Treść artykułu
- Co to jest podszewka
- Cechy technologiczne okładziny drewnianej
- Kilka słów o niuansach montażu podszewki
- Jak podszewka
- Jak wybrać podszewkę
- Zwykły lub eurolining
- Wybór podszewki według rozmiaru
- Które drewno jest najlepszą podszewką
- Profil podszewki
- Klasyfikacja podszewki według klas
- Jak odróżnić podszewkę niskiej jakości
- Ile kosztuje podszewka
W centrum naszej uwagi znajduje się okładzina, jako najbardziej udane rozwiązanie do okładzin konstrukcji budowlanych. Rozważ cechy stosowania tego typu okładzin z naturalnego drewna i dowiedz się, jak dobrać odpowiednie materiały.
Stojąc przed wyborem „tynku lub okładziny” coraz częściej stawiamy na suche metody wykańczania oraz konstrukcje wielowarstwowe, które mają wiele zalet technologicznych w stosunku do litego drewna i monolitów. Obecnie istnieje wiele ciekawych materiałów wykończeniowych stworzonych sztucznie, ale okładziny z naturalnego drewna to klasyka gatunku iz roku na rok zyskują na popularności. Nawet w trzecim tysiącleciu nie ma odpowiednika zamiennika drewna – pięknego, absolutnie przyjaznego dla środowiska, łatwego w obróbce. Nie ma zbyt wielu sposobów na udekorowanie domu najbardziej naturalnym materiałem – są to różne deski dekoracyjne, deska obrzynana / nieobrzynana, podszewka. Jednak ta ostatnia będzie prawdopodobnie najbardziej praktyczną, skuteczną i opłacalną opcją..
Co to jest podszewka
Firmy zajmujące się obróbką drewna, oprócz tarcicy budowlanej (kłody, deski i belki), wśród swoich produktów wyróżniają tzw. „Listwę profilowaną”, która obejmuje okładzinę. Clapboard to deska o cienkich krawędziach (od 7 do 20 mm) o struganej powierzchni, przeznaczona do poszycia różnych płaszczyzn. Szerokość każdej deski jest również niewielka – średnio od 90 do 150 mm. Kiedyś szkielety wagonów obkładano cienką, wąską deską, czasem z wybranymi kwaterami lub bez nich. Stąd ta tajemnicza nazwa „podszewka”.
Głównym wyróżnikiem nowoczesnych okładzin jest obecność rowka i kalenicy na każdej lameli, które pozwalają na szybki i łatwy montaż okładziny. Zgodnie z tą zasadą panele z tworzywa sztucznego, MDF, aluminium można nazwać clapboard. Surowcem do produkcji podszewki prawdziwej może być dowolne drewno dostępne u producenta, nie ma szczególnych ograniczeń. W naszym kraju najbardziej rozpowszechnione są odmiany „rodzime”: sosna, lipa, olcha, modrzew, dąb.
Cechy technologiczne okładziny drewnianej
Przede wszystkim samo drewno niesie ze sobą kilka użytecznych cech, które jest wyjątkowym materiałem posiadającym:
- wysoka izolacja akustyczna i cieplna;
- plastyczność (łatwo przetwarzana i naprawiana, można to zrobić za pomocą narzędzia ręcznego);
- niski współczynnik rozszerzalności cieplnej.
Konfiguracja podszewki zapewnia szereg korzyści. Kawałkowy charakter okładzin, mała szerokość i grubość lameli pozytywnie wpływają na wagę. Lekka i kompaktowa podszewka może być łatwo zmontowana przez jednego mistrza. Struktury wspierające nie są przeciążone, nie ma potrzeby montażu potężnych podsystemów.
Podszewka pasuje do siebie na 5–8 mm. Metoda łączenia paneli na pióro i wpust pozwala na montaż poszycia, w którym początkowo nie ma żadnych szczelin w płaszczyźnie i nie pojawiają się one nawet przy zmianach temperatury i wilgotności. Dlatego poszycie z desek, oprócz pomieszczeń mieszkalnych, może być stosowane w łaźniach parowych i na ulicy..
Nadzwyczajny montaż coś daje. Główną cechą jest darmowy uchwyt. Drewniane lamele mocuje się nie przez korpus (i nie przez płatek, jak np. Plastik), ale za pomocą metalowych zacisków (ich rozmiar dobierany jest indywidualnie do konkretnego rodzaju wykładziny), które dociskają jedynie dolną półkę zamka do podstawy. Zapewnia to nieograniczone rozszerzanie się elementów obudowy na całej długości. Na odpowiednio wyłożonych powierzchniach nie powstają pęknięcia, pęknięcia, nadlewania typu „dom” i inne odkształcenia. Bardzo ważne jest, aby wszystkie elementy mocujące były schowane, a powierzchnia pozostała wyjątkowo czysta. Nakładki nakładane są na każdy kolejny panel, dzięki czemu nie ma potrzeby stosowania jakichkolwiek kołków czy szpachli.
Kilka słów o niuansach montażu podszewki
Z reguły w przypadku okładzin okładzinowych na głównych powierzchniach drewniane ramy są montowane z odległością między profilami nośnymi od 40 do 60 cm, podsystem może być również wykonany z profili ocynkowanych, tylko do mocowania knag zamiast gwoździ (do pomieszczeń wilgotnych stosuje się miedziane lub anodowane), trzeba będzie użyć nitów lub wkręty samogwintujące do metalu z małym łbem, typ LN 9 mm.
Kierunek lameli może być pionowy lub poziomy. W pierwszym przypadku rowki dylatacyjne na tylnej stronie dobrze odprowadzają wilgoć (bardzo dobre dla łaźni parowych), a przy okładzinach poziomych z rowkiem skierowanym w dół wilgoć nie przedostaje się do zamka (doskonale nadaje się do okładzin elewacyjnych). Zwróć uwagę, że drewniana podszewka, montowana poziomo, może służyć do szycia ścianek działowych, zarówno drewnianych, jak i metalowych. Czasami ściany konstrukcji ramowej są obrzucane nią bezpośrednio wzdłuż regałów. Dobry efekt dekoracyjny można uzyskać, jeśli podszewka jest zorientowana ukośnie, chociaż pojawiają się trudności z przycinaniem i planowaniem ekonomicznego zużycia materiału.
Zaleca się montaż paneli forsownych z zachowaniem szczeliny kompensacyjnej do otaczających konstrukcji (do 10 mm). Po zamontowaniu narożniki wewnętrzne i zewnętrzne oraz przyczółki zamykane są dodatkowymi elementami drewnianymi. Również do tych celów używa się liny jutowej, konopnej lub lnianej, która bardzo dobrze komponuje się z drewnem, ale również pomaga niezawodnie uszczelniać luki technologiczne, ponieważ doskonale powtarza różne zakrzywione powierzchnie. Lina jest szczególnie dobra, jeśli podszewka sąsiaduje z domem z bali lub jego imitacją – bunkrem.
Jak podszewka
Jeśli chcemy świadomie wybierać podszewkę, nauczyć się jak ją przechowywać i używać prawidłowo, to musimy zrozumieć, jakie zadania stoją przed producentami, w jaki sposób są rozwiązywane.
W pierwszym etapie kłoda jest rozpuszczana na krawędziowej desce. W większości przypadków pień jest cięty na krzyż, ale najwyższej jakości produkty uzyskuje się przez cięcie promieniowe (od środka do krawędzi, prostopadle do słojów rocznych). Produkty cięte promieniowo mają tę samą teksturę i tonację, są najsilniejsze i najbardziej stabilne w geometrii.
Następnie deski trafiają do suszarni, gdzie pod wpływem wysokiej temperatury, ciśnienia i pary drewno jest przechowywane przez 8-12 dni. W tym czasie detale tracą na wadze, stają się mocniejsze, bardziej odporne na zanieczyszczenia biologiczne. Zawartość wilgoci w deskach jest siłą doprowadzana do około 8-10 procent, a następnie może wzrosnąć do nie więcej niż 15-16%.
Następnym krokiem jest żłobienie. Maszyny z dużą liczbą frezów pracujących z czterech stron tworzą wymagany profil gotowego produktu. Powstaje przednia powierzchnia, wycina się kolec (grzebień) i rowek. Na tylnej stronie lameli z reguły wycina się podłużne rowki, które służą do kompensacji rozszerzalności cieplnej, odprowadzania wilgoci podczas montażu pionowego, wentylacji tylnej powierzchni okładziny.
Teraz podszewka jest przycinana i sortowana. W zależności od istniejących wad (poniżej dokładniej rozważymy asortyment) dzieli się na kilka stosów. Na tym etapie producenci mogą wyciąć z lameli niefizyczne, uszkodzone obszary, uzyskując produkty wyższego gatunku, ale o mniejszej długości. Zwykle w sprzedaży można znaleźć podszewkę o długości od 30 cm do 3 metrów. Długie lamele służą do okładzin ścian i sufitów, a do wypełnienia różnych elementów konstrukcyjnych o niewielkiej powierzchni sensowny jest zakup krótkich desek – np. Zwis dachu.
Większość producentów pakuje posortowaną podszewkę w termokurczliwą folię z tworzywa sztucznego, po osiem do dziesięciu lameli w opakowaniu. Dzięki temu udaje im się utrzymać określoną wilgotność produktów nawet podczas długotrwałego przechowywania. Nawiasem mówiąc, aby zapewnić wentylację, końce opakowań nie są zamknięte..
Jak wybrać podszewkę
Zwykły lub eurolining
Podszewka radzieckiego wizerunku pasuje teraz bardzo niewielu osobom. Drewno o wilgotności 20-25 proc., Szerokie lamele o grubości ok. 20 mm, malutki zamek (który często się rozbiera), niestabilna geometria (panele są krzywe, zamki słabo zmontowane), wełnista powierzchnia, obecność sęków … konfiguracja tradycyjnej podszewki. Dlatego gdy w naszym kraju zaczęli sprzedawać podszewkę „euro”, od razu zakochała się w deweloperach i wykonawcach.
Podszewka euro to produkt wysokiej jakości, który jest produkowany na importowanym sprzęcie technologicznym zgodnie z normami europejskimi takimi jak DIN 68-126. Ta podszewka różni się dosłownie pod każdym względem, jest trudniejsza i droższa w produkcji, ale bardziej praktyczna i trwała.
Sekcja podszewki euro jest bardziej złożona i dobrze przemyślana. Po pierwsze, jego kolec jest większy i osiąga 8–10 mm, co pozwala zapobiegać powstawaniu pęknięć nawet przy dużych ruchach temperatury i wilgotności. Po drugie, na plecach znajdują się rowki wentylacyjno-kompensacyjne. Po trzecie, standardowa grubość paneli to optymalnie 12,5 mm, a ich widoczna szerokość to 88 (łącznie z wpustem – 96). Po czwarte, konsument ma do wyboru kilka opcji profilu.
Wymagania dotyczące jakości powierzchni wykładzin Euro są znacznie wyższe. Powierzchnia przednia jest gładka, nawet jeśli są żywe sęki, są dobrze przetworzone. Szczególną uwagę zwraca się na przejrzystość obróbki elementów zamka – wpust i kalenica, są one łatwo i szczelnie połączone.
W porównaniu z tradycyjną podszewką, produkty euro są suszone. Gotowy produkt ma wilgotność 10-15 procent, co wyklucza pojawienie się odkształceń i uszkodzeń biologicznych podczas przechowywania, montażu i eksploatacji.
Podszewka euro jest podzielona na kilka kategorii (co najmniej cztery), w zależności od jakości. Uwzględnia zarówno wady drewna, jak i wady technologiczne otrzymane przez produkt podczas produkcji..
Wybór podszewki według rozmiaru
W tym przypadku powinniśmy zainteresować się długością, szerokością, grubością. Przy doborze długości wykładziny należy kierować się wymiarami płaszczyzn osłoniętych tak, aby odpady były jak najmniejsze. Nie jest to trudne, ponieważ podszewka jest sprzedawana w długościach w odstępach co 10 cm, podczas gdy istnieje możliwość zakupu produktów od 30 cm do 6 metrów. Należy pamiętać, że nawet najwyższej jakości podszewka może wymagać przycięcia krawędzi..
Im węższa wyściółka, tym jest stabilniejsza, szersza okładzina jest bardziej podatna na odkształcenia, jest mniej odporna na obciążenia udarowe. Aby uzyskać efekt dekoracyjny, czasami na tej samej płaszczyźnie stosuje się podszewki o różnych szerokościach, często w przypadkowej kolejności.
Podszewka o grubości 12,5 mm okazuje się lekka, normalnie sprawdza się w pomieszczeniach. W przypadku konstrukcji okładzinowych na ulicy lub jeśli okładzina dociska grubą warstwę izolacji, zaleca się zakup grubszych listew o grubości 15–20 mm, ponieważ są one mocniejsze i sztywniejsze. Jednak za niezawodność trzeba będzie zapłacić więcej, ponieważ przetwórca płaci za drewno według objętości.
Osobno warto wspomnieć o podszewce łączonej na całej długości. Jest wyfrezowany z płyty, która składa się z kilku odcinków dobranych ze względu na rodzaj piłowania i wzór, których długość jest różna – średnio od 150 mm do 750 mm. Łączenie elementów odbywa się na mikrotornie, z klejem pod ciśnieniem. Zaletą takiej wykładziny można uznać za jej stabilność, ponieważ blankiet praktycznie nie ma naprężeń – producenci mogą wykonać lamele o długości do 6 metrów. Jednocześnie, według wszystkich wskaźników, bez żadnych kompromisów może odnosić się do najwyższej klasy „Extra”. Wadą jest grubość okładziny splatanej, która ze względów technologicznych nie może być mniejsza niż 15 mm. Ponadto wielu konsumentów nie chce używać go jako materiału okładzinowego do łaźni parowej, ponieważ ludzie obawiają się uwolnienia szkodliwych substancji z kleju po podgrzaniu..
Które drewno jest najlepszą podszewką
Powiedzieliśmy już, że podszewka może być wykonana z dowolnego drewna, a od tego będzie się różnić wyglądem, trwałością, właściwościami fizycznymi i mechanicznymi oraz, oczywiście, ceną. Jeśli chodzi o projekt, podejście jest niezwykle subiektywne. Ale właściwości robocze okładziny można zoptymalizować, kupując produkty z „odpowiedniego” drewna do określonych warunków. Zasadniczo rozróżnia się gatunki iglaste i liściaste.
Te pierwsze zawierają dużą ilość żywicy i olejków eterycznych, które są odporne na wilgoć i grzyby. To najlepszy wybór do okładzin zewnętrznych. Sosna ma piękny zróżnicowany wzór, jest trwała, łatwa w obróbce. Podszewka świerkowa słynie ze zwiększonych właściwości termoizolacyjnych, ale może długo uwalniać żywicę, dlatego nie jest często stosowana w łaźniach parowych w naszym kraju. Jednak w Niemczech i krajach skandynawskich deski iglaste są często używane do tych celów, jednak idealnie wyselekcjonowane lub pozbawione żywicy.
Olcha, lipa, modrzew są używane do dekoracji wnętrz oraz do okładania saun i łaźni, ponieważ nie wydzielają żywicy. Podstawowe drewno liściaste jest mniej wytrzymałe niż sosna, bez specjalnej obróbki może zmieniać kolor, brudzić się, ale dzięki dużej porowatości mało nagrzewa się i wytrzymuje bardzo wysokie temperatury. Dąb to najmocniejszy i najtrwalszy materiał. Brzoza może być używana tylko w suchych pomieszczeniach, ponieważ boi się wilgoci.
Profil podszewki
Nowoczesny sprzęt do obróbki drewna umożliwia wykonanie okładzin o różnych profilach przekroju. Kształt lica, konfiguracja i wielkość elementów zamka, charakter powierzchni przedniej i tylnej mogą się różnić – wszystko to przede wszystkim znacząco wpływa na wygląd zlicowanych płaszczyzn, ale pozostawia odcisk na zakresie zastosowania okładziny.
Tradycyjna podszewka euro (ze względu na powiększony kolec z przodu) po złożeniu tworzy wyraźne szwy. Jego krawędzie mogą być kanciaste – wykonanie standardowe lub zaokrąglone – to tzw. Profil softline, czyli „soft line”. Uważa się, że do kąpieli lub sauny softline będzie bardziej praktyczny i bezpieczny. Jeszcze raz podkreślamy, że podszewka euro zawsze posiada rowki wentylacyjne na tylnej powierzchni.
Istnieje podszewka, która nie tworzy dużych szwów, ponieważ lamele w pobliżu kolca nie mają wnęki na półkę. Ta opcja może być połączona z zaokrągloną krawędzią, taka podszewka nazywa się „spokojną”. Jeśli krawędź pozostaje kanciasta, to okładzina (naturalnie, jeśli lamele są ułożone poziomo) przypomina masywną ścianę złożoną z profilowanego pręta. Ta okładzina (z reguły o zwiększonej grubości – do 25 mm) jest przez niektórych producentów pozycjonowana jako „imitacja drewna”. Jest aktywnie stosowany na elewacjach.
Ciekawym rozwiązaniem jest dwustronna podszewka. Jego kolec i rowek znajdują się pośrodku powierzchni czołowych, obie płaszczyzny lameli można zastosować jako przednie, czyli w momencie montażu mistrz ma możliwość dobrania lepszej faktury lub lepszej powierzchni. Wadą dwustronnej podszewki jest brak szczelin wentylacyjnych, dlatego nie nadaje się do wykładania łaźni parowych.
Przednia powierzchnia podszewki nie zawsze jest płaska. Może być również poddawany frezowaniu kształtowemu – „landhouse”. Konfiguracja części przedniej waha się od kilku prostych paneli po bardzo złożone rozwiązania przestrzenne. Opcjonalnie istnieje możliwość dokupienia podszewki z efektem rzeźbienia, wykonanej metodą hot stampingu.
Osobno zwracamy uwagę na nietypowy profil okładziny do celów specjalnych – „bunkier” i „amerykański”, które służą głównie do tworzenia elewacji. Bunkier imituje zaokrąglony bal (dom z bali), a Amerykanka naśladuje bocznicę.
Klasyfikacja podszewki według klas
Asortyment podszewki to dość delikatny temat. Producenci formowanej tarcicy w celu określenia gatunku przyjmują za podstawę różne GOST lub normy europejskie, takie jak DIN. Ale najczęściej opracowują własne specyfikacje i kierują się własnymi kryteriami określania jakości..
Należy pamiętać, że podszewka różnych kategorii jest produkowana na tym samym sprzęcie, przy użyciu tych samych technologii. Podział produktów na klasy i gatunki następuje po przycięciu, przed zapakowaniem. Zwykle rozróżnia się 4 gatunki podszewki, główne kryteria to obecność sęków, pęknięć, kieszeni żywicznych, niebieskich, nierównych.
Najlepsza jakość podszewki to „extra”, „premium”, „bez węzła”. Jego panel jest wyjątkowo płaski, nierówności i nierówności dopuszczalne są tylko od tyłu. Bez pęknięć i sęków. Nieprawidłowości kolorów – tylko plecy.
Klasa „A” charakteryzuje się obecnością małych (o średnicy około 1 cm) żywych sęków, nie więcej niż jeden na metr bieżący produktu. Pęknięcia mogą być, ale nie przechodzą (czasami producenci nakładają je barwionymi związkami). Drobne wady obróbki są dozwolone w niewidocznych obszarach.
Klasa „B” może zawierać ciemne sęki do jednej trzeciej szerokości lameli, ich liczba nie jest ograniczona. Taka podszewka może mieć krótkie pęknięcia, ślady rdzenia, otwarte kieszenie (można szpachlować).
Klasa „C” to podszewka, która nie należy do innych kategorii. Zgniłe i wypadające sęki, 30-centymetrowe (długości) przez pęknięcia i dziury po sękach, niebieskie i ślady uszkodzeń owadów, nie są łatwe na przedniej powierzchni.
Możesz również spotkać się z podszewką klasy „D”, „AC”, „BC” itp., W każdym przypadku należy rozważyć produkty na miejscu. Oczywiście najniższej kategorii nie można uznać za okładzinę wykończeniową, warto używać jej tylko jako zgrubnego wypełnienia. Jeśli chodzi o pozostałe klasy, wszystko jest tutaj niejednoznaczne, ponieważ rozważane są głównie kwestie projektowe, ale nie ma specjalnych różnic w trwałości. Na przykład nie każdemu podoba się beztwarzowa podszewka Premium, która ma niewielką teksturę i nie ma sęków..
Jak odróżnić podszewkę niskiej jakości
Na rynku krajowym pracuje kilkuset producentów podszewek, jakość ich wyrobów nie zawsze odpowiada aktualnym standardom. Jak możesz sobie wyobrazić, nie polegaj całkowicie na oznaczeniu odmiany. Jedynym sposobem, aby się nie pomylić, jest dokładne zbadanie podszewki w punkcie sprzedaży. Na co zwracamy uwagę?
Opakowanie. Nie widać podszewki, która jest sprzedawana w folii. Panele zewnętrzne są zawsze doskonałe, ale wewnątrz mogą znajdować się produkty niezbyt wysokiej jakości. Najprawdopodobniej nie będzie można wyciągnąć lameli od wewnątrz i nie będzie można jej rozpakować. Rada: najpierw kup kilka paczek „na próbę” lub negocjuj ze sprzedawcą w sprawie zwrotu ponownej oceny. Należy pamiętać, że niektórzy producenci lub sprzedawcy używają folii stretch i pokrywają nią końce, co ma zły wpływ na zawartość wilgoci w produktach..
Przyjrzyj się dokładnie listwie. Częstym problemem jest krzywizna panelu w postaci szabli, która jest spowodowana naruszeniem technologii produkcji lub niewłaściwym przechowywaniem. Nawet jeśli możliwe jest zamontowanie takiej lameli, to z czasem pod wpływem napięcia nadal wyjdzie z zamka. Zdecydowanie należy odrzucić okładzinę w postaci „helikoptera”.
Poczuj twarz opuszkami palców, zbadaj ją pod bocznym światłem. Naszym zadaniem jest wykrycie fal, które mogą znajdować się na całej planszy. Nie nadaje się do lameli okładzin dekoracyjnych w formie rowka lub o kształcie podobnym do bunkra.
Oceń stan rowka i grzbietu. Nie powinno tu być żadnych pęknięć, wiórów ani sęków. Weź ze sobą kleimera o wymaganym rozmiarze, zainstaluj go na półce rowka i przesuń po nim – czasami są fale, a elementy mocujące po prostu nie pasują w kilku miejscach. Spróbuj połączyć kilka lameli, nie powinny one zbyt ciasno się zbierać.
Spróbuj zmierzyć rzeczywistą wilgotność podszewki (limit 15 stopni). Wyspecjalizowane placówki zazwyczaj posiadają niezbędne narzędzia.
Ile kosztuje podszewka
Podszewka sprzedawana jest najczęściej na metry kwadratowe, mimo że drewno te uważa się za formowane. Rynek reprezentują głównie produkty rodzimych producentów, którzy pracują na lokalnych surowcach, choć można też zamówić egzotyczne okładziny z mahoniu lub cedru kanadyjskiego (kwadrat takiej przyjemności będzie kosztował ponad dwa tysiące rubli). Gatunek, rodzaj drewna, grubość i długość paneli – wszystko to obiektywnie wpływa na cenę okładziny. Najtańsza podszewka wykonana jest z sosny, której cena zaczyna się od około 170 rubli za metr kwadratowy. Okładzina modrzewiowa kosztuje od 400 rubli. Cena niedrogich produktów lipowych wyniesie co najmniej 500 rubli za m2. Kategoria olcha „A” kosztuje około 700 rubli. Dla porównania, wysokiej jakości wykładzina dębowa nie jest sprzedawana taniej niż półtora tysiąca za metr kwadratowy.
Podszewki w klasie „A” i „B” różnią się cenowo średnio o 20-25 proc. Kategoria „C” może być kilkakrotnie tańsza niż klasa B. Możesz trochę zaoszczędzić, kupując krótkie lamele o długości 0,3-1 metra na poszczególne odcinki i wąskie konstrukcje, okażą się one 25-30 procent bardziej opłacalne niż pełnowymiarowe (2,5-3 metry). Wraz ze wzrostem grubości paneli koszt na metr kwadratowy okładziny rośnie prawie proporcjonalnie..
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis