Jak prawidłowo wyostrzyć i podnieść piłę

Treść artykułu

• Część teoretyczna
• Narzędzia i urządzenia, przygotowanie do pracy.
• Zestaw zębów piły
• Profil zęba i kąty ostrzenia
• Toczenie krok po kroku
• Eyeliner i edycje

Jak każde narzędzie, piły ręczne wymagają pielęgnacji i konserwacji. Wysoką dokładność i czystość cięcia można zapewnić tylko wtedy, gdy zęby są prawidłowo naostrzone i ustawione. Nie potrzebujesz do tego specjalnego sprzętu, wystarczy proste narzędzie i podstawowa wiedza..

Część teoretyczna

Aby zapewnić wysoką jakość cięcia, należy zrozumieć mechanizm wpływu krawędzi zębów piły do ​​metalu na obrabiany materiał. W przeciwieństwie do stali i plastiku drewno jest materiałem niejednorodnym, to właśnie ze względu na tę jakość opracowano kilka rodzajów pił, różniących się profilem zębów, ich kątem zaostrzenia i stopniem rozwodu. Wszystkie rodzaje pił do drewna, ich właściwości i dane techniczne są określone w GOST 26215-84.

Główne rodzaje zębów do pił do drewna. 1 – do cięcia poprzecznego Typ 1; 2 – do cięcia poprzecznego Typ 2; 3 – do cięcia wzdłużnego Typ 1; 4 – do cięcia wzdłużnego Typ 2; 5 – do pił uniwersalnych

Istnieją trzy rodzaje pił do metalu: poprzeczne, wzdłużne i uniwersalne. Główna różnica polega na zasadzie cięcia: podczas piłowania drewna wzdłuż włókien na ścieżce zęba napotykane są fragmenty o różnej gęstości. Z jednej strony ta okoliczność wpływa na ręce: powstałe wióry są mniejsze i można je łatwo usunąć ze strefy styku, co pozwala na obecność ostrzenia po obu stronach piły, zarówno w kierunku posuwu do przodu, jak i do tyłu. Z drugiej strony cięcie w poprzek włókien odbywa się częściowo w celu uderzenia, a zatem wymagane są bardziej rozwarte kąty zejścia krawędzi tnących..

Piłowanie drewna wzdłuż słojów można scharakteryzować jako powtarzalne cykle mikrowłókien. Siła wywierana na ząb jest w tym przypadku równomierna, dlatego zęby mają asymetryczny kształt i są skierowane końcówką w stronę tnącą. W tym przypadku krawędź utworzona na wierzchołku zęba jest skierowana ściśle prostopadle do płaszczyzny ostrza. Podczas piłowania wzdłuż włókien powstają podłużne wióry, których usunięcie ze strefy styku jest trudne. Również podczas zrywania następuje większe wydzielanie wilgoci, żywic i klejów, co w połączeniu z pierwszym czynnikiem zapobiega piłowaniu w obu kierunkach. Usuwanie wiórów następuje przy bezpośrednim posuwie narzędzia: prostopadły kierunek krawędzi sprzyja wyrzucaniu trocin w kierunku piły. Ruch odwrotny zapewnia usuwanie resztek wiórów i samooczyszczanie krawędzi.

Zęby wszystkich rodzajów pił do metalu są ustawione, są naprzemiennie pochylane w różnych kierunkach od osi podłużnej ostrza. Dzięki temu w podłużnym profilu rzędu zębów piły do ​​metalu tworzy się swoisty jaskółczy ogon – dwa zestawy klinów tnących utworzonych przez czubki krawędzi tnących zębów. W związku z tym na dnie cięcia piła do metalu tworzy dwa rowki, co zapewnia równomierne usuwanie stopni i skuteczne odprowadzanie wiórów.

Narzędzia i urządzenia, przygotowanie do pracy.

Brzeszczoty do drewna wykonane są z odpornych na korozję stali stopowych o twardości 40-50 HRC. Dzięki zastosowaniu takiego materiału narzędzie zachowuje swoje właściwości, nawet jeśli nie było używane od kilkudziesięciu lat. Aby przywrócić do pracy nawet stare zardzewiałe ostrze, wystarczy po prostu naostrzyć i odpowiednio rozłożyć zęby, a to będzie wymagało pewnych narzędzi i sprzętu. Zastrzegamy sobie od razu, że nowoczesne piły do ​​metalu z utwardzoną krawędzią zębatą (gdzie widoczne są matowienie) nie ostrzą się ani nie rozwodzą, chyba że tylko po wyżarzeniu ostrza.

Niezawodne mocowanie piły do ​​metalu zapewnia kawałek deski, na końcu której wykonuje się nacięcie równolegle do szerokiego boku. Piłę należy wykonać tą samą piłą do metalu, którą obrabia, głębokość ok. 70–80 mm. Ostrze należy włożyć w nacięcie kolbą skierowaną w dół, tak aby zęby wystawały z nacięcia na wysokość co najmniej 50 mm. Samą drewnianą skrzynkę uciosową należy zacisnąć w imadle lub przymocować do dowolnego nieruchomego przedmiotu, unieruchamiając płótno szerokim i cienkim klinem

Jako dalsze ulepszenie skrzynki uciosowej, podobny uchwyt można wykorzystać do szybkiego zamocowania brzeszczotu.

Obróbka metali o takiej twardości jest możliwa ręcznie i mechanicznie. W pierwszym przypadku można użyć pilników o twardości 60 lub 65 HRC lub pilników diamentowych. Podczas obróbki stosuje się ostrzałkę elektryczną z osadzonym na nim białym kamieniem elektrokorundowym na spoiwie wulkanitowym. Optymalna średnica koła wynosi 120 … 160 mm, pożądane jest, aby grubość nie przekraczała 8 mm, w przeciwnym razie konieczne będzie wypełnienie powierzchni czołowej do profilu w kształcie naczynia. Wielkość ziarna ścierniwa powinna wynosić P 120-140 lub więcej.

Aby ustawić zęby, potrzebujesz narzędzia zwanego zestawem. Jest to cienka płytka na rączce z jednym lub kilkoma poprzecznymi cięciami o różnych szerokościach. Kolba piły do ​​metalu powinna pasować do jednego z nacięć tak mocno, aby pochylenie rączki względem ostrza było pod kątem prostym +/- 2 °. Aby rozwód był równy i symetryczny w obu kierunkach, do rozdzielacza przymocowany jest kątowy regulowany ogranicznik w postaci metalowego łuku.

Zestaw zębów piły

Zęby piły są rozstawiane przed ostrzeniem. Ostrze powinno być mocno zaciśnięte w imadle, zęby muszą być wolne od żywicy i drobnego pyłu drzewnego. Przed ustawieniem zębów należy skalibrować narzędzie. Wymaga to zestawu sond i metalowej linijki. Wielkość, o jaką należy zginać zęby, jest określona przez normę i wynosi średnio 1/10 skoku lub odległości między wierzchołkami. Po zmierzeniu rozstawu zębów należy dobrać odpowiedni zestaw sond lub podkładek, których całkowita grubość jest równa odległości rozwodowej.

Najpierw należy wybrać dowolny ząb i zgiąć go o określoną wielkość, tak aby oko uzyskało właściwy rozmiar zgięcia. Następnie zestaw przekładek jest dociskany do płaszczyzny płótna, którego całkowita grubość jest równoważna ilości rozwodu. Metalową linijkę należy dociskać krawędzią do okładzin i zapewniać tylko lekkie dotknięcie podczas przechodzenia przez końcówkę zęba.

Co więcej, wszystko jest proste: gdy ząb sterujący jest wygięty do wymaganej wielkości, wzdłuż niego jest zainstalowany ogranicznik nachylenia ustawienia, powinien on opierać się o bok brzeszczotu. Czasami konieczne jest przesunięcie stopera w celu skompensowania odwrotnego odkształcenia zębów spowodowanego elastycznymi właściwościami ostrza spowodowanymi silniejszym zginaniem. Zaczynając od zęba kontrolnego, wszystkie pozostałe są wyginane na przemian w przeciwnych kierunkach. Aby przyspieszyć proces, zaleca się najpierw zginać tylko w jednym kierunku, a następnie w drugim, w obu przypadkach zginając zęby na jeden. Pozostaje dodać, że rozwód podczas operacji kurczy się 2-3 razy wolniej niż ostrzenie. Aby sprawdzić, czy piła jest dobrze rozłożona, należy zmierzyć grubość części zębatej w różnych miejscach suwmiarką – powinna być o 20% większa niż nominalna grubość piły.

Profil zęba i kąty ostrzenia

Oprócz standardowych brzeszczotów do drewna, istnieją inne zdefiniowane przez standardy innych krajów. Jednak pomimo całej różnorodności istnieje pewna powszechna tendencja do określania kąta natarcia zęba, kąta zaostrzenia krawędzi tnących, a czasem w metodach wykańczania wierzchołków.

Zęby pił do metalu pierwszego typu mają kształt trójkąta równoramiennego o kącie wierzchołkowym (tym samym kącie natarcia) 40-50 ° dla pierwszej wersji i 50-60 ° dla drugiej. W przypadku pił do metalu drugiego typu charakterystyczne są ostrzejsze zarysy zębów (mniej niż 40 °) i ich nachylenie względem nacięcia (wersja 1) lub profil prostokątny z płytkim grzbietem. Piły do ​​metalu trzeciego typu również mają skośne ustawienie zębów, ale kąt wierzchołkowy wynosi 35–45 °. Ta informacja ma charakter wyłącznie informacyjny: podczas ostrzenia profil zęba się nie zmienia, ale umiejętność zrozumienia typów ostrzy pomoże określić prawidłową technikę toczenia.

Najpopularniejszymi niestandardowymi rodzajami płócien są sztylet i ząb wilka. Piły do ​​metalu z zębem sztyletowym są bardzo podobne do ostrzy pierwszego typu drugiej wersji według GOST, ich charakterystyczną cechą są różne wysokości zębów i duża grubość ostrza, dzięki czemu zapewniony jest wzrost nacisku do usuwania większych wiórów. Profil zęba wilka składa się z kilku par zębów drugiego rodzaju, naprzemiennie z zębami pierwszego rodzaju, sparowanymi w ogony w kształcie litery M. Główną trudnością w ostrzeniu takich pił jest konieczność indywidualnego doboru kątów ostrzenia krawędzi dla każdego rodzaju zębów..

Toczenie krok po kroku

Dzięki ręcznemu ostrzeniu pilników łatwiej jest kontrolować usuwanie materiału i ustawiać odpowiednie kąty krawędzi. Ostrze musi być zaciśnięte w skrzynce uciosowej lub imadle, tak aby zęby wystawały ponad szczęki rzędu 30–35 mm. Frezowanie odbywa się przed ostrzeniem z trzech powodów:

• tak, aby krawędzie tnące nie zostały później uszkodzone;
• tak, że z góry zapewnione jest nieco silniejsze ustawienie, które jest kompensowane przez usunięcie określonej frakcji metalu z zębów;
• tak, aby kierunkowość krawędzi tnących i ustawienie zębów były jednolite.

Najważniejsza zasada ostrzenia pił do drewna brzmi: ząb musi mieć płaską stronę od strony, na której został wyhodowany. W ten sposób krawędzie tnące sąsiednich zębów rozstawionych są skierowane ku sobie, czyli do wnętrza kanału utworzonego przez zestaw.

Po zaciśnięciu ostrza konieczne jest określenie kąta zaostrzenia krawędzi tnących. Najlepiej byłoby, gdyby określała ją twardość obrabianego drewna, ale ponieważ piła do metalu służy do piłowania różnych gatunków, dla wszystkich typów profili ustawiana jest uniwersalna wartość 60–75 ° od płaszczyzny zęba. Istnieje pewna trudność w określeniu kąta zaostrzenia w stosunku do płaszczyzny ostrza, aby zapewnić pewną kontrolę położenia narzędzia. Można to zrobić za pomocą płaskiej metalowej płytki, wybierając najmniej zużyty ząb do standardu, zwykle znajduje się on bliżej uchwytu.

Podczas ostrzenia musisz przetwarzać te zęby, które znajdują się krawędziami do Ciebie. Utrzymując odpowiedni kąt pomiędzy krawędzią pilnika a ostrzem, a także lekko przechylając pilnik w kierunku krawędzi, należy usunąć 2-3 materiał z ostrzy, wywierając nacisk podczas oddalania się od siebie. Po każdym przejściu musisz upewnić się, że metal jest usuwany z całej powierzchni twarzy, w razie potrzeby dostosuj położenie pilnika. Aby ostrzyć równomiernie, liczba ruchów pilnika na każdym zębie musi być taka sama. Dobry efekt ostrzenia to równomierne rozjaśnienie opadania ostrza na całej powierzchni..

Ostrzenie ostrza na tarczy ściernej jest trudniejsze ze względu na to, że ostrze nie posiada ogranicznika. Jednak przy odpowiedniej zręczności możliwe jest uzyskanie dokładnego usuwania metalu z obu stron każdego zęba. Podobnie jak przy ostrzeniu ręcznym, ruch narzędzia tnącego powinien być skierowany w stronę płaskiej części zęba, tak aby całe ostrze obracało się dwa razy z przewróceniem.

Eyeliner i edycje

Stal, z której wykonano brzeszczot, ma dużą wytrzymałość, co może powodować powstawanie zadziorów na krawędzi tnącej. Aby je usunąć, wystarczy oczyścić płaskie krawędzie zęba w kierunku od podstawy do góry. Ponieważ bardzo trudno jest edytować wygięty ząb płaskim pilnikiem, lepiej jest użyć papieru ściernego o ziarnistości 80-120, zwijając go w małą rurkę.

Aby uzyskać precyzyjne cięcia, wielu rzemieślników zaleca nieznaczne stępienie końcówek zębów w celu utworzenia trzeciej krawędzi tnącej. Lepiej jest to zrobić za pomocą miniaturowego pilnika pokrytego diamentem z co najmniej jedną płaską krawędzią. Pilnik doprowadza się do zęba w taki sposób, aby jego powierzchnia robocza była prostopadła do płaszczyzny ostrza (nie zęba). Następnie przeprowadza się 1-2 łatwe usuwanie, ruch odbywa się od podstawy zęba do góry.