Rzeczywiście, podkłady i szpachlówki w sensie dosłownym i przenośnym są podstawą każdej skomplikowanej naprawy i wszelkich prac wykończeniowych. Nie ma znaczenia, co trzeba zrobić – układać płytki, wklejać tapety, tynkować czy malować ściany. Przede wszystkim zadbaj o staranne przygotowanie powierzchni, z którymi będziesz pracować. W końcu nałożona na nie powłoka powinna przetrwać wiele lat.
Najczęściej gotowy podkład nakłada się wałkiem. Jednocześnie ważne jest, aby nakładać go równomiernie, w jednej warstwie, bez przerw.
Pierwszym krokiem jest gruntowanie
Niezależnie od podłoża (podłoża) – betonu lub metalu, tynku lub drewna – wszystkie powłoki muszą mocno do niego przylegać. W tym celu stosuje się podkłady, które wnikają głęboko w podłoże i poprawiają jego przyczepność (przyczepność) z kolejną warstwą. Dzięki swoim właściwościom wiążącym i wzmacniającym, grunty często zapobiegają uszkodzeniom podłoża (np. Przy usuwaniu tapety). Dodatkowo warstwa gruntująca sprzyja bardziej równomiernemu nakładaniu i wchłanianiu (wchłanianiu) materiałów takich jak farby, tynki, klej do tapet, szpachlówki itp. Rezultat jest oczywisty: poprawia się jakość wykończenia lokalu.
Masy wyrównujące nakłada się płynnymi ruchami, najlepiej w jednej cienkiej warstwie i jednym przejściu. Do tego celu najlepiej użyć szerokiej szpatułki ze stali nierdzewnej.
Oczywiście nie trzeba gruntować, powiedzmy, betonowych ścian. Ale w tym przypadku prawdopodobieństwo naprawy złej jakości znacznie wzrasta: następnie tynk może spaść, tapeta zwisa; dodatkowo pod wpływem wilgoci na warstwie wykończeniowej mogą pojawić się wszelkiego rodzaju defekty (zacieki, zacieki, pęknięcia). Zatem nałożenie gruntu przed nałożeniem suchej mieszanki lub tynku jest dodatkową gwarancją jakości przyszłej powierzchni. Gruntowanie kosztuje średnio 0,5 USD za 1 m2, a koszt wszystkich prac tynkarskich, a następnie malowania i tapetowania może sięgać 20 USD lub więcej za 1 m2. A do tego trzeba doliczyć koszt materiałów. A wykluczenie nie najdroższego etapu prac wykończeniowych może dodatkowo znieść wszelkie wysiłki, nie wspominając o kosztach finansowych wykańczania ścian i sufitów.
Czasy, kiedy praktycznie ten sam podkład był używany do wszystkich rodzajów prac, dawno już minęły. A technologie budowy i napraw w naszym kraju zmieniły się dramatycznie w ostatnich latach, zbliżając się do tych stosowanych w cywilizowanym świecie. Obecnie na rynku rosyjskim istnieje ogromna różnorodność zarówno suchych, jak i gotowych do użycia, nowoczesnych materiałów gruntujących, spośród których można wybrać dokładnie ten, który jest potrzebny. Przy produkcji kompozycji brany jest pod uwagę rodzaj obrabianej powierzchni (mur ceglany, bloczki z betonu lub keramzytu, metal, tynk gipsowy, płyta gipsowo-kartonowa, drewno, powierzchnie otynkowane zaprawą cementową itp.), Charakterystykę pomieszczenia, w którym nakładany jest podkład (mokra lub sucha), a także sposób dalszego wykończenia (malowanie, układanie płytek, tynkowanie). Z reguły wyróżnia się związki stosowane do wstępnego przygotowania podłoży (tzw. Podkłady gruntujące) oraz do poprawy przyczepności między warstwami wykończeniowymi..
Zastosowanie dwóch szpatułek – głównej i pomocniczej – pozwala na aplikację całej mieszanki bez pozostawiania śladów i jednocześnie czyści narzędzia
Podkłady obejmują substancje błonotwórcze (żywice, bitumy, oleje, różne rodzaje klejów itp.), Pigmenty, przyspieszacze schnięcia i różne dodatki nadające powierzchni określone właściwości. Produkowany na podłożach mineralnych, akrylowych, alkidowych i innych.
W glebach mineralnych jako spoiwo stosuje się cement. Takie kompozycje służą do wstępnej przyspieszonej obróbki i wstępnego wyrównania ścian wewnętrznych wykonanych z materiałów mineralnych: tynku, betonu, lekkiego betonu, cegły, silikatowych i keramzytobetonowych bloczków. W dzisiejszych czasach powszechne są uniwersalne wodorozcieńczalne grunty o dobrej sile krycia na bazie kopolimerów akrylowych. Preparaty te zapewniają dobrą przyczepność do końcowej powłoki, w tym farb lateksowych, akrylowych i alkidowych. Odpowiedni również do przygotowania powierzchni z betonu i bloczków betonowych, tynków cementowo-cementowych, płyt gipsowo-kartonowych, drewna i jego pochodnych, a także do powierzchni wcześniej pomalowanych i tapet z włókna szklanego.
Nakładanie szpachli do narożników wewnętrznych
Szybkoschnące podkłady alkidowe przeznaczone są do wstępnej i wtórnej obróbki nowego i wcześniej pomalowanego drewna, płyt pilśniowych i płyt wiórowych. Mają dobrą przyczepność do tak trudnych w obróbce powierzchni jak włókno szklane, plastik PCV, stal ocynkowana, szkło, płytki. Wśród materiałów o wąskiej specjalizacji należy zwrócić uwagę na preparaty gruntujące odporne na wilgoć (z dodatkami przeciwgrzybiczymi i grzybobójczymi), specjalne podkłady izolujące (uniemożliwiające wykrycie defektów powłok powodowanych przez nikotynę, dym, sadzę, zaschniętą wodę), grunty do sufitów oraz grunty do przygotowania podłóg.
Obecnie rynek oferuje szeroką gamę produktów, zarówno marek zagranicznych, jak i krajowych. Wiele dużych międzynarodowych firm założyło własną produkcję w Rosji i produkuje gleby na bazie lokalnych materiałów. Nie pozostają w tyle rosyjskie firmy korzystające z importowanego sprzętu technologicznego. Same produkty zawierają obce składniki i dodatki. Cena detaliczna takich rosyjskich podkładów jest nieco niższa niż importowanych, a jakość jest dość porównywalna. Z reguły grunty i szpachlówki produkują duzi producenci suchych mieszanek budowlanych lub farb i lakierów. Najpopularniejsze w Rosji są takie firmy zagraniczne jak ALPA (Francja), ATLAS (Polska), DUFA, HENKEL BAUTECHNIK, KNAUF, PUFAS, JOBI (Niemcy), OPTIROC, TIKKURILA (Finlandia), ICI PAINTS (Wielka Brytania), UCP PAINT (Kanada ), SEMIN (Francja). Wśród producentów krajowych na uwagę zasługuje „GLIMS-PRODUCTION”, „IVSIL”, „CONSOLIT”, „KREPS”, „SVYATOZAR”, „STARATELI”, „RUSLUX” (znak towarowy „Eurolux”), a także stowarzyszenie „YAROSLAVSKIE KRASKI”.
Na tak gęste i mało porowate podłoże, jak cegła, należy nałożyć podkład o wysokiej przyczepności
Zgodnie ze stosunkiem ceny do jakości wszystkie dostępne na rynku masy podkładowe i szpachlowe można warunkowo podzielić na cztery grupy:
Najtańsze materiały. Ma zastosowanie w przypadkach, gdy decydującym czynnikiem jest cena, a nie jakość (dotyczy to głównie dekoracji lokali publicznych, organizacji rządowych itp.). Tutaj z reguły do wszystkich rodzajów prac wewnętrznych przewidziany jest jeden rodzaj podkładu. Wysokiej jakości materiały krajowe, wykonane wspólnie z firmami zagranicznymi lub w oparciu o komponenty importowane (TIGI-KNAUF, GLIMS, IVSIL, SVYATOZAR, YAROSLAVSKIE FARBY, EUROLUX i inne).
Trzecią grupę stanowią szpachlówki i podkłady znanych firm zagranicznych, najczęściej stosowane w Rosji (ATLAS, DUFA, JOBI, OPTIROC, TIKKURILA).
Elitarne materiały europejskie (angielskie, niemieckie i francuskie), które są używane tylko na zamówienie. Przykładem takich produktów są materiały niemieckiej firmy LUGATO CHEMIE. Zawierają różnego rodzaju specyficzne dodatki, w szczególności pozwalające na dostosowanie szybkości schnięcia mieszanki.
Wygodne jest wyrównywanie wewnętrznych narożników specjalną szpachelką
Wymienione kompozycje różnią się również ceną: standardowy 10-litrowy kanister podkładu pierwszej grupy kosztuje do 90 rubli, drugi – 100-300 rubli, trzeci – 400-600 rubli. Jeśli chodzi o materiały z czwartej grupy, mogą kosztować 3-4 razy więcej niż mieszanki trzeciego poziomu..
Jeśli istnieje wybór finansowy, sensowne jest połączenie materiałów z drugiej i trzeciej grupy. Wysokiej jakości kompozycje domowe do wykonywania prac w pomieszczeniach pomocniczych i pomocniczych (magazyn, garaż, siłownia, loggia) oraz do wysyłania importowanych na najbardziej „odpowiedzialne” powierzchnie – ściany, sufit, gzymsy, zewnętrzne narożniki salonu, kuchni, biura.
Im wyższy koszt podkładów, tym bardziej różnią się one przeznaczeniem: materiały pojawiają się osobno dla betonu, do malowania, dla powierzchni porowatych. Każda warstwa uzyskuje wyraźną specjalizację (warstwa między ścianą a tynkiem, między tynkiem a kitem, między szpachlą a farbą, pod tapetą).
Szpachlówka na zewnętrznym rogu z jednej strony…
Każda powierzchnia ma swoją własną glebę
Zwróć uwagę na stopień porowatości danego podłoża (cegła, beton, tynk itp.), Czyli jego zdolność do wchłaniania wilgoci. Ta cecha decyduje o przyczepności materiałów wykończeniowych nie tylko do podłoża, ale także do siebie nawzajem. Na stosunkowo gęstych, niskoporowatych podłożach lepiej jest nałożyć podkład o dużej przyczepności. Luźną, bardzo porowatą powierzchnię najlepiej wzmocnić gruntem głęboko penetrującym. Podkłady uniwersalne nakłada się na podłoża o średniej porowatości (kropla wody wyschnie na takiej powierzchni od 3 do 20 minut).
Większość profesjonalnych podkładów wysokiej jakości jest przeznaczona do określonego rodzaju podłoża, aby jak najlepiej wykorzystać ich zastosowanie. Oto przykład. Szczególnie trudne jest nakładanie pierwszych warstw tynku na monolityczne ściany betonowe. Dlatego takie powierzchnie należy pokryć podkładami. W tym przypadku optymalne formuły są oparte na minerałach (spoiwo – cement), opracowane specjalnie do tych celów i gwarantujące wysokiej jakości wynik. Na przykład preparat gruntujący TIGI-Knauf „Betokontakt” jest przeznaczony specjalnie do wstępnej obróbki pod tynkiem gęstych, niechłonnych podłoży (beton monolityczny, stropy masywne itp.) Podczas prac wykończeniowych. W zależności od rodzaju podłoża preparat „Betokontakt” nakłada się nierozcieńczony lub zmieszany z wodą w stosunku 2: 1.
…i ostateczne wyrównanie narożnika z drugim
Rosyjska firma „CONSOLIT” produkuje również swój specjalny podkład. Kompozycja Consolit 301 tworzy warstwę o wysokiej przyczepności do zapraw cementowo-piaskowych, tynków i mieszanek polimerowych. Preparatem gruntującym Consolit 301 dobrze jest zabezpieczyć nie tylko podłoża wykonane z betonu wylewanego na miejscu, ale również posadzki, sufity i wszystkie inne powierzchnie z fabrycznych płyt żelbetowych. Ta marka nie ma efektu penetrującego, nie wzmacnia słabych powierzchni i nie nadaje podkładowi wodoodporności (wszystkie te właściwości wyróżnia jej brat Consolit 340). Głównym zadaniem kompozycji Consolit 301 jest zwiększenie przyczepności podłoża.
Innym popularnym w Rosji podkładem gruntującym do wstępnej obróbki (wyrównania) ścian wykonanych z materiałów mineralnych (beton, cegła i bloczki z keramzytu), a także do naprawy starych powierzchni otynkowanych zaprawą cementową jest „Vetonit TT” fińskiej firmy OPTIROC. Zaprawa cementowa przeznaczona do środowisk suchych, wilgotnych i mokrych. Często stosowany jest do przygotowania powierzchni do układania płytek..
Dla wygody pracy z kitem zwykle używa się dwóch szpatułek – dużej i małej
Wykończenie mokrych pomieszczeń (łazienki, prysznice, sauny, łaźnie) również wymaga użycia specjalnych podkładów. Muszą tworzyć cienką warstwę hydroizolacyjną na powierzchni podłoża, zapobiegając przenikaniu wilgoci do konstrukcji. Wodoodporny podkład 94 francuskiej firmy SEMIN do użytku zewnętrznego i wewnętrznego zabezpiecza powierzchnię przed kondensacją, wyciekami, kapilarną wilgocią i pleśnią. Nakładany jest w dwóch warstwach: pierwsza tworzy wypełnienia nierozpuszczalne w wodzie i zatrzymuje wnikanie wilgoci, druga tworzy elastyczny i elastyczny wodoodporny film. Preparat gruntujący można stosować do przygotowania podłoża pod malowanie, tapetowanie, szpachlowanie, układanie płytek, a także przy obróbce podłóg pod jastrychem.
Wśród stosunkowo nowych materiałów na rynku rosyjskim można zauważyć uniwersalną wodorozcieńczalną szpachlówkę gruntującą Elegant 144 na bazie lateksu winylowo-akrylowego (firmy UCP PAINT). Materiał pozwala na połączenie dwóch operacji – gruntowania i szpachlowania – a co za tym idzie znacznie skraca czas pracy. Jeśli porównamy Elegant 144 ze zwykłymi preparatami, to jest grubszy niż podkład, ale cieńszy niż kit. Po zastosowaniu wypełnia wszystkie drobne ubytki i wygładza powierzchnię. Może być również stosowany jako gładź przed malowaniem. Nałożona warstwa Elegant 144 jest po wyschnięciu szlifowana jak zwykła szpachlówka. Możesz użyć szpachli podkładowej do prac zewnętrznych i wewnętrznych. Nadaje się do ponownego malowania i naprawy pomalowanych (z wyjątkiem długotrwałych warstw farby olejnej) i niepomalowanych powierzchni (gładkich, porowatych, wytłaczanych, szorstkich i szorstkich). Zapewnia doskonałą przyczepność do końcowej powłoki.
Poprawność geometrii narożników i ścian można sprawdzić z poziomu budynku
Jeśli chodzi o przygotowanie powierzchni do malowania, najlepiej używać materiałów tego samego producenta. Zapewni to wysokiej jakości wynik wszystkich prac. Każda poważna firma produkuje własną linię produktów, gwarantując kompatybilność różnych materiałów w swoich granicach. A jeśli zależy nam na dobrym efekcie, to ostatecznie nie liczy się grubość nałożonego podkładu, ale rodzaj i marka producenta..
Warto jeszcze raz podkreślić: zgodnie z technologią obróbka powierzchni gruntem jest obowiązkowa. Jeśli mamy do czynienia ze starymi i luźnymi ścianami, zwykle podejmuje się decyzję o jak najdokładniejszym zagruntowaniu ich, aby warstwa zbrojona była jak najgrubsza. Jeśli ściany są solidne i dobrze przylegają, podkład jest zwykle rozcieńczony. W takim przypadku, pracując z wysokiej jakości podkładami z trzeciej grupy, można nawet zmniejszyć ich stężenie, aby zaoszczędzić drogi materiał. Optymalna wartość grubości nałożonej warstwy gleby wynosi 0,2 mm. Należy wziąć pod uwagę, że porowata powierzchnia ma lepszą chłonność. Zużycie materiału odpowiednio wzrasta. Do dodatkowej obróbki starych ścian z kredowymi powierzchniami potrzeba więcej podkładu..
Podczas pracy z masami gruntującymi i poziomującymi stosuje się wałki, szpachelki metalowe i gumowe, kielnie. Końcowe szlifowanie powierzchni odbywa się za pomocą pacy szlifierskiej z uchwytem. Mieszankę można przygotować za pomocą wiertarki elektrycznej ze specjalnymi nasadkami.
Doświadczony majster, oceniając na miejscu stan murów, może dokonać pewnych zmian w kolejności prac wykończeniowych w zakresie grubości warstw i stopnia zagruntowania. Na przykład pod tapetami winylowymi lub z włókna szklanego z późniejszym malowaniem, czasami nie stosuje się gruntowania ściany, a jedynie szpachlowanie lub tynkowanie. Faktem jest, że sama tapeta w tym przypadku odgrywa pewną rolę wiążącą (w rzeczywistości klej pełni tutaj funkcję podkładu). Grunt nie można nakładać pod płytki, jeśli podłoże jest w dobrym stanie (w razie potrzeby ściany zagruntowane klejem do płytek). Bloczki gipsowe należy zagruntować przed ułożeniem płytek: gleba jest wchłaniana w podłoże, tworząc film, który nie pozwoli klejowi stracić wilgoci (jeśli klej nie wyschnie w czasie określonym przez producenta, traci wytrzymałość, a płytka może z czasem odpaść).
Szpachle do prac wewnętrznych
Nawet stosunkowo gruba warstwa podkładu dopasowuje się do profilu powierzchni. Dlatego geometryczną poprawność ścian można osiągnąć głównie na dwa sposoby – poprzez nałożenie warstwy tynku lub sklejenie materiałów arkuszowych, takich jak płyta gipsowo-kartonowa lub płyty gipsowo-włóknowe. Końcowe wyrównanie geometrycznie poprawnych ścian przeprowadza się za pomocą szpachli o właściwościach szlifowania, dzięki czemu powierzchnię można doprowadzić do bardzo gładkiego stanu.
Wszystkie nowoczesne szpachlówki są suchymi mieszankami, zmieszanymi z wodą lub gotowymi do użycia pastami i są podzielone na wyrównanie (szorstkość) i wykończenie.
Masy szorstko-reliefowe „szorstkie” (nazywane też szpachlami pierwszej warstwy) przeznaczone są do wstępnego wyrównania powierzchni. Takie szpachlówki nakłada się warstwą o grubości od 0,5 do 2,5 mm w jednym przejściu. Pierwsza warstwa powinna być na tyle elastyczna, aby po wyschnięciu nie kurczyła się i nie pękała..
Szpachlówki wykończeniowe służą do uszczelnienia drobnych ubytków, pęknięć, rys, a podczas ostatecznego wyrównania powierzchni nakładane są cienką warstwą – zwykle nie więcej niż 1 mm. Szczególnie cienkie materiały nazywane są materiałami superfinishingowymi. Konieczne jest nałożenie szpachli wykończeniowej w kilku warstwach 0,1-0,2 mm z suszeniem pośrednim. Należy zwrócić uwagę, aby łączna grubość warstw nie przekraczała maksymalnej dopuszczalnej wartości dla danej szpachli (jest różna dla różnych marek i musi być wskazana na opakowaniu). W przeciwnym razie powierzchnia może pęknąć..
Najlepsze nowoczesne suche szpachlówki wykonywane są na bazie gipsu lub cementu i są koniecznie modyfikowane polimerami, co zapewnia lepszą przyczepność materiału do podłoża, elastyczność, wodoodporność, łatwość obróbki i ostatecznie zwiększenie trwałości nałożonej warstwy. Szpachlówki gipsowe stosowane są wyłącznie w suchych pomieszczeniach i charakteryzują się dużą plastycznością, białością, łatwością aplikacji oraz łatwością szlifowania. Kompozycje na bazie gipsu są dziś szczególnie powszechne. Chwytają szybko i są dość wygodne w pracy..
Szpachlówki na bazie cementu praktycznie nie ustępują gipsowym pod względem łatwości aplikacji, ale charakteryzują się zwiększoną odpornością na wilgoć – można je stosować nie tylko w pomieszczeniach suchych, ale także wilgotnych. Szpachlówki cementowe należy przeszlifować w 1-2 dni po nałożeniu, gdyż długo nabierają wytrzymałości, a po miesiącu są już trudne w obróbce.
Mieszanki szpachlowe są przygotowywane bezpośrednio przed pracą i nadają się do użytku przez określony czas (wskaźnik ten zależy od składu szpachli). Każdy producent wskazuje w instrukcji użytkowania termin przydatności do spożycia kompozycji od momentu przygotowania do początku wiązania, kiedy to utracone zostaną jej właściwości plastyczne (zdolność do równomiernego rozprowadzenia w cienkiej warstwie).
W przypadku nowoczesnych szpachli „żywotność” wynosi od 5 do 24 godzin. Dzięki temu można uniknąć przedwczesnego wysychania kompozycji (a tym samym zwiększonego zużycia materiałów) i rzadziej rozpraszać się przygotowywaniem świeżych porcji.
Ostatnia prosta
Pełną gamę szpachlówek do wykańczania wnętrz oferują wszyscy liczący się producenci materiałów budowlanych, malarskich i lakierniczych: DUFA, TIGI-KNAUF, JOBI, OPTIROC, PUFAS, TIKKURILA, GLIMS-PRODUCTION, SVYATOZAR, RUSLUX. Na przykład OPTIROC produkuje kilka rodzajów szpachli do wykańczania suchych pomieszczeń: szorstki „Vetonit T” (na spoiwie organicznym) i „Vetonit L” (na spoiwie polimerowym), wykończeniowy „Vetonit KR” (gruboziarnisty) i „Vetonit LR Plus” (drobnoziarnisty ). Nakładane są mechanicznie poprzez natryskiwanie. Firma produkuje również szpachlówki wodoodporne (szorstkie „Vetonit B” i wykończeniowe „Vetonit BX”) na bazie cementu do ścian i sufitów. W drogich, wysokiej jakości kompozycjach frakcje stałe mają bardzo mały przekrój (w szorstkich szpachlach marki Vetonit maksymalna średnica cząstek wynosi 0,6 mm, w masach wykończeniowych – tylko 0,1 mm; te same cząstki są w mieszance Consolit 505). W rezultacie ściany i sufity mogą być bardzo płaskie i gładkie. Ponadto w skład szpachli wchodzi szereg specjalnych dodatków chemicznych, które zwiększają ich wytrzymałość i właściwości adhezyjne, zapewniają równomierne wysychanie roztworu, a następnie – elastyczność gotowej warstwy..
Ze wszystkich materiałów dostępnych obecnie na naszym rynku eksperci uważają produkty TIGI-KNAUF i OPTIROC za najbardziej udane pod względem stosunku ceny do jakości. Kompozycje tych marek są dobrze ze sobą połączone i tworzą prawie kompletną linię materiałów do prac wykończeniowych. Stosunkowo wysoką jakość za rozsądną cenę zapewniają produkty DUFA (seria Schnell-Spachtel, Fullstoffinnen, Glattfix Elite) i TIKKURILA (seria Presto, Lakkakiti, Prestonit, Spakkeli). Podkłady i szpachlówki z rosyjsko-izraelskiego joint venture „GLIMS PRODUCTION” są porównywalne jakościowo z importowanymi, a ich cena jest nieco niższa. Jeśli konieczne jest zachowanie akceptowalnej jakości w przystępnych cenach, najlepszym wyborem będą marki „IVSIL”, „SVYATOZAR”, „EUROLUX” („RUSLUX”) i CONSOLIT. Najważniejsze, aby pamiętać, że produkty na różnych poziomach (tanie i drogie) nie pasują do siebie dobrze i że przy użyciu drogich materiałów najlepiej jest używać produktów jednej firmy.
Z reguły linia od jednego producenta – podkłady, szpachlówki, klej do płytek, suche mieszanki – jest tak skonstruowana, aby użytkownicy nie mieli problemu z niekompatybilnością materiałów (wystarczy dokładnie zapoznać się z instrukcją dla każdego z nich). Dlatego w przypadku stosowania suchych mieszanek TIGI-KNAUF jakość wszystkich prac zostanie zapewniona tylko wtedy, gdy użyjesz podkładów, szpachli i różnych rodzajów kleju tej samej marki. Nawiasem mówiąc, firma TIGI-KNAUF, której głównymi produktami są płyty gipsowo-kartonowe i płyty gipsowo-włóknowe, produkuje również całą linię suchych i gotowych mieszanek szpachlowych do zastosowań w płytach gipsowo-kartonowych. W szczególności są to szpachlówki z serii Fugenfüller i Fugenfüller Hydro do uszczelniania połączeń płyt gipsowo-kartonowych, Uniflot – do ręcznego wypełniania płyt gipsowo-kartonowych bez pasków wzmacniających, Bordfinish – szpachlówka gipsowa do prac wykończeniowych, a nawet masa szybkoutwardzalna podłogi, cegły i beton. Prawie wszyscy producenci mają w swoim programie szpachlówkę przeznaczoną specjalnie do powierzchni płyt gk. Wystarczy wspomnieć o mieszankach do uszczelniania i wyrównywania spoin płyt gk „Vetonit Siloite” firmy OPTIROC lub „Presto Yot” firmy TIKKURILA.
Należy szczególnie podkreślić, że tapeta znacznie częściej pozostaje w tyle za ścianą, jeśli jest przyklejona bezpośrednio do tynku. Dlatego w tym przypadku musi być warstwa kitu – będą lepiej przylegać do gładszej, szpachlowanej i wyszlifowanej powierzchni. Obrobione podłoże zapewnia stabilne i równomierne wchłanianie kleju, dzięki czemu tapeta nie będzie się gniotła i rozciągała, nie będzie się „marszczyć”. Jeśli jednak przed ich przyklejeniem na ścianę nie zostanie nałożona szpachlówka, mogą pojawić się wszelkie wady powierzchniowe (wżery, nierówności), wyraźnie widoczne przy cienkiej tapecie, a jeszcze bardziej widoczne przy niestandardowym oświetleniu pomieszczenia. W niektórych przypadkach, gdy gruba, ciężka wytłaczana tapeta jest przymocowana do wysokiej jakości ścian, nałożenie szpachli może nie być konieczne – wystarczy warstwa podkładu. To samo dzieje się czasami, gdy ściany są idealnie otynkowane. Niemniej jednak jest to naruszenie technologii, która wymaga obowiązkowego wypełnienia ścian pod tapetą..
Lepiej wszystko obliczyć z wyprzedzeniem
Aby później nie było nieporozumień z płatnością za naprawy, na samym początku prac należy ustalić rodzaj i klasę użytych materiałów. Wskazane jest przygotowanie projektu i specyfikacji istotnych warunków zamówienia, które określi zastosowane materiały wykończeniowe oraz sekwencyjną procedurę wykonywania wszystkich czynności, od usunięcia starych powłok po wykończenie lokalu. Główne koszty ustalane są na podstawie dokładnej znajomości stopnia krzywizny ścian oraz poziomu wymagań klienta. W przypadku pracy standardowej wskaźniki zużycia materiałów wskazane przez producenta odpowiadają w przybliżeniu rzeczywistemu.
A jeśli chodzi o pieniądze, czas i zużycie materiałów, operacje tynkowania i szpachlowania stanowią największy udział we wszystkich pracach, a koszt może sięgać jednej trzeciej kosztów dekoracji wnętrz. Nawet w nowych budynkach, nie wspominając o typowych budynkach, tolerancje krzywizny ścian, podłóg i narożników są stosunkowo duże. Oznacza to, że nie będzie można przykleić tapety ani układać płytek bez wyrównania ścian. Ale im więcej rodzajów pracy, tym droższy koszt naprawy.
Większość firm budowlanych i remontowych może zaoferować szczegółowy plan pracy, dostosowany do poziomu dekoracji. Każda firma ma własną gradację, ale z reguły istnieje kilka głównych poziomów. Najczęściej jest to proste, ulepszone (usuwanie starych tapet i farb do betonu, wyrównanie ścian) i wysokiej jakości wykończenie (polega na nałożeniu kilku warstw podkładu, zastosowaniu różnych rodzajów materiałów na każdą warstwę itp.).
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis