Mieszanie stylów – eklektyczny, fusion i kicz

Treść artykułu

• Eklektyzm
• Połączenie
• Kicz

Znalezienie wnętrza, które utrzymywałoby się ściśle w ramach jednego konkretnego stylu, jest dość trudne. Tak, są pokoje, do których wchodzi się śmiało – oto klasyka w najczystszej formie. Jednak często sami projektanci i właściciele domów decydują się na eksperymentowanie i łączenie dwóch lub trzech, a często kilku, tradycyjnych stylów w jednym wnętrzu..

Ta mieszanka ma również własne zasady, cechy i cechy, dzięki czemu można wyróżnić trzy główne opcje łączenia stylów – eklektyzm, fusion i kicz..

Jaka jest różnica między tymi trzema obszarami wystroju wnętrz? Jakie reguły mogą obowiązywać, gdy zdecyduje się odejść od podstawowych zasad „czystego stylu”? I czy kicz naprawdę jest tak straszny, który już dawno stał się symbolem złego smaku, oburzającego i rażącego naruszenia wszelkich kanonów i tradycji projektowania? Rozwiążmy to razem z naszą witryną.

Wiklinowe łóżko z kolorową narzutą prezentuje się wyjątkowo egzotycznie w centrum zdecydowanie lakonicznego pokoju w stylu klasycznym

Eklektyzm

Najstarszy ze stylów, który wyłonił się z połączenia kilku kierunków projektowania, więc zacznijmy od tego. Na początku XIX wieku, kiedy klasyka stała się już codziennością, a zamożni właściciele domów chcieli zaskoczyć gości czymś nowym, pojawił się styl będący połączeniem dwóch lub trzech głównych trendów, które wówczas obowiązywały. Eklektyzm był szczególnie popularny od około 1830 roku do końca XIX wieku..

W porównaniu z dominującym wówczas stylem klasycznym, eklektyzm dawał znacznie więcej możliwości eksperymentowania i ucieleśnienia najdzikszych fantazji, ale jednocześnie nie wykraczał poza granice przyzwoitości i ogólnie przyjętych tradycji..

Najczęściej eklektyzm miesza tylko dwa style wnętrz, na przykład klasykę i wspanialszy barok, uroczyste imperium i dynamiczną nowoczesność. Zazwyczaj eklektyzm wnosi nuty egzotyki lub oryginalnych detali do klasycznego stylu wnętrza, więc można go nazwać podstawowym i fundamentalnym dla tego kierunku projektowego.

Eklektyzm dla harmonijnej i przytulnej mieszanki stylów, ogólnie rzecz biorąc, jest tym samym klasykiem, tylko w lekkiej i dyskretnej obróbce. Eklektyzm można określić jako danie dobrze znane – klasyczne wnętrze podane pod nowym, często dość ostrym i oryginalnym sosem.

Główne cechy eklektyzmu:

1. Połączenie pastelowych odcieni, które wyróżniają klasyczny styl z jaśniejszymi odcieniami.
2. Wprowadzenie indywidualnych detali z egzotycznych stylów, na przykład orientalnych ornamentów, do surowych europejskich klasyków.
3. Mieszanka antycznych mebli i ultranowoczesnych detali, takich jak plastikowe krzesła oraz wykończenia ze szkła i betonu.
4. Eklektyzm uwielbia jedwabną tapetę z dużym wyrazistym wzorem, skórzane meble, kombinację różnych wykończeń ścian – jedną ścianę można pomalować zwykłą farbą, a drugą licować panelami drewnianymi lub sztucznym kamieniem.
5. Podstawą eklektyzmu jest zawsze klasyka, którą można łączyć ze stylem barokowym, gotyckim, renesansowym, rokokowym, kolonialnym oraz elementami egzotycznych, etnicznych trendów.
6. W eklektyzmie nie ma zwyczaju mieszania więcej niż dwóch lub trzech podstawowych stylów wnętrz..

Eklektyzm jest idealny dla tych właścicieli domów, którzy mimo wszystko wolą klasykę, ale jednocześnie chcieliby odejść od jej surowych kanonów i wyraźnych linii. Eklektyzm potrafi złagodzić klasyczne wnętrze, uczynić je bardziej nowoczesnym i dynamicznym

Połączenie

Angielski termin „fusion” (połączenie – łączenie, łączenie) jest bardziej znane miłośnikom gotowania. W dziedzinie gotowania nazwa ta oznacza kierunek autora, który pochłonął wszystko, co najlepsze z kulinarnych tradycji Zachodu i Wschodu..

W dziedzinie aranżacji wnętrz fusion to także swobodne mieszanie różnorodnych stylów i trendów. Ten styl powstał sam „poza stylami”, w naturalny sposób, więc ten kierunek projektowy nie ma konkretnego autora. Tyle, że w XX wieku ludzie zaczęli podróżować znacznie częściej niż wcześniej, najdalsze egzotyczne kraje stały się bardziej dostępne, a wracając z wędrówek tak bardzo chciałem przywieźć coś na pamiątkę do dekoracji wnętrza.

Fuzja w designie polega na tym, że na niskim stole w stylu japońskim stoi elegancka porcelanowa figurka z czasów Ludwika XIV, ceramiczne talerze malowane na nowoczesnej szklanej półce, a afrykańskie maski zajmują centralne miejsce w klasycznym salonie. A jednocześnie wszystko wygląda po prostu idealnie, wydaje się, że inaczej nie mogło być!

Fusion w designie można nazwać prawdziwą fuzją kultur Zachodu i Wschodu, podkreśloną skromnością, funkcjonalnością wnętrza domu i luksusem pałacowej sali, rzadką, konserwatywną klasyką i ultranowoczesnym high-tech.

Łatwo jest stworzyć styl fusion w swoim mieszkaniu – czy spodobał Ci się obraz lub samodziałowy dywan podczas podróży po Egipcie? Zapraszam do zakupu i powieszenia na ścianie w swoim lakonicznym salonie – takie niezwykłe rzeczy, kolekcje i pamiątki staną się podstawą nowego, świeżego wnętrza

Główne cechy stylu fusion w projektowaniu:

1. Fusion tworzy nowe zasady we wnętrzu, łącząc pozornie zupełnie niekompatybilne rzeczy i zapewniając zaskakująco szerokie pole do kreatywności.
2. Kolorystyka może być dowolna, tak złożona i różnorodna, jak chcesz, ale jasne odcienie są koniecznie rozcieńczane spokojniejszymi, pastelowymi kolorami, co tworzy harmonijne połączenie. Najpopularniejsze odcienie fusion to malinowy, złoty, zielony, turkusowy, żółty, fioletowy i liliowy..
3. Wnętrze wygląda przytulnie, nie przemyślane w najdrobniejszych szczegółach, ale pojawiło się, jak się wydaje, samo w sobie w procesie życia rodzinnego.
4. Styl fusion pozwala stworzyć prawdziwie indywidualną przestrzeń, która będzie odzwierciedlać wszystkie hobby właścicieli. Kolekcje, pamiątki, rysunki dla dzieci, rękodzieło, patchwork i scrabbooking – w takim wnętrzu znajdzie się miejsce na dowolne przedmioty, zwłaszcza wykonane ręcznie, a przez to niepowtarzalne.
5. Skóry zwierząt lub ich imitacje stały się jedną z najbardziej uderzających cech stylu fusion. Generalnie kierunek ten skłania się w stronę miękkich, przyjemnych w dotyku powierzchni, tynku dekoracyjnego, szorstkich ścian z naturalnego kamienia, drewna.
6. Bujne wielowarstwowe zasłony a la barok będą wyglądały szczególnie oryginalnie i uroczyście na tle surowych ścian z bali, luksusowego żyrandola z kryształowymi wisiorkami na suficie z drewnianymi belkami zapożyczonymi w stylu wiejskim oraz kominka z kominem z gliny otoczonej surowymi klasycznymi meblami..

A jednak nawet tak kochający wolność styl jak fusion, który zaprzecza ogólnie przyjętym zasadom urządzania przestrzeni, wymaga dbałości o szczegóły i przemyślanego podejścia. Czy na pewno malowany rosyjski samowar będzie odpowiedni w sypialni wyposażonej w meble w stylu francuskich królów? Zamierzasz ozdobić swoją kuchnię błyszczącymi, lakonicznymi frontami w stylu „high-tech” z haftowanymi serwetkami lub marszczonymi zasłonami w dużej klatce? Zamknij oczy i wyobraź sobie, jak podobne wnętrze wyglądałoby w rzeczywistości.

Tworząc wnętrze w stylu fusion trudno się oprzeć i nie zamienić pomieszczenia w zbiór odmiennych obiektów, dlatego w tym przypadku należy kierować się zasadą – „mniej znaczy lepiej”. Niech w pomieszczeniu nie będzie tak wielu obiektów, ale będą one harmonijnie łączyć się ze sobą.

Plastikowe ultra modne krzesła wokół klasycznego stolika kawowego? Dlaczego nie, jeśli trafisz do przytulnego kącika do relaksu i komunikacji

Kicz

I wreszcie najbardziej skandaliczny i kontrowersyjny styl, sugerujący mieszankę różnych kierunków projektowych – kicz.

To określenie, które pochodzi z języka niemieckiego – kitch, oznacza fenomen kultury masowej i stał się synonimem pseudosztuki, która zwraca szczególną uwagę na ekstrawagancję zewnętrzną i głośność poszczególnych elementów. Kicz pojawił się w aranżacji wnętrz w połowie XX wieku i początkowo nieśmiało starał się przenieść pałacowy luksus i detale wystroju klubów nocnych i dyskotek do zwykłych mieszkań. Wkrótce jednak kicz przestał być imitacją i stał się całkowicie niezależnym, łatwo rozpoznawalnym stylem, „łączącym w sobie to, co niestosowne”.

W projektowaniu pojęcie „stylu kiczu” pojawiło się stosunkowo niedawno, wcześniej termin ten był używany tylko w odniesieniu do kultury i sztuki. Jeśli eklektyzm i fuzja są oparte na tradycyjnych stylach i tworzą coś nowego ze znanych detali i technik, to kicz we wnętrzu wygląda jak kpina, zaprzeczenie gustu i woli pracować z najjaśniejszymi i łatwo rozpoznawalnymi elementami z różnych, radykalnie przeciwnych kierunków projektowych.

Połączenie kolorów w duchu „wykrzywionych oczu” to ulubione zajęcie kiczu. Kotary w panterkę na tle ciemnoniebieskich ścian, złocony gzyms na liliowym suficie, różowe ściany i śnieżnobiały puszysty dywan – takich kombinacji nie znajdziesz nigdzie indziej

Główne cechy stylu kiczu:

1. Różne akcesoria wykonane w zupełnie innych stylach, połączenie drogiej porcelany i surowego rękodzieła. Przedmioty etniczne obok wazonów pałacowych, kryształ na tej samej półce z niezrozumiałymi kolorowymi figurami ze szkła – im bardziej niezwykłe, tym lepsze.
2. Zastosowanie jasnych, „kwaśnych” kolorów i odcieni: jasnozielony, malinowy, ostry róż, akwamaryn oraz w takich zestawieniach, które szczerze „też” wyglądają.
3. Stosowanie pseudomateriałów, gdy plastik jest „przebrany” za drewno i metal, metal – za plastik lub tkaninę, a drewno pokryte jest złoceniami i zmienia się nie do poznania. Często w kiczu naśladuje się drogie naturalne materiały – „sztuczny styl” jest wierny jego zasadom.
4. Stary obraz na ścianie często sąsiaduje z graffiti, które stało się jednym z najbardziej uderzających znaków kiczu. Oprócz graffiti na ścianach mogą pojawić się rysunki szablonowe, jasne wydruki i niezwykłe zdjęcia, które mogą przedstawiać różnorodne przedmioty i krajobrazy.
5. Niezwykłe meble – połączenie starego, obskurnego kredensu babci i ultranowoczesnego stolika kawowego o nietypowym kształcie, błyszczącego metalowego drążka i orientalnej sofy z bukietem poduszek. Zestaw mebli do salonu można złożyć z zupełnie różnych przedmiotów: wiklinowego fotela bujanego, jasnoczerwonej sofy i solidnego skórzanego krzesła.
6. W dekoracji metal sąsiaduje ze sztukaterią, szkło – z naturalnym drewnem, surowa tapeta w paski – z jasnym graffiti, ściana z cegły – z przytulnym puszystym dywanikiem.

Ten, kto nie przestrzega żadnych zasad, jest kiczem. Najważniejszą rzeczą do zapamiętania jest to, że w przeciwieństwie do znacznie bardziej surowego eklektyzmu i świeżego dynamicznego kiczu fusion, w żadnym wypadku nie należy traktować cię poważnie. Ten styl przychodzi na ratunek, gdy chcesz „chuligana”, zaskoczyć gości uderzeniem w serce złotą łazienką z „tronem” i futrzanym siedziskiem pośrodku, gdzie rączkę odpływu zastąpiono np. Rogiem jelenia.

I jeszcze jedna ważna kwestia – w pogoni za luksusowym wnętrzem bardzo łatwo jest stworzyć pokój w stylu kiczu. Wystarczy przesadzić z projektem, łącząc marmurowy kominek, świetlówki, ciężkie aksamitne zasłony i orientalne wazony w jednej przestrzeni, a wnętrze staje się pseudo-luksusowe, parodią lub żałosną imitacją prawdziwej klasyki. Często sami właściciele nie zauważają wrażenia, że ​​ich wnętrze, które podkreśla luksus i brak smaku, robi na gościach domu, wierząc, że pokaz bogactwa jest zawsze właściwy.

Oczywiście takie nietuzinkowe wnętrza częściej spotykane są w nocnych klubach, barach i kawiarniach, w budynku mieszkalnym kicz jest naprawdę nie na miejscu. Chociaż w pokoju nastolatka, ozdobionym wieloma plakatami i rysunkami, kicz pojawia się sam

Pomimo faktu, że wszystkie powyższe style powstały z mieszanki różnych kierunków projektowania, bardzo się od siebie różnią. Jeśli eklektyzm nie jest daleki od swojego poprzednika – klasyki, kieruje się mocno ugruntowanymi regułami i zasadami, to fusion poszło znacznie dalej, pozwalając mieszać nie dwa lub trzy, ale wiele stylów. I zupełnie poza tą listą jest kicz – bystry, chuligański, niepowtarzalny i nigdy nie znudzony zaskakiwaniem.