach inwersyjny. Ten rodzaj izolacji jest możliwy tylko wtedy, gdy konstrukcje wsporcze są wystarczająco mocne. Jeśli nie ma przecieków, warstwa izolacji układana jest bezpośrednio na powierzchni wykładziny hydroizolacyjnej, jeśli hydroizolacja jest w niezadowalającym stanie, należy ją wymienić lub położyć dodatkową warstwę walcowanego materiału hydroizolacyjnego. Na odrestaurowanej wykładzinie hydroizolacyjnej układane są płyty z ekstrudowanej pianki polistyrenowej, na wierzchu znajduje się materiał filtrujący, a następnie warstwa żwiru o grubości co najmniej 50 mm (rys. 9); możliwe jest również ułożenie eksploatowanego dachu, jak opisano powyżej.
Ryc.9
1 – dodatkowa warstwa żwiru
2 – warstwa filtrująca
3 – izolacja
4 – odnowiona wykładzina hydroizolacyjna
5 – istniejący zasięg
Ryc.10
1 – płyta podłogowa
2 – warstwa podkładowa
3 – paroizolacja
4 – izolacja istniejącego dachu
5 – odnowiona wykładzina hydroizolacyjna
6 – dodatkowa warstwa izolacji
7 – zasypka żwirowa
8 – lejek spustowy
9 – drewniany drążek
Szczególną uwagę należy zwrócić na szczelność wykładziny hydroizolacyjnej w miejscu przejścia rury z lejka odpływowego. Jeżeli istniejący dach nie posiadał izolacji, węzeł węzła lejka wykonuje się zgodnie z rys. 4; w obecności starej warstwy izolacyjnej materiał izolacyjny dobiera się wzdłuż obwodu lejka, aw tym miejscu kładzie się drewniany pręt (ryc.10).
Przed odwróceniem istniejącego płaskiego dachu po obwodzie pokrycia należy ułożyć attykę o wysokości co najmniej 500 mm, która może być wykonana z monolitycznego żelbetu, w tym celu w miejscu przyszłej attyki w stropie żelbetowym wierci się otwory, w które monolityczne są pręty kotwiące, Rama zbrojenia attyki jest połączona z prętem kotwiącym , zamontuj szalunek i wypełnij konstrukcję betonem.
Ryc.11
1 – płyta podłogowa
2 – warstwa podkładowa
3 – paroizolacja
4 – dostępna izolacja
5 – wykładzina wodoodporna G – nowa izolacja termiczna (ekstrudowana pianka polistyrenowa)
7 – żwir
8 – warstwa drenażowa (żwir o średnicy 4-8 mm)
9 – płyty chodnikowe (na całym obwodzie dachu)
10 – klin wykonany z materiału termoizolacyjnego
11 – wewnętrzna izolacja attyki (ekstrudowana pianka polistyrenowa)
12 – drewniana belka
13 – profil mocujący
14 – profil metalowy osłonowy
15 – zewnętrzna izolacja termiczna ściany i attyki
16 – fasada uchylna
Dopiero po postawieniu attyki można przystąpić do prac przy dachu inwersyjnym. Aby wykluczyć możliwość przemarznięcia posadzki betonowej, wszystkie powierzchnie attyki należy zaizolować termicznie (rys.11).
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis