Treść artykułu
- Właściwości i cechy materiałów
- Zakres i zasady stosowania zmineralizowanego drewna
- Zakup składników
- Zakup surowców
- Technologia produkcji izolacji
- Zasady układania w ścianach i podłogach
Dziś opowie, jak obniżyć koszt ocieplenia domu, wykonując własne materiały do ocieplenia z dostępnych surowców. Rzeczywiście, dziś wiodącymi trendami w nowoczesnym budownictwie są oszczędności i energooszczędność, chociaż te dwa wymagania mogą wydawać się sprzeczne.
Właściwości i cechy materiałów
W budownictwie stosuje się materiały termoizolacyjne o różnych kształtach: w postaci rolek, mat lub pełnych bloków. Dziś mówimy o izolacji masowej na bazie zmineralizowanego drewna, nadającej się do wypełniania ubytków w ścianach i sufitach.
Główną funkcją masowej izolacji termicznej jest eliminacja konwekcji i promienistych ścieżek wymiany ciepła. Jednocześnie przewodnictwo cieplne warstwy izolacyjnej pozostaje minimalne, zarówno ze względu na małą powierzchnię styku pomiędzy fragmentami izolacji, jak i ze względu na jej właściwości termofizyczne.
Masowy izolator ciepła wykonany w warunkach rzemieślniczych nie różni się żywotnością, bezpieczeństwem i właściwościami oszczędzania ciepła od materiału wytwarzanego metodą fabryczną, ponieważ wszystkie etapy przetwarzania surowca można odtworzyć bez wyposażenia przemysłowego. Nie dotyczy to jednak najnowocześniejszych rodzajów masowej izolacji termicznej, takich jak ecowool, który ma podobne właściwości, ale różni się kształtem, co sprawia, że jego stosowanie jest wygodniejsze..
Końcową charakterystykę użytkową zmineralizowanych odpadów drzewnych można wskazać za pomocą następujących liczb:
- Przewodność cieplna – 0,04-0,055 W / m · K (w zależności od wilgotności).
- Gęstość nasypowa – 80-150 kg / m3 (w zależności od wielkości wiórów).
- Palność – G1 (NG przy stosowaniu dodatków zmniejszających palność).
- Żywotność przed wymianą – ponad 20 lat.
- Skurcz – do 10-15% na sucho.
Aby od razu zamknąć pytania o bezpieczeństwo środowiska, które powstają w wyniku zastosowania szerokiej gamy chemikaliów – w stanie gotowym drewno zmineralizowane nie wydziela związków lotnych, a jedyne potencjalne szkody dla zdrowia (podrażnienia skóry i dróg oddechowych, reakcje alergiczne) mogą być spowodowane jedynie przez bezpośredni kontakt. Ponieważ w odpowiednio ułożonej konstrukcji szkieletowej izolacja pracuje w całkowicie izolowanej przestrzeni, jej wejście do przestrzeni mieszkalnej budynku jest niemożliwe.
Zakres i zasady stosowania zmineralizowanego drewna
Główną trudnością w stosowaniu materiałów termoizolacyjnych, które nie mają własnej sztywności, jest niebezpieczeństwo zbrylania. Podobne zjawiska są typowe dla izolacji masowej i rolowanej. To prawda, że albumy rozwiązań technicznych wyjaśniają niuanse stosowania materiałów fabrycznych, jednak kwestia prawidłowego użycia domowych zmineralizowanych wiórów pozostaje otwarta.
Można śmiało powiedzieć, że podczas wypełniania ubytków w sufitach kurczenie się materiału sypkiego nie ma żadnego znaczącego wpływu. Dzieje się tak z prostego powodu: zmniejszenie grubości i zagęszczenia poziomego pasa termoizolacyjnego prowadzi tylko do niewielkiego wzrostu przewodności cieplnej i nie wpływa w żaden sposób na jakość przylegania pasów pionowych, dzięki czemu całkowita ochrona cieplna budynku pozostaje ciągła..
Problemy pojawiają się przy wypełnianiu ubytków w pionowych strukturach otaczających, gdzie wraz ze wzrostem wysokości pasa zwiększa się również wpływ masy izolacji na dolną warstwę. Stosując np. Ecowool można sobie poradzić z takimi zjawiskami, dobierając optymalną gęstość izolacji termicznej i nadając jej właściwości lepkie w momencie nadmuchu, co zapewnia wysokiej jakości przyczepność wypełniacza do ramy i elementów okładziny.
Przy stosowaniu zmineralizowanego drewna takie podejście nie usprawiedliwia się. Przede wszystkim dlatego, że podczas procesu produkcyjnego niezwykle trudno jest przewidzieć ostateczną gęstość materiału, a nawet gdyby można było to zrobić, trudno jest obliczyć wymagane parametry na podstawie zmiennej wysokości i grubości wnęk..
Możliwe jest jednak zastosowanie zmineralizowanych wiórów do ocieplenia ścian domu szkieletowego, ponieważ skurcz występuje głównie nie z powodu odkształcenia fragmentów izolatora, które same w sobie są dość stałe, ale z powodu rozlania drobnej frakcji. W związku z powyższym należy pamiętać o trzech podstawowych zasadach:
- Należy dokładnie przestrzegać receptury i technologii produkcji, nie oszczędzać na składnikach mineralizujących.
- Zarówno surowiec, jak i gotowy produkt należy sortować, aby pozbyć się drobnych cząstek.
- Podczas układania izolacji masowej należy zabezpieczyć się przed skurczem i podjąć dodatkowe środki, które omówimy bardziej szczegółowo w ostatniej części artykułu.
Zakup składników
Głównym dodatkiem mineralizującym w przygotowaniu izolacji jest cement portlandzki i wapno gaszone. Ten ostatni służy również jako odwadniacz, który zmniejsza zawartość wilgoci w gotowym materiale po wstępnym wysuszeniu..
Drewno w stanie pierwotnym nie podlega mineralizacji cementem portlandzkim ani rzymskim, którego uwodnieniu zapobiegają zawarte w drzewie różne rozpuszczalne w wodzie zanieczyszczenia. Aby znormalizować proces, drewno należy przynajmniej powierzchownie poddać obróbce chemicznej. To między innymi sprawi, że drewno będzie odporne na rozkład, niejadalne dla owadów i gryzoni..
Podczas obróbki chemicznej stosuje się:
- Kwas borowy (H.3BO3) – antyseptyczne i opóźniające palenie.
- Tetraboran sodu (Na2b4O7) – antyseptyczny, konserwujący środek owadobójczy.
- Kwas octowy (CH3COOH) – w stężeniu powyżej 30% przekształca niezwiązaną celulozę, zwiększa porowatość.
- Siarczan sodu (Na2WIĘC4) – odczynnik mineralizujący nr 1.
- Chlorek baru (BaCl2) – odczynnik mineralizujący nr 2.
Ogólnie na 1 tonę suszonych wiórów lub wiórów ilość wymaganych składników jest następująca:
- Cement portlandzki M300: 70-100 kg
- Wapno gaszone: 80 kg
- Wapno palone (opcja): 30 kg
- H.3BO3: 1,5 kg
- Na2b4O7: 4 kg
- CH3COOH (30%): 5-6 l
- Na2WIĘC4: 20 kg
- BaCl2: 20 kg
Zakup surowców
Samo surowe drewno można kupić prawie bezpłatnie: usuwanie wiórów i trocin jest utrapieniem dla przedsiębiorstw zajmujących się obróbką drewna. Kolejne pytanie dotyczy tego, jak można zaoferować Ci wysokiej jakości i odpowiedni materiał, ponieważ nikt nie będzie sortował odpadów. Istnieje kilka zasad dotyczących zakupu surowców:
- Należy wybierać gatunki drewna z minimalną zawartością żywicy – czyli głównie liściaste.
- Trociny nadają się tylko do produkcji szpachli podłogowej, do ścian potrzebne są wióry lub wióry.
- Surowiec musi być jednorodny, wolny od fragmentów kory, gałązek i różnych zanieczyszczeń.
- Unikaj surowców zawierających fragmenty ze śladami niebieskiej lub szarej pleśni. Suszenie i mineralizacja nie gwarantują jałowości, a stosowanie antyseptycznych dodatków prowadzi do nieuzasadnionego zwiększenia toksyczności materiału.
Do produkcji izolacji najlepiej nadają się niepłynne pozostałości po łuszczeniu forniru, odpady strugania; bardzo dobrym rozwiązaniem jest również użycie długich trocin pozostałych po cięciu wielkowymiarowych kłód na dużych tartakach. Zatem zbiórka odpadów drzewnych z pewnością musi odbywać się samodzielnie i bezpośrednio przy wyjściu z warsztatu stolarskiego, a nie na ogólnie wysypiskach. W niektórych przypadkach sensowne jest samodzielne wytwarzanie surowców, przepuszczanie niepłynnej tarcicy lub małych kłód, obranych z kory, przez niszczarkę ogrodową z tarczą lub korpusem tnącym kamień młyński.
Przed wykonaniem izolacji surowce należy przechowywać przez dłuższy czas na wolnym powietrzu, aby obniżyć wilgotność do 15–18%. Wióry należy przechowywać na wodoodpornej macie o warstwie do 40-50 cm, osłoniętej przed opadami atmosferycznymi i otwieranej przy dobrej pogodzie. Okresowo mieszaj masę, podnosząc jej najbardziej wilgotną część..
Technologia produkcji izolacji
Z procesem obróbki i mineralizacji drewna wiąże się łańcuch reakcji chemicznych, który wymaga spełnienia szeregu warunków. Produkcja powinna być prowadzona na świeżym powietrzu w temperaturze nie niższej niż 20 ° C. Najlepiej przetwarzać w dużych porcjach, aby nie zaburzać proporcji składników, a okresowo mieszać. Najlepszy do przygotowania jest betoniarka o objętości 0,25-0,4 m3.
Za poprawne technologicznie uważa się poddawanie drewna wstępnej obróbce. Najpierw jest zwilżany kwasem octowym, który podczas mieszania rozcieńcza się wodą, aby równomiernie rozprowadzić go po surowcu. Po całkowitym zwilżeniu masy należy ją przechowywać przez około godzinę. Następnie można dodać wapno palone bez suszenia i dodatkowo zwilżyć wodą, aż do całkowitego zatrzymania reakcji chemicznej. Przed dalszymi czynnościami surowiec należy dokładnie wysuszyć na świeżym powietrzu..
W drugim etapie powstaje mineralizacja wewnętrzna (pierwotna). Jego istotą jest wypełnienie porów drewna nierozpuszczalnymi i nieusuwalnymi solami. Aby to zrobić, najpierw wióry moczy się w roztworze siarczanu sodu, a następnie – chlorku baru. W trakcie reakcji substytucji w porach pozostają kryształy chlorku sodu i siarczanu baru, drewno nabiera twardości, staje się znacznie mniej palne.
Podczas dwóch impregnacji z suszeniem pośrednim włókna są prostowane, co prowadzi do zawijania się wiórów. Materiał staje się bardziej obszerny i może być poddany powierzchniowej (wtórnej) mineralizacji. W tym celu drewno i cement portlandzki miesza się na sucho, po czym masę stopniowo zwilża. Podczas dodawania wody dodawane są dodatki zapewniające dodatkową ognioodporność i właściwości antyseptyczne. Niektóre dodatki są słabo rozpuszczalne w wodzie, jednak wprowadzenie z cieczą zapewnia ich bardziej równomierne rozprowadzenie w masie. Po namoczeniu w mleku cementowym masę suszy się – najpierw z ciągłym mieszaniem przed rozpoczęciem procesu hydratacji cementu, a następnie na otwartej przestrzeni z okresowym mieszaniem, aby uniknąć tworzenia się dużych grudek. Gdy masa stanie się prawie sucha, należy ją ręcznie wymieszać z puchem. Po całodziennej ekspozycji na świeżym powietrzu izolację można spakować i wysłać do długotrwałego przechowywania.
Ważny! Chociaż większość chemikaliów używanych w produkcji jest stosunkowo nieszkodliwa, należy stosować odzież ochronną oraz osobiste środki ochrony oczu i dróg oddechowych..
Zasady układania w ścianach i podłogach
Na zakończenie kilka słów o tym, jak zadbać o zachowanie właściwości izolacji termicznej przez cały okres użytkowania. Po pierwsze, jak większość grzejników, zmineralizowane drewno boi się wilgoci. Dlatego wnęki otaczających konstrukcji muszą być chronione membraną superdyfuzyjną od zewnątrz i paroizolacją od wewnątrz pomieszczenia..
Układanie zmineralizowanych wiórów w podłogach odbywa się poprzez zwykłe wypełnienie warstwą do 200 mm. Jeśli wymagana jest większa izolacja, podziel ciasto przegrodą, na przykład płytą OSB lub sklejką. Chociaż gryzonie nie jedzą takiej izolacji, to potrafią ułożyć w niej gniazda, więc końce podłóg należy zszyć szczelnie lub użyć stalowej siatki.
Ściany szkieletowe przeznaczone do zasypania drewnem zmineralizowanym muszą koniecznie mieć sztywne poszycie po obu stronach. Istnieją dwa sposoby zapobiegania skurczowi. Pierwsza to wypełnienie izolacji warstwami o wysokości do 100 cm, oddzielonymi przegrodami wsporczymi. Można do tego użyć cienkiej sklejki lub dobrze naprężonej siatki z tworzywa sztucznego. Druga metoda polega na ułożeniu grzejnika z lekką wilgocią, ale przy tej opcji należy odczekać do dwóch tygodni przy suchej pogodzie przed zainstalowaniem paroizolacji i zewnętrznej membrany ochronnej..
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis