Treść artykułu
- Jak wykonać wejście zewnętrzne dla rur wodociągowych ogrzewanych elektrycznie
- Rury HDPE i ich cechy
- Kabel samoregulujący – co to jest
- Procedura wykonywania prac nad układem izolowanego wejścia
- Przydatne porady
Artykuł poświęcony jest nowym możliwościom wyposażenia niezamarzających rurociągów oraz zastosowaniu samoregulujących przewodów elektrycznych do urządzeń zewnętrznych dopływów wody w domach jednorodzinnych. Szczegółowo opisano technologię wykonania oraz potrzebne do tego materiały.
Jak wykonać wejście zewnętrzne dla rur wodociągowych ogrzewanych elektrycznie
W przypadku układania studni poza granicami domu na terenach, w których woda gruntowa zbliża się do powierzchni, a nie ma możliwości wykopania rowu do ułożenia zewnętrznej sieci wodociągowej poniżej poziomu zamarzania gleby, pilny staje się problem ochrony wodociągów przed mrozem. Ponadto domy na takich obszarach budowane są na płytkich fundamentach. W rzeczywistości taki fundament to nic innego jak nasyp z piasku, ograniczony w taki czy inny sposób po obwodzie przed pełzaniem. Każda próba wprowadzenia rury do już wybudowanego domu obfituje w wsypanie piasku do rowu i zerwanie stabilnej konstrukcji budynku. W takim przypadku wymagane jest wyposażenie do zewnętrznego doprowadzania wody do domu. Istniejące metody izolacji pasywnej są skuteczne do temperatur rzędu -20 ° C.
Ten sam problem pojawia się, gdy konieczne jest doprowadzenie wody do budynku zbudowanego na fundamencie słupowym, którego konstrukcja zakłada, że konstrukcja znajduje się powyżej poziomu gruntu, a między podłogą a gruntem jest szczelina. Przykładem takiej konstrukcji jest wanna z bali, która jest zwykle instalowana na fundamencie słupowym. W obu przypadkach sensowne jest połączenie pasywnej izolacji rur z aktywną. Te środki kontroli mrozu są szczególnie skuteczne w połączeniu z rurami HDPE używanymi wszędzie do prac na zewnątrz..
Rury HDPE i ich cechy
HDPE to skrócona nazwa terminu „polietylen niskociśnieniowy”. Ten plastik zrewolucjonizował, zastępując metal w produkcji rur o różnym przeznaczeniu. Ważnymi cechami rury HDPE są:
- Całkowity brak korozji;
- Rury polietylenowe rozciągają się bez zmiany swoich właściwości (zamarzanie wody w rurze PE nie zawodzi, rury te są niewrażliwe na ruchy gruntu np. Podczas trzęsienia ziemi);
- Wewnętrzne ściany rury nie zatrzymują kamienia, produkty z transportowanych cieczy nie osadzają się na nich;
- Rury HDPE są bardzo lekkie w porównaniu do rur stalowych. Przy tej samej masie długość rury HDPE będzie 5-7 razy dłuższa;
- Długości robocze rur PE o małych średnicach znacznie przekraczają długości rur stalowych, a zgrzewanie doczołowe polietylenu jest znacznie łatwiejsze i tańsze;
- Kształtki do rur HDPE są bardzo łatwe w montażu, niezawodne i nie wymagają dodatkowego wyposażenia.
Praktyczne doświadczenie pokazuje, że rury PE długo zamarzają. Zdarza się, że mróz już opadł i wydaje się, że można odetchnąć, ale go tam nie było – rura całkowicie złapała. Wydają się gromadzić zimno i żadna izolacja nie może temu zapobiec..
Rury HDPE rozmrażają się bardzo długo. A jeśli nie podejmiesz działań, to w warunkach naturalnych, nawet przy dodatnich temperaturach, może to zająć kilka dni. Aby przyspieszyć ten proces, można polać rury wrzątkiem, ale najprościej jest w ogóle zapobiec ich zamarznięciu. Aby to zrobić, należy wyposażyć zewnętrzny wlot wody w samoregulujący elektryczny kabel grzejny..
Kabel samoregulujący – co to jest
Pomysł wykorzystania energii elektrycznej w celu zapobieżenia szronieniu stopni schodów, okapów i innych konstrukcji zewnętrznych był stosowany od dawna – około 15 lat. Ale ostatnio zdecydowali się użyć takiego kabla do ochrony rurociągów przed zamarzaniem – około pięć lat temu..
Na zdjęciu opakowanie takiego kabla od jednego z rosyjskich producentów.
Sam kabel na zewnątrz niewiele różni się od kabla używanego do ogrzewania podłogowego w domach. Składa się również z części ciepłej, złączek końcowych i przejściowych oraz sekcji zimnej. Różnica polega na tym, że jest płaska (wynika to z konieczności zapewnienia maksymalnej możliwej powierzchni styku z rurą), a izolację wykonano z bardzo mocnego polimeru.
Istnieją profesjonalne opcje kabli, które są w stanie utrzymać pod kontrolą struktury objętościowe (duże zbiorniki z wodą, przemysłowy sprzęt pompujący itp.). Ich maksymalna temperatura grzania sięga + 195! Do użytku domowego odpowiednie są sekcje o maksymalnej temperaturze roboczej 65 stopni. Pobór mocy przez sekcję jest niewielka – około 20 W na metr przewodu. Dozwolona jest zarówno praca ciągła, jak i sterowanie termostatem. Sekcja posiada trzy zaciski – żółto-zielony (masa), brązowy lub czarny (faza) i niebieski (przewód neutralny). Napięcie robocze sekcji 230 V..
Procedura wykonywania prac nad układem izolowanego wejścia
Rozważmy technologię wyposażenia dla izolowanego wkładu zewnętrznego na przykładzie wanny zainstalowanej na fundamencie słupowym. W wannie zainstalowana jest pompownia eżektorowa, która pobiera wodę ze studni artezyjskiej znajdującej się w odległości 5 m od wejścia i podaje ją do wodociągu ciśnieniowego zasilającego budynek mieszkalny znajdujący się w odległości 12 m od wanny. Wszystkie autostrady układane są w wykopach na głębokości 1,3 m, wznosząc się prawie pionowo do przepompowni i przechodząc przez otwarty odcinek między ziemią a podłogą łaźni. Złożoność urządzenia wejściowego polega na tym, że konieczne jest jednoczesne zabezpieczenie trzech rur przed zamarzaniem. Wszystkie rury są wykonane z HDPE. Jedna rura 32 mm i dwie rury 24 mm.
System ten funkcjonował 4 lata i posiadał izolację pasywną w postaci szczelnych worków z wełną mineralną o grubości 10 cm, a opór cieplny izolacji, ujawniony doświadczalnie, wynosił -24 stopnie. W temperaturach bliskich -30 wszystkie trzy rury zamarzły. Aby uniknąć takich problemów, postanowiono zabezpieczyć się i zainstalować samoregulujący kabel..
Na zdjęciu początek prac. Wszystkie trzy rury wykopano na głębokość układania, a starą izolację usunięto. Można zauważyć, że rury przechodzą pod zabudowę wanny i wchodzą przez sufit do środka.
Do izolacji pasywnej wszystkich trzech rur od razu zdecydowano przepuścić je wszystkie przez kawałek rury o średnicy 150 mm z izolacją zewnętrzną wykonaną z pianki poliuretanowej (PPU), która jest stosowana przy układaniu standardowych sieci grzewczych instalacji centralnego ogrzewania.
Na zdjęciu kawałek takiej rury, już przycięty na wymiar.
Aby przeprowadzić rurę o takiej średnicy przez sufit, trzeba było wyciąć w nim 270 mm otwór. Wszystkie trzy rury musiały zostać odłączone od pompowni bez spuszczania z nich wody. Widok z wanny na wyciętą podłogę i odłączone rury przedstawia poniższe zdjęcie..
Aby poprawić przewodność cieplną, rury należy przykleić taśmą aluminiową. Ta operacja zapobiegnie miejscowemu przegrzaniu. Rzeczywiście, jedną z wad rur HDPE jest ich niska odporność na ciepło. Chociaż praktyka pokazała, że dobrze znoszą stromą wrzącą wodę. Oznacza to, że tak naprawdę nie boją się temperatur do 100 stopni. Polietylen tylko trochę zmiękł, ale nie stracił kształtu.
Teraz nadszedł czas, aby przymocować odcinek kabla do rur. Biorąc pod uwagę, że najniższy punkt wszystkich rur leży poniżej głębokości zamarzania, zdecydowano się na jeden kabel o długości 4 m. Przy średnicy rury do 50 mm można go zamocować wzdłuż rury. W przeciwnym razie kabel należy nawinąć spiralnie lub w pętle o jednakowym skoku. Sam kabel jest przymocowany do rury za pomocą tej samej taśmy..
Poniżej i powyżej przejścia z jednej rury do drugiej odbywają się drogą powietrzną. Kabel należy rozłożyć w taki sposób, aby zimna strona odcinka zaczynała się od miejsca zakończenia rury.
Na samoregulujący przewód należy położyć izolację rur. Ta operacja jest łatwa do wykonania. Najważniejszą rzeczą do zapamiętania jest to, że izolacja jest już wstępnie przycięta na całej długości i wystarczy ją rozerwać w tym miejscu i położyć na rurach. Aby się nie czołgał, należy go dodatkowo przymocować taśmą..
Teraz wszystkie rury można przeprowadzić przez pasywną sekcję izolacji. Kawałek rury PPU należy ostrożnie założyć na wszystkie trzy rury bez uszkodzenia kabla. Aby ograniczyć przebieg tej masywnej części, można wkręcić na jej obwodzie kilka wkrętów samogwintujących, które zaczepią o podłogę i uniemożliwi jej dalsze posuwanie się i odkształcenie rur HDPE poniżej.
Pozostaje podłączyć się do przepompowni, sprawdzić kabel grzejny podłączając do niego zasilanie i czekać na zimę, którą teraz można spotkać w pełni uzbrojony. W końcu rurociągi wyposażone w kabel samoregulujący mogą z łatwością tolerować mrozy do -60.
Przydatne porady
Jeśli tak się stanie, że rura HDPE jest zamarznięta, a nie zdecydowałeś się jeszcze wyposażyć jej w ogrzewanie elektryczne, możesz ją ogrzać wrzącą wodą lub techniczną suszarką do włosów. Wrzątek najlepiej jest wlać do rury po uprzednim odłączeniu jej od najbliższej złączki. Zamarznięta rura rozmraża się bardzo wolno, a wrząca woda szybko się ochładza. Dlatego woda z rury musi być wypompowywana co 3-5 minut wężem o mniejszej średnicy z napędem szofera, a przegotowaną wodę należy uzupełniać.
Technicznej suszarki do włosów należy używać ostrożnie, szybko przesuwając po rurze pochodnię gorącego powietrza, aby jej nie stopić. W końcu temperatura na wylocie suszarki może przekraczać 600 stopni!
Ogrzewanie elektryczne musi być włączone wraz z nadejściem stabilnych mrozów i nie może być ponownie wyłączone aż do nadejścia wiosny. Dopiero w ostateczności można rozmrozić zamarzniętą rurę poprzez podłączenie kabla.
Aby zabezpieczyć system przed zamarznięciem, jeśli nie jest wyposażony w kabel samoregulujący, można odkręcić kran i wpuścić wodę w bardzo cienkim strumieniu tak, aby przepompownia włączała się nie częściej niż raz na pięć minut. Ten środek dobrze pomaga, ale jednocześnie zasoby stacji są znacznie ograniczone.
Nie polegaj zimą na elektrykach. W indywidualnym domu trzeba mieć alternatywne źródła zasilania – zasilacz bateryjny i małą elektrownię.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis