Treść artykułu
- Obliczanie izolacji podłogi na gruncie
- Beton i drewno jako dwie łuski
- Przygotowanie gleby: pogłębianie i znakowanie
- Najlepsze materiały do izolacji
- Hydroizolacja: technologia pracy
Dziś mówimy o złożonej podłodze na niższych piętrach, czyli na otwartym terenie. Prace te wymagają starannego podejścia projektowego, przestrzegania zasad montażu, doboru odpowiednich materiałów oraz odpowiedniego przygotowania „ciasta” do określonych warunków. Ale najpierw najważniejsze.
Obliczanie izolacji podłogi na gruncie
Metodologia „inżynierii cieplnej” podłóg na niższych kondygnacjach bardzo różni się od obliczania oporu cieplnego przegród zewnętrznych innych budynków. W przypadku dolnej bariery termicznej mamy do czynienia ze środowiskiem niejednorodnym, ponieważ budynek styka się nie tylko z powietrzem, ale także z gruntem, co samo w sobie uniemożliwia przenoszenie ciepła i częściowo je pochłania. Techniki obliczeniowe różnią się ze względu na wiele czynników zewnętrznych, ale każdy z nich warto studiować osobno. Dlatego podajemy tutaj tylko niezbędne referencje..
Podłogę dolnego piętra niepogrzebanego budynku, która odnosi się do budynków na MZLF i fundamentach palowych, najlepiej oblicza się metodą Machinsky’ego. Polega ona na podzieleniu podłogi na cztery strefy warunkowe, tworząc linię o szerokości 2 metrów wzdłuż obwodu budynku na podłodze. Dla każdej z tych stref przyjmuje się następujące wartości oporu na przenoszenie ciepła wm2K / W:
- Pierwsza strefa – 2.1.
- Po drugie – 4,3.
- Po trzecie – 8,6.
- A czwarty – 14,2.
W wąskich budynkach ostatnie strefy mogą być nieobecne, aw szerokich budynkach czwarta strefa zajmuje całą przestrzeń pozostałą z trzech pierwszych. W strefie 1, na przecięciach linii obwodowych na zewnętrznych rogach budynków, powierzchnię należy policzyć dwukrotnie.
W przypadku domów podtynkowych z podłogą podpiwniczoną należy również uwzględnić wysokość ścian do poziomu gruntu na ulicy. W tym przypadku zakłada się, że beton fundamentu jest równoważny z gruntem, a ciepło przechodzące przez warstwę gruntu konwencjonalnie przenosi się na powierzchnię. Ciepło wychodzące przez poziomą płaszczyznę podłogi należy obliczyć jako przenikające do wnętrzności gruntu, odpowiednio różnica temperatur i stopień nasycenia środowiska ciepłem będą zupełnie inne. Zasady te opisane są w metodzie Sotnikova, ale do jej prawidłowego zastosowania konieczne będzie określenie wstępnych danych klimatycznych i geomorfologicznych..
Beton i drewno jako dwie łuski
Zupełnie inną kwestią jest system i rodzaj urządzenia podłogowego. To nieustanny kompromis, w którym z jednej strony spoczywa niezawodność i trwałość, a z drugiej ciepło i wygoda. Wybór może nie występować jako taki w przypadku budynków na fundamentach płytowych lub rusztach. Sytuacja sejsmologiczna w regionie również ma wpływ na jednoznaczność..
1 – zagęszczona gleba; 2 – kruszony kamień; 3 – podsypka z piasku; 4 – szorstki jastrych; 5 – izolacja termiczna; 6 – jastrych wzmocniony; 7 – wykończenie podłogi; 8 – hydroizolacja
Posadzki betonowe, w tym wylewka na płytach lub zasypka, mają najwyższy znany surowiec i są również preferowane do łazienek i innych pomieszczeń, w których podłoga jest wyłożona kafelkami. Mitem jest, że betonowa podłoga zawsze będzie zimna – system jej urządzenia pozwala na ułożenie nawet 150 mm izolacji. W takim przypadku można użyć niedrogiego styropianu bez większej troski o zdrowie: temperatury otoczenia podczas pracy są takie, że pianka nie ulega zniszczeniu.
1 – fundament pod filary; 2 – hydroizolacja (pokrycia dachowe); 3 – filary wsporcze; 4 – pręt czaszkowy; 5 – siatka stalowa; 6 – ochrona przed wiatrem; 7 – opóźnienie; 8 – izolacja (wełna mineralna); 9 – szczelina wentylacyjna; 10 – paroizolacja; 11 – deski podłogowe
Przecinający się system kłód drewnianej podłogi pozwala na ułożenie znacznie większej izolacji, poza tym samo drzewo nie przewodzi dobrze ciepła. Takiej podłogi nie można nazwać standardem prostoty i niezawodności: boi się kondensacji wilgoci, z czasem starzeje się i traci swój pierwotny wygląd. Naturalność to plus, ale dla większości nie jest to argument.
Przygotowanie gleby: pogłębianie i znakowanie
Wstępne przygotowanie podłogi jest takie samo dla większości typów budynków. Przede wszystkim konieczne jest ułożenie twardej, ale porowatej ściółki. W tym celu stosuje się zwykły kruszony kamień drogowy o frakcji 20-30 mm, jego warstwa w stanie dobrze zagęszczonym powinna wynosić około 100-150 mm. Pod betonową podłogą kruszony kamień można zastąpić keramzytem, ale jego warstwa nie powinna leżeć głębiej niż betonowe ogrodzenia.
Lepiej jest wykonać ściółkę natychmiast po ułożeniu fundamentu, po uprzednim potraktowaniu ziemi glifosatem. W ten sposób wygodniej jest wykopać ziemię, chociaż można to zrobić jeszcze wcześniej – na etapie wykopów. Dzięki temu beton nie musi być oczyszczany z brudu, można go natychmiast pokryć hydroizolacją i tłuczniem.
W rogach ścian należy zaznaczyć ogólny poziom poziomy, a następnie określić zerowy poziom podłogi. Zgodnie z przeniesionymi znakami możesz wybić linię za pomocą sznurka barwiącego, ale lepiej to zrobić przed ułożeniem górnych poziomów systemu i ciasta podłogowego.
Najlepsze materiały do izolacji
W zależności od rodzaju podłóg, materiały izolacyjne mogą być narażone na różne negatywne skutki, takie jak mechaniczne, wysoka wilgotność i kondensacja, żywotna aktywność mikroorganizmów i wiele innych..
Musisz być w pełni świadomy mocnych i słabych stron zastosowanej izolacji lub ich kombinacji, a także optymalnych warunków pracy.
Najlepszym materiałem do izolacji systemów ramowych jest wełna mineralna (kamienna, bazaltowa). Bardzo prosty montaż i dobra odporność na przepływ ciepła sprawiły, że stał się popularny i niedrogi, ale wata całkowicie traci swoje właściwości po zamoczeniu, dlatego wymaga obowiązkowej ochrony przed wnikaniem pary i należy ją wentylować.
Szkło piankowe – przewodzi ciepło gorzej niż wata, ponieważ w grubości izolacji nie ma konwekcji powietrza. Materiał ten w rzeczywistości jest absolutnym izolatorem ciepła, jest solidny, łatwy do cięcia i łączony specjalnym klejem, który wyklucza mostki termiczne. Ponadto szkło piankowe jest niezwykle wytrzymałe na ściskanie w dużym układzie, dzięki czemu można je nawet stosować do izolowania płyt monolitycznych i podłóg betonowych. Niestety technologia jest słabo opanowana przez krajowego producenta, chociaż cena materiału jest odpowiednikiem wełny mineralnej i jest wykonana z tego samego stłuczenia szkła.
Spieniony poliuretan to kolejny kamień milowy w ewolucji materiałów budowlanych. Masy do nalewania i natryskiwania można zakupić w butlach, piana pęczniejąca wypełnia przestrzeń pomiędzy elementami systemu podłogowego lub tylko dno wykopu. Okazuje się, że jest to stała masa materiału, który praktycznie nie przewodzi ciepła, ale w ciągu tygodnia po rozpyleniu piana wydziela lekko toksyczny gaz.
Zawsze lepiej jest mieć cieńszą warstwę materiału wysokiej jakości, ale pamiętaj o celowości drogiej izolacji. Straty ciepła przez nieizolowaną podłogę stanowią do 20% ciastek, więc najczęściej wystarczy czysto symboliczna ochrona.
Hydroizolacja: technologia pracy
Zarówno podłogi betonowe, jak i drewniane należy chronić przed glebą, która okresowo gromadzi wilgoć. W zależności od urządzenia hydroizolację podłogi uzyskuje się na różne sposoby.
W przypadku posadzki betonowej samopoziomującej należy zastosować ciągły zamek hydroizolacyjny. Może składać się z jednej lub dwóch warstw taśmy polietylenowej rozwałkowanej na cienkiej warstwie piasku, która chroni zamek przed ostrymi krawędziami gruzu. Brzegi folii podwija się i przykleja do ścian mastyksem bitumicznym, natomiast płótna można „zlutować” razem ze stosunkowo niewielką ilością silikonu i dwoma płaskimi listwami pod naciskiem.
Możesz użyć pokrycia dachowego, tkaniny banerowej lub specjalnej hydroizolacji podłogi. Weź pod uwagę żywotność materiałów, w przypadku budynków kapitałowych powinna wynosić co najmniej 50 lat.
Podłogi drewniane z watoliną nie mogą być izolowane od podłoża solidną hydro-barierą, co doprowadzi do zwarcia w warstwie izolacji wilgoci zawartej w powietrzu, która będzie stale kondensować i parować. Tylko system podłogowy i ewentualnie cokoły wsporcze są pokryte powłoką izolacyjną. W najprostszym przypadku kilka warstw pokrycia dachowego umieszcza się między opóźnieniami a podkładką cementową. W idealnym przypadku do kłód stosuje się specjalny pręt, obrobiony lokalnie lub fabrycznie, aby nadać im właściwości hydrofobowe i odporne na uszkodzenia organiczne. Podobną obróbkę można poddać również elementom podłoża, ale lepiej jest pokryć drewno wykładziny bezbarwnymi związkami o ogólnym spektrum działania..
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis