Treść artykułu
- Przyczyny niebezpiecznego potencjału w przypadku
- Podstawowe środki ochronne
- Przejście do sieci trójprzewodowej
- Urządzenie pętli uziemienia
- Uziemienie w warunkach mieszkalnych
Sieci energetyczne większości obiektów mieszkaniowych rzadko mogą pochwalić się, że są ułożone w pełnej zgodności ze standardami PUE i instalacjami elektrycznymi. Z tego powodu porażenie prądem z korpusu pralki lub innego sprzętu kuchennego jest zjawiskiem całkowicie naturalnym, ale jednocześnie dość łatwo go usunąć.
Przyczyny niebezpiecznego potencjału w przypadku
Pralki, zmywarki, elektryczne podgrzewacze wody, kuchenki mikrofalowe, a nawet konwencjonalny okap to potencjalne źródła zagrożeń związanych z potencjałem elektrycznym na szafce. Z reguły konsekwencje porażenia prądem ze sprzętu AGD ograniczają się do nieprzyjemnych doznań, jednak nadal istnieje ryzyko poważnych obrażeń elektrycznych, dlatego zjawiska takie należy w każdy możliwy sposób wykluczyć..
Istnieją cztery główne źródła potencjału elektrycznego urządzeń gospodarstwa domowego:
- Awaria izolacji własnego obwodu zasilania. Jest to typowe dla starych urządzeń gospodarstwa domowego, z których większość nie została zaprojektowana z myślą o bezpieczeństwie elektrycznym..
- Styk elektryczny urządzeń z komunikacją przewodzącą: metalowe rury, kanały wentylacyjne, armatura budowlana (przyczyny pojawienia się potencjału w samej komunikacji zostawimy za kulisami, po prostu weźmiemy je za pewnik i sami będziemy walczyć z konsekwencjami).
- Napięcie w ochronnym przewodzie neutralnym połączone z pracującym bez uziemienia punktu środkowego.
- Elektryczność statyczna pojawiająca się w wyniku rozkładu ładunków jest całkowicie bezpiecznym, choć raczej nieprzyjemnym przypadkiem powstawania napięcia na obudowie sprzętu AGD.
Niezależnie od źródła nagromadzonego ładunku eliminacja usterek związanych z niebezpieczeństwem porażenia prądem elektrycznym jest jednym z głównych celów projektowania systemów elektryfikacji. Jeżeli podczas montażu sieci elektrycznej nie zapewniono odpowiednich środków ochronnych, odpowiedzialność za zapewnienie bezpieczeństwa spoczywa w całości na barkach użytkowników..
Podstawowe środki ochronne
Istnieją dwa sposoby ochrony przed porażeniem prądem elektrycznym. Jednym z nich jest odłączenie zasilania sprzętu, gdy prąd przepływa przez ludzkie ciało, drugim jest zbudowanie obejścia, po którym energia elektryczna będzie spływać do ziemi. Pierwszy rodzaj środków ochronnych obejmuje instalację różnicowych urządzeń zabezpieczających. Porównują ilościową wartość prądu przepływającego przez oba przewody pętli zerowej fazy i odłączają moc, jeśli te wartości nie są równoważne..
Urządzenie i zasada działania RCD
Ta metoda jest dość skuteczna pod względem bezpieczeństwa, ale nie zawsze jest wygodna. Jeśli napięcie na obudowie urządzenia jest spowodowane przebiciem izolacji, urządzenie zabezpieczające po prostu nie pozwoli na zasilanie. Cóż, ponieważ sterowanie od strony urządzenia odbywa się tylko w ramach sieci mieszkaniowej, ochrona różnicowa nie chroni przed potencjalnym pojawieniem się od strony komunikacji i elektryczności statycznej.
Schemat podłączenia RCD: 1 – maszyna wprowadzająca; 2 – licznik; 3 – RCD typu S; 4 – maszyny; 5 – autobus zerowy; 6 – ZWW dla konsumenta; 7 – szyna uziemiająca; 8 – drut trójżyłowy
Drugim sposobem na zapewnienie bezpiecznego użytkowania jest zbudowanie systemu uziemienia, do którego podłączone są wszystkie przewodzące części urządzeń, na którym nie powinno być potencjału elektrycznego. Istota działania tego systemu jest niezwykle prosta: gdy osoba dotyka, zamyka korpus urządzenia, a ziemia, czyli służy jako przewodnik. Jeśli istnieje inny przewodnik, którego rezystancja do ziemi jest znacznie mniejsza, prąd elektryczny będzie już przez niego przepływał. Jednocześnie nie wyklucza się samego faktu przepływu prądu przez ciało ludzkie, po prostu ten prąd nabiera skrajnie znikomej wartości i nie jest w żaden sposób odczuwalny fizycznie. Oczywiście uziemienie eliminuje wpływ zarówno elektryczności statycznej, jak i źródeł obcych, chociaż w tym drugim przypadku nadal zaleca się zapewnienie połączeń dielektrycznych części.
Przejście do sieci trójprzewodowej
Włączenie systemu uziemienia do sieci elektrycznej wymaga obecności trzeciego przewodu w większości sekcji, zwanego ochronnym zerem. W przeciwieństwie do zera roboczego przewód uziemiający nie uczestniczy bezpośrednio w pracy sieci elektroenergetycznej, służy jedynie do wyrównania niebezpiecznego potencjału między ramą urządzenia a ziemią. W tym przypadku prądy upływowe są częścią całkowitego obciążenia działającego w sieci głównej.
Zdolność do pracy przy użyciu systemu uziemienia zapewnia konstrukcja większości urządzeń gospodarstwa domowego, które mają otwarte metalowe części, o mocy większej niż 1 kW, a także te, w których istnieje ryzyko kontaktu sprzętu elektrycznego z wodą. Łatwo odróżnić te urządzenia – ich wtyczka oprócz dwóch głównych pinów ma trzeci styk. Ten styk jest bezpośrednio podłączony do korpusu urządzenia, odpowiednio styk współpracujący gniazda musi być podłączony bezpośrednio do układu uziemiającego.
Systemy zasilania z ochronnym przewodem neutralnym wykorzystują kable składające się z trzech przewodów. Moc (faza i zero) dobierane są zgodnie z przewidywanym obciążeniem. Trzeci rdzeń może mieć mniejszy przekrój, jest obliczany na podstawie długości przewodu i dopuszczalnej wartości rezystancji między układem uziemiającym a faktycznie Ziemią. Nie jest konieczne prowadzenie przewodu ochronnego wewnątrz kabla. Dość często układa się go osobno, dla którego metody układania zewnętrznego są całkiem odpowiednie: w kanale cokołu, otwarte na podstawach, we wnęce konstrukcji wykończeniowych lub z cegłą w warstwie tynku.
Zabrania się używania komunikacji inżynierskiej wykonanej z metalu, takiej jak rury grzewcze lub systemy zaopatrzenia w wodę, jako ochronnego przewodu neutralnego. Przewód uziemiający musi być miedziany, aw wewnętrznej sieci dystrybucyjnej dopuszczalny jest przekrój 1,5 mm2, a do podłączenia zasilania i uziemienia – co najmniej 6 mm2. W sieci elektrycznej przedsiębiorstw dopuszcza się wymianę przewodów miedzianych na stalowe, jednak ich przekrój musi wynosić co najmniej 80 mm2, maksymalna długość jest ograniczona w zależności od stosowanej klasy napięcia.
Urządzenie pętli uziemienia
Punktem końcowym każdego sztucznego systemu uziemienia jest obwód głównych przewodów uziemiających. Łączy system przewodów ochronnych z najbliższą warstwą wodonośną, w której wilgoć jest nasycona jonami i faktycznie jest doskonałym elektrolitem.
Aby zapewnić niską rezystancję elektryczną między wierzchołkiem a przewodem ochronnym, wymagana jest wystarczająca powierzchnia styku i niska rezystancja przewodów. Uziemniki główne są najczęściej reprezentowane przez wyroby walcowane ze stali klasy 3 lub metalowe części podziemnych mediów. W tym drugim przypadku dopuszczalność stosowania naturalnych elektrod uziemiających jako takich określa PUE.
System uziemienia można zamontować metodą wbijania lub połączyć z towarzyszącymi pracami ziemnymi. W pierwszym przypadku stosuje się walcowane wyroby metalowe z żebrami usztywniającymi: stal kątowa, kanał, Tavr. Takie produkty można wbijać pionowo w dół bez deformacji, ponadto mają dobrze rozwiniętą powierzchnię zewnętrzną. W przypadku zakopania gruntu można użyć blachy stalowej, taśmy i ogólnie wszelkich metalowych przedmiotów, które są wystarczająco masywne, aby istnieć w warstwie gleby przez kilka dziesięcioleci.
Instalacja systemu uziemienia może być wykonana niezależnie, jednak obliczenie liczby, stopnia zanurzenia i przekroju głównych elektrod muszą być wykonane przez specjalistów. Metoda obliczeniowa opiera się zarówno na rodzaju i rezystywności gruntu, jak i na lokalizacji obwodu głównego i warunkach jego pracy. Ale można pójść prostszą drogą: zacznij od 3–4 elektrod przebijających zlew o 50–70 cm, a następnie dodaj je, jeśli zgodnie z wynikami pomiarów rezystancja styku obwodu nie jest wystarczająco niska.
Uziemienie w warunkach mieszkalnych
Nierozwiązane pozostało pytanie, jak zaaranżować sieć trójprzewodową w podrzędnych budynkach mieszkalnych, gdzie zwykle zasilanie odbywa się w układzie dwuprzewodowym. Oczywiście najlepszą opcją jest wyremontowanie sieci energetycznej podczas kolejnej naprawy. Podczas tej imprezy dwużyłowe okablowanie w odpowiednich miejscach zamienia się na trójprzewodowe, jednocześnie trwają prace nad wprowadzeniem przewodu ochronnego do mieszkania. W tym drugim przypadku istnieją dwie opcje..
Pierwszą jest sytuacja, gdy projekt budowlany przewiduje obecność wspólnego systemu uziemienia. W tej opcji metalowe obudowy wszystkich podjazdów połączone są masywnym autobusem lub stalowymi elementami konstrukcji budowlanych. W piwnicy domu system ten styka się z jedną lub kilkoma pętlami uziemienia. Wystarczy podłączyć dodatkowy przewód do obudowy klapy w wejściu, a następnie podłączyć jej przeciwległy koniec do rozgałęzionej sieci ochronnych przewodów neutralnych we własnym domu. Jednak obecność lokalnego uziemienia musi być niezawodnie znana, w przeciwnym razie ochronny przewód roboczy jest podłączony do zera, co służy tylko jako jeden z warunków wstępnych poważnego porażenia prądem.
W niektórych domach nie ma wspólnej pętli uziemienia, jedyną opcją jest zainstalowanie własnego systemu ochrony przed porażeniem elektrycznym. Jednym z najlepszych sposobów jest utworzenie obwodu głównych przewodów uziemiających metodą młotkową w okolicy naprzeciw jednego z okien Twojego mieszkania. W pierwszej kolejności należy uzyskać zgodę na prowadzenie prac ziemnych na wybranym terenie, aby podczas wbijania elektrod nie doszło do uszkodzenia uzbrojenia podziemnego. Przed wejściem do mieszkania przewód układa się wzdłuż zewnętrznej ściany budynku mocowaniem bezpośrednim, przy czym można zastosować zarówno przewody stalowe, jak i gołe miedziane o odpowiednim przekroju. Nie ma potrzeby ciągnięcia wspólnego przewodu uziemiającego do panelu mieszkania, jest on mocno podłączony do systemu przewodów ochronnych w dowolnym miejscu za pomocą konwencjonalnej skrzynki elektrycznej.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis