Krajowe cechy budowy nieruchomości mieszkalnych

Treść artykułu

• Typowy amerykański dom
• Mieszkanie w Japonii – minimalizm w akcji
• Szwajcarski domek
• Dom Pasywny Skandynawski

Nieruchomości w różnych krajach świata zawsze mają swoje własne cechy, wynikające z lokalnego klimatu, tradycji i mentalności. Obecna sytuacja pozwala wskazać główne punkty, które stają się główną cechą nieruchomości mieszkaniowych w Izraelu, Japonii, Francji czy Stanach Zjednoczonych..

W Izraelu szczególnie cenione są mieszkania z oknami wychodzącymi na obie strony świata, ponieważ to właśnie taki układ pozwala na ustawienie przeciągu w upalne dni, aby zaoszczędzić na pracy klimatyzatora i zapewnić najbardziej efektywną cyrkulację powietrza.

Stosunek do mieszkań położonych na pierwszym i ostatnim piętrze w Izraelu bardzo różni się od rosyjskiego. Tak więc mieszkania na pierwszym piętrze cieszą się dużym zainteresowaniem i często są droższe niż reszta części mieszkalnej domu. Po pierwsze zawsze są chłodniejsze, a po drugie izraelskie mieszkania na niższych kondygnacjach apartamentowca bardzo często posiadają własną niewielką działkę – ogródek frontowy, patio, co pozwala na wyposażenie własnego zielonego kącika w centrum dużego miasta.

Osobliwością typowego izraelskiego mieszkania jest mała kuchnia, która służy wyłącznie do gotowania, a nie do spotkań z całą rodziną..

Ostatnie piętra są oczywiście uważane za najgorętsze, a zatem niezbyt prestiżowe, ale właściciele takich mieszkań mają możliwość dobudowania dodatkowego piętra i zostania szczęśliwymi właścicielami przestronnego penthouse’u lub dwupoziomowego mieszkania. Dlatego Izraelczycy często wybierają mieszkanie na najwyższym piętrze, ponieważ to mieszkanie ma perspektywę zwiększenia powierzchni mieszkalnej.

Kolejną cechą typowego izraelskiego mieszkania jest mała kuchnia, która służy wyłącznie do gotowania, a nie do rodzinnych spotkań. Tak zwany „salon” staje się centrum mieszkania, czyli salonem, który zajmuje często połowę powierzchni mieszkalnej i służy jako miejsce spotkań całej rodziny oraz przyjmowanie gości. Balkon lub loggia są zawsze wykorzystywane tak wydajnie, jak to tylko możliwe, często stają się miejscem wieczornej herbaty lub spotkań z przyjaciółmi, a także szklarnią, w której rosną nie tylko zwykłe rośliny domowe, ale także warzywa, zioła i owoce cytrusowe.

Typowy amerykański dom

W Stanach Zjednoczonych najbardziej prestiżowe nie są mieszkania, ale prywatne budynki mieszkalne. To Stany Zjednoczone są jednym ze światowych liderów pod względem ilości powierzchni mieszkalnej na osobę. Mieszkanie w wynajmowanym małym mieszkaniu, którego rozkład jest dość porównywalny z naszymi Chruszczowami, staje się powszechną sytuacją w Stanach Zjednoczonych, aż do momentu, gdy młody Amerykanin decyduje się na założenie rodziny. Następnie nowożeńcy, nawet ci, którzy pracują w centrum metropolii, próbują wyprowadzić się z miasta, do własnego domu, nabytego na kredyt, ponieważ powszechnie uważa się, że w takich warunkach najlepiej wychowywać dzieci..

Grant Wood. Amerykański gotyk. 1930

Typowy dom amerykański to prywatna nieruchomość położona na cichym przedmieściu, której głównym wyróżnikiem jest połączona kuchnia, jadalnia i część dzienna. Najczęściej taki dom ma dwa wejścia – frontowe, ze starannie przystrzyżonym trawnikiem, zwykle nieogrodzonym, oraz tylne, prowadzące na starannie ukryty przed wzrokiem ciekawskich dziedziniec..

Inną cechą typowego amerykańskiego domu jest to, że liczba łazienek zwykle odpowiada liczbie sypialni. Powszechnie przyjmuje się, że to właśnie obecność łazienki i toalety dla każdego członka rodziny jest głównym kryterium komfortu w domu. Tak więc sypialnia rodziców może mieć jednocześnie dwie łazienki – dla każdego dorosłego członka rodziny. Pomieszczenia takie są wyposażone zgodnie z gustem jedynego właściciela, a dla gości domu przewidziano osobną łazienkę..

W dekoracji amerykańskich domów wykorzystuje się najnowocześniejsze materiały, modne meble, a obecność basenu na podwórku staje się wskaźnikiem zamożności właścicieli.

Mieszkanie w Japonii – minimalizm w akcji

Wszystkie cechy typowego japońskiego mieszkania wynikają nie tylko z narodowych tradycji, ale także z faktu, że nieruchomości w tym wschodnim kraju należą do najdroższych na świecie, więc nie każdy Japończyk może kupić nawet najmniejsze jednopokojowe mieszkanie w Tokio, mimo dość wysokiego poziomu dochód.

Miyagawa Shuntei. Nihonga. 1897

Dlatego w Japonii tak wiele par mieszka z rodzicami, więc dwa lub trzy pokolenia często są zakwaterowane na niewielkim obszarze. Co ciekawe, wymiary pokoju w Japonii nie są mierzone w metrach kwadratowych, ale w tatami. Tak więc sypialnia ma zazwyczaj wymiary 6-8 tatami, na których naprawdę śpią, a na dzień sprzątane są w specjalnych wnękach. I nawet w mieszkaniach najnowocześniejszych Japończyków, chcących wyposażyć swoje mieszkania w typowo europejskim stylu, jest jeszcze jeden pokój z tatami, który nazywa się washitsu – „wasitsu”.

Przegrody między pokojami są zawsze bardzo cienkie, często ich miejsce zajmują tradycyjne ekrany, więc nie dziwi fakt, że w Japonii szczególnie popularne są tak zwane „hotele miłości”, w których każda para może wynająć niedrogi pokój na kilka godzin.

Do dekoracji mieszkania Japończycy wolą używać tylko naturalnych materiałów – drewnianych podłóg, tynków ścian, mebli z orzecha lub dębu.

Wysoko cenione są mieszkania z niewielkimi działkami przed domem lub ogródkami na dachu.

Kolejną cechą japońskich nieruchomości mieszkalnych jest obowiązkowa obecność łazienki, kabiny prysznicowe nie zapuściły korzeni w tym kraju, ponieważ Japończycy uwielbiają wchłaniać pianę, uważając to za najlepszy sposób na zmywanie stresu nagromadzonego przez długi dzień pracy. Pod tym względem łazienki w Japonii są zwykle oddzielne, ponieważ kąpiel można brać bardzo długo i nie ma zwyczaju przeszkadzać osobie odpoczywającej w gorącej wodzie..

Warto pamiętać, że Japonia znajduje się w strefie częstych trzęsień ziemi, dlatego budynki mieszkalne budowane są z uwzględnieniem możliwości tej groźnej klęski żywiołowej. Domy we wsi są przeważnie bardzo lekkie, drewniane, fundament nie jest postawiony, a ściany to konstrukcja z kolumn nośnych i lekkich paneli drewnianych.

Szwajcarski domek

Nazwa „chalet” oznacza „chata pasterska” i oznacza mały wiejski domek, zbudowany tak, aby harmonijnie wpisał się w otaczający krajobraz. Główną cechą chaty jest wystający okap i spadzisty dach, na którym dobrze zatrzymuje się śnieg, zapewniając dodatkowe ciepło na piętrze. Taki dom budowany jest tylko z drewna, ale jeśli budynek ma kilka kondygnacji, to pierwsza z nich jest murowana lub z kamienia naturalnego, a górne z drewnianych belek.

Eric Dovetta. Chalet d’Alpage. 2007

Ciepło i komfort prawdziwego wiejskiego domu, niezawodny, odporny na warunki atmosferyczne w górach i surowe zimy – to cechy charakterystyczne typowego szwajcarskiego domku. Dość niski sufit, naturalne drewno zachowane w dekoracji ścian, masywne belki na suficie, niezastąpiony kominek, urocze drobiazgi, takie jak zegar z kukułką, proste, ale solidne meble, bogactwo tekstyliów, skóry i futra to główne cechy wnętrza typowego domku. Na poddaszu zawsze znajduje się spadzisty dach, co sprawia, że ​​znajdujące się tu sypialnie i gabinet są wyjątkowo przytulne i oryginalne.

Oczywiście w nowoczesnych domkach, które można teraz znaleźć w rejonie Moskwy, gont lub gont na dachu są zastępowane zwykłymi metalowymi płytkami, domy są wyposażone w otwarty taras lub nawet balkon, ale obecność kominka w piwnicy i wykorzystanie naturalnych materiałów do dekoracji wnętrz, a także zwisające krawędzie dachu pozostają bez zmian.

Dom Pasywny Skandynawski

Podobnie jak w przypadku mieszkań izraelskich, różnice między domami skandynawskimi wynikają głównie ze specyfiki klimatu. A jeśli w przypadku typowego izraelskiego mieszkania na pierwszy plan wysuwa się potrzeba zapewnienia cyrkulacji powietrza i ochrony przed upałem, to w północnych stanach położonych na Półwyspie Skandynawskim głównym zadaniem staje się właśnie zachowanie ciepła i wykorzystanie energooszczędnych technologii..

Termin „dom pasywny” pojawił się nie tak dawno temu, ale sama zasada budowania budynków, które zatrzymują ciepło tak efektywnie, jak to tylko możliwe, powstała kilka tysięcy lat temu, kiedy ludy północne zaczęły budować swoją zarazę i igloo, które nie wymagały dodatkowego ogrzewania, ponieważ tylko ciepło mieszkańców utrzymywało w pełni komfortową temperaturę.

Kalle Lochen. Widok z Christiania – Oslo. 1884

Nowoczesny dom pasywny w Norwegii, Szwecji, Finlandii to budynek drewniany, ceglany lub kamienny z dużymi oknami wychodzącymi na południe, ściany zewnętrzne budynku posiadają niezwykle wysoki poziom izolacji termicznej. Zwykle ściany są izolowane zarówno od wewnątrz, jak i od zewnątrz, dzięki czemu ostatecznie nie oddają ciepła i nie wpuszczają zimna. Obowiązkowym elementem domu pasywnego lub jak to mówią nielotne są szyby próżniowe, oszczędne oświetlenie oraz montaż wysokosprawnych systemów grzewczych i klimatyzacyjnych..

Ogólnie budowa takiego domu, który stał się jednym z najpopularniejszych w krajach skandynawskich, jest nieco droższa niż budowa zwykłego obiektu mieszkalnego, ale w ciągu dwóch do trzech lat wszystkie koszty zwracają się, oszczędzając pieniądze na kosztach ogrzewania i energii.

Jeśli chodzi o wystrój domu, bogactwo drewna, naturalne tkaniny, funkcjonalność każdego pomieszczenia stała się integralną cechą domu pasywnego w krajach skandynawskich..

Oczywiście nie są to wszystkie najciekawsze przykłady krajowych nieruchomości mieszkalnych, ale po prostu niemożliwe jest omówienie wszystkich istniejących opcji w jednym artykule. Ponadto typowe europejskie mieszkanie w ciągu ostatnich kilku lat stało się uniwersalne i nie różni się zbytnio w Niemczech, Francji czy Austrii, więc generalnie możemy śmiało mówić o tendencji do globalizacji na rynku nieruchomości i zacieraniu się różnic między nieruchomościami mieszkalnymi w różnych krajach..