Treść artykułu
- Luz, grubość, blokada: określ parametry otworu
- Opcje łuku
- Montaż konstrukcji pod łukiem
- Powierzchnie promienia szkieletowego
- Zakończenie łuku
Łuki i portale z płyt gipsowych o odpowiedniej geometrii czasami wydają się niezwykle skomplikowane w projektowaniu, chociaż wszystkie mają te same proste zasady konstrukcyjne. Dzisiaj powiemy Ci, jak własnoręcznie wykonać piękne i trwałe łuki z płyt kartonowo-gipsowych..
Luz, grubość, blokada: określ parametry otworu
Podstawą łuku GKL jest rama wykonana z ocynkowanego profilu stalowego. Aby go zbudować, konieczne jest oparcie się na szeregu cech istniejącego otworu.
Wysokość i prześwit to odpowiednio wymiary pionowe i poziome. Od nich zależą ostateczne wymiary łuku, mimo że po bokach struktura typograficzna zje około 40-60 mm i kolejne 100 mm od góry. Poszerzenie otworu z wyprzedzeniem jest szeroko stosowaną techniką, chyba że prace są wykonywane na ścianie nośnej..
Nie mniej ważny jest materiał ścian, ponieważ niezawodność mocowania podkonstrukcji łukowej zależy od wytrzymałości podstawy nośnej. Nie ma problemów z płytami betonowymi i ceglanymi ścianami działowymi, ale otwory w ścianach wykonanych z materiałów sypkich, takich jak adobe czy shell rock, należy najpierw otynkować i wzmocnić stalową siatką.
Osobno warto poruszyć temat łuków, które w pewnym sensie są niezależne od ścian. Jeżeli w obu sąsiednich pomieszczeniach na ościeżnicy profilowej znajdują się płyty gipsowo-kartonowe, nie ma potrzeby mocowania łuku w otworze. W przypadku bardzo cienkich przegród (poniżej 70 mm) popularna jest metoda montażu pogrubionego otworu, ozdobionego kolumnami po bokach. W rzeczywistości istnieje znacznie więcej różnic w wykonaniu łuku, niż się wydaje.
Opcje łuku
W zwykłym sensie łuk ma dwie równe ściany boczne i łuk półkolisty. Ten klasyczny kształt wyznacza standardy prostoty i powściągliwości w stylu. Warto pamiętać, że komplikując kształt, za każdym razem skazujesz się na dodatkową pracę – nie w trakcie montażu, ale w rutynowym szpachlowaniu i szlifowaniu. Jeśli jesteś gotowy na skrupulatność i sumienność na ostatnim etapie, możesz rozważyć bardziej złożone opcje..
Przede wszystkim zwróć uwagę na łuk z pawężem lub kilka cel przelotowych nad sklepieniem. Z jednej strony taka konfiguracja wygląda lekko i elegancko, jeśli występuje wyraźne powtórzenie form w łuku. Z drugiej strony, komórki mogą stać się potencjalnym „odpylaczem”, dlatego muszą być wykończone zmywalnymi pokryciami i okresowo poddawane czyszczeniu..
Jeśli istnieje pawęż, sam łuk może nie mieć okrągłego sklepienia. Zamiast tego powstaje prosty prostokątny portal o ścisłej formie, który jest ozdobiony szeroką wnęką na górze. Takie rozwiązania bardzo dobrze komponują się z architekturą wnętrz i punktowymi źródłami światła montowanymi w poziomej przegrodzie..
Z bardziej lakonicznych form możesz zaoferować łuki z nachylonym łukiem lub tylko jednym zaokrąglonym rogiem. Potrafią osłabić monotonię długich korytarzy słabym naturalnym światłem..
Nieco bardziej oryginalne są łuki podwójne i potrójne, które mają kilka sklepień o różnej wysokości, grubości i promieniu zaokrąglenia. Wielopoziomowe sklepienia, a także dedykowane imposty, pylony, kapitele i zamki są montowane na szczycie podstawowej konstrukcji, co upraszcza realizację złożonych architektonicznych uroków.
Montaż konstrukcji pod łukiem
Podstawą łuku jest prostokątna rama, otaczająca otwór i służąca jako niezawodna podstawa do mocowania wszystkich kolejnych elementów. Jak wspomniano powyżej, w zależności od obecności okładziny na sąsiednich ścianach, podkonstrukcję montuje się na różne sposoby..
W czystym otworze na każdej powierzchni zamontowany jest jeden lub para profili prowadzących. Przy minimalnej grubości ścianki 50 mm montuje się je wzdłuż jednego profilu prowadzącego o tej samej szerokości. Przy szerokości od 50 do 100 mm jeden tak duży profil montuje się w jednej płaszczyźnie z jedną krawędzią otworu, a dodatkowy profil PN o szerokości 27 mm na drugiej.
Przy grubości łuku 100 mm lub więcej jeden z profili prowadzących zmienia się na 100 mm, stosując drugi, dodatkowy profil o różnych szerokościach. Ważne jest, aby co najmniej jedna z linii podkonstrukcji była wykonana z profilu masywnego 50 mm lub więcej. Pozwoli to na zastosowanie elastycznego (segmentowego) profilu słupka o odpowiednim rozmiarze, który zostanie bezpiecznie zamocowany w systemie prowadnic. Tłumaczy to niepopularność zestawów PS-60 i PN-27, gdyż względne położenie nie pozwala na technologiczne ich łączenie..
Na samej górze otworu profile prowadzące są połączone poziomą poprzeczką, która nie jest sztywno przymocowana do łuku podstawy. Aby wytłumić hałas powodowany przez wibracje, rama systemu jest zamontowana na okładzinie z pianki polietylenowej. Patrząc w przyszłość, wyjaśnijmy, że dolną część prowadnic pionowych można odciąć po zamontowaniu łuku, aby zachować ostateczną szerokość łuku, jednak w przypadku zestawu fałszywych płaszczyzn wzdłuż ścian bocznych należy włożyć kolejną parę o tej samej odpowiedniej wysokości w profile prowadzące, ustawiając je półkami do siebie.
Powierzchnie promienia szkieletowego
Podstawą nośną sklepienia i innych powierzchni o kształcie promienia jest elastyczny profil słupka lub, w najgorszym przypadku, segment konwencjonalnego profilu słupkowego z dzielonymi półkami bocznymi. Jeśli łuk zawiera wypukłe elementy promieniowe, zastosowanie typu rack-mount nie sprawdzi się ze względu na krawędzie na półkach – nie będą one ciasno składane przy zginaniu, a to skomplikuje poszycie płaszczyzn bocznych.
Pozostaje pytanie: jak dokładnie wygiąć profil tworząc kształt i jednocześnie powielić zagięcie po przeciwnej stronie łuku? Tutaj stosuje się podstępny trik: najpierw z płyty gipsowej wycina się dwa identyczne fragmenty skóry, które są precyzyjnie oznaczane i wycinane według wspólnego szablonu. Są przymocowane do bocznych słupków podsystemu i górnej poprzeczki, wyrównując się ze sobą o poziom regału.
Następnie wzdłuż obrysu figury od wewnątrz przykręcane są elastyczne segmenty ramy, które są osadzane pomiędzy półkami profili prowadzących. Jeżeli boczne części łuku pozostaną bez okładziny, to na tym etapie podkonstrukcję docina się z niewielkim marginesem, a wystające półki zagina się na krawędzie ościeżnicy łuku i dodatkowo wzmacnia wkrętami samogwintującymi.
Pokrycie boków łuku, w tym łuku kręconego, odbywa się dokładnie w ten sam sposób. Rygiel i nisze przelotowe wycina się najpierw w blachach zakrywających sklepienie, a następnie wzmacnia od wewnątrz kawałkami PN-27 lub większymi. Po zakończeniu montażu obie konstrukcje łączymy krótkimi zworkami, dzięki czemu grubość łuku jest regulowana w każdym konkretnym miejscu..
Zakończenie łuku
Poszycie ramy nie jest trudne, z wyjątkiem niektórych szczególnych sytuacji. Na przykład, jeśli przykrycie sklepienia szerokiego łuku nie może być wykonane z litego arkusza, dzieli się je na dwie połowy, zapinane na płytę CD-60. W takim przypadku trzeba udać się umieścić profil od wewnątrz, gdy jedna z płaszczyzn jest już uszyta, chociaż grubość łuku prawie zawsze pozwala.
Powierzchnie wewnętrzne można osłonić małymi kawałkami i listwami, ale im więcej połączeń, tym dłużej zajmie ich prawidłowe wzmocnienie. Zakrzywione powierzchnie jak zwykle pokryto nasączoną miękką płytą gipsowo-kartonową, którą następnie należy całkowicie wysuszyć. Przed wyrównywaniem szpachlówki wykonywany jest montaż profili narożnych (najpierw elastycznych, potem prostych) oraz wzmocnienie połączeń między arkuszami.
Po szpachlowaniu i szlifowaniu wewnętrzne powierzchnie łuku najlepiej pokryć zmywalną farbą akrylową lub wodną. Zaleca się pokrycie części zewnętrznych tym samym wykończeniem, które zastosowano na odcinkach ścian przylegających do łuku. Jeśli nie ma możliwości dokładnego wprowadzenia różnych materiałów w narożach – użyj piankowych listew o różnych kształtach, ale kup je wcześniej, aby określić optymalne promienie zaokrąglenia.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis