Jak i co ocieplić ściany od wewnątrz

Treść artykułu

• Jakie są wady izolacji od wewnątrz
• Tajemnica okryta watą. Co dzieje się w ścianie izolowanej od wewnątrz
• Jak zminimalizować negatywne skutki ocieplenia ścian od wewnątrz
• Który izolator ciepła użyć
• Wełna mineralna
• Spieniony polistyren i EPS
• Pianka poliuretanowa
• Inne materiały
• Jak gruba powinna być izolacja
• Podsumowując

Ściany zewnętrzne to najważniejszy element budynku, który oprócz pełnienia funkcji nośnej zabezpiecza również wnętrze domu przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Nowoczesne konstrukcje wielowarstwowe pozwalają na efektywne zużycie energii, znaczne oszczędności na ogrzewaniu i konserwacji budynku, czego nie można powiedzieć o „tradycyjnych” budynkach z cegły lub paneli z okresu radzieckiego. Ale nadszedł czas, aby policzyć pieniądze – pozostaje tylko izolacja tego, co mamy. W artykule rozważymy aktualne zagadnienia izolacji ścian od wewnątrz.

Czy w ogóle można ocieplić pomieszczenie od wewnątrz? W kręgach zawodowych toczą się poważne spory w tej kwestii. Producenci materiałów termoizolacyjnych i praktykujący budowniczowie nie doszli do porozumienia co do tego, czy można ocieplić od wewnątrz, jest to przedsięwzięcie boleśnie ryzykowne. Jednocześnie wszyscy zgadzają się, że najlepszą opcją pod każdym względem jest izolacja elewacji..

Co powinien zrobić zwykły człowiek na ulicy, który boryka się z problemem poważnej utraty ciepła przez zewnętrzne mury, bo informacje są skrajnie sprzeczne, a wyboru nie było i nie było wyboru – nie wychodzi się, aby ocieplić na zewnątrz. Przyczyn takiej sytuacji może być wiele: mieszkanie graniczy z nieogrzewanymi pomieszczeniami (szyb windowy, korytarze, klatki schodowe), za ścianą zewnętrzną znajduje się dylatacja między dwoma sąsiednimi domami, elewacja ma kosztowne wykończenie, budynek jest zabytkiem architektury lub znajduje się w historycznej części miasta, władze na swój sposób regulują działania urbanistyczne – po prostu zabraniają izolacji fasad.

Z pewnością GOST i SNiP, które obowiązują w krajach obszaru poradzieckiego, wnoszą do tego zagadnienia nieco klarowności, które zdecydowanie zalecają umieszczenie w pomieszczeniu warstw „zimnych”, charakteryzujących się wysoką przewodnością cieplną i minimalną paroprzepuszczalnością – beton, cegła, kamień. Miejsce na izolację jest jasno określone – jest to zewnętrzna strona otaczających konstrukcji. Co więcej, nawet dokumenty regulacyjne mają wyjątki. Np. W P3-2000 do SNiP 3.03.01-87 „Projektowanie i montaż ocieplenia konstrukcji otaczających budynki mieszkalne” w rozdziale nr 7, poświęconym rozwiązaniom konstrukcyjnym, mówi się, że dopuszcza się ocieplanie ścian poszczególnych mieszkań w budynkach wielokondygnacyjnych, jeżeli montaż termoizolatora z boku fasada jest niemożliwa z pewnych powodów.

Jakie są wady izolacji od wewnątrz

Zobaczmy, dlaczego to izolacja wewnętrzna ma tak wielu przeciwników, jakie pułapki czekają na nas. Negatywnych punktów jest kilka, jedne nie są krytyczne, można je znosić, inne mogą mieć bardzo poważne konsekwencje i zmusić do podejścia do kwestii izolacji od wewnątrz z dużą ostrożnością:

1. Izolator ciepła umieszczony na wewnętrznej powierzchni ściany „zjada” użyteczną powierzchnię mieszkania. Na przykład, jeśli w pomieszczeniu o wymiarach 4×5 metrów na dwóch ścianach zewnętrznych zostanie nałożona izolacja 50 mm, tracimy 0,5 m² z dwudziestu kwadratów.
2. Prace izolacyjne ścian od wewnątrz można wykonywać tylko w całkowicie opuszczonym, czasowo wycofanym z użytku pomieszczeniu.
3. Montaż izolacji na ścianach nie zakończy się. Ponadto konieczne jest podjęcie szeregu poważnych środków w celu ochrony otaczających konstrukcji przed kondensacją i zorganizowania dodatkowej wentylacji.
4. Jeśli wszystko zostanie wykonane poprawnie, ta metoda izolacji nie może być tania, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka..
5. Nie oznacza to, że technologia jest prosta i niedroga. Powtarzamy, jeśli wszystko jest zrobione poprawnie.
6. Ale najważniejsze są specjalne procesy termofizyczne, które zachodzą w izolowanych od wewnątrz ścianach. Wszystkie znane „horrory” związane z wewnętrzną izolacją lokali mieszkalnych są rzeczywiście dość powszechne. Pojawienie się kapania wody, rozprzestrzenianie się grzyba i pleśni, niszczenie wykończeń i elementów nośnych – wszystko to jest konsekwencją niepiśmiennej zmiany powłoki termicznej pomieszczenia, co pociągnęło za sobą naruszenie stanu zawilgocenia ścian.

Tajemnica okryta watą. Co dzieje się w ścianie izolowanej od wewnątrz

Wszystkie interesujące nas procesy zachodzą nie tylko w ujemnych temperaturach, ale także w okresie jesienno-wiosennym z niewielkim plusem za oknem. Nic dziwnego w tym, że główne problemy z izolowanymi od wewnątrz ścianami pojawiają się zimą, kiedy możliwe są duże różnice temperatur na zewnątrz i wewnątrz lokalu. To ściany zewnętrzne lub, jak się je również nazywa, „struktury otaczające”, są buforem, który przyjmuje uderzenia żywiołów.

Wpływ temperatury na struktury wielowarstwowe należy brać pod uwagę tylko w połączeniu ze zmianami ich wilgotności. W rzeczywistości woda jest naszym głównym wrogiem. To ona zamraża, rozszerza i niszczy bloki budulcowe, a także ich stawy; to ona, wnikając w warstwę izolacji, niweluje jej właściwości termoizolacyjne; to ona jest warunkiem wstępnym istnienia szkodliwych grzybów i mikroorganizmów.

Pytasz, jaki jest związek między temperaturą a wilgotnością ścian? Teraz zbliżamy się do rozważenia zjawiska, w którym w określonych warunkach para wodna z powietrza osiąga krytyczne nasycenie, a woda pojawia się na zimnych powierzchniach w postaci kondensacji. Temperatura, w której tworzy się kondensacja na konstrukcjach, nazywana jest punktem rosy budynku. Zależy to bezpośrednio od wilgotności względnej powietrza w pomieszczeniu. Im wyższa wilgotność, tym wyższy punkt rosy, tym bardziej zbliża się do rzeczywistej temperatury (w 100% są równe). Do obliczenia dokładnego punktu rosy stosuje się dość złożony wzór. Zbiór reguł SP 23-101-2004 „Projektowanie zabezpieczeń termicznych budynków” zawiera tabelę temperatur punktu rosy dla różnych wartości wilgotności i temperatury wewnątrz pomieszczenia.

Jeśli weźmiemy pod uwagę zasady sanitarne dotyczące funkcjonowania lokali mieszkalnych (GOST 30494 i SanPiN 2.1.2.1002), znormalizowana temperatura w domu powinna wynosić około 20-22 ° C, a wilgotność względna nie powinna przekraczać 55%. Zgodnie z tabelą punkt rosy wyniesie +10,7 ° С. Oznacza to, że przy takiej temperaturze w wielowarstwowej ścianie wilgoć z powietrza może zamienić się w wodę i wypaść w postaci kondensacji..

Oczywiście przy znacznych zmianach temperatury zewnętrznej punkt rosy przesuwa się wewnątrz ściany, bliżej lub dalej od wewnętrznej przestrzeni pomieszczenia, ponieważ z jednej strony ocieplamy ścianę, w tym ogrzewanie zimą, a od ulicy jest chłodzona. To rodzaj przeciągania liny.

Specyficzne miejsce w otaczającej konstrukcji, w którym może wypaść kondensacja, w dużej mierze zależy od właściwości termicznych ściany, grubości i materiałów każdej warstwy, ich względnego położenia.

1 – ściana bez izolacji; 2 – ściana z ociepleniem od wewnątrz

Jeśli konstrukcja nie jest ocieplona, ​​punkt rosy znajduje się wewnątrz ściany, komory termiczne pokazują, że oddaje ciepło, w pomieszczeniu jest zimno nawet wtedy, gdy ogrzewanie pracuje na pełnych obrotach – ciepło tracimy.

Przy zewnętrznym umiejscowieniu termoizolatora masa ściany nośnej całkowicie się nagrzewa, gromadzi ciepło, a punkt rosy przesuwa się do strefy izolacji, którą należy uwolnić od powstającej w niej wilgoci – stąd technologia elewacji wentylowanych.

Przeniesienie punktu rosy do izolacji z zewnętrzną izolacją ściany

Izolowana od wewnątrz ściana całkowicie zamarza, gdyż jest „odgrodzona” izolatorem cieplnym od wewnętrznego ciepła. To znacznie skraca żywotność ścian nośnych. Punkt rosy w większości przypadków znajduje się na wewnętrznej powierzchni otaczającej konstrukcji, ale wraz ze wzrostem temperatury otoczenia może przejść do masy ściany. W rezultacie pomiędzy ścianą a izolacją tworzy się wilgoć, która pogarsza jej właściwości termoizolacyjne. Zamarzając, może zniszczyć przyczepność warstwy izolatora ciepła do podłoża. Istnieje groźba zamoczenia ściany, pojawienia się grzyba i pleśni.

Jak zminimalizować negatywne skutki ocieplenia ścian od wewnątrz

SP 23-101-2004 „Projektowanie ochrony cieplnej budynków” stwierdza: „Nie zaleca się stosowania ocieplenia od strony wewnętrznej ze względu na możliwość gromadzenia się wilgoci w warstwie ocieplenia, jednak jeżeli takie zastosowanie jest konieczne, powierzchnia od strony pomieszczenia musi posiadać ciągłą i trwałą warstwę paroizolacyjną. „.

Naszym zadaniem jest więc, aby ściana była ciepła i sucha, w tym celu należy maksymalnie zabezpieczyć miejsce, w którym znajduje się punkt rosy, przed wnikaniem pary wodnej. W tym celu podejmuje się szereg środków:

1. Warstwa izolacji pokryta jest wysokiej jakości folią paroizolacyjną z uszczelnieniem złączy i przyczółków.
2. Zastosowano izolator ciepła o najniższej przepuszczalności pary. Najlepiej, jeśli jest mniejsza niż przegroda budynku. Następnie można stopniowo wypuszczać parę na zewnątrz..
3. Warstwę izolacji przykleja się w minimalnym odstępie od ściany, najlepiej nie w sposób „latarniowy”, ale na grzebieniu.
4. Izolowane ściany licowane są odporną na wilgoć płytą gipsowo-kartonową.
5. Dodatkowa wymiana powietrza ma na celu zmniejszenie wilgotności w pomieszczeniu. Stosuje się wentylację mechaniczną, okna są wyposażone w zawory regulacyjne.

Ważne jest, aby całkowicie wyeliminować możliwe zimne mostki. Faktem jest, że instalując izolator cieplny od wewnątrz, nie jesteśmy w stanie zaizolować połączeń podłóg i ścian wewnętrznych z otaczającymi konstrukcjami. Dlatego izolację należy wykonać dzwoniąc na sąsiednie ściany i sufity, następnie należy je również starannie odizolować od oparów i ewentualnie konstrukcyjnie ozdobić skrzynkami, fałszywymi kolumnami.

Który izolator ciepła użyć

Wełna mineralna

Praktyka pokazuje, że w zdecydowanej większości przypadków ludzie izolują ściany od wewnątrz wełną mineralną. Umieszczany jest bez paroizolacji pomiędzy regałami ramowymi systemów płyt gk. Ponadto często stosowana jest wełna walcowana, która nie jest przeznaczona do konstrukcji pionowych, o wyraźnie niewystarczającym współczynniku oporu cieplnego. Taka izolacja jest łatwa i bardzo szybka, jest niesamowicie tania, ale wcale nie skuteczna, a nawet szkodliwa..

Zwróć uwagę, że wata, delikatnie mówiąc, nie nadaje się do izolacji od wewnątrz. Fani tego materiału entuzjastycznie nazywają go „oddychaniem”, ale w naszym przypadku to tylko jego główna wada. Nie tylko jest łatwy dostęp do punktu rosy przez włókna, ale również zdolność wełny mineralnej do wchłaniania wilgoci stwarza wiele problemów. Oczywiście możesz liczyć na to, że wata nigdy się nie zamoczy, zastosuj specjalne płyty mineralne, które są identyczne pod względem właściwości termicznych jak styropian. Możesz je ostrożnie przykleić i spróbować zorganizować absolutnie szczelną paroizolację od wewnątrz pomieszczenia. Ale ryzyko zawilgocenia izolacji i wewnętrznej powierzchni ścian pozostaje, wtedy wszystkie wysiłki zostaną zredukowane do zera, wilgoć przedostanie się do pomieszczenia, smugi lub grzyby. Dzieje się tak, ponieważ paroprzepuszczalność dowolnej otaczającej struktury jest kilkakrotnie gorsza niż w przypadku waty.

Niektórzy rzemieślnicy podejmują próby całkowitego uszczelnienia płyt z wełny mineralnej – stosują również wewnętrzną warstwę paroizolacji, wykonują „poduszki” poprzez uszczelnienie waty w rękawie polietylenowym. Ale pojawiają się inne problemy: izolacja nie jest przymocowana do ściany – w miejscach punktu rosy pojawiają się szczeliny, płyty są trudne do dopasowania do siebie bez uszkodzenia skorup, łańcuch technologiczny staje się bardziej skomplikowany.

Spieniony polistyren i EPS

W chwili obecnej styropian jest jednym z najlepszych materiałów do ocieplania ścian od wewnątrz, dlatego z roku na rok jest coraz częściej stosowany zarówno w Rosji, jak iw wielu krajach Europy. Popularność styropianu wynika z jego doskonałych właściwości użytkowych i cieplnych. Jego niezaprzeczalne zalety to:

1. Niska przewodność cieplna.
2. Minimalna nasiąkliwość i przepuszczalność pary.
3. Zdolność do wytrzymywania dużych obciążeń, zarówno ściskających, jak i rozciągających.
4. Łatwość cięcia i instalacji;
5. Niewielka waga płyty.

Zatem stosując styropian spieniony lub ekstrudowany możemy podnieść izolacyjność termiczną konstrukcji do normy przy minimalnej możliwej grubości warstwy ocieplenia. Pianka i styropian nie tylko nie wchłaniają wilgoci i nie tracą swoich właściwości izolacyjnych, ale również nie wpuszczają pary wodnej do strefy punktu rosy, dodatkowa folia paroizolacyjna będzie po prostu zbędna. Oczywiście w tym celu konieczne jest niezawodne odizolowanie połączeń płyt i ich oparcia do otaczających konstrukcji. Jest to dość łatwe przy użyciu pianki poliuretanowej. Ponadto niektórzy producenci produkują płyty ze schodkowymi krawędziami, dzięki czemu izolacja łączy się bez szczelin. Styropian można z powodzeniem montować na ścianie wzdłuż systemu elewacyjnego, stosując zarówno kleje, jak i mocowanie za pomocą kołków talerzowych.

Jak już zauważyliśmy, warstwa kleju pełni również funkcję izolacyjną; szczególnie dobrze sprawdziła się klej do pianki poliuretanowej. Wysoka wytrzymałość materiału pozwala na wykończenie ocieplonych ścian metodą mokrą bezpośrednio na izolatorze cieplnym, bez stosowania technologii ramowych, a przeciążenie ściany jest po prostu niemożliwe ze względu na niski ciężar właściwy materiału. Tak więc metr kwadratowy warstwy izolacji termicznej wykonanej ze styropianu jest 2–2,5 razy lżejsza niż podobnej grubości wełna mineralna.

Jest też jedna mała wada – styropian ma słabe właściwości izolacji akustycznej. Problemy z możliwym zniszczeniem izolatora cieplnego w temperaturach powyżej 80 stopni i niewystarczająca odporność spienionego polistyrenu na działanie wielu rozpuszczalników organicznych, w naszym przypadku, być może nie są krytyczne.

Pianka poliuretanowa

Ten trwały i lekki materiał nadaje się również do izolacji ścian od wewnątrz. Posiada doskonałe właściwości izolacyjne dzięki swojej strukturze komórkowej. Współczynnik przewodzenia ciepła pianki poliuretanowej wynosi od 0,025 W / (m · K), co jest jednym z najlepszych wskaźników. Pory pianki poliuretanowej są wypełnione powietrzem lub gazem obojętnym, każda taka komórka jest hermetycznie zamknięta. Dzięki temu wilgoć nie jest wchłaniana w materiał i nie przedostaje się przez niego – to doskonała hydroizolacja przegrody budynku.

Niska przewodność cieplna, minimalna absorpcja wilgoci, maksymalna paroizolacja – tego potrzebujemy. Ale to nie wszystko, powłoka z pianki poliuretanowej zyskuje szczególne właściwości dzięki nietypowej metodzie aplikacji. Faktem jest, że nakłada się go poprzez rozpylenie ciekłej dwuskładnikowej substancji, która pieni się na obrabianej powierzchni i twardnieje w ciągu kilku sekund..

• Pianka poliuretanowa doskonale „przykleja się” do wszelkich podłoży, w tym stropów, nie ma potrzeby stosowania łączników będących mostkami termicznymi.
• Powłoka tworzy ze ścianą jedną całość, zapobiegając przedostawaniu się wilgoci z pomieszczenia do punktu rosy.
• Warstwa termoizolacyjna jest monolityczna, bez szwów i pęknięć. Rozpylając substancję można w łatwy sposób zaizolować zakrzywione, półkoliste ściany.
• Pianka poliuretanowa jest bardzo szybka w aplikacji. Spienianie izolacji odbywa się na miejscu pracy, dzięki czemu ze względu na małą objętość ciekłej substancji wyjściowej zminimalizowane są koszty dostawy i magazynowania materiałów.
• Warstwę pianki poliuretanowej można otynkować w technologii elewacyjnej z wykorzystaniem siatki nylonowej.

Inne materiały

Na rynku dostępne są inne, często „innowacyjne” materiały do ​​izolacji ścian, których producenci twierdzą, że mają wyjątkowe właściwości. Jednak wszyscy są trochę przebiegli, ukrywając oczywiste niedociągnięcia lub milcząc o poważnych problemach z wdrażaniem odpowiednich łańcuchów technologicznych. Na przykład ciepły tynk jest kilkakrotnie gorszy od materiałów piankowych pod względem właściwości termicznych, a także jest higroskopijny i paroprzepuszczalny. Spieniona pianka polietylenowa ma bardzo niską przewodność cieplną, ale tylko pod jednym warunkiem – należy ją zamontować w taki sposób, aby pomiędzy izolacją a ścianą oraz okładziną z blachy pozostawała szczelina powietrzna. Aby wykonać dwie uszczelnione szczeliny, aby dobrze zamocować materiał, podczas gdy izolacja jakościowa połączeń i łączników jest prawie niemożliwa. Dlatego w większości przypadków paski polietylenowe są po prostu przybijane kołkami do ściany zewnętrznej z nieuchronną utratą deklarowanych właściwości. Płynna izolacja termiczna na bazie ceramiki o grubości warstwy 1 mm zastępuje 50 mm wełny mineralnej – jak mówią jej producenci. Współczynnik przewodzenia ciepła 0,0016 wygląda fantastycznie, delikatnie mówiąc, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę, że ultracienka powłoka składa się z wypełnionych powietrzem pęcherzyków ceramicznych. Ale ceramika ma przewodność cieplną 0,8-0,15, a powietrze – 0,025. „Termokraska” – materiał jest nowy i nie został jeszcze odpowiednio zbadany, ale istnieją już przykłady niedziałającej izolacji budynków mieszkalnych. Być może pod pewnymi warunkami taki izolator ma prawo istnieć..

Jak gruba powinna być izolacja

Właściwy dobór materiałów termoizolacyjnych to jeden z kluczowych aspektów właściwej izolacji ścian od wewnątrz, teraz konieczne jest określenie jej grubości:

1. Najpierw wykorzystując wzór R = D / L (gdzie D to grubość konstrukcji, a L to wartość współczynnika przewodzenia ciepła materiału), obliczamy rzeczywisty opór przenikania ciepła ściany bez izolatora cieplnego. Przykładowo, jeśli mamy konstrukcję okładziny z cegieł o grubości 500 mm, to opór przewodzenia ciepła wyniesie: R = 0,5 / 0,47 = 1,06 m²° С / W.
2. Teraz możemy porównać tę liczbę ze znormalizowaną. Na przykład odporność na przenikanie ciepła dla przegród budowlanych w Moskwie i regionie musi wynosić co najmniej 3,15 – różnica wynosi 2,09. Należy go wypełnić izolacją, ponieważ przewodnictwo cieplne konstrukcji składa się z sumy współczynników jej warstw.
3. Wymaganą grubość izolacji obliczamy według wzoru D = L · R. Na przykład, jeśli chcemy użyć styropianu (L = 0,042), potrzebujemy D = 0,042 · 2,09 = 0,087 – warstwa pianki o grubości 87 mm. Oczywiście lepiej przeszacować minimalne wskaźniki i nałożyć 100 mm styropianu, wtedy jest szansa na przeniesienie punktu rosy do warstwy izolacji całkowicie odpornej na wilgoć.

Podsumowując

Docieplenie ścian od wewnątrz to środek skrajny w sytuacji, gdy nie ma możliwości zamocowania termoizolatora od strony elewacji. Kompetentne wykonywanie takiej pracy jest trudne z technologicznego punktu widzenia. Izolacja wewnętrzna nie jest tak tania, jak się wydaje na pierwszy rzut oka, dlatego najprawdopodobniej nie będzie można znacznie zaoszczędzić.

Możesz sformułować podstawowe wymagania dotyczące wysokiej jakości izolacji ścian od wewnątrz:

1. Konieczne jest zorganizowanie hermetycznej bariery paroszczelnej ściany.
2. Grubość izolacji nie powinna być mniejsza niż obliczona, aby zapewnić znormalizowaną przewodność cieplną otaczającej konstrukcji dla określonej strefy klimatycznej.
3. Konieczne jest podjęcie działań w celu poprawy wentylacji pomieszczenia..
4. Izolator cieplny należy przykleić grzebieniem lub pełnymi pasami.
5. Konieczne jest również zaizolowanie odcinków podłóg i ścianek działowych przylegających do ścian zewnętrznych.
6. Lepiej jest osłonić ściany zewnętrzne odporną na wilgoć płytą gipsowo-kartonową na metalowej ramie.
7. Aby zapewnić szczelność okładziny, nie należy umieszczać na niej gniazd, przełączników, lamp, kinkietów.
8. Połączenie materiałów arkuszowych z otaczającymi konstrukcjami musi być uszczelnione akrylem lub silikonem.
9. Wsporniki w kształcie litery U są mocowane do podłoża tylko za pomocą uszczelek izolacyjnych.
10. Wszelkie prace przy ocieplaniu ścian należy wykonywać po uprzednim zastosowaniu środków przeciwgrzybiczych. Podłoże musi być całkowicie suche. Wcześniej należy wykluczyć zwilżanie konstrukcji z zewnątrz – wszystkie prace dekarskie, elewacyjne i okienne muszą być zakończone, wszystkie systemy muszą działać poprawnie.

Należy zauważyć, że nie zawsze przyczyną zimna w pomieszczeniu jest słaba izolacja termiczna ścian zewnętrznych. Warto zwrócić szczególną uwagę na charakterystykę termiczną podłogi, sufitu, bloków okiennych. Może w tym tkwi przyczyna wszystkich kłopotów, a być może problem tkwi w nieprawidłowym działaniu ogrzewania lub błędach w jego konstrukcji. Jeśli tak jest, to nawet idealnie wykonana izolacja ścian nie przyniesie oczekiwanego efektu, a temperatura w pomieszczeniu wzrośnie tylko o 1-2 stopnie.

Powiązane Wpisy:

1. Jak prawidłowo ocieplić dom Treść artykułu Obiekty izolacyjne Materiały termoizolacyjne Montaż izolacji termicznej Izolacja piwnicy Izolacja podłogi pierwszego piętra Izolacja ścian Izolacja podłóg międzywarstwowych Ocieplenie dachu Najważniejsza jest pogoda w domu – te słowa z...
2. Jak ocieplić elewację tynkiem Treść artykułu Jaka jest główna przewaga rozwiązania izolacyjnego nad termoizolacją z blachy – pianka i styropian (PP) Co to jest „pompa kapilarna” (efekt kapilarny) i jak to działa w tym przypadku...
3. Hydroizolacja piwnicy od wewnątrz od wód gruntowych Treść artykułu Wpływ wody na konstrukcje krytyczne Cele hydroizolacyjne Wymagania dotyczące płaszczyzn granicznych Techniki izolacji wtryskowej i penetracyjnej Materiały w rolce Powłoki hydroizolacyjne i masy uszczelniające Dość często nie ma dostępu...
4. Jak ocieplić podłogę bez stosowania ogrzewania elektrycznego Treść artykułu Rodzaje systemów izolacji podłóg Wybór narzędzia i materiału Przygotowanie podłogi Montaż wytłaczanych płyt polipropylenowych Montaż podłogi z płyty OSB Dziś przedstawimy Państwu istniejące rodzaje systemów izolacji podłóg, opowiemy o...