Jak korzystać z poziomicy i szyny podczas budowy

Treść artykułu

• Istota i specyfika niwelacji
• Określenie punktu odniesienia i kluczowych punktów
• Instalacja i wyrównanie celownika
• Oznaczenia personelu niwelującego
• Jak mierzyć wysokość punktu
• Logowanie i obliczenia

Poziom optyczny jest uważany przez wielu za archaizm, a jednocześnie jest jednym z najdokładniejszych instrumentów w ramach badań geodezyjnych. W naszej recenzji zaspokoimy zainteresowanie zwykłych ludzi zastosowaniem poziomicy do geometrycznej metody konstruowania płaszczyzn.

Dwóch geodetów na różnych krawędziach przepaści:

Poziom (krzyki): Idź!

Reika: Chtooo?

Poziom (jeszcze głośniej): Idź!!!

Reika: Nie słyszę!!!

Levelier (mamrocze): Głuchy idiota…

Reika (krzyczy): Sam idiota!!!

Istota i specyfika niwelacji

Istnieje wiele sposobów określenia krzywizny powierzchni ziemi: za pomocą najmniejszej różnicy ciśnienia atmosferycznego, za pomocą teodolitu lub poziomu wody i innych urządzeń. Jednak wyrównanie geometryczne jest uważane za najbardziej wszechstronną, najszybszą i najdokładniejszą metodę: nawet poziomy techniczne stosowane w budownictwie mają błąd pomiaru wynoszący zaledwie 10 mm na km.

Istotą niwelacji jest wyznaczenie różnicy wysokości (wzniesienia) każdego ze zbioru punktów na terenie w stosunku do pewnego punktu odniesienia, który nazywany jest wzorcem konstrukcyjnym. Po wyznaczeniu płaszczyzny wirtualnej mierzy się względem niej znak zerowy, który w większości przypadków znajduje się na poziomie podłogi pierwszego piętra budynku..

W zasadzie nie ma nic trudnego w wyrównywaniu poza dwoma określonymi punktami. Z jednej strony geodeta wraz z partnerem musi umieć posługiwać się niwelatorem i personelem, znać niuanse ustawiania i prawidłowo instalować punkty kontrolne. Kolejny niuans polega na tym, że na ziemi mogą znajdować się przedmioty, które uniemożliwiają kontakt wzrokowy między poziomem a łatą. Dlatego miejsce montażu poziomu musi być okresowo przenoszone, określając wzorce czasowe i ustawiając dla nich różnicę wysokości. Ale ostatecznie wszystkie obliczenia sprowadzają się do zwykłej arytmetyki..

Określenie punktu odniesienia i kluczowych punktów

W geodezyjnym pomiarze terenu budowy punkt odniesienia jest umieszczany w najniższym punkcie płaszczyzny, co jest określane wizualnie lub przez szybkie „lumbago”. W tym miejscu w ziemię wbija się masywny słup z prostym cięciem, na którym wygodnie jest zainstalować szynę.

Liczba i lokalizacja punktów kluczowych zależy od zadań niwelacyjnych. Jeśli chodzi o wykonanie wykopu fundamentowego, punkty umieszcza się na narożnikach wewnętrznych i zewnętrznych wzdłuż konturu przyszłej konstrukcji. Podczas umieszczania punktów kontrolnych nie jest wymagana wysoka dokładność, ważne jest tylko, aby w miejscu umieszczenia słupków nie było lokalnych wybrzuszeń ani dołów.

W granicach osady znajdują się specjalne, pomierzone i oficjalnie zatwierdzone punkty odniesienia, do których można się odnieść podczas pomiaru nowych placów budowy.

Wszystkie punkty powinny znajdować się w możliwie równej odległości od miejsca instalacji poziomu i co najmniej 5 metrów od niego. Jeśli mały obszar jest wyrównany, możesz strzelać do wszystkich punktów z boku z poziomicą lub użyć poziomicy hydrostatycznej.

Instalacja i wyrównanie celownika

Najpierw musisz ustawić statyw. Po poluzowaniu śrub do mocowania nóg teleskopowych statyw należy ustawić tak, aby górna platforma leżała w płaszczyźnie poziomej, tutaj wszystko odbywa się „na oko”. Nogi należy wcisnąć w luźną ziemię, dociskając stopę do ogranicznika, a odległość między nimi powinna być taka sama. Wyreguluj wysokość nóg tak, aby głowica statywu znajdowała się na poziomie klatki piersiowej, a następnie dokręć śruby.

Po zamontowaniu statywu sama poziomnica jest do niego mocowana za pomocą centralnej śruby. Posiada dwie platformy: dolna mocowana jest do statywu za pomocą śruby lub w inny standardowy sposób, górna spoczywa na trzech śrubach regulacyjnych. Po bokach trójkąta utworzonego przez śruby znajdują się trzy cylindryczne libelki nastawcze. Obracając jedną parę śrub, musisz najpierw upewnić się, że bąbelek między nimi znajduje się dokładnie między znakami. Następnie, przekręcając trzecią śrubę, ustawia się dwa inne poziomy. Wskaźnik dokładnej regulacji – libella pudełkowa – znajduje się na tubusie optycznym libelli. Może być konieczne lekkie obrócenie śrub regulacyjnych, aby pęcherzyk znalazł się dokładnie w obrębie okrągłego oznaczenia. Poziom jest gotowy do pracy.

Oznaczenia personelu niwelującego

Zanim zaczniesz fotografować teren, dobrze byłoby wymyślić, jak poruszać się po szynie. Rzeczywiście, czym są te niezrozumiałe litery „E”, czym są czarne i czerwone znaki? W rzeczywistości wszystko jest bardzo proste..

Pasek jest podzielony na segmenty o długości 10 cm. Wewnątrz każdego segmentu znajdują się czarne i białe obszary, każdy o długości 1 cm. Trzy zewnętrzne czarne obszary są połączone boczną linią, aby ułatwić wizualne określenie środka segmentu. Liczby wskazują, w których dziesięciu centymetrach znajdują się znaczniki segmentów, czyli w rzeczywistości położenie na szynie zależy od liczby białych i czarnych odcinków dodanych do liczby dziesięciu.

Ale dokładność jednego centymetra to zdecydowanie za mało. Faktem jest, że na tylnej stronie szyny znajduje się zwykła podziałka milimetrowa, która nie jest zbyt wygodna w użyciu na dużych odległościach. Dlatego asystent trzymający szynę może dodatkowo wyregulować suwak, kierując się komendami geodety „powyżej” i „poniżej”, a następnie wskazać liczbę milimetrów na palcach. Ponadto niektóre poziomy są wyposażone w siatkę metryczną, zgodnie z którą to odchylenie jest jeszcze łatwiejsze do określenia..

Na koniec najciekawsze pytanie: dlaczego górna część szyny ma czerwone oznaczenia w odwrotnej kolejności. Faktem jest, że stare kondygnacje nie miały dodatkowej soczewki, a geodeta widział obraz do góry nogami. Ale nie masz do czynienia z takimi „dinozaurami”.

Jak mierzyć wysokość punktu

Przed oddaniem strzału asystent powinien ustawić laskę jak najbliżej kołka sterującego, delikatnie opierając ją o sąsiedni teren. Podczas pomiarów łatę należy utrzymywać nieruchomo i ściśle w pionie, używając pionu lub okrągłej poziomnicy do wyrównania.

Poziomicę należy obrócić w stronę szyny tak, aby oś pionowa kratki znajdowała się dokładnie w jej środku. Następnie, obracając śrubę optyczną, należy wyregulować ostrość obrazu, aby ślady na pięciolinii były wyraźnie widoczne. Następnie należy wyregulować ostrość siatki, obracając pierścień na okularze.

Aby określić nadwyżkę, należy zaznaczyć numer segmentu, na którym znajduje się oś pionowa, a następnie obliczyć, ile całych czarno-białych odstępów od początku segmentu do osi. Dodając tę ​​wartość po numerze segmentu, uzyskasz wysokość w centymetrach. Jeśli potrzebujesz większej precyzji, po elewacji wstawiany jest przecinek, następnie asystent przesuwa suwak tak, aby jego krawędź dokładnie pokrywała się z osią poziomą i przenosi liczbę dodatkowych milimetrów, która jest zapisywana po przecinku.

Możesz obejść się bez suwaka. Jeśli oś pozioma znajduje się dokładnie pośrodku białego lub czarnego znaku, dodaj trzy milimetry, jeśli w dolnej ćwiartce – jeden lub dwa, jeśli w górnej ćwiartce – cztery. Ta wizualna definicja jest więcej niż wystarczająca do budowy..

Logowanie i obliczenia

Proces poziomowania obejmuje prowadzenie dużej liczby rekordów. Geodeta powinien mieć pod ręką plan zagospodarowania terenu, który w sposób schematyczny przedstawia obiekt do budowy, którego niwelacja jest wykonywana, a także lokalizację palików kontrolnych. Każdy kołek musi być ponumerowany, a oznaczenia te należy umieścić w osobnej tabeli, w której odnotowuje się zmierzony nadmiar.

Teraz o samym nadmiarze. Są względne i bezwzględne, to znaczy z płaszczyzny pomiaru poziomu i punktu odniesienia. Na przykład przekroczenie punktu odniesienia wyniosło 145,2 cm, a punktu kontrolnego – 151 cm. Odejmując nadwyżkę punktu od przekroczenia punktu odniesienia, stwierdzamy, że bezwzględne przekroczenie wyniesie -4,8 cm, natomiast znak minus daje jasno do zrozumienia, że ​​znajduje się prąd poniżej. Podobne obliczenia należy wykonać dla każdego z punktów.

Praktyczne znaczenie wyrównywania polega na oznaczaniu słupków w tej samej płaszczyźnie poziomej. Aby to zrobić, musisz znaleźć najwyższy punkt z największą dodatnią wartością nadwyżki i dodać do niego na przykład 20 cm, przechodząc od jednego kołka do drugiego, używają taśmy mierniczej, aby odłożyć wartość nadwyżki punktowej, do której dodawana jest wartość przesunięcia – to samo 20 cm. Otrzymane znaki są wykorzystywane przy prowadzeniu robót ziemnych i określaniu głębokości wykopu, czy też przy ciągnięciu liny cumowniczej.