Treść artykułu
Im aktywniej nowe tereny są zagospodarowywane pod zabudowę prywatną, tym przeciętnie warunki geodezyjne i geomorfologiczne na tych stanowiskach są gorsze. Dzisiaj porozmawiamy o jednej z najbardziej nieprzyjemnych sytuacji – potrzebie budowy domu na terenie o średnim i mocnym nachyleniu..
Problemy ze zboczami
Budowa domu na działce ze spadkiem wymaga nie tylko fundamentu o odpowiednim typie i konstrukcji. Jest to raczej kwestia racjonalnego doboru materiałów budowlanych i zastosowania pewnych rozwiązań technicznych mających na celu zmniejszenie masy budynku przy ograniczonej nośności gruntu. Rzeczywiście, ostatecznie ukształtowanie powierzchni terenu nie odgrywa decydującej roli, o wiele ważniejsze jest to, jak zlokalizowane są warstwy skał osadowych i jak rozprowadzane są wody gruntowe. I chociaż struktura gleby zwykle odpowiada kształtowi powierzchni, wyjątki od tej reguły wcale nie są rzadkie..
Przed budową domu na pochyłym terenie, oprócz badań geodezyjnych, konieczne jest przeprowadzenie badań hydrogeologicznych. Wykonywany jest dwa razy w roku: pierwszy – w okresie od końca lipca do początku września, drugi – 2-3 tygodnie po ustabilizowaniu się dodatniej temperatury powietrza w regionie. Celem takich badań jest określenie lokalizacji warstw skał osadowych za pomocą nakłuć gleby na głębokość 3,5–5 metrów, pobranie próbek z różnych warstw, a także określenie wahań sezonowych i maksymalnego GWL.
W zależności od geomorfologii podejmuje się decyzję o wyborze pewnego rodzaju fundamentu, w którym wykluczone będzie przesuwanie się warstwa po warstwie, przebijanie formacji w płaszczyźnie podpory ze względu na jej niewystarczającą grubość, podważanie fundamentu i położenie poszczególnych jego części na gruntach o bardzo różnej nośności. Ponadto, biorąc pod uwagę planowanie geodezyjne, oblicza się optymalny sposób odwodnienia wód spływających górną drogą wodną i migrujących w górnej warstwie gleby..
Klasyfikacja stoków
Podczas budowy fundamentu stromość zbocza jest określana nie przez wartości bezwzględne, ale w stosunku do głębokości skutecznego pogłębienia betonowej podstawy. To z kolei determinują wymagania dotyczące sztywności i wytrzymałości, a także ze względu na przeciwdziałanie siłom falowania mrozu.
Za obszary o niewielkim stromym zboczu uważa się te, na których różnica wysokości powierzchni na całej długości uderzenia fundamentu nie przekracza efektywnej głębokości fundamentu w najniższym punkcie. Z reguły w takich przypadkach różnica wysokości dotyczy grubości warstwy żyznej i tylko sporadycznie wpływa na górną warstwę osadową. Dlatego na małych zboczach zwykle można poradzić sobie z urządzeniem zwykłego MZLF z dokładnym zaplanowaniem dna wykopów w jednej płaszczyźnie i ich odpowiednim przygotowaniem, a także otoczeniem domu niezawodnym izolowanym ślepym obszarem. Przylegający teren w dolnej części stoku na szerokość 3-4 metrów od domu wyrównany jest na powierzchni żyzną glebą pobraną z centralnej części fundamentu. W górnej części stoku można usunąć część gleby, aby zapewnić dostateczne podniesienie piwnicy zgodnie ze średnią wysokością pokrywy śnieżnej.
Jeżeli różnica wysokości między skrajnymi punktami fundamentu jest równa jego efektywnej głębokości lub przekracza tę wartość nawet o 50%, to nachylenie uznaje się za średnie. W takim przypadku umieszczenie podstawy na jednej płaszczyźnie podstawy jest zalecane tylko w przypadku małych budynków. Gdy fundament rozciąga się na zboczu powyżej 10 metrów, przekroczenie mieszanki betonowej w celu zapewnienia normatywnego pogłębienia i podniesienia będzie szczególnie wyraźne, dlatego najbardziej rozsądną opcją byłoby zaplanowanie przyległego terytorium na dużą skalę, jeśli pozwala na to grubość warstwy gęstych skał osadowych. Jeśli sytuacja hydrogeologiczna jest niekorzystna, preferowane są alternatywne typy fundamentów.
Uważa się, że odcinki te są stromo nachylone, gdzie różnica wysokości podczas budowy fundamentu pasmowego w jego skrajnych punktach przekracza efektywne pogłębienie 1,5 razy lub więcej. Zaplanowanie pojedynczej płaszczyzny podparcia w takich przypadkach jest całkowicie nieopłacalne, powoduje to kolosalną ilość robót ziemnych i co najmniej dwukrotne przekroczenie mieszanki betonowej. Na stromych zboczach, gdzie tarasowanie jest niemożliwe, do budowy niskich budynków stosuje się ruszt palowy lub fundamenty z płyt podziemnych z nadbudową piwnicy.
Stopniowy MZLF
Kaskada fundamentowa sprawdza się efektywnie w przypadkach, gdy grubość formacji, na której spoczywa podstawa, jest wystarczająca, aby pomieścić wszystkie płaszczyzny nośne w jej grubości w jak najmniejszej liczbie stopni. Ogólnie rzecz biorąc, im bardziej kaskadowa jest taśma, tym mniejsze jest zużycie betonu, ale zwiększa się złożoność pracy monolitycznej..
Wykopy rozpoczynają się w najniższym punkcie placu budowy, koncentrując się na projektowej głębokości fundamentu i rzeczywistym położeniu warstw gruntu. W miarę zbliżania się do szczytu skarpy spód wykopu jest planowany na tym samym poziomie, podczas gdy rzeczywista głębokość wykopu stopniowo rośnie. Gdy stanie się on o 0,3–0,4 metra wyższy od obliczonego, w wykopie wycina się nowy poziom, a następnie układa się wzdłuż niego dno. Ostatni horyzont zaplanowano w taki sposób, aby w najwyższym punkcie terenu pogłębienie fundamentu było o 15-20% bardziej racjonalnie konieczne.
Funkcjonowanie fundamentów schodkowych wiąże się z szeregiem czynników ryzyka. Nie ma gwarancji, że w strefie podparcia pozostanie wystarczająca grubość gęstej formacji, a ponadto wszystko, ze względu na różnicę głębokości w lokalnych obszarach, siły falowania mrozu różnią się wielkością. Prowadzi to do niejednorodnego działania obciążeń, które wymaga:
- Casting z rozszerzonym wsparciem.
- Aby wykop był o 25–30% szerszy niż część wsporcza i wypełnić CPB pod fundamentem.
- Wypełnij zatoki nieporowatą glebą.
Fundament na palach
Technologia rusztu palowego jest stosowana w tych obszarach, w których po prostu nie ma wystarczająco gęstych warstw w górnych warstwach lub wymagane jest zbyt duże pogłębienie fundamentu, co jest ekonomicznie nieopłacalne. Pale pozwalają, przy porównywalnych kosztach, oprzeć się na kamienistej warstwie margli lub nawet wapienia, bez uwzględnienia rzeźby terenu i nachylenia terenu. Jeśli nie ma kamienistych lub nawet gęstych warstw gleby na głębokościach odpowiednich do zagospodarowania, pale działają na innej zasadzie, przejmując obciążenie spowodowane bocznymi siłami tarcia działającymi na zagęszczoną warstwę gliny.
Istnieje kilka rodzajów fundamentów palowych:
1. Pale drążone wykonuje się metodą zmechanizowaną przy użyciu ciężkiego sprzętu budowlanego na budowie. Mimo stosunkowo wysokich kosztów pracy jest to prawdziwie niezawodna i wszechstronna metoda pozwalająca na stworzenie stabilnego fundamentu dla „ciężkich” budynków.
2. Pale betonowe płytkie są optymalne do wykonania podbudowy na glebach, gdzie górne warstwy są osłabione przez wodę gruntową, ale już na głębokości 2–2,5 metra zalega gęsta glina. Wiercenie studni można przeprowadzić za pomocą lekkich wiertarek dźwigowych, ta klasa sprzętu jest bardzo powszechna w wielu regionach. Dopuszcza się samodzielne wypełnianie stosów, co znacznie obniża koszty pracy.
3. Pale TISE – rodzaj technologii wytwarzania pali betonowych przeznaczonych do użytku cywilnego. Wiercenie studni odbywa się za pomocą specjalnej wiertarki ręcznej, która tworzy rozszerzenie w dnie w celu zwiększenia powierzchni podparcia.
4. Pale śrubowe – żelazne rury z szerokimi ostrzami, które można wkręcać w ziemię ręcznie lub mechanicznie. Technologia wyróżnia się dużą szybkością pracy, jednak aby zaaranżować fundament nawet dla lekkiego domu szkieletowego wymagana jest duża gęstość pali.
Wpuszczana płyta
Trzeci rodzaj fundamentu, nadający się do wykonania fundamentu pod dom na pochyłym terenie, składa się z monolitycznej płyty spoczywającej na gęstej warstwie gliny poniżej głębokości zamarzania, szacowaną głębokość płyty określa najniższy punkt nachylenia. Produkcja prac monolitycznych jest kontynuowana wraz z formowaniem ścian betonowych, w związku z czym w ziemi wycina się szczelny keson z jedną lub dwoma półotwartymi ścianami.
Budowa domu na płycie wnękowej umożliwia stosunkowo niewielkim nakładem pracy wyposażenie wyeksploatowanej piwnicy w naturalne światło. Jednak ten rodzaj fundamentu jest najbardziej podatny na ślizganie się warstwa po warstwie, dlatego płytę należy zalać z usztywnieniami umieszczonymi w poprzek skarpy i zwiększającymi tarcie o warstwę nośną. W niektórych przypadkach zasadne jest zastąpienie żeber krótkimi palami kotwiącymi o przekroju prostokątnym..
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis