Dekorowanie piwnicy kamieniem własnymi rękami

Treść artykułu

• Do jakiej powierzchni można przykleić kamień
• Jakie rodzaje kamienia są lepsze
• Rodzaje klejów do okładzin kamiennych
• Czy potrzebujesz wzmocnienia
• Procedura wykończenia cokołu

Aby okleić dolny pas budynku kamieniem, nie są wymagane żadne specjalne umiejętności ani sprzęt. To jeden z rodzajów wykończeń, który można uniwersalnie łączyć z większością materiałów elewacyjnych, jednak ze względu na trwałość podłoża należy dobrać odpowiedni rodzaj kamienia, mieszankę klejową oraz sposób przygotowania.

Do jakiej powierzchni można przykleić kamień

Okładzina kamienna nie jest samonośna, ale jednocześnie ma znaczną wagę: obciążenie podstawy może wynosić 100 kg / m² a nawet wyżej. W takim przypadku wszelkie objawy odkształcenia i pęknięcia podstawy zostaną odbite na powierzchni podstawy. Jako niemą prawdę należy przyjąć, co następuje: powierzchnia do wykończenia kamieniem musi być równa, solidna i monolityczna.

Najłatwiejszym sposobem wykończenia kamieniem naturalnym jest żelbetowy fundament bez izolacji. Jeśli podczas wylewania betonu szalunek został pokryty hydroizolacją, przyczepność powierzchni będzie prawie zerowa, konieczne jest usunięcie wierzchniej warstwy dyskiem dyskowym i pokrycie podstawy gruntem stykającym się z betonem. Tynk wyrównujący należy nakładać tylko wtedy, gdy fundament ma znaczną krzywiznę, na przykład z powodu rozbieżności szalunków. Nierówności do 5 mm / m można dobrze wyrównać warstwą kleju, poza tym nierówności lica kamienia pomagają wizualnie wygładzić niedoskonałości podłoża.

Konieczność wzmocnienia podłoża do wykończenia kamieniem jest bezwarunkowa. Jeżeli w projekcie przewidziano takie poszycie cokołu, to zewnętrzna ściana taśmy cokołowej jest wzmocniona siatką o oczku około 150 mm. Jeśli zbrojenie nie zostało wykonane, powstawanie pęknięć można wykluczyć tylko przez wstępne tynkowanie piwnicy warstwą 15 mm lub więcej na siatce stalowej lub plastikowej.

Istnieje również możliwość dekoracji ocieplonej podstawy kamieniem naturalnym. W tym przypadku taśma termoochronna wykonana jest z ekstrudowanego polistyrenu, który pełni rolę amortyzatora odkształcenia, dlatego nie ma wymagań co do solidności podłoża. W szczególności możliwe jest, że pod izolacją lub połączeniem rusztu ze skrzynką ścienną może znajdować się cegła. Jednak ostateczne przygotowanie powierzchni izolacji staje się jeszcze bardziej skomplikowane, dla uzyskania najlepszego efektu konieczne jest:

1. Usuń wytłaczaną folię z izolacji za pomocą siatki ściernej.
2. Przetrzyj powierzchnię mieszanką tynku na spoiwie polimerowym.
3. Na jeszcze świeży tynk rozwałkować siatkę elewacyjną z włókna szklanego o gramaturze 150 g / m2² i przykryj kolejną warstwą tynku.
4. Po utwardzeniu płaszczyznę wzmocnić specjalnymi kołkami rozporowymi z przekładkami (DS-2, 1MN) poprzez izolację do warstwy nośnej.
5. Poziomowanie płaszczyzny wykonać za pomocą polimerowego tynku elewacyjnego (warstwa 2,5–3 mm).
6. Zanurz siatkę Stren C1-5 w świeżym tynku i zakończ wyrównanie, budując ogólną warstwę „skorupy” na izolacji do 8-10 mm.
7. Po wyschnięciu podłoże należy zagruntować gruntem głęboko penetrującym w celu uzyskania powierzchni bezpyłowych, po dniu można zaprosić murarza.

Jakie rodzaje kamienia są lepsze

Cała różnorodność kamienia naturalnego można podzielić na dwa główne typy – płytki elewacyjne i kamień naturalny bez formatu. Podejście do organizacji pracy w obu przypadkach jest różne, chociaż oba materiały mają takie same wymagania dotyczące przygotowania podłoża.

Możesz samodzielnie pokryć piwnicę płytkami elewacyjnymi. Przejrzyste uporządkowanie, prosty schemat układu, skalibrowana grubość elementu i zastosowanie wkładek hafciarskich – wszystko to znacznie ułatwia pracę. Z narzędzia wystarczy szlifierka kątowa z tarczą tnącą do kamienia, poziomicą i szpatułką z grzebieniem.

Pracę z kamieniem niesformatowanym lepiej powierzyć murarzowi, który ma praktyczne doświadczenie w wykonywaniu takiej dekoracji. Oprócz tego, że kamienie są różnej wielkości i trzeba je sortować i dopasowywać, aby uniknąć niepotrzebnie grubych szwów, niektóre elementy wymagają przygotowania złowionej powierzchni. Jeśli tylna strona płytek kamiennych jest obrabiana w fabryce i ma doskonałą przyczepność, wówczas kamień naturalny może wykazywać nierówności, rozwarstwienia i wykwity, które pogarszają przyczepność do warstwy bazowej..

Poza wyglądem, różne skały wykazują różnice w użyteczności. Piaskowiec, wapień i skała muszlowa są dość luźne i porowate, dzięki czemu dobrze zatrzymują wilgoć. Z tego powodu istnieje duże ryzyko, że podłoże ostatecznie pokryje się zieloną powłoką, to znaczy, że wymagana jest późniejsza obróbka środkiem hydrofobowym.

Gęstsze skały mineralne, takie jak granit, dolomit i marmur, są bardzo gęste i słabo chłoną wodę. Ich okładzina charakteryzuje się bardzo wysoką mrozoodpornością i odpornością na warunki atmosferyczne. Z kolei brak dużych porów negatywnie wpływa na przyczepność, dlatego układanie na konwencjonalnej zaprawie cementowej jest niemożliwe..

Należy również wspomnieć o sztucznym kamieniu – produktach wykonanych z betonu piaskowego, imitującego szeroką gamę naturalnych skał w kolorze i fakturze. Główną wadą takiego kamienia jest jego słaba odporność na zwilżanie, a co za tym idzie, duże ryzyko zniszczenia podczas rozmrażania. Ten kamień nie jest zalecany do dekoracji elewacji, bardziej nadaje się do prac wewnętrznych.

Rodzaje klejów do okładzin kamiennych

Do licowania z kamieniem naturalnym należy stosować najwyższej jakości mieszankę klejową. Nie trzeba go przygotowywać spoiwem polimerowym: całkiem odpowiednia jest również wysokiej jakości zaczyn cementowy, ale tylko w przypadku skał pochodzenia osadowego o dobrej chłonności i dużych porach.

Ponadto przy wyborze kleju istnieje szereg dodatkowych funkcji:

1. Znacznie lepiej jest, jeśli kupisz gotową suchą mieszankę z optymalnym stosunkiem składników i wszystkimi niezbędnymi modyfikatorami do licowania z piwnicą. Najbardziej narażony na obciążenia eksploatacyjne jest dolny pas budynku, jednocześnie utrata choćby jednego elementu beznadziejnie zepsuje wygląd.
2. Mieszankę klejową używaną do wypełniania spoin należy bezwzględnie zabarwić. Okładzina z kamieniem naturalnym nie jest wykonywana bez łączenia, jednak szwy mogą albo wygładzić przejścia między elementami, nadając wizualnej solidności, lub odwrotnie – podkreślić mur kontrastującymi żyłkami.
3. Mieszanina kleju nie powinna zawierać gipsu i innych substancji, które mogą się kurczyć podczas zmian wilgotności.
4. Koszt i odpowiednio jakość kleju, a także jego ostateczna siła zrywająca powinny być tym wyższe, im większy ciężar właściwy okładziny. Należy również pamiętać, że siła mocowania jest zawsze odwrotnie proporcjonalna do grubości warstwy kleju, więc potencjał kleju o dużej wytrzymałości można ujawnić tylko wtedy, gdy tylna powierzchnia kamieni jest dobrze wyrównana..
5. Klej do pracy z kamieniem niesformatowanym powinien mieć znaczną żywotność (około 1-1,5 godziny), natomiast dla płytek kamiennych optymalny czas wiązania to 30-40 minut.

Czy potrzebujesz wzmocnienia

Używając kamienia formatowego do licowania, można zapewnić minimalną grubość połączeń, dzięki czemu warstwa wykończeniowa uzyskuje wysoką jednorodność. W takim przypadku nie ma potrzeby układania siatki wzmacniającej bezpośrednio pod kamieniem..

Sytuacja jest nieco inna, jeśli kamienie nie są do siebie wystarczająco mocno dopasowane. Ze względu na znaczną grubość spoiny klejowej, kurczenie się od zmian temperatury i wilgotności może prowadzić do pęknięć na obwodzie kamieni lub kruszenia się zaprawy wypełniającej spoiny.

Należy jednak pamiętać, że warstwa kleju pod kamieniem jest bardzo podatna na zamoczenie i następuje tam wymiana gazowa. Z tego powodu jedynymi możliwymi opcjami siatki wzmacniającej są włókno szklane lub ocynkowane. Rozmiar komórki powinien wynosić około jednej trzeciej wielkości kamienia, średnica drutu nie powinna przekraczać 1/5 grubości warstwy kleju.

Siatka okładzinowa nie ma mechanicznego mocowania do podstawy. Po prostu zatapia się go w warstwie świeżego kleju, który pozostaje po wytarciu fragmentu ściany tuż przed przyklejeniem kamieni. Nie jest też konieczne stosowanie siatki na całym cokole, można wzmocnić tylko najbardziej problematyczne miejsca narażone na zamoczenie, zwiększone nagrzewanie się na słońcu czy tworzenie się lodu.

Procedura wykończenia cokołu

Przypomnij sobie, że możesz zacząć licować kamieniem tylko wtedy, gdy powierzchnia piwnicy jest dobrze przygotowana i wypoziomowana. Kolejność układania kamienia różni się w zależności od formatu. Na przykład praca z kamiennymi płytkami przebiega według następującego algorytmu:

1. Pierwszy dolny rząd układa się w całości od razu wzdłuż liny cumowniczej lub, jeśli to możliwe, wzdłuż wstępnie przykręconego profilu startowego UD-28.
2. Stopień wcięcia płytki jest znormalizowany przez górną krawędź i płaską tylną krawędź.
3. Gdy pierwszy rząd jest utrzymywany zgodnie z czasem wiązania kleju (około godziny), podszewka jest kontynuowana. Drugi rząd zaczyna się od płytki nacinającej, która zapewnia przesunięcie o jedną trzecią długości płytki.
4. Na działce o powierzchni 0,5-0,7m² warstwa ścierająca kleju nakładana jest pod grzebieniem 6–8 mm, paski są ułożone pionowo.
5. Na odwrotną stronę płytek klej nakłada się przed ułożeniem w odwrotnym kierunku za pomocą grzebienia o tej samej wielkości.
6. Przy zastosowaniu listew fugujących wciska się je w warstwę ścierającą równo z tylną powierzchnią płytki, natomiast pionowy kierunek listew nie pozwala na wyciśnięcie nadmiaru.
7. Pionowe szwy w tym samym rzędzie są tworzone za pomocą krótkich odcinków pręta łączącego, które następnie są usuwane.
8. Po zakończeniu okładziny spoiny między płytkami wypełnia się klejem z woreczka foliowego z odciętym rogiem i zszywa nożem o odpowiedniej szerokości z profilem półkolistym. Bez łączenia pozostają tylko szwy, w które wstawione są listwy łączące, w którym to przypadku szwy pionowe są szyte poprzez dociśnięcie noża najpierw do górnej szyny, a następnie do dolnej tak, aby profil łączący zbiegł się w środku z niewielkim wybrzuszeniem.

Ale podczas pracy z niesformatowanym kamieniem procedura jest nieco inna:

1. Dolny rząd jest zawsze układany na belce startowej, zwykle na początku układania używa się dużych kamieni, przeciętych na pół.
2. Dość obszerny odcinek ściany jest jednorazowo wycierany – około 1,5-2 m². W takim przypadku ze względu na nierówności strony seamy wymagana jest duża głębokość grzebienia – do 15 mm.
3. Kamienie są wciskane w klej i zagęszczane w stosunku do poprzednich za pomocą gumowego młotka.
4. Wystające resztki kleju są natychmiast usuwane drewnianym wiórkiem, przednia powierzchnia kamienia jest czyszczona mokrą szczotką.
5. Po wykonaniu okładziny oczyszczone spoiny wypełnia się analogicznie do płytek kamiennych. W zależności od preferowanego wyglądu zaleca się użycie noża płaskiego lub klina do spoinowania.
6. Po wyschnięciu podszewki należy ją ponownie prać do zaniku wykwitów, suszyć i otwierać w razie potrzeby środkiem hydrofobowym.