Treść artykułu
- Skład szpachli
- Suche i gotowe szpachlówki
- Stosowanie szpachli w różnych warunkach
- Warstwy bazowe i wykończeniowe
- Jaki kolor wybrać
- Cena i producenci szpachli
Żadna ważna naprawa nie jest kompletna bez użycia szpachli, dzięki którym można wyrównać i wygładzić powierzchnię ścian i sufitów. Właściwy dobór i właściwe wykorzystanie tego materiału w pracach wykończeniowych zostanie omówiony w kolejnych rozdziałach..
Skład szpachli
Szpachlówka lub, co jest tym samym, szpachlówka to drobno zdyspergowana pasta o konsystencji pasty, stosowana do wykańczającego wyrównania sufitów i ścian. Po nałożeniu na przygotowaną powierzchnię utwardza się i tworzy mocne i niezawodne podłoże.
Głównymi składnikami szpachli są:
- spoiwo (substancja proszkowa), za pomocą której materiał utwardza się w krótkim czasie;
- wypełniacze (kreda, wapień, kruszony marmur itp.);
- modyfikatory poprawiające właściwości kompozycji;
- woda.
W zależności od rodzaju spoiwa szpachlówkami mogą być gips, cement i polimer. Czasami jako spoiwo stosuje się klej organiczny.
Im mniejszy rozmiar frakcji wypełniacza, tym cieńsza może być warstwa szpachlówki. Do nałożenia pierwszej warstwy wyrównującej stosuje się preparaty z gruboziarnistymi składnikami (do 0,6 mm). Do wykańczania używa się już mieszanin o frakcjach do 0,3 mm. Mniejsze wtrącenia (do 0,2 mm) mają szpachlówki polimerowe, które tworzą najgładsze i najcieńsze warstwy wyrównujące. Im wyższy stopień zmielenia gipsu, tym mniejsze cząstki i cieńsze wykończenie. Aby określić, jaka minimalna grubość warstwy wykończeniowej jest dopuszczalna dla danego materiału, konieczne jest znalezienie liczbowego rozmiaru frakcji na opakowaniu gotowej kompozycji i pomnożenie go przez trzy.
Modyfikatory sprawiają, że kit jest giętki, elastyczny i łatwy w użyciu. Ważne jest, aby podczas procesu wykańczania łatwo się aplikował i wygładzał, nie spływał i nie tworzył widocznych szwów. Aby to zrobić, należy dobrze znać czas, w którym roztwór pozostaje „wydajny”, aż do momentu, gdy zacznie gęstnieć.
Przed zakupem szpachli należy szczególnie uważnie zapoznać się z zaleceniami i instrukcjami na opakowaniu produktu..
Średnio taka wydajność pozostaje (na wiadro roztworu) dla mieszanek gipsowych – około 30-60 minut, cementu – do dwóch godzin, a polimeru (w zamkniętym pojemniku) – do kilku dni. Należy również znać czas ostatecznego utwardzenia nałożonej na powierzchnię warstwy szpachlówki. Na wszystkie te parametry wpływają przede wszystkim dodatki modyfikujące..
Każdy producent posiada własną technologię przygotowania modyfikatorów. Dlatego przed zakupem szpachli należy szczególnie uważnie zapoznać się z zaleceniami i instrukcjami na opakowaniu produktu. Lekceważenie tych prostych zasad prowadzi do katastrofalnych wyników pracy. Na przykład, jeśli na nowo utwardzonej warstwie kitu pojawią się pęknięcia, nie należy od razu oceniać złej jakości materiału. Możliwe, że prace zostały wykonane:
- przy temperaturze powietrza powyżej 300 ° C lub poniżej 50 ° C;
- o wilgotności powietrza powyżej 80%;
- aplikacja szpachli odbywała się pod wpływem wiatru, deszczu lub bezpośredniego nasłonecznienia.
Ogólnie najbardziej optymalne warunki spełniające wymagania wielu instrukcji to temperatura powietrza około 200C i wilgotność 60%. Wszystkie inne warunki wymagają dostosowania technologii pracy w tym czy innym kierunku.
Suche i gotowe szpachlówki
Firmy produkcyjne produkują szpachlówki gotowe do użycia lub po prostu w postaci suchych mieszanek.
Sproszkowany materiał jest łatwy w transporcie i można go przechowywać nawet w chłodnych (ale suchych) magazynach. Aby przygotować roztwór, produkt w ściśle określonych proporcjach wlewa się do pojemnika z wodą. Następnie wszystko miesza się do uzyskania pewnej jednorodnej masy. Im wyższe umiejętności malarza, tym wyższa jakość szpachlówki. Aby uzyskać jednorodną mieszaninę bez grudek w dużych ilościach, użyj wiertarki. Wprawny rzemieślnik wie, że prędkość obrotowa dyszy narzędzia nie powinna przekraczać 800 obr / min. Jeśli ten warunek zostanie naruszony, do roztworu dostanie się duża ilość powietrza. Rezultatem jest luźna mieszanka.
W warstwie szpachli z takiej partii powstają puste przestrzenie (muszle). W każdym przypadku po wymieszaniu mieszaninę należy pozostawić w spokoju na 5 do 15 minut. W tym czasie więzadło się rozpuści, modyfikatory „zadziałają” i zaczną wypływać pęcherzyki powietrza. Następnie całą masę ponownie miesza się przez pięć minut. Aby uniknąć bezpośredniego kontaktu mieszaniny ze skórą, całą procedurę należy przeprowadzić w ochronnych rękawicach gumowych.
Gotowe mieszanki przeznaczone są dla tych, którzy podczas wykańczania chcą uzyskać cieńszą warstwę szpachlówki, przy czym w takim przypadku będzie znacznie mniej kurzu i brudu. Aby otrzymać taki wypełniacz, producenci używają szczególnie drobnego wypełniacza (wielkość frakcji od 0,002 mm do 0,1 mm). Ugniatanie odbywa się za pomocą specjalnego sprzętu. Wykonanie takiego rozwiązania za pomocą prostego miksera jest prawie niemożliwe, ponieważ po metodzie „ręcznej” w mieszaninie pozostaną suche małe miejsca. A w fabryce wszystko odbywa się zgodnie z technologią produkcji, po czym produkty są pakowane w szczelne opakowania.
Gotowe szpachlówki wykonuje się na wodnej mieszaninie winylu lub akrylu, a także na rozpuszczalnikach organicznych. W przeciwieństwie do produktów suchych gotowej masy nie można transportować i przechowywać w ujemnych temperaturach. Jedynymi wyjątkami są szpachlówki ze specjalnymi dodatkami..
Stosowanie szpachli w różnych warunkach
Przed zakupem szpachli należy zdecydować, gdzie iw jakich warunkach będzie stosowana: wewnątrz budynku lub na jego elewacji, w zimnym, wilgotnym lub suchym pomieszczeniu.
W zimnych i wilgotnych warunkach stosuje się odporne na wilgoć szpachle cementowe. Dobrze znoszą wielokrotne zamrażanie i rozmrażanie, nie pęcznieją od wilgoci i wilgotnego powietrza. A jeśli odpowiednio przygotujesz podstawę, nadają się również do suchych pomieszczeń..
Ogólnie kompozycje na bazie spoiw organicznych, polimerowych lub gipsowych są przeznaczone do normalnych warunków pracy. Na przykład wypełniacze gipsowe mają naturalne korzystne właściwości. Wiedzą, jak „oddychać”, czyli potrafią wchłaniać i oddawać nadmiar wilgoci, tym samym wyrównując poziom wilgotności w pomieszczeniu. Jednak przy stałych, wyraźnych zmianach temperatury i wilgotności taki produkt długo nie wytrzyma – warstwa wykończeniowa prędzej czy później zacznie pękać.
Na opakowaniu każdej szpachli znajduje się opis techniczny, który zawiera szczegółowe instrukcje, gdzie i jak można zastosować ten materiał. Jednak najczęstszym błędem popełnionym przez wielu tuczników jest użycie niewłaściwego rodzaju produktu, wybranego do określonej lokalizacji i warunków. Typowy przykład – stropy, ściany w wilgotnych lub zimnych pomieszczeniach, a niekiedy elewacje, wiele z nich wykończonych jest polimerowymi wypełniaczami. W przypadku takiego materiału wilgoć jest przeciwwskazana. W rezultacie warstwa puchnie, traci swoją wytrzymałość – ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami. Czy farba dekoracyjna nałożona na wierzch pomoże w tym przypadku? Faktem jest, że większość farb jest higroskopijna, to znaczy nie tworzą absolutnej przeszkody dla wilgoci. Dlatego będzie to tylko opóźnienie w czasie na nieuniknione negatywne zmiany..
Kolejnym częstym błędem mechaników jest nakładanie szpachli cementowej na tynki gipsowe lub cementowo-wapienne. Nie istniałby, gdyby ci pracownicy znali jeden aksjomat konstrukcyjny, że fundament w swojej wytrzymałości powinien zawsze przekraczać poziom wytrzymałości zastosowanego do niego materiału.
Wszystkie szpachlówki (suche i gotowe) są zwykle używane do wyrównywania rowków, wypełniania małych pęknięć i ostatecznego wykończenia powierzchni o wysokiej jakości. Najczęściej pracują na warstwie tynku. Szpachlówki nakłada się również na płaskie powierzchnie, na które nałożono specjalne podkłady zwiększające powierzchnię styku (w przypadku gładkiego betonu) lub zmniejszające i równomiernie rozprowadzające nasiąkliwość (w przypadku ścian murowanych). Jeśli szpachlówka zostanie nałożona na ścianę z cegły bez podkładu, warstwa pęknie z powodu nierównomiernego wysychania, ponieważ połączenia cegły i cementu między murem w różny sposób pochłaniają wilgoć. Dlatego, aby uzyskać efekt wysokiej jakości, należy odpowiednio dobrać i połączyć elementy budowlane – podkład, tynk, podkład i kit..
Warstwy bazowe i wykończeniowe
Szpachlówki nie są tanie. Nakładanie ich w kilku warstwach lub w jednej grubej warstwie jest nieefektywne – zużywa się drogi materiał, a suszenie wymaga długiego czasu pracy. Do wstępnego wygładzenia nierówności różnych podłoży można użyć tynku, który jest tańszy. I już bezpośrednio na nim nakładane są warstwy podkładowe (1-3 mm) i wykończeniowe (do 0,5 mm). Kompatybilność materiałowa będzie najlepsza, jeśli wszystkie pochodzą od tego samego producenta.
Ale możliwe są również inne technologie wykończeniowe. Na wysokiej jakości, równy tynk można nałożyć tylko jedną ostatnią warstwę szpachli. Ogólnie rzecz biorąc, można obejść się bez tynku podczas wykańczania gładkich, ale porowatych baz cementowych. W tym celu powierzchnia jest najpierw zagruntowana, a następnie nakładana jest na nią podkładowa warstwa szpachlowa. Po wyschnięciu powierzchnia jest szlifowana, cząsteczki kurzu usuwane i pokrywane końcową warstwą szpachli.
Z jedną warstwą podkładową można sobie poradzić, jeśli po wykończeniu zostanie przyklejona do podłoża gęsta, tłoczona tapeta.
Do bardzo cienkich i lekkich tapet lub do późniejszego malowania powierzchni stosuje się drobno zdyspergowane szpachle wykończeniowe.
Jak porządnie nie pracują mechanicy, po wykończeniu na powierzchni pozostają ugięcia, ślady szpachli i inne wady. Dlatego należy koniecznie przeszlifować wyschniętą warstwę szpachlówki. Aby zaoszczędzić czas, nie można szlifować całej powierzchni, ale tylko wybrane obszary. Najlepszy efekt uzyskuje się przy szlifowaniu warstw gotowej szpachli drobnoziarnistym wypełniaczem (do 0,015 mm). Wykonując podobną operację z warstwami tynku wykonanymi z suchych mieszanek z gruboziarnistymi wypełniaczami, cząsteczki produktu wylecą i porysują powierzchnię..
Jaki kolor wybrać
Kolor szpachlówki nie jest tak istotny przy wykończeniu powierzchni, którą następnie pomalujemy lub oklejamy grubą tapetą. Wysokiej jakości materiał malarski i lakierniczy ma dobrą siłę krycia, a nawet kontrastowy kolor szpachli jest całkowicie zamalowany. To samo można powiedzieć o ozdobnych i gęstych tapetach – pod nimi nie tylko nie widać koloru masy szpachlowej, ale także niewielkie wady powierzchni. Ale w przypadku cienkich i lekkich tapet oraz w niektórych innych przypadkach należy użyć droższych kolorowych szpachli cementowych. Za pomocą tych kompozycji możesz zaoszczędzić na materiałach dekoracyjnych..
Na przykład białe szpachle, w których klej polimerowy występuje jako spoiwo, można nakładać na sufity i ściany metodą natrysku. Uzyskane w ten sposób „futro” zazwyczaj nie jest zamalowywane. Taka powierzchnia nawet przez długi czas nie żółknie.
Cena i producenci szpachli
Oczywiście istotnym czynnikiem wpływającym na wybór materiału wypełniającego będzie jego koszt. Tradycyjne twierdzenia, że gotowe masy są droższe niż produkty suche, a szpachlówki gipsowe są tańsze niż szpachlówki cementowe, nie zawsze są prawdziwe..
Istnieją różne segmenty cenowe – drogie i budżetowe. Należy pamiętać, że droższa szpachlówka może mieć mniejsze zużycie niż materiał w tym samym opakowaniu, ale tańsza. Rzeczywistą cenę można obliczyć kosztem drogiej i taniej kompozycji na metr kwadratowy powierzchni, pod warunkiem, że grubość warstwy szpachlówki jest taka sama.
Zaufany i niezawodny producent wysokiej jakości produktów ma zwykle wyższą cenę..
Na krajowym rynku materiałów budowlanych dostępne są szpachlówki o różnym przeznaczeniu i przedziale cenowym takich firm jak: rosyjska – GLIMS-Production, Ural Construction Mixes, Volma, Prospectors, Yunis; Polski – „Atlas”; Niemiecki – „Henkel” i „Kreisel”; Szwedzki – „Beckers”; Fiński – „Tikkurila”; American – „United States Gypsum”.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis