Półautomat spawalniczy: wybór, materiały eksploatacyjne i subtelności użytkowania

Treść artykułu

• Cechy urządzeń MIG-MAG
• Powiązane wideo:
• Dobór palnika i węża
• Regulacja i konserwacja dyszy i palnika
• Pierwsze uruchomienie i konserwacja
• Tryby spawania

Spawanie drutem w środowisku gazu osłonowego jest pozycjonowane jako narzędzie dla rzemieślników-amatorów, jednak technologia pracy ma swoje własne subtelności. Przede wszystkim trzeba zrozumieć specyfikę pracy półautomatycznej spawarki, umieć dobrać materiały eksploatacyjne i konserwować sprzęt zgodnie z przepisami technicznymi..

Cechy urządzeń MIG-MAG

Istotą pracy półautomatycznej spawarki jest zmechanizowane podawanie drutu elektrodowego, który jest pod potencjałem stałego pulsującego prądu. W celu jonizacji i utrzymania łuku do strefy spawania wtryskiwany jest gaz osłonowy, którym jest zwykle dwutlenek węgla lub mieszanina CO2 i argonu. Główną zaletą metody MIG-MAG jest absolutna swoboda spawania w dowolnych przestrzennych pozycjach szwu bez zmiany ustawień i przy użyciu specjalnych metod pracy.

Strukturalnie spawarka zawiera przetwornicę inwerterową, rozmieszczoną na tej samej zasadzie, co w blokach mocy do spawania elektrodami otulonymi. Istnieją jednak dwa specyficzne komponenty: zawór gazu i automatyczny podajnik drutu. Oba z nich są aktywowane w tym samym czasie, gdy na przewód jest podawane napięcie, jednak prędkość i kolejność przełączania można regulować indywidualnie.

Ciągnięcie drutu może odbywać się za pomocą dwóch lub czterech rolek, z których tylko połowa służy jako rolki napędowe, reszta – jako rolki dociskowe. Wysokiej jakości urządzenie ma przełącznik prędkości posuwu, a najbardziej zaawansowane mają oddzielny noniusz do jego regulacji. W tym przypadku prędkość podawania drutu jest dodatkowo regulowana przez sterownik w zależności od wartości prądu spawania.

Zawór gazowy jest przeznaczony do dostarczania gazu osłonowego do obszaru spawania przed włączeniem zasilania. W przeciwieństwie do bardziej zaawansowanych urządzeń elektrod nietopliwych, półautomatyczne spawarki nie zapewniają możliwości regulacji trybów zasilania gazem. Dlatego ważne jest, aby sama jednostka sterująca zapewniała niewielki postęp w włączaniu zaworu po naciśnięciu przycisku start w celu usunięcia powietrza z palnika i węża. Płukanie nie jest wymagane pod koniec spawania półautomatem Do regulacji natężenia przepływu gazu stosuje się specjalne reduktory balonowe z przepływomierzem.

Oddzielnie trzeba poruszyć kwestię wyboru władzy. W segmencie amatorskim maksymalny prąd roboczy urządzenia jest ograniczony do 160-180 A, co jest absolutnie wystarczające do treningu i pracy z przewodami do 0,8 mm. Prąd ograniczający w tym przypadku wynosi 120-130 A, jednak przy pewnych umiejętnościach drut 0,8 mm można gotować przy prądach do 160 A, osiągając głębokość penetracji 4,5-5 mm. Przy dalszym wzroście natężenia prądu głębokość penetracji nie zwiększa się, co wymaga zastosowania większej średnicy materiału wypełniającego. W związku z tym prąd graniczny aparatu powinien wynosić co najmniej 180-200 A dla drutu 1 mm, od 240 mm dla drutu 1,2 mm i tak dalej z gradacją 30-40 A.

Powiązane wideo:

Dobór palnika i węża

Różnorodność uchwytów MIG-MAG jest znacznie większa niż spawarek, co tłumaczy się zarówno indywidualnymi potrzebami ergonomii, jak i wszelkiego rodzaju technologicznymi cechami konstrukcyjnymi, dzięki którym rozwiązanych jest szereg specyficznych zadań związanych ze spawaniem metali. A przecież dobór odpowiedniego palnika dla początkującego użytkownika jest dość prosty, należy wziąć pod uwagę tylko kilka okoliczności..

Na początek należy wyeliminować wszystkie opcje, które nie mają zunifikowanego złącza europejskiego: palniki tego konkretnego typu są znacznie bardziej powszechne, a zatem są wymienne zarówno pod względem montażu, jak i materiałów eksploatacyjnych. Na przykład średnica i skok końcówek kolektora prądu w nich są praktycznie takie same, to samo dotyczy końcówki dyszy z jej systemem blokującym..

Długość rękawa wynosi zwykle 3 metry, rzadziej spotyka się modyfikacje 4-metrowe. Nie ma sensu kupować latarki z 5-metrową tuleją: ciągnięcie drutu o takiej długości wymaga ulepszonego podajnika z dwoma rolkami napędowymi i nie zawsze sobie z tym radzi. Jednak nowoczesna technologia inwertorowa jest lekka, dlatego ewentualny brak długości tulei można łatwo skompensować dłuższym wężem gazowym i przewodem zasilającym..

Złącze Euro do urządzenia półautomatycznego Mig Mag

Szczególną uwagę należy zwrócić na rodzaj kanału kablowego. W przypadku dodatków stalowych wewnątrz tulei instalowany jest spiralny kanał metalowy, ale w przypadku stosowania drutu aluminiowego wymagany jest kanał teflonowy, aby wykluczyć zwiększone tarcie miękkiego metalu o ściany. Wewnętrzną średnicę kanału należy dobrać stosownie do grubości zastosowanego drutu, z reguły występują trzy gradacje tego parametru, oznaczone kolorem zewnętrznej powłoki.

Ze względu na możliwość spawania w odwrotnej polaryzacji, gdy przepływ elektronów jest kierowany z części do dyszy i mocno ją nagrzewa, zaleca się wybór palnika o zwiększonej długości szyjki w celu zmniejszenia stopnia nagrzewania i dodatkowego użebrowania szyjki chłodnicy. Kwestia przegrzania jest skutecznie rozwiązana w uchwytach chłodzonych wodą, ale nie jest to najlepszy wybór dla początkującego spawacza, ponieważ oprócz przepompowni wymagane jest również zastosowanie spawarki o zwiększonym czasie pracy nawet do 100%.

Dopuszczalny prąd pracy palnika musi być o 20–25% wyższy od możliwości urządzenia. Z dodatkowych przydatnych opcji możemy zauważyć obecność zaworu w rączce, którego obecność eliminuje potrzebę przedmuchiwania rękawa za każdym razem po długiej przerwie w pracy. Również palniki z przegubowo-obrotowym wejściem tulejowym są bardzo dobrze zalecane, są bardziej wytrzymałe.

Regulacja i konserwacja dyszy i palnika

Obowiązkiem każdego spawacza jest monitorowanie stanu dyszy i terminowe jej serwisowanie. Dotyczy to głównie końcówki, przez którą przenoszony jest prąd spawania na drut. Jego średnicę dobiera się stosownie do grubości materiału wypełniającego, natomiast tolerancja szczeliny w otworze jest ściśle regulowana.

Z biegiem czasu na skutek tarcia powiększa się otwór w końcówce, co prowadzi do pogorszenia obecnego zbioru. Znajduje to odzwierciedlenie w pogorszeniu stabilności wypalania łuku i pojawieniu się charakterystycznego pęknięcia podczas spawania. Przeciętnie wymiana dyszy jest wymagana regularnie w miarę zużywania się drutu, element ten należy wymienić po zużyciu 2–2,5 kg materiału dodatkowego. Podczas wymiany używany jest specjalny klucz z kompletu dostawczego, którym odkręca się starą końcówkę, a nową wkręca się na miejsce, przy czym siła dokręcania nie powinna być nadmierna, aby nie odkręcać rozpylacza gazu z gwintem lewoskrętnym.

Osobno należy monitorować stan kanału przeciągania. Powłoka miedziana stopniowo kruszy się, gdy przechodzi przez mechanizm przeciągający i kanał, co może spowodować zakleszczenie drutu w kanale. Aby temu zapobiec, po przepracowaniu każdych 5 kg drutu należy przedmuchać wąż sprężonym powietrzem.

Oprócz standardowego drutu miedzianego o średnicy od 0,8 mm do 1,6 mm (o skoku 0,2 mm) istnieje również specjalny drut proszkowy. Podczas jego stosowania nie jest wymagana obecność gazu osłonowego w strefie spawania, jednak jest to droższy rodzaj dodatku. Spawacze z reguły przechowują na stanie niewielką ilość takiego drutu na wypadek nieoczekiwanego ubytku dwutlenku węgla lub prac w terenie. Drut proszkowy jest droższy i nie jest przeznaczony do pracy ciągłej ze względu na intensywniejsze iskry powstające podczas spawania, co nie wpływa na trwałość dyszy i końcówki. Ogólnie rzecz biorąc, można zalecić nieprzywierający spray w celu uniknięcia przywierania metalowych rozprysków do wnętrza dyszy..

Pierwsze uruchomienie i konserwacja

Przed oddaniem pierwszej iskry do nowego urządzenia należy przeprowadzić jego wstępną konserwację. Pierwszym krokiem jest usunięcie wszelkich pozostałości smaru konserwującego z rolek mechanizmu dociskowego, do którego dobrze nadają się aerozolowe środki czyszczące do tarcz hamulcowych. Następnie rolki należy utrzymywać w czystości i suchości poprzez okresowe czyszczenie ich przy każdej wymianie końcówki kolektora. Przy kolejnym dmuchnięciu tulei nie będzie zbędne czyszczenie kanału rolki napędowej: naciskając przycisk wymuszonego podawania drutu, usuń pył miedziany z rowka za pomocą szydła, a następnie delikatnie przeszlifuj powierzchnię zerowym papierem ściernym.

Przed pierwszym uruchomieniem należy wyregulować siłę hamowania, obracając śrubę osi. Piasta powinna być stosunkowo łatwa do ręcznego obracania bez bicia bezwładnościowego. Oznacza to, że gdy szpula drutu jest gwałtownie obracana, powinna zatrzymywać się dokładnie w pozycji, w której siła obracania została zatrzymana. Mechanizmu hamującego nie należy smarować, wystarczy raz lub dwa razy w roku nanieść niewielką ilość nieprzywierającego sprayu w okolice śruby zaciskowej.

Po zamontowaniu kasety z dodatkiem i zamocowaniu jej nakrętką motylkową, krawędź drutu ostrożnie wyjmuje się z otworu blokującego w ściance cewki i wpasowuje w rowek rolki napędowej, a następnie wkłada się do otworu łącznika. W takim przypadku drut nie może zostać uwolniony z rąk, w przeciwnym razie natychmiast się rozwinie. Gdy koniec drutu wystaje 20-30 mm ze złącza, rolka dociskowa jest opuszczana. Zwykle jest wyposażony w regulowane urządzenie ciśnieniowe, którego koło zamachowe podczas normalnej pracy powinno znajdować się między 2 a 3..

Po wyregulowaniu mechanizmu zaciskowego wystająca krawędź drutu jest ostrożnie wprowadzana do kanału tulei i złącze jest instalowane na miejscu. Należy pamiętać, że podczas wymiany drutu, aż do całkowitego zużycia cewki, jest on zwykle odcinany przecinakami drutu, co powoduje spłaszczenie krawędzi. Aby zapobiec utknięciu drutu podczas następnego przeciągania, zadziory należy ostrożnie usunąć pilnikiem.

Po przygotowaniu spawarki konieczne jest podłączenie do niej sprzętu gazowego. Do tych celów najlepiej nadaje się wzmocniony wąż, który na jednym końcu zakłada się na złączkę redukcyjną, a na drugim końcu mocuje się do wlotu standardowego urządzenia, gdzie zaciska się go obejmą śrubową. Po podłączeniu gazu należy odkręcić zawór na butli, ustawić ciśnienie wylotowe zgodnie z paszportem sprzętu spawalniczego i wyregulować natężenie przepływu. Teraz możesz przeprowadzić pierwszy test półautomatyczny.

Tryby spawania

Zwykle spawarki MIG-MAG są wyposażone w dwa noniusze do regulacji napięcia i prądu. Istnieje również możliwość zastosowania regulatora indukcyjności, który umożliwia dokładniejsze ustawienie trybów spawania. Należy zauważyć, że brak takiego regulatora nie świadczy o niedoskonałości urządzenia: jest całkiem możliwe, że regulacja indukcyjności prądu spawania jest wykonywana przez sterownik automatycznie.

Ustawiona rzeczywista wartość prądu spawania powinna być ściśle zgodna z parametrami wskazanymi na opakowaniu drutu. Regulatory napięcia i indukcyjności należy początkowo ustawić w pozycji środkowej, a maszynę należy przetestować w działaniu. Jeśli podczas spawania słychać trzaskanie, łuk jest niestabilny lub występuje parowanie metalu, można to wyeliminować poprzez regulację przyłożonego napięcia, które generalnie określa temperaturę topnienia. W zależności od grubości i rodzaju spawanych metali może być wymagane różne przyłożone napięcie, dlatego przed spawaniem kolejnej konstrukcji za pomocą urządzenia półautomatycznego wykonuje się zwykle kilka próbnych szwów.

Ustawienie indukcyjności pomaga dostosować głębokość wtopienia i szerokość jeziorka spawalniczego. Przy minimalnych wartościach utworzy się wąski szew z wysokim spiczastym koralikiem. Jeśli podasz wartość maksymalną, ścieg będzie bardziej płaski, a głębokość penetracji zbliży się do maksymalnej wartości dla tego typu drutu..