Treść artykułu
- Wybór łupków
- Montaż toczenia
- Hydroizolacja dachu
- Układanie pokrycia łupkowego
- Rozmieszczenie i ochrona skrzyżowania
Pomimo aktywnej dystrybucji najnowszych materiałów dachowych łupek pozostaje popularny ze względu na łatwość montażu i niski koszt. Postępując zgodnie z naszymi instrukcjami, możesz we własnym zakresie pokryć dach łupkiem lub kontrolować jakość prac wykonanych przez wykonawcę.
Wybór łupków
Istnieje kilka rodzajów łupków: łupek naturalny, poliwęglan, bitumiczny, ale dziś porozmawiamy o najpopularniejszym – falistym azbestocemencie. Ten materiał dachowy jest dostępny w kilku formatach, które różnią się wielkością i grubością. Pełne informacje na temat właściwości łupków i dodatkowych części do pokryć łupkowych można znaleźć w GOST 30340-95.
Arkusz łupków może mieć od sześciu do ośmiu fal. Przebieg określany jest jako moduł – część znaku 40/150, czyli wysokość / szerokość. Ze wszystkich formatów łupek sześciokolumnowy jest najgrubszy – 6 i 7,5 mm, fala ma moduł 54/200, szerokość arkusza wynosi 1125 mm, czyli jedna z fal w arkuszu jest niepełnym pokryciem. Arkusze siedmiofalowe i ośmiofalowe mają odpowiednio grubość 5,8 mm oraz szerokość 980 mm i 1130 mm. Tak więc płytki sześciofalowe i ośmiofalowe są praktycznie równoważne pod względem formatu, ale ta pierwsza jest prawie dwukrotnie cięższa. Długość łupka wyprodukowanego według GOST jest standardowa – 1250 mm, ale są też arkusze wielkoformatowe o długości do 2,5 m.
Zdecydowana większość łupków jest produkowana w postaci surowych blach, z czym wiąże się główna wada tej powłoki – zarastanie mchem i ciemnienie na skutek gromadzenia się kurzu w porach. Malowany łupek nie ma takiej wady, ale jest nieco droższy. Powłokę ochronną można jednak nakładać samodzielnie: łupek oczyścić szczotką metalową, odkurzyć i otworzyć gruntem pentaftalowym PF-020 lub PF-010M. Jeśli chcesz nadać powłoce kolor, drugą warstwę nakłada się na uniwersalną emalię alkidową PF-115. Powłoka ochronna na łupku spełnia nie tylko funkcję estetyczną, ale także zwiększa hydrofobowość i żywotność dachu.
Montaż toczenia
Dachy o zupełnie innych konfiguracjach mogą być pokryte łupkiem – od zwykłego szczytu do biodra, w tym również z wewnętrzną zbieżnością zboczy. Jednocześnie system nośny jest tradycyjnie tworzony przez nogi krokwi, do których przybijana jest pozioma listwa do mocowania blach łupkowych.
Do toczenia można użyć nawet nieobrzynanej deski, ale zawsze tej samej grubości – co najmniej 25 mm, dopuszczalna szerokość wynosi od 100 mm. Etap toczenia zależy od długości użytych arkuszy. Pierwsza dolna deska jest przybijana w jednej płaszczyźnie z dolną krawędzią krokwi. Wszystkie kolejne tak, aby każdy łupek był mocowany w trzech liniach: 100–150 mm od dolnej i górnej krawędzi oraz pośrodku. Tak więc, biorąc pod uwagę zwis łupka 50-100 mm nad nogami krokwi, pierwsze dwie deski układamy w odległości osiowej około 40 cm, pozostałe – po 50 cm. W takim przypadku trzecią deskę należy ustawić tak, aby blacha wystawała ponad nią około 50 mm. Po przybiciu gwoździ głównych elementów skrzyni, do której będzie mocowany łupek, szczeliny między nimi wypełnia się tarcicą drugiej klasy, która służy jako podpora dla łupka dla bardziej równomiernego rozłożenia obciążeń.
Mocowanie skrzyni do krokwi nie powinno odbywać się za pomocą wkrętów samogwintujących; o wiele bardziej poprawne jest użycie w tym celu gwoździ od 100 mm, nawet lepiej, jeśli gwoździe są szorstkie. Łupek jest bardzo wrażliwy na krzywiznę listwy, dlatego przed ostatecznym mocowaniem nie będzie zbędne ciągnięcie sznurka i wyrównanie desek we wspólnej płaszczyźnie, umieszczając pod nimi wióry drewniane lub strzępy pokrycia dachowego. Na liniach zbieżności stoków, na których później zostaną ułożone łyżwy, konieczne jest przybicie osadzonych desek gwoździami w celu zamocowania nakładek ochronnych.
Hydroizolacja dachu
Pokrycie łupkowe wymaga obowiązkowego zabezpieczenia przed przeciekami w przypadku topnienia pokrywy śnieżnej lub zniszczenia powłoki. Ta część dachu może mieć dwie realizacje, w zależności od obecności izolacji.
W przypadku dachów nieocieplonych zwykle stosuje się jednowarstwową izolację dachową, euroruberoid lub izolację szklaną. Montaż hydroizolacji odbywa się poziomo od dołu do góry. Każde płótno jest przymocowane do skrzyni za pomocą specjalnych guzików, zwanych guzikami dachowymi. Płótna górne pokrywają dolne z zakładem 100–120 mm, podczas gdy fałda jest podgrzewana i prasowana w celu uzyskania szczelnego połączenia. W przypadku rolek hydroizolacja jest przycinana wzdłuż linii zbieżności zboczy, a następnie na wierzch kładzie się jeden pełny arkusz, który jest również przylutowywany do warstwy spodniej. W ten sam sposób obwód hydroizolacji jest zamknięty w dolinach..
W przypadku umieszczenia pasa ochronnego w postaci wełny mineralnej w systemie krokwi hydroizolację wykonuje się za pomocą membran superdyfuzyjnych. Kolejność ich montażu jest zbliżona do hydroizolacji „na zimno” z tą różnicą, że zakładka wykonywana jest według specjalnych oznaczeń na krawędzi materiału w rolce. Ponadto nie wykonuje się uszczelnienia między płótnami, hydroizolację mocuje się tylko w górnej części, następnie łączniki są pokryte wierzchnią warstwą. Warunkiem koniecznym do ułożenia membran superdyfuzyjnych jest ich prawidłowe ustawienie: strona, na której znajduje się wełniana powłoka, musi być skierowana do góry.
Układanie pokrycia łupkowego
Montaż łupka można wykonać na dwa sposoby. Na stokach, na których szerokość jest znacznie większa niż wysokość, arkusze układane są w pewnej odległości z przesunięciem 2-4 fal w stosunku do poprzedniego rzędu. Taki układ pomaga uniknąć tworzenia się czterech warstw łupków w spoinach krzyżowych, co występuje podczas układania bez przemieszczania..
Niemniej jednak bezpośrednie układanie arkuszy ma również prawo do życia, ta metoda jest optymalna do pokrywania wysokich zboczy o małej szerokości. W takim przypadku przed zainstalowaniem sąsiedniego arkusza w rzędzie konieczne jest przycięcie narożnika dolnego arkusza do szerokości fali pokrywającej i wysokości zakładki między rzędami. Działają w ten sam sposób podczas montażu górnego rzędu: róg dolnego arkusza jest cięty w przeciwnym kierunku, dzięki czemu nie ma obszarów z czterowarstwowym nakładaniem się powłoki.
Pierwszy rząd łupków jest wyrównany poziomo, dla którego linka cumownicza jest ciągnięta wzdłuż dolnej linii. Każdy arkusz ma dziewięć punktów mocowania, po trzy w każdej linii. Skrajne punkty powinny znajdować się nie bliżej niż druga fala od krawędzi arkusza. Łupek mocowany jest specjalnymi gwoździami, których główka zabezpieczona jest aluminiową lub plastikową osłoną. Gwóźdź wbija się w najwyższy punkt fali, następnie jednym ostrym uderzeniem przebija się łupek i wbija gwoździe w skrzynię, aż łeb mocno dociśnie się do powłoki. Od strony seamy gwoździ nie można giąć, ale można je ciąć szlifierką, pozostawiając „konopie” 5-7 mm.
Montaż dachu łupkowego jest niebezpieczną pracą, współczynnik wysokości pogarsza znaczny ciężar materiałów. Dlatego prace należy koniecznie wykonywać za pomocą linki zabezpieczającej, która jest przerzucona przez dach i przywiązana do stałego przedmiotu z tyłu budynku. Najwygodniej jest podnosić łupek na dach wzdłuż dwóch równoległych rur, jak wzdłuż prowadnic, podnosząc arkusz od dołu za pomocą haka na linie. Nie do końca oczywistym czynnikiem zagrożenia jest pył powstający podczas cięcia, dlatego łupek należy obrabiać tylko z respiratorem i goglami. To właśnie pył azbestowy powstający podczas cięcia powoduje notoryczne zagrożenie łupkiem azbestowo-cementowym, gdy powłoka jest mocowana na dachu jest całkowicie nieszkodliwa.
Rozmieszczenie i ochrona skrzyżowania
Pewnym utrudnieniem jest spłaszczenie pokrycia na liniach zbieżności stoków – rolek i dolin. Górny grzbiet jest przycinany po prostu: ciągnie się poziomy sznur, wzdłuż którego nakłada się linię cięcia na łupek w miejscu montażu. Możesz to zrobić na pochyłych rolkach, ważne jest tylko wcześniejsze obliczenie wysokości powłoki nad hydroizolacją. Jeden z boków przyczółka w takich przypadkach przecina się wzdłuż sznurka, przeciwny zaznacza się ołówkiem od tyłu wzdłuż profilu już ułożonej powłoki.
W dolinach nie ma możliwości przymierzenia lokalnie na łupku, dlatego należy postępować w następujący sposób:
- Na skrajnie litym arkuszu zaznaczona jest linia nakładania się;
- Od oznaczenia odległość do środka doliny jest mierzona w dolnej i górnej części.
- Uzyskane wartości przenosi się na arkusz łupka i tnie po przekątnej, wykonując wcięcie 20-30 mm.
GOST 30340–95 przewiduje produkcję specjalnych wyrobów z cementu azbestowego do ochrony przyczółków: dolne i okrywające elementy kalenicy, części korytkowe do dolin oraz listwy narożne chroniące nawisy wiatru. Są to jednak produkty niezwykle rzadkie, dlatego kalenice i doliny dachów łupkowych pokryte są elementami ochronnymi wykonanymi z blachy dachowej z powłoką ocynkowaną lub polimerową, a okap wiatrowy zaszyty jest skrzynkami z desek..
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis