Treść artykułu
- Wybór materiału źródłowego
- Szczotkowanie, tworzenie reliefowej powierzchni
- Usunięcie defektów tekstury
- Praca z narzędziem elektrycznym
- Lakier, bejca lub farba
- Wzmocnienie efektu starożytności patyną
Praca z drewnem to prawdziwa przyjemność, a im szerszy arsenał umiejętności stolarza, tym przyjemniejsza jest praca z naturalnymi materiałami. Dziś zapoznamy Czytelników z podstawowymi technikami postarzania drewna własnymi rękami, od fakturowania po bejcowanie i patynowanie..
Wybór materiału źródłowego
Nie każdemu rodzajowi drewna można nadać spektakularny wygląd poprzez postarzanie. Oczywiście wszystko zależy od celu dekoracyjnego w ramach określonej koncepcji stylu wnętrza i, ogólnie, osobistych preferencji. A jednak w przypadku pół-antycznych elementów dekoracyjnych zwyczajowo wybiera się rasy o wysokiej i średniej miękkości z nierównomierną gęstością włókien.
Większość drzew iglastych jest idealna: świerk, sosna, cis, modrzew, jodła. Z twardego drewna można bezpiecznie wybrać topolę, drzewa owocowe, olchę, kasztanowiec, lipę i im podobne. Nie wszystkie meble są wykonane z drewna nadającego się do szczotkowania i postarzania. W niektórych przypadkach warto zastosować zastosowane postarzane dekory i otworzyć główne części umiarkowanie ciemnym lakierem.
Jeśli drewno jest odpowiedniej jakości, należy je najpierw oczyścić. Ślady farb i lakierów (materiałów lakierniczych) są usuwane, górną szarą warstwę wygładzamy papierem ściernym przed pojawieniem się tekstury. Wady drewna nadają szczególny kolor i nie są przeszkodą, ale wszelkie plamy i tłuste zabrudzenia należy usunąć.
Szczotkowanie, tworzenie reliefowej powierzchni
Pierwsza część procedury starzenia to relief powierzchni. Odbywa się to poprzez wybranie miękkich międzywarstw drewna pomiędzy twardymi włóknami. Główną pracę wykonujemy szczotkami metalowymi, stalowymi lub mosiężnymi. Chropowatość szczotki i grubość stosu należy dobrać odpowiednio do twardości danego gatunku drewna..
Do starzenia dobiera się przekrój części, w którym cienkie twarde włókna występują naprzemiennie z szerszymi miękkimi. Podczas obróbki przednich części mebli, ekstremalnie płaskie obszary starzenia się, frezowania i obrzeża muszą pozostać nienaruszone. Wszystkie ruchy szczotki są wykonywane ściśle wzdłuż włókien. Podczas obróbki drewna w kierunku poprzecznym można pozostawić ryzyko dla twardych włókien, które nie wyglądają całkiem dobrze.
Szczotkę należy ciągnąć ze średnim naciskiem wzdłuż całego przedmiotu obrabianego, uzyskując równomierny efekt we wszystkich obszarach. Częstym błędem jest sytuacja, gdy główny wysiłek podczas szczotkowania spada na środkową część części, a krawędzie pozostają prawie nieobrobione.
Bardzo ważne jest, aby zatrzymać się na czas: relief nie powinien być zbyt wyraźny, optymalna głębokość bruzdy wynosi nie więcej niż 2 mm. Oczywiście drewno jest niejednorodne i miejscami luźne warstwy mogą tworzyć głębsze rowki, ale to jeszcze lepiej.
Bardzo wysoką jakość można osiągnąć spalając drewno. Przyspiesza to nie tylko proces podkreślania tekstury – drzewo pod wpływem ognia korzystnie zmienia kolor.
Usunięcie defektów tekstury
Po szczotkowaniu wygląd części nadal jest daleki od ideału. Podczas starzenia w warunkach naturalnych powierzchnia pozostaje gładka i przyjemna w dotyku. Wyrywając miękkie włókna, nieuchronnie pozostawisz dużą ilość cienkich szmat, które należy usunąć przed dalszą obróbką.
Odbywa się to za pomocą szczotek nylonowych lub sezamowych, których stos zawiera cząsteczki ścierne. Początkowo artystyczna obróbka drewna odbywała się właśnie takimi szczotkami o małej sztywności, ale szczotkowanie stalowym włosiem znacznie przyspiesza proces.
Podczas obróbki szczotką syntetyczną drewno stanie się jeszcze bardziej teksturowane, „kudłate”, a nierówności wewnątrz bruzd znikną. Aby ostatecznie wygładzić relief, można użyć wełny stalowej lub drobnego proszku ściernego, którym wciera się drewno, aż pojawi się lekki połysk..
Na koniec teksturowaną powierzchnię należy dokładnie wypolerować. Najłatwiej to zrobić filcem pokrytym bezbarwną pastą ścierną. Możliwe jest również użycie skórki zerowej na bazie pianki. Czasami podczas szczotkowania bruzdy są specjalnie zagłębiane, aby następnie poprzez szlifowanie usunąć warstwę około 2-3 mm, uzyskując płaską powierzchnię z płytkimi wyrazistymi żyłkami. Do obróbki końcowej zaleca się stosowanie szlifierek kątowych lub obrotowych: przesuwanie części roboczej po okręgu z dużą prędkością nie pozostawi widocznych zarysowań..
Praca z narzędziem elektrycznym
Elektronarzędzie można z powodzeniem stosować na wszystkich etapach obróbki tekstury, od szczotkowania po polerowanie. Jednak praca z nim wymaga większej ostrożności: bardzo łatwo jest zepsuć produkt bez umiejętności wstępnych prac.
Prawie każda stal szczotkowana, nawet syntetyczna, może zachowywać się inaczej w zależności od kształtu i grubości pala. Niektóre pędzle dosłownie „wgryzają się” w część, podczas gdy inne wymagają dość silnego nacisku. Lepiej wypróbować zachowanie narzędzia na skrawkach drewna, aby uniknąć przykrych niespodzianek.
Przypomnijmy jeszcze raz: ruch włosia powinien odbywać się ściśle wzdłuż włókien, jest to szczególnie ważne w pierwszych etapach obróbki zgrubnej. Szczotkowanie szczotką stalową nie jest zalecane w przypadku szlifierek kątowych, w przypadku których trudno jest kontrolować kierunek obrotów. Jeśli nie chcesz wydawać pieniędzy na szlifierkę szczotkową, użyj wiertarki ze szczotkami walcowymi lub kup specjalne nasadki do szlifierek.
Lakier, bejca lub farba
Po zakończeniu fakturowania rozpoczyna się drugi etap dojrzewania – tonowanie. W najprostszej wersji powierzchnię po prostu kilkakrotnie otwiera się bezbarwnym lakierem, aby zabezpieczyć przed gniciem i wyeliminować zabrudzenia.
Bardziej wyrazisty efekt można uzyskać, otwierając drzewo bejcą. Dopasowując głębię tonu do rasy, której używasz, dodasz niezbędny kontrast do wydatnych żeber i bruzd. Aby wzmocnić efekt, plamę należy zetrzeć natychmiast po nałożeniu: miękkie włókna w bruzdach wchłoną ją bardziej niż twarde, dlatego zostaną pomalowane na ciemniejszy kolor.
Odwrotny efekt można uzyskać, pokrywając część jasnym, nieprzezroczystym lakierem akrylowym. Nakłada się gęsto za pomocą pędzla, a następnie przeciera suchą szmatką włókna pozostające tylko w głębokich żyłach. Włókna twarde barwione są na ciemno przez tamponowanie ciemnym lakierem poliuretanowym.
Jeśli chcesz nadać drewnu prawdziwy antyczny wygląd i nadać mu szary kolor, użyj resztek wełny stalowej. Należy je namoczyć przez kilka godzin w odkamieniaczu i środku do czyszczenia wapienia zawierającym kwas solny. Taką ciecz nakłada się wacikiem z pianki, następnie nadmiar natychmiast zmywa się, a produkt suszy się w temperaturze pokojowej.
Po jakimkolwiek tonowaniu konieczne jest utrwalenie efektu i nałożenie kilku warstw lakieru ochronnego. Do tych celów lepiej jest wybrać przezroczysty lakier na bazie poliuretanu, który można następnie dość łatwo wypolerować do połysku..
Wzmocnienie efektu starożytności patyną
Drewno szczotkowane można patynować, takie produkty prezentują się bardzo efektownie. Wstępnie teksturowaną powierzchnię otwiera się jedną lub dwoma warstwami lakieru, równomiernie barwiąc produkt. Poniżej podpowiemy jak patynować postarzaną powierzchnię, efekt ten można podkreślić poprzez taką samą obróbkę krawędzi i frezowanych elementów..
Następnie niewielką ilość kleju nakłada się na drewno za pomocą wacika, a miedzianą folię wygładza. Nadmiar usuwa się drobnym papierem ściernym. Gdy paski miedzi pozostają tylko na wystających włóknach stałych, wyciera się je wytrawiaczem lub lekko poluje palnikiem gazowym. Tutaj również nie można zapominać o konieczności lakierowania ochronnego..
Efekt patyny można uzyskać również za pomocą specjalnego lakieru z metalizowanymi cząsteczkami. Taką kompozycję nakłada się w szerokim wachlarzu, przedmiot obrabiany należy obrócić pod niewielkim kątem. W takim przypadku brane jest pod uwagę najkorzystniejsze położenie części, tak aby po umieszczeniu jej we wnętrzu wyraźnie widoczne były naprzemiennie malowane i niepomalowane paski.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis