Mocowania większości tych płyt wyglądają jak cztery kruche haki przyspawane do ramy balkonu (fot. 1, 2). Są krótkotrwałe i po kilkudziesięciu latach pod wpływem niekorzystnych warunków środowiskowych mogą rdzewieć i odkształcać się lub odpadać pod ciężarem płyty, co może pociągać za sobą niepożądane konsekwencje..
Trzeba je odciąć. Najpierw odcinamy dwa górne haczyki, wyciągamy płytę, a następnie odcinamy dolne i tak dalej z każdą płytą (Zdjęcie 3).
Pod żadnym pozorem nie rzucaj talerzy, nawet jeśli mieszkasz na drugim piętrze! Ostrożnie składamy je w pomieszczeniu, a następnie schodzimy po schodach lub zjeżdżamy windą (Zdjęcie 4).
Po zakończeniu prac demontażowych przechodzimy do kolejnego etapu (fot.5,6).
Kolejnym zadaniem jest przymocowanie listew montażowych drewnianych do ramy balkonu, w których należy wywiercić otwory wiertłem do metalu (d = 3,5mm) za pomocą wiertarki (fot. 7.8).
Wszystkie otwory powinny znajdować się ściśle w jednej linii w dwóch rzędach, odległość między nimi powinna wynosić 1m-1,2m. Szynę montażową o szerokości 40 mm i grubości 20 mm mocuje się śrubami (d = 4 mm-4,5 mm) za pomocą śrubokręta (fot.9-13).
Długość szyny montażowej musi być co najmniej taka, jak długość balkonu, aby mogła zająć jej miejsce od rogu do rogu ramy. Jeśli z jakiegoś powodu długość szyny nie jest wystarczająca, skręcamy je śrubą na skrzyżowaniu (fot.14,15).
Główną trudnością na przykładzie tej pracy jest obecność ramy balkonu. Aby nie komplikować sytuacji i nie przepłacać, korzystając z usług alpinistów przemysłowych warto zaopatrzyć się w dobrą linę zabezpieczającą, którą można przywiązać do ramy balkonu. Do asekuracji przy pracy potrzebna jest również inna osoba, która będzie Cię trzymała w momencie, gdy dojdziesz do punktu zaczepienia w okolicy dolnej szyny profilu drewnianego. Proces jest raczej niewygodny, ale całkiem wykonalny, jeśli staniesz na stołku i sięgniesz ręką do linii dolnej listwy drewnianej od strony zewnętrznej balkonu. Na tym etapie warto od razu skupić uwagę, gdyż poziom dolnej szyny należy dobrać tak, aby można było do niej wtedy sięgnąć śrubokrętem. Jeśli nie możesz sięgnąć, szynę można przymocować nieco wyżej. Maksymalna wysokość linii montażowej dolnej szyny profilu drewnianego od dolnego punktu jeszcze nie przymocowanej tektury falistej wynosi 50 cm. Wszystkie szyby z ramy balkonu muszą zostać usunięte.
Obliczenie wysokości arkusza nie wiąże się z żadnymi szczególnymi trudnościami, ponieważ w większości przypadków standardowa wysokość tektury falistej (1,2 m) wystarcza, aby pokryć ramę standardowego balkonu. Obliczenie szerokości powinno uwzględniać zakładkę 5-15cm (fot.16).
Zgodnie z technologią, jeśli to możliwe, tekturę falistą należy montować w jednym kierunku (od rogu do rogu). Elementy złączne to metalowe wkręty, których gamę kolorystyczną można dopasować do koloru tektury falistej. Przykręcając śrubokrętem dociskają ocynkowaną blachę do drewnianej szyny w punkcie mocowania. Wkręty samogwintujące są rozmieszczone w dwóch równoległych rzędach, wzdłuż obwodu tektury falistej i zawsze w wewnętrznym obszarze fali (fot.17-19).
Pozostaw 5 mm odstęp między pierwszym i ostatnim arkuszem a ścianą na narożnik, który należy zakupić wraz z tekturą falistą. Warto dokupić narożnik zewnętrzny do narożników końcowych balkonu i odpowiedni dla narożników wewnętrznych. Jeśli omyłkowo kupiłeś te same narożniki i nie ma możliwości ich wymiany na inne, to odwracamy je o 180 stopni, tnąc szlifierką wzdłuż zakrętu. Cięcie wykonuje się bardzo ostrożnie, aby nie przeciąć cienkiego arkusza. Głębokość wycięcia wynosi około 0,5 mm (zdjęcie 20-22: już zakrzywione rogi).
Najważniejsze jest to, że po zgięciu warstwa z powłoką trzonową znajduje się na zewnątrz. Narożnik wkładamy w szczelinę między profilowaną blachą a ścianą i mocujemy do profilu drewnianego za pomocą dwóch wkrętów samogwintujących. Jeżeli w tym samym czasie środek narożnika nie jest wystarczająco mocno dociśnięty do profilowanej blachy, środek narożnika przekręcamy dodatkową blachą wkrętem samogwintującym (fot. 23.24).
W przypadku narożników zewnętrznych sytuacja jest nieco inna: arkusz tektury falistej na rogu można zawinąć lub przyciąć. W pierwszym przypadku konieczne jest wykonanie zgrabnego cięcia wzdłuż linii gięcia arkusza za pomocą szlifierki. Głębokość karbu = 0,5 mm. Aby to zrobić, musisz dokładnie obliczyć linię wycięcia, pamiętaj, aby wziąć pod uwagę grubość fali blachy falistej. Możesz obrysować linię ołówkiem i poziomicą. Jeśli nie ma poziomu, możesz użyć tego samego narożnika (Zdjęcie 25).
Ten przypadek uchroni Cię przed koniecznością montażu narożnika zewnętrznego, ale z estetycznego punktu widzenia nie należy tego lekceważyć. Istota drugiej opcji mocowania narożnika zewnętrznego polega na docięciu wyprofilowanej blachy wzdłuż linii gięcia (fot. 26).
W takim przypadku uchronisz się przed błędem w obliczeniach, który skomplikuje dalszą instalację narożnika. Mocujemy narożnik zewnętrzny do drewnianej ramy za pomocą wkrętów samogwintujących za pomocą śrubokręta. Jeśli nie ma wybrzuszeń w metalu narożnika między dwoma punktami mocowania, nie ma potrzeby wkręcania dodatkowej śruby samogwintującej (fot.27).
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis