Nośnik ciepła do systemu grzewczego – woda lub płyn niezamarzający

Treść artykułu

• Wymagania dotyczące idealnego chłodziwa
• Nośnik ciepła – woda
• Nośnik ciepła – płyn niezamarzający
• Jak wybrać optymalny płyn chłodzący

Pod względem rozpowszechnienia systemy grzewcze z cyrkulacją ciekłego nośnika ciepła biją wszelkie rekordy – ich stała popularność w dużej mierze wynika z surowego zimowego klimatu Rosji. Systemy ogrzewania płynnego obejmują całą gamę urządzeń, w tym kotły, wymienniki ciepła, przepompownie, często wiele kilometrów rurociągów. Prawidłowe działanie kompleksu grzewczego zależy bezpośrednio od właściwości chłodziwa, więc jaki rodzaj cieczy najlepiej stosować w tej pojemności i dlaczego?

Wymagania dotyczące idealnego chłodziwa

Należy od razu zauważyć – nie ma takiego chłodziwa. Każdy z istniejących regularnie spełnia swoje funkcje tylko w określonym zakresie temperatur, wykraczając poza który prowadzi do dramatycznych zmian w jego cechach jakościowych.

Nośnik ciepła jest zobowiązany do przenoszenia maksymalnej ilości ciepła na jednostkę czasu przy minimalnych stratach ciepła. Lepkość chłodziwa ma poważny wpływ na jego pompowanie w systemie grzewczym, dlatego im mniej jest lepki, tym lepiej.

Płyn chłodzący nie powinien powodować korozji różnych materiałów konstrukcyjnych rurociągów i urządzeń grzewczych, w przeciwnym razie wybór tych materiałów będzie ściśle ograniczony. Ponadto właściwości smarne niektórych płynów chłodzących nakładają ograniczenia na materiał konstrukcyjny pomp obiegowych i innych mechanizmów mających z nimi kontakt..

Z punktu widzenia bezpieczeństwa domowego, płyn chłodzący musi mieć określone (bezpieczne) właściwości pod względem toksyczności, temperatury zapłonu cieczy i wybuchu jej oparów.

I ostatnia – ciecz używana jako nośnik ciepła musi być przystępna cenowo lub w przypadku wysokich kosztów zachowywać swoje właściwości i objętość przez długi czas podczas pracy w systemie grzewczym.

Nośnik ciepła – woda

Ze wszystkich płynów, jakie istnieją na Ziemi w stanie naturalnym, woda ma największą pojemność cieplną – średnio 1 kcal / (kg deg), czyli jeśli jeden kilogram wody zostanie podgrzany do 90 ° C i schłodzony w grzejniku do 70 ° C , wtedy 20 kcal ciepła dostanie się do pomieszczenia ogrzewanego przez ten grzejnik.

Ta ciecz ma dużą gęstość (917 kg / m³), zmniejszając się wraz z ogrzewaniem lub chłodzeniem. Nawiasem mówiąc, woda jest jedyną naturalną cieczą, która rozszerza się zarówno po podgrzaniu, jak i po schłodzeniu..

Właściwości ekologiczne i toksykologiczne wody przewyższają wszelkie syntetyczne płyny grzewcze – przypadkowy wyciek z instalacji grzewczej nie spowoduje problemów dla zdrowia gospodarstw domowych, chyba że dostanie się bezpośrednio do organizmu człowieka. A w przypadku takiego wycieku bardzo łatwo jest przywrócić pierwotną objętość wody – wystarczy dodać wymaganą ilość do otwartego zbiornika wyrównawczego systemu ogrzewania z naturalną cyrkulacją.

Pod względem kosztów woda również nie ma konkurencji, ponieważ nie ma tańszego i tańszego nośnika ciepła..

Jednak chłodziwo to ma szereg wad – zwykła woda czyli w stanie naturalnym zawiera tlen i sole, co powoduje wewnętrzną korozję elementów instalacji grzewczej, a także zarastanie ich ścian zgorzeliną, co ogranicza przenoszenie ciepła i wewnętrzną objętość urządzeń grzewczych.

Najprostszy sposób zmiękczenia wody jest dobrze znany każdemu – termiczny (gotowanie), przy użyciu metalowego pojemnika bez pokrywki. W trakcie obróbki cieplnej część soli osadzi się na dnie zbiornika, a dwutlenek węgla zostanie usunięty z objętości wody. Nawiasem mówiąc, im większa powierzchnia dna kotła, tym więcej soli można usunąć z wody – sole osadzą się na dnie w postaci zgorzeliny. Wadą metody termicznej jest to, że w ten sposób można usunąć z wody tylko nietrwałe wodorowęglany magnezu i wapnia, a ich trwałe związki pozostaną..

Metoda chemiczna lub odczynnikowa jest bardziej skuteczna, pozwala na przeniesienie soli zawartych w wodzie do stanu nierozpuszczalnego. Do jego wykonania stosuje się wapno gaszone, sodę kalcynowaną lub ortofosforan sodu – wprowadzenie do objętości wody pierwszych dwóch odczynników spowoduje powstanie osadu węglanowego, drugiego – ortofosforanów magnezu i wapnia. Pod koniec reakcji chemicznej utworzony osad usuwa się przez filtrację wody. Ostatni odczynnik – ortofosforan sodu – zapewnia najlepsze zmiękczenie wody, ale jego użycie wymaga precyzyjnego dozowania.

Woda destylowana najlepiej nadaje się do systemów grzewczych, ponieważ jest całkowicie wolna od wszelkich zanieczyszczeń. Jego jedyną wadą jest to, że trzeba wydać pieniądze na zakup, koszt litra wody destylowanej wyniesie około 14 rubli. Przed wlaniem wody destylowanej do instalacji grzewczej konieczne jest dokładne przepłukanie urządzeń grzewczych, rur i kotła zwykłą wodą oraz umycie zarówno poprzednio używanej instalacji, jak i nowo zainstalowanej – w jej wnętrzu w każdym przypadku będą zanieczyszczenia.

Możesz użyć czystego stopu lub wody deszczowej, ponieważ zawiera znacznie mniej soli niż woda kranowa, studnia lub artezyjska.

Jedyną wadą wody używanej jako nośnik ciepła jest to, że w temperaturach poniżej 0 ° C zamarza, rozszerza się i powoduje poważne uszkodzenie systemu grzewczego. I dlatego właściciele domów, którzy nieregularnie obsługują system grzewczy w zimnych porach roku, a także mieszkają w miejscach, w których przerwy w dostawie prądu są szczególnie częste, bardziej odpowiednia jest inna grupa płynów przenoszących ciepło – środki przeciw zamarzaniu..

Nośnik ciepła – płyn niezamarzający

Niezamarzający, wlany do obwodu grzewczego, pozwala całkowicie wyeliminować zagrożenie zamarzaniem systemu w zimnych porach roku – niskie temperatury, dla których przeznaczony jest ten płyn niezamarzający, nie zmieniają jego stanu fizycznego. Płyny niezamarzające są w stanie zapewnić transport energii cieplnej do wnętrza systemu grzewczego, nie powodują procesów korozyjnych i osadzania się kamienia.

Główną cechą płynów niezamarzających jest to, że nie twardnieją do pewnych skrajnie niskich temperatur, w przypadku utwardzania nie rozszerzają się jak woda i nie niszczą elementów instalacji grzewczej, lecz zamieniają się w żelopodobną masę, której objętość się nie zmienia. Innymi słowy, jeśli temperatura zamarzniętego płynu niezamarzającego wzrośnie, to powróci on ze stanu żelowego do stanu ciekłego bez żadnych konsekwencji dla obwodu grzewczego..

Producenci wprowadzają do składu płynu niezamarzającego dodatkowe dodatki w celu wydłużenia żywotności instalacji grzewczej – inhibitory korozji i osadów mineralnych, które eliminują ogniska korozji i zgorzeliny w systemach eksploatowanych od wielu lat. Wybierając płyn niezamarzający należy mieć na uwadze, że jego skład nie jest uniwersalny – zawarte w nim dodatki są przeznaczone do określonych materiałów konstrukcyjnych i stopów, niewłaściwy dobór spowoduje korozję elektrochemiczną lub np. Zniszczenie materiałów polimerowych użytych do budowy instalacji grzewczej.

Z reguły produkowane są środki przeciw zamarzaniu, przeznaczone do dwóch ekstremalnie niskich temperatur – do -65 i do -30 ° C. W razie potrzeby można zmienić stężenie kompozycji nasyconej na pożądane, z proporcji jednej części wody destylowanej do dwóch części płynu niezamarzającego (na przykład, jeśli litr środka przeciw zamarzaniu pierwszego typu, przeznaczonego do niższej temperatury, rozcieńcza się 0,5 litra wody, wówczas taka kompozycja będzie działać do – 30 ° C).

Skład chemiczny płynu niezamarzającego jest przeznaczony na 10 sezonów grzewczych lub 5 lat eksploatacji, po czym należy wymienić całą objętość płynu niezamarzającego.

W porównaniu z wodą, środki przeciw zamarzaniu mają nie tylko zalety, ale także wady:

• pojemność cieplna urządzeń niezamarzających jest o 15% niższa, to znaczy gorzej wydzielają ciepło;
• ich lepkość jest co najmniej dwukrotnie wyższa, co wymaga wprowadzenia potężnych pomp obiegowych do systemu grzewczego;
• wyższa rozszerzalność objętościowa podczas ogrzewania, wymagany jest ekspansomat (zbiornik wyrównawczy typu zamkniętego) i grzejniki, których pojemność jest o 50-60% większa niż ich odpowiedniki stosowane w systemach z wodnym nośnikiem ciepła;
• płynność jest o 50% wyższa niż wody, co oznacza, że ​​rozłączalne połączenia w układzie z płynem niezamarzającym muszą być uszczelnione z dużą starannością;
• środki przeciw zamarzaniu na bazie glikolu etylenowego są toksyczne dla ludzi, dlatego można je stosować tylko w kotłach jednoprzewodowych.

Na potrzeby domowe, tj. Do systemów ogrzewania domów prywatnych, produkowane są środki przeciw zamarzaniu na bazie dwóch rodzajów polioli – glikolu etylenowego (glikolu monoetylenowego) i glikolu propylenowego. Kompozycje na bazie pierwszego rodzaju polioli są bardziej powszechne i tańsze niż te oparte na drogim glikolu propylenowym, ale są bardzo toksyczne – wystarczy spożycie 350 mg glikolu etylenowego, aby spowodować poważne szkody zdrowotne, a nawet spowodować śmierć. Praca z płynami niezamarzającymi zawierającymi glikol etylenowy wymaga obowiązkowej ochrony skóry, układu oddechowego i oczu.

Podczas pracy środki przeciw zamarzaniu na bazie glikolu etylenowego są szczególnie wrażliwe na przegrzanie – przy każdym, nawet krótkotrwałym wzroście temperatury powyżej wartości granicznej ustalonej przez producenta dla tej marki płynu niezamarzającego, następuje termiczny rozkład poliolu i dodatków w płynie niezamarzającym, powstaje nierozpuszczalny osad i kwasy. Osad, jeśli dostanie się na powierzchnie elementów grzejnych, tworzy osady węglowe, pogarszając wymianę ciepła na poziomie lokalnym i powodując przegrzanie z powtarzającym się tworzeniem się szlamu itp. Kwasy powstałe w wyniku rozkładu glikolu etylenowego reagują chemicznie z metalami konstrukcyjnymi instalacji grzewczej, powodując liczne ogniska korozja. W wyniku rozkładu dodatków właściwości ochronne chłodziwa, zapewnione wcześniej przez niego materiałowi uszczelek rozłącznych połączeń, są znacznie zmniejszone, a przy wysokiej płynności natychmiast spowoduje to wyciek. Ponadto przegrzanie zwiększa tworzenie się piany płynu niezamarzającego, który z kolei wciąga powietrze do systemu grzewczego. Z opisanych powodów konieczne jest dokładne monitorowanie temperatury ogrzewania kotłów i systemu grzewczego, jednak nie wszystkie modele kotłów na to pozwalają..

Należy zaznaczyć, że glikol etylenowy wchodzi w reakcję chemiczną z cynkiem – stosowany jest w systemie grzewczym, w którym płyny niezamarzające z tej grupy działają jako chłodziwo, elementy konstrukcyjne i urządzenia z cynkiem wewnętrznym są bez znaczenia, gdyż cała jego powłoka ulegnie całkowitemu zniszczeniu w ciągu prawie jednego sezonu grzewczego.

Płyny niezamarzające na bazie glikolu propylenowego są znacznie bezpieczniejsze dla gospodarstw domowych – techniczny glikol propylenowy ma podobne właściwości do spożywczego glikolu propylenowego (E1520), który jest szeroko stosowany w przemyśle farmaceutycznym, perfumeryjnym i spożywczym ze względu na całkowite bezpieczeństwo dla organizmu człowieka i środowiska. W kotłach dwuprzewodowych można stosować niezamrażarki z glikolem propylenowym, ponieważ ich przypadkowe przedostanie się do wody pitnej, a także wycieki w miejscach rozłącznych połączeń, nie zaszkodzą ludziom.

Ciecze przenoszące ciepło z glikolu propylenowego, oprócz ogólnych pozytywnych właściwości identycznych z tymi, które są związane z płynami niezamarzającymi z glikolu etylenowego, mają działanie smarujące wewnątrz systemu grzewczego, obniżają opór hydrodynamiczny i ułatwiają pracę pomp obiegu wtórnego. Przenikanie ciepła środka zapobiegającego zamarzaniu z glikolu propylenowego jest wyższe niż w przypadku glikolu etylenowego. Jest tylko jeden minus – wyższy koszt, około 1000 rubli. za 10 kg (dla porównania koszt środka przeciw zamarzaniu z glikolu etylenowego w -30 ° C to około 550 rubli za 10 kg).

Surowo zabrania się stosowania środka przeciw zamarzaniu w systemie grzewczym, jeśli:

• W układzie zastosowano kotły elektrolityczne (jonowe), w których podgrzewanie czynnika grzewczego następuje poprzez przepuszczenie prądu elektrycznego przez jego objętość w zbiorniku kotła. Ogólnie rzecz biorąc, przed zakupem kotła grzewczego upewnij się, że producent zezwala mu na pracę w systemie grzewczym z tym środkiem przeciw zamarzaniu, w przeciwnym razie gwarancja fabryczna na kocioł nie będzie ważna;
• system ogrzewania typu otwartego. Zasada ta dotyczy głównie płynu niezamarzającego na bazie trującego glikolu etylenowego;
• z oszczędności spodziewasz się obniżyć jego mrozoodporność do ponad -20 ° C, ponieważ poważnie obniży to właściwości dodatków wprowadzonych do płynu niezamarzającego, co doprowadzi do powstania ognisk korozji i kamienia;
• uszczelnianie rozłącznych połączeń odbywa się za pomocą lnianego nawijania i farby olejnej – płyn niezamarzający nieuchronnie skoroduje farbę i nie będzie sensu zwijania;
• przy budowie obwodu grzewczego zastosowano ocynkowane rury i kształtki;
• kocioł grzewczy podgrzewa chłodziwo do temperatur przekraczających + 70 ° C (jest to graniczna temperatura ogrzewania jakiegokolwiek płynu niezamarzającego, nie można go powyżej podgrzać ze względu na wysoką rozszerzalność temperaturową właściwą płynom z tej grupy).

Jeśli w systemie grzewczym stosowany jest środek przeciw zamarzaniu, muszą być spełnione następujące warunki:

• wyposażyć system w wydajniejszą pompę obiegową niż byłaby potrzebna do podgrzewania ciepłej wody. Przy długim obiegu grzewczym potrzebna będzie zewnętrzna pompa obiegowa;
• zainstaluj pojemny ekspansomat (zbiornik wyrównawczy), którego objętość jest co najmniej dwukrotnie większa niż objętość wymagana dla płynu chłodzącego;
• stosować w systemie grzewczym rury o oczywiście większej średnicy i grzejniki wolumetryczne;
• nie instaluj automatycznych otworów wentylacyjnych – tylko ręczne (na przykład krany Mayevsky’ego);
• Rozłączalne połączenia uszczelniać wyłącznie uszczelkami z odpornej chemicznie gumy, paronitu lub teflonu. Możesz użyć lnianej rolki razem ze szczeliwem odpornym na glikol etylenowy (jeśli używasz środka przeciw zamarzaniu na bazie glikolu etylenowego). Kupując grzejniki żeliwne należy je zdemontować na sekcje i wymienić istniejące uszczelki gumowe na paronit lub teflon;
• płyn przeciw zamarzaniu można rozcieńczyć tylko wodą destylowaną, to znaczy, że nie zadziała tu ani deszcz, ani woda roztopiona;
• przed każdym całkowitym wlaniem płynu niezamarzającego do instalacji należy koniecznie przepłukać go wodą (również kocioł) – producenci urządzeń przeciwzamarzaniowych zalecają całkowitą ich wymianę w systemie grzewczym co 2-3 lata;
• nie należy od razu ustawiać wysokiej temperatury grzania zimnego kotła – należy stopniowo podnosić temperaturę, dając chłodziwo czas na rozgrzanie (systemy niezamarzające mają niższą pojemność cieplną niż woda);
• zimą, gdy na długi czas wyłączasz kocioł dwuprzewodowy w systemie z płynem niezamarzającym, nie zapomnij spuścić wody z obwodu zaopatrzenia w ciepłą wodę, ponieważ może to zamarznąć i uszkodzić rury obwodu.

Jak wybrać optymalny płyn chłodzący

Przede wszystkim kwestia wyboru chłodziwa powinna być decydująca nawet na etapie projektowania systemu grzewczego, ponieważ gdyby został stworzony dla wody, będzie wymagał poważnej przebudowy pod kątem płynu niezamarzającego.

Jeżeli temperatura w obiegu grzewczym w okresie zimowym nie spadnie poniżej +5 ° C, wówczas optymalnym nośnikiem ciepła dla takiego układu jest woda, z której maksymalnie usuwa się związki soli. Jeśli istnieje możliwość, że temperatura w systemie grzewczym spadnie do wartości ujemnych, wówczas potrzebny jest tylko środek przeciw zamarzaniu. Oczywiście można spuścić wodę z instalacji, co uchroni ją przed uszkodzeniem podczas mrozu, jednak w tym przypadku obwód wypełni się powietrzem, co w warunkach dużej wilgotności znacznie przyspieszy procesy korozyjne..

Istnieje możliwość zabezpieczenia systemu podgrzewania wody przed zamarzaniem poprzez zintegrowanie z nim grzałek elektrycznych sterowanych czujnikami temperatury lub zdalnie, poprzez kanały GSM, co pozwoli na utrzymanie temperatury wody na poziomie powyżej +5 ° C, ale tutaj istnieje zależność od zasilania i komunikacji komórkowej – jedna z systemy te osobno lub razem doprowadzą do zamarznięcia chłodziwa i wielokrotnego uszkodzenia obiegu grzewczego.

Wybierając środek przeciw zamarzaniu, należy szczegółowo przestudiować jego cechy, w tym: dopuszczalną wyjątkowo niską temperaturę; skład dodatków i ich przeznaczenie; jak wpływa na elementy systemu grzewczego (wykonane z metali żelaznych i nieżelaznych, żeliwa, plastiku, gumy itp.); czas użytkowania w systemie bez wymiany; bezpieczeństwo dla zdrowia człowieka i ekologii (w końcu trzeba będzie to gdzieś scalić). Nawiasem mówiąc, kolor płynu niezamarzającego nie ma praktycznej wartości dla obwodu grzewczego, wystarczy tylko podkreślić przynależność do konkretnej marki. Biorąc pod uwagę potencjalne zagrożenie dla zdrowia gospodarstw domowych, najlepszym wyborem jest środek przeciw zamarzaniu na bazie glikolu propylenowego..

Ze względu na popularność wśród właścicieli domów płynu niezamarzającego marki Tosol, opracowanego w połowie ubiegłego wieku w ZSRR, warto pokrótce opisać jego cechy. Tak więc płyn niezamarzający został pierwotnie opracowany jako płyn chłodzący zapobiegający zamarzaniu do pojazdów silnikowych, jego skład jest oparty na glikolu etylenowym, którego właściwości opisano powyżej. Nie zaleca się stosowania płynu niezamarzającego w systemach grzewczych, ponieważ ten środek przeciw zamarzaniu nie jest dla nich przeznaczony – zawiera określone dodatki do silników samochodowych, bezużyteczne, a nawet szkodliwe w systemach grzewczych, ponieważ środek przeciw zamarzaniu po prostu nie jest przeznaczony do pracy w wysokich temperaturach.

Podsumowując, wymienimy najbardziej optymalny środek przeciw zamarzaniu, który jest bardzo, bardzo prosty w zakupie lub przygotowaniu – 40 ° mieszanina alkoholu etylowego z wodą destylowaną. Charakterystyka działania tej mieszanki, gdy jest stosowana jako płyn chłodzący zapobiegający zamarzaniu, jest następujący:

• nieco wyższa niż wody, ale znacznie niższa niż w przypadku glikolu etylenowego i środka przeciw zamarzaniu z glikolu propylenowego, lepkość;
• mniejsza płynność niż w przypadku wspomnianych płynów niezamarzających, co umożliwia zmniejszenie wymagań dotyczących szczelności rozłącznych połączeń, umożliwiając stosowanie w nich konwencjonalnych uszczelek (alkohol nie reaguje chemicznie z gumą);
• alkohol jest doskonałym inhibitorem korozji, to znaczy blokuje jej rozwój;
• przy stosowaniu wody nasyconej solami (twardej), alkohol w takiej mieszaninie zapobiegnie osadzaniu się kamienia na wewnętrznych powierzchniach obwodu grzewczego. Sole będą wytrącać się do postaci nierozpuszczalnego osadu, który można łatwo usunąć po przepłukaniu systemu;
• w wyniku ciepła mieszania i skurczu (ściskanie wodnej objętości roztworu alkoholu) alkohol nie odparowuje oddzielnie od wody (pod warunkiem, że jego zawartość w roztworze wodnym nie jest mniejsza niż 30%);
• temperatura wrzenia wodnego roztworu alkoholu praktycznie odpowiada temperaturze wrzenia wody, to znaczy, gdy temperatura w systemie grzewczym wzrośnie do +85 ° C, co jest typowe dla systemów z wodą jako nośnikiem ciepła, wrzenie z pojawieniem się korków w postaci pary nie nastąpi;
• zawartość alkoholu w roztworze wodnym znacznie ogranicza rozszerzanie się wody podczas zamrażania, czyli nawet przy całkowitym zamarznięciu instalacji grzewczej takim czynnikiem chłodzącym nie dojdzie do uszkodzenia jej elementów konstrukcyjnych.

Aby osiągnąć określone wartości progowe odporności wodnego roztworu alkoholu etylowego na niskie temperatury, konieczne jest uzyskanie w roztworze z wodą następującej zawartości: 20,3% – zamarzanie w temperaturze -10,6 ° C; 33,8% – zamrażanie w temperaturze -23,6 ° C; 39% – zamrażanie w temperaturze -28,7 ° C; 46,3% – zamrażanie w temperaturze -33,9 ° C Szczególnie wygodne będzie stosowanie chłodziwa, którym jest wodny roztwór alkoholu etylowego, w zamkniętych systemach grzewczych.

Podczas przygotowywania płynu chłodzącego wodno-alkoholowego proporcje zawartości alkoholu w wodzie oblicza się w następujący sposób – litr 96% alkoholu zawiera odpowiednio 960 ml bezwodnego alkoholu, aby uzyskać 33% roztwór, należy podzielić 96 na 33 i uzyskać wymaganą objętość wody równą 2,9 litra. Oznacza to, że jeśli wprowadzisz dokładnie 2,9 litra wody do litra 96% alkoholu, wówczas zawartość alkoholu w powstałym roztworze wyniesie dokładnie 33% – gotowe jest chłodziwo, które nie zamarza do około -22,5 ° C.

Powiązane Wpisy:

1. Otwarty i zamknięty zbiornik systemu grzewczego: obliczanie objętości, naprawa własna Treść artykułu Dlaczego potrzebujesz zbiornika wyrównawczego Różnice konstrukcyjne między zbiornikami różnych typów Jak obliczyć parametry zbiornika dla twojego systemu Instalacja, regulacja i naprawa Żaden płynny system grzewczy nie będzie działał bez...
2. Typowe błędy podczas aranżacji systemu grzewczego Treść artykułu Pierwszy błąd – zły wybór kotła grzewczego Drugi błąd – złe rury Błąd trzeci – zły wybór i lokalizacja grzejników Błąd czwarty – zły wybór zbiornika wyrównawczego i pompy...
3. Równoważenie systemu grzewczego Treść artykułu Jaka jest istota balansowania Cechy pracy z różnymi typami okablowania Modelowanie obliczeniowe Sposób empiryczny Debugowanie w trybie automatycznym Systemy grzewcze w prawie wszystkich konfiguracjach wymagają zrównoważenia, jedynym wyjątkiem jest...
4. Jak wydalić płyn z organizmu w celu utraty wagi Treść artykułów Przyczyny gromadzenia się wody w ciele Metody usuwania nadmiaru płynu podczas odchudzania Specjalna dieta Dni postu Ćwiczenia fizyczne Gorąca kąpiel lub kąpiel Jakie leki usuwają wodę z organizmu Żywność...