Treść artykułu
- Dobór rur do ogrzewania podłogowego
- Zapewnienie krążenia
- Montaż kolektora
- Jednostka przygotowania temperatury
- Warstwa izolacyjna i magazynująca
- Niuanse instalacji
W przeciwieństwie do elektrycznego ogrzewania podłogowego na ciekłym nośniku ciepła, wymaga bardziej złożonych obliczeń w celu integracji z systemem grzewczym. Żywotność i wydajność systemu zależą bezpośrednio od prawidłowego doboru materiałów, armatury, instalacji i ogrzewania.
Dobór rur do ogrzewania podłogowego
Wbrew powszechnemu przekonaniu wybór rur do zainstalowania wymiennika ciepła w podłodze nie jest tak szeroki. W sumie dostępne są dwie opcje: XLPE i miedź. Najbardziej oczywistymi zaletami specjalnych materiałów są trwałość, odporność na odkształcenia, niski współczynnik rozszerzalności liniowej. Ale główną zaletą jest bariera tlenowa, która ostatecznie zapobiega tworzeniu się osadu na wewnętrznej powierzchni rur..
Znaczenie zastosowania miedzi w wysokiej przewodności cieplnej rur i odporności na korozję. Oczywistą wadą jest złożoność instalacji i wysokie ryzyko awarii w przypadku obecności cząstek stałych (piasku) w płynie chłodzącym. Chociaż lutowanie wymaga tylko niedrogiej lampy gazowej i topnika, prawidłowe zgięcie cewki jest wyzwaniem. Dzieje się tak pomimo faktu, że może dojść do kilkudziesięciu zwojów rurki miedzianej i jeden błąd prowadzący do zerwania prowadzi do odrzucenia całego segmentu lub konieczności dodatkowego lutowania.
Rury polimerowe (polietylenowe) mają wyższy współczynnik rozszerzalności cieplnej, ponadto tracą swoje właściwości wytrzymałościowe po podgrzaniu powyżej temperatur roboczych, jednak w ciepłych podłogach w zasadzie chłodziwo nie nagrzewa się powyżej 40 ° C. Łatwość instalacji to oczywisty plus. Łatwe do zginania i dopasowania do spirali lub cewki. Rura dostarczana jest w zwojach po 200 m każdy, co pozwala na montaż ogrzewania podłogowego bez jednego złącza w całej objętości przyszłego jastrychu. Większość markowych rur polietylenowych wymaga użycia specjalnych narzędzi do zaciskania i spawania.
Zapewnienie krążenia
Systemy ogrzewania wodnego z ogrzewaniem podłogowym nie działają na zasadzie grawitacji i są zawsze lotne. Z tego powodu dochodzi do przegrzania: awarie w układzie cyrkulacji i recyrkulacji mogą dostarczyć nawet 70–80 ° C, więc środki z oszczędności na rurach polimerowych należy przynajmniej częściowo przeznaczyć na usprawnienie automatyki i mechanizmów pomocniczych.
Natężenie przepływu chłodziwa w rurkach jest ściśle regulowane przez producenta, powierzenie tego zadania ogólnej cyrkulacji układu oznacza zwiększenie ryzyka awarii. Przed jednostką kolektora należy zainstalować urządzenie z wymuszonym obiegiem, a następnie wyregulować każdy z obwodów w celu dostosowania wymaganego natężenia przepływu. Określa maksymalną długość pętli każdego obwodu i różnicę temperatur na jego początku i na końcu..
Do pompowania wody w instalacji stosuje się pompy obiegowe, przeznaczone do systemów ogrzewania grzejnikowego. Średnica dysz zależy od wymaganej przepustowości rury, z którą pompa jest połączona z kolektorem. Wysokość podnoszenia (lub ciśnienie wtrysku) jest określana przez całkowity opór hydrodynamiczny rur deklarowany przez ich producenta dla różnych konfiguracji pętli i promieni gięcia. Każde połączenie wymaga zwiększenia wysokości podnoszenia. Regulacja prędkości dla pomp ogrzewania podłogowego nie jest wymagana, jednak przy przyspieszonej cyrkulacji możliwe jest bardziej intensywne pompowanie układu, aby szybko wejść w tryb.
Montaż kolektora
W przypadku stosowania więcej niż jednej gałęzi do ogrzewania podłogowego, bezwzględnie wymagana jest obecność zespołu rozdzielacza (grzebienia). Samolutowanie kolektora, nawet dla dwóch pętli, nie da pożądanego rezultatu, prawie niemożliwe jest wyważenie linii przy braku równomiernej dystrybucji i regulatorów zaworów.
Kolektor jest wybierany zarówno przez liczbę oddziałów, jak i przez całkowitą przepustowość. Zasadniczo jest to wielokanałowy regulator przepływu. Spośród materiałów korpusu preferowana jest stal nierdzewna i wysokiej jakości mosiądz. Do ogrzewania podłogowego można zastosować dwa rodzaje kolektorów. Jeśli różnica w długości obwodów jest mniejsza niż 20-30 metrów, odpowiednie są zwykłe mosiężne zawory z zaworami kulowymi. Przy większym rozpiętości oporów hydrodynamicznych potrzebny jest wyspecjalizowany kolektor z regulatorami przepływu w każdej gałęzi.
Należy pamiętać, że nie ma konieczności zakupu kolektora podwójnego (zasilanie + powrót). Na linii zasilającej można zainstalować wysokiej jakości mieszacz z przepływomierzami, a na powrocie tańszy z zaworami zaworowymi (nie kulowymi). Osobno warto zwrócić uwagę na to, do jakiego typu rur przeznaczony jest rozdzielacz. Większość tanich produktów oznacza połączenie rur MP, które są słabo przystosowane do ciepłej podłogi i dlatego są coraz rzadziej używane. W przypadku obwodów polietylenowych lepiej wydać pieniądze na niezawodne i sprawdzone kolektory REHAU, do systemów rur miedzianych – Valtec i APE. Zaleca się podłączenie rur miedzianych do rozdzielacza za pomocą kielicha i / lub złączki gwintowanej; bezpośrednie lutowanie nie jest zalecane ze względu na małą konserwację takich połączeń.
Jednostka przygotowania temperatury
Sam kolektor nie jest całym kolektorem. Po zmontowaniu mieszalnik jest uzupełniony specjalnymi kształtkami, które zapewniają regulację temperatury wody przed wejściem do układu. Można mieszać zarówno ciepłą, jak i zimną wodę, co w zasadniczy sposób determinuje specyfikę działania dwóch rodzajów mieszania.
Prosty schemat włączania ciepłej podłogi. 1 – zawór trójdrogowy; 2 – pompa obiegowa; 3 – zawór kulowy z termometrem; 4 – rozdzielacz z przepływomierzami; 5 – kolektor powrotny z zaworami sterującymi; 6 – kontur ciepłej podłogi. Temperatura w obwodzie jest regulowana ręcznie i w dużym stopniu zależy od temperatury chłodziwa na wlocie.
Pierwszy typ wykorzystuje zamknięty obieg, mieszając w razie potrzeby ciepłą wodę za pomocą zaworu trójdrogowego. Wadą systemu jest to, że w przypadku nieprawidłowego działania automatyki lub eksploatacji kotłów na paliwo stałe jednorazowo można dostarczyć dużą ilość ciepłej wody, co negatywnie wpływa na polimery, a także wykładzinę podłogową i mikroklimat w pomieszczeniu. Dlatego pompowanie ciepłej wody jest praktykowane głównie w układach z rurami miedzianymi..
Gotowy mieszacz do ogrzewania podłogowego. Regulacja temperatury i stopień wymieszania chłodziwa odbywa się w pełni automatycznie
W przypadku obwodów polietylenowych preferowane są droższe kolektory, które mieszają zimną wodę z powrotu w celu obniżenia temperatury dopływu. Złożoność takich jednostek mieszających wynika z obecności dodatkowej pompy recyrkulacyjnej. Regulację można przeprowadzić za pomocą regulowanego zaworu dwudrożnego lub elektronicznego termostatu, który steruje prędkością silnika pompy. Ta ostatnia jest przykładem walki o dokładność i zmniejszenie bezwładności systemu, nawiasem mówiąc, bardzo się udaje. Jednak takie systemy są niestabilne..
To, czy wziąć montaż kolektora, jest kwestią sporną. Oczywiście dostępność gwarancji to oczywisty plus, ale nie zawsze można znaleźć model z niezbędnym opasaniem i ilością zaczepów, w takich przypadkach będziesz musiał samodzielnie złożyć urządzenie.
Warstwa izolacyjna i magazynująca
Ciasto podłogowe ogrzewane wodą to: izolacja z pianki polimerowej, rury grzewcze i jastrych akumulujący ciepło w kolejności od dołu do góry. Grubość i materiały użyte na główne warstwy powinny być dobrane zgodnie z parametrami pracy systemu.
Izolacja dobierana jest z uwzględnieniem planowanej temperatury ogrzewania, a dokładniej różnicy temperatur między ciepłem a podłogą. Używają głównie płyt EPS lub PPU z krawędziami łączącymi. Materiał ten jest praktycznie nieściśliwy pod obciążeniem rozłożonym, a odporność na przenikanie ciepła jest jedną z najwyższych. Przybliżona grubość izolacji polimerowej wynosi 35 mm przy różnicy temperatur 30 ° C, a następnie 3 mm na każde 5 ° C.
Sposoby instalacji ciepłej podłogi w prywatnym domu. Proponowane są trzy opcje mocowania i rozprowadzania rur: A – Zastosowanie specjalnych mat montażowych do ciepłych podłóg. B – Montaż na siatce wzmacniającej z krokiem 10&nbs; cm za pomocą plastikowych opasek. C – Układanie rur w przygotowanych rynnach w izolacji z wykorzystaniem ekranów refleksyjnych. Konstrukcja ogrzewania podłogowego: 1 – betonowa podstawa podłoża; 2 – izolacja; 3 – taśma amortyzująca; 4 – jastrych betonowy; 5 – wykładzina podłogowa; 6 – siatka wzmacniająca.
Oprócz ochrony rur przed uszkodzeniem, jastrych reguluje bezwładność systemu grzewczego i wyrównuje różnicę temperatur między powierzchniami podłogi bezpośrednio nad rurami i między nimi. Jeśli kocioł pracuje w trybie cyklicznym, podgrzany beton będzie oddawał ciepło, nawet jeśli chwilowo nie ma dopływu ciepłej wody. W przypadku przypadkowego przegrzania jastrych pochłaniający ciepło zapewni usunięcie temperatury, z wyłączeniem uszkodzenia rur. Średnia grubość jastrychu wynosi 1 / 10–1 / 15 odległości między sąsiednimi rurami. Zwiększając grubość, można pozbyć się efektu zebry ciepła przy rzadkich rurach. Naturalnie wzrośnie zużycie materiałów, a także bezwładność i czas dojścia układu do trybu.
Przy układaniu ogrzewania podłogowego na gruncie należy wylać nieściśliwą warstwę ASG o grubości 15–20 cm. Kruszony kamień można zastąpić ekspandowaną gliną dla dodatkowej izolacji termicznej. Na izolowanych podłogach szkieletowych ogrzewanie podłogowe można układać bezpośrednio na warstwie hydroizolacji, którą przykrywa się podłoże w celu uniknięcia wydzielania się mleczka cementowego z jastrychu. W najlepszym przypadku pod rurami układa się termicznie odcinającą warstwę pianki poliuretanowej lub styropianu o grubości 20–25 mm. Nawet tak cienka warstwa wystarczy, aby wyeliminować mostki cieplne reprezentowane przez konstrukcję nośną podłogi, a także rozłożyć obciążenie z jastrychu..
Niuanse instalacji
Montaż podłogi ogrzewanej wodą należy przeprowadzić zgodnie z wcześniej zaplanowanym schematem. Kolektor wymaga miejsca przystosowanego do montażu, może to być kotłownia lub przedział ukryty w ścianie. Uzasadnienie instalacji kolektorów pośrednich zależy od tego, czy uzyskuje się oszczędności w porównaniu z układaniem rur z centralnej jednostki dystrybucyjnej, a także od tego, czy taki wzrost długości największej pętli jest akceptowalny. Zaleca się doprowadzenie rur do stref grzewczych w pomieszczeniach, które nie wymagają ukierunkowanego ogrzewania podłogowego: magazynach, korytarzach i innych podobnych.
Rury ogrzewania podłogowego należy mocować tylko do specjalnego systemu instalacyjnego. Perforowana taśma lub siatka zapewnia dokładne dopasowanie kroku instalacji, niezawodne mocowanie podczas krzepnięcia mieszaniny i szczeliny niezbędne do rozwiązania temperatury.
Mocowanie systemu instalacyjnego do podłogi odbywa się poprzez izolację bez znacznego nacisku. Musisz go zamocować w otworach powstałych po zgięciu płatków, aby zacisnąć rurki. Tym samym punkty mocowania znajdują się jak najbliżej elementów grzejnych, co wyklucza ich unoszenie się, przemieszczanie lub podnoszenie całego układu podczas wylewania betonu.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis