Treść artykułu
- Czego chcemy od stołu warsztatowego
- Podstawa stołu warsztatowego: rama i nogi
- Jaki powinien być blat
- Szuflady, drzwi i wszystko do przechowywania
- Oświetlenie miejsca pracy
- Imadła, stopery i inne urządzenia
Dziś nasza recenzja dla rzemieślników lub miłośników motoryzacji. Chodzi o zorganizowanie głównego miejsca pracy w garażu lub warsztacie – wygodnego i funkcjonalnego stołu warsztatowego, który ma wystarczającą wytrzymałość i wszystkie niezbędne urządzenia.
Czego chcemy od stołu warsztatowego
Dla większości garaż to nie tylko miejsce do przechowywania samochodu, ale prawdziwy warsztat. W przeciwieństwie do miejsca pracy w mieszkaniu, garaż służy do pracy z masywnymi i nieporęcznymi częściami, często brudnymi. Ponadto dość często trzeba zginać i prostować metal, stosować spawanie łukiem elektrycznym, bezpiecznie mocować część zaciskami lub w imadle.
Główne wymagania, jakie należy nałożyć na warsztat garażowy to masywność, wytrzymałość, odporność na zabrudzenia, odporność powierzchni na ciepło i wstrząsy. Ponadto stół warsztatowy powinien być zwarty i, jeśli to możliwe, możliwie jak najmniej materiału..
Pożądane jest, aby stół warsztatowy miał prosty schemat montażu, co oznacza łatwy demontaż. Stół warsztatowy nie powinien być w dużej mierze zależny od otaczających go konstrukcji kapitałowych, na przykład nie zaleca się osadzania i betonowania nóg w podłodze.
Podstawa stołu warsztatowego: rama i nogi
Najpierw musisz złożyć lekką ramę – podstawę dla blatu. Są to cztery narożniki o wymiarach 40×40 mm lub 50×50 mm zwrócone do siebie z wewnętrznymi półkami. Możesz łączyć krótkie odcinki narożników za pomocą zgrzewania doczołowego: nie jest wymagana żadna specjalna wytrzymałość konstrukcyjna od ramy, ale zaleca się dodanie dowolnej liczby zworek. Blat stołu może mieć dowolną długość, nawet całą ścianę, a szerokość jest taka, aby bez problemu sięgnąć rękami do narożnika przy ścianie. W górnej części ramy, która tworzy wewnętrzną wnękę, zostanie następnie zamontowany szereg blatów, a zewnętrzne półki posłużą jako płaszczyzna podparcia dla leżących poniżej elementów.
Jeśli pojawia się ostry problem braku miejsca w garażu, należy go natychmiast rozwiązać. Najlepszą ścianą do umieszczenia stołu warsztatowego jest ta naprzeciwko bramy. Najłatwiej jest przetoczyć maszynę do połowy, pozostawiając dużo miejsca do pracy i swobodny przejazd po obu stronach. Dlatego na ścianie czołowej przybijamy narożnik półką zewnętrzną do góry, poziom jest o 50-60 mm niższy od żądanej wysokości powierzchni roboczej. Wysokość stołu warsztatowego jest indywidualna dla każdego, ale zwykle od wzrostu osoby odejmuje się 100 cm.
Jeśli stół warsztatowy jest od rogu do rogu, to na sąsiednich ścianach również przybijaj wzdłuż narożnika na długość do głębokości blatu lub nieco mniej. Mocowanie do ściany odbywa się za pomocą śrub kotwiących i dość często, najlepiej w każdym elemencie muru, czyli po 20-25 cm. Optymalnie jest, jeśli każdy metr jest przyspawany 30-40 cm ogon, skierowany w dół i zamocowany kotwą.
Położyć ramę na narożniku wspornika, a następnie przystąpić do montażu wsporników. Wskazane jest, aby były ukośne, tak aby dolne końce nóg opierały się o narożnik między podłogą a ścianą. W tym miejscu montuje się podkład wykonany z kawałka stali kątowej. W górnej części noga jest połączona z ramą w odległości 50–80 mm od krawędzi, ale nie bezpośrednio, ale przyspawana do płyty, która jest następnie przykręcana. Pochylone nogi pozwolą zaoszczędzić więcej miejsca dla samochodu osobowego.
Poziomowanie stołu jest bardzo łatwe. Płaszczyznę podłużną określa narożnik przymocowany do ściany. Aby pozbyć się blokady stołu wystarczy wepchnąć skośną nogę nieco głębiej, lekko podcinając kąt cięcia szlifierką. Po wykonaniu wszystkich łączników wierci się w nich otwory:
- do mocowania ościeżnicy pod kątem pod śrubę M12 co 50 cm;
- do mocowania ramy z nogami – pod śrubą M10 po cztery sztuki na każdą płytę.
Jaki powinien być blat
Przed złożeniem blatu należy przymocować wszystkie elementy podstawy za pomocą śrub, wkładając je od góry do dołu. Dokręcanie jest wykonywane na końcu, zaślepki będą następnie wpuszczane w solidne blaty.
Głównym wypełniaczem blatu jest drewno lite lub płyty wiórowe. Pierwsza jest preferowana ze względu na masywność i zdolność litego drewna do dobrego tłumienia drgań uderzeniowych. Grubość deski powinna być taka, aby po umieszczeniu w ramie jej płaszczyzna wystawała dość mocno ponad narożniki. Najlepiej użyć płyt o tej samej grubości, co rozmiar narożnika zewnętrznego. W takim przypadku każdą deskę przed kompletem należy przynieść płaszczyzną tak, aby wystawała tylko 1-1,5 mm.
Podczas wybierania blatu kierunek desek jest w poprzek długości stołu warsztatowego. Osłona płyty musi być mocno osadzona; w tym celu do ostatniej stałej płyty przykręca się tymczasowo mały blok, do którego dociska się nową płytkę za pomocą zacisku spustowego. Deski mocuje się od dołu przez róg ramy, po dwie śruby samogwintujące z każdej strony.
Jeśli po drodze znajdują się łby śrub, wypróbuj deskę i uderz ją młotkiem, aby kołpaki były wgniecione, a następnie wybierz rowki dużym wiertłem i dłutem lub wiertłem do piór. Nie zapomnij o fazowaniu końców desek, ponieważ narożniki mają zaokrąglony interfejs między wewnętrznymi półkami. Po zebraniu wszystkich desek powierzchnię należy wyrównać za pomocą szlifierki, szlifując drewno do poziomu.
Po ułożeniu desek należy wykończyć powierzchnię. Optymalnie nadaje się do tego blacha walcowana na gorąco o grubości 2,5–3 mm: taki stół warsztatowy można wykorzystać jako stół spawalniczy, prostować blachę, rozlać dowolną ciecz. Odporność na ciepło zapewnia arkusz magnezytu lub tkanina azbestowa, którą układa się na płytach. W takim przypadku grubość tarcicy powinna być mniejsza niż zwykle. Okładzina może wystawać 1–2 mm ponad ramę, po metalowej tapicerce nie będzie to problemem.
Metal należy ułożyć w odległości 10-15 mm od tylnej ściany, można tymczasowo przymocować małą drewnianą deskę. Następnie krawędź arkusza jest dociskana zaciskami i równomiernie prostowana na całej długości. Żebro narożne zapewni ładny kąt prosty.
Po zagięciu listwę dystansową zdejmuje się ze ściany, a blachę lekko podciąga do siebie, pod nią kładzie się deskę i po 50 cm wierci się otwory 7–8 mm. Za ich pośrednictwem zaznaczane są miejsca w narożniku ramy, w których wierci się otwory o średnicy 5 mm i wycina się gwint M6. Blacha jest przyciągana do ramy za pomocą śrub z półkolistym łbem, tutaj mocowanie jest potrzebne do wysokiej jakości toczenia metalu. Po wyprostowaniu dolnego rogu przymocuj prześcieradło od dołu analogicznie do końca blatu, ale teraz musisz wykonać podcięcia dla nóg i przymocować w szachownicę za pomocą śrub końcowych.
Montaż blatu zakończony jest montażem narożnika 25×25 mm w narożniku przy ścianie na wzór cokołu. Przez otwory co 25-30 cm jest przyciągany do drewna blatu za pomocą wkrętów samogwintujących, a następnie mocowany do ściany za pomocą śrub kotwowych po 50-70 cm. Jeśli chcesz, aby powłoka mniej rdzewiała, usuń arkusz przed przymocowaniem go do końca, dobrze rozgrzej palnikiem i przetrzyj bawełniane szmaty obficie zwilżone zużytym olejem mineralnym.
Szuflady, drzwi i wszystko do przechowywania
Gdy podstawa stołu warsztatowego jest już gotowa, możesz łatwo dodać niezbędne wnęki, półki i inne wyposażone miejsca do przechowywania. W dolnej strefie wygodnie jest spawać narożniki za pomocą szelek do nóg, na których wystarczy położyć półki z desek. Kaskadowanie sprawi, że wszystko na nich przechowywane będzie dobrze widoczne i łatwo dostępne.
Pod głównym obszarem roboczym stołu roboczego zaleca się wybrać jedno lub dwa przęsła między nogami i zorganizować półki wyjściowe w ich górnej części, podobnie jak w przypadku klawiatury. Bardzo wygodnie jest wyposażyć organizery w najczęściej używane narzędzia na tych półkach. Ponieważ obciążenie mechanizmu wyjściowego jest umiarkowane, można użyć szyn meblowych do pełnego wysunięcia, po wcześniejszym przyspawaniu kilku narożników pod stołem, aby je zabezpieczyć.
Innym wygodnym miejscem do przechowywania małych przedmiotów pod ręką jest ściana naprzeciwko. Bardzo przydatne jest zamocowanie na nim panelu perforowanego, na którym wygodnie jest zawiesić na hakach zarówno elektronarzędzie, jak i młotki, piły do metalu, materiały eksploatacyjne itp., W tym kilka przenośnych słupków z gniazdami. Jedna lub para półek zamocowanych 5-10 cm wyżej niż Twój wzrost pomoże jeszcze lepiej zorganizować przestrzeń. Dolna płaszczyzna jest wygodna w użyciu do montażu oświetlenia, natomiast same półki to klasyczne „długie pudełko” na wszelkie śmieci przydatne w przyszłości.
Oświetlenie miejsca pracy
Jako źródła światła należy poważnie rozważyć dwie opcje: sufitowe świetlówki na dwie lampy lub diody LED. Główną zaletą tych pierwszych jest ich niski koszt, ale lampy rtęciowe łatwo przebić przez nieostrożność, a takie oświetlenie wymaga okresowej naprawy.
Reflektory LED są nieco droższe, ale znacznie trwalsze i mniej energochłonne. Z niedociągnięć można również podkreślić dość ostre światło, rzucając kontrastujące cienie. Można to rozwiązać albo przez zainstalowanie nieprzezroczystych dyfuzorów lub światłowodów, albo przez zwiększenie liczby latarni do 5-6 sztuk i skrzyżowanie ich strumieni światła. Nie zapomnij o małej przenośnej lampie, którą zawsze masz pod ręką, i dodatkowej lampie stołowej.
Imadła, stopery i inne urządzenia
Podsumowując, podamy kilka wskazówek: co i jak wyposażyć stół warsztatowy do wygodnej pracy. Pierwszym i najbardziej oczywistym jest imadło stołowe. Muszą być wystarczająco masywne, do garażu zaleca się rozwiązanie z gąbkami o długości co najmniej 15 cm Należy pamiętać, że imadło należy zamocować przez stół, zapewniając blaszkę kontrującą z otworami od spodu. Optymalna lokalizacja to 100-120 cm od dowolnego narożnika stołu warsztatowego, przy czym wskazane jest wykonanie dodatkowych otworów, aby imadło można było obracać pod kątem prostym.
Drugim niezmiennym atrybutem jest płyta do cięcia metalu. Nie warto celowo łamać obrusu stołu, zwłaszcza jeśli pod nim znajduje się uszczelka żaroodporna. Optymalne wymiary płyty to 300×300 mm przy grubości co najmniej 20 mm. Jeśli masz trudności z doborem tak grubego metalu, zespaw ze sobą kilka cienkich płyt, uprzednio dokręcając je śrubami.
W zależności od obszaru zainteresowań przydatne może być również imadło stolarskie, wyjmowany trzpień do blach oraz kilka regulowanych stoperów: narożniki z kołkami, które wkłada się w otwory w blacie ze skręconą od spodu przeciwną płytą. Bardzo przydatne jest również zarezerwowanie miejsca na wykończenie i drobne prace, układając tam taflę szkła na sprężystej gumowej wykładzinie..
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis