Prace spawalnicze dla początkujących

Treść artykułu

• Modele spawarek: jak wybrać. Porady & Triki
• Dobór średnicy elektrody spawalniczej, prądu spawania, długości łuku
• Rodzaje elektrod do spawania różnymi rodzajami metali
• Spawanie prądem stałym o różnej biegunowości
• Spawanie metalowych szwów w dolnej pozycji
• Zgrzewanie pionowych szwów
• Spawanie szwów w kilku przejściach
• Obróbka szwów spawalniczych
• Bezpieczeństwo podczas pracy ze spawarką

W artykule omówiono organizację spawania, dobór elektrod, proces spawania metali, dobór najbardziej optymalnej spawarki do potrzeb domowych. Porady udzielane są również tym, którzy jako pierwsi napotkali problemy ze spawaniem.

Prace spawalnicze to usługa poszukiwana, a jednocześnie praktycznie najdroższa na rynku prac instalacyjnych. W zależności od złożoności tylko jeden szew może kosztować nawet 5 USD, podczas gdy potrzeba wykonania tych prac pojawia się dość często.

Modele spawarek: jak wybrać. Porady & Triki

W ostatnich latach pojawiło się wiele przyzwoitych i niedrogich spawarek, za pomocą których można samodzielnie wykonać prawie wszystkie prace domowe związane ze spawaniem. Nie jest trudno go kupić, ale przed zakupem konieczne jest dokładne określenie rodzaju spawarki i jej możliwości..

W domu niezwykle rzadko zachodzi potrzeba spawania metali nieżelaznych lub wysokostopowych stali żaroodpornych, najczęściej konieczne jest wykonanie różnych konstrukcji z niskostopowej, zwykłej stali o różnej grubości. Dlatego kupując sprzęt można preferować spawarki transformatorowe lub inwertorowe, które wytwarzają tzw. Spawanie MMA lub RDS za pomocą elektrod otulonych ze specjalną powłoką..

Cechą tych elektrod jest tzw. „Powłoka”, która wypala się podczas procesu spawania iw punkcie topnienia wyklucza kontakt ciekłego metalu z tlenem. Nowoczesne spawarki inwertorowe i transformatorowe są niedrogie i niewielkie. Prąd spawania tych urządzeń może dochodzić do 200-250 A, co jest wystarczające do pracy z elektrodami o średnicy do 5 mm.

Modele spawalnicze wykonane na bazie transformatorów są dużo cięższe niż modele inwertorowe, mają krótki krok regulacji mocy wyjściowej, niską sprawność, ale są praktycznie niewrażliwe na spadki napięcia w sieci, bez problemu mogą pracować z przenośnego generatora.

Modele falowników są mobilne, posiadają płynną regulację mocy, dzięki zastosowaniu automatycznego sterowania falownikiem pozwalają uzyskać gładsze nałożenie szwu, upraszczają proces zajarzenia łuku oraz są wyposażone w lepszą ochronę elementów wewnętrznych niż modele transformatorowe.

Dla tych, którzy chcą zarabiać na naprawie karoserii, te modele spawarek mogą nie zapewniać niezbędnego komfortu i wydajności, lepiej zdecydować się na półautomatyczne modele sprzętu spawalniczego. Technika ta polega na wykonywaniu tzw. Spawania MIG-MAG.

Technologia ta opiera się na wykorzystaniu dopływu gazu obojętnego do obszaru spawania, a do procesu spawania wykorzystywany jest drut podawany w trybie automatycznym. Takie urządzenie idealnie nadaje się do spawania cienkich metali samochodowych, nie powoduje wypaleń i spawów, a podczas spawania w środowisku beztlenowym praktycznie nie tworzy się żużel, cienki drut stosowany jako elektroda nie ma nałożonej powłoki topnika, a podczas spalania nagrzewa tylko niewielki obszar złącza metal.

W przeciwieństwie do poprzednich modeli, półautomatyczne urządzenie wymaga butli wypełnionej sprężonym dwutlenkiem węgla lub gazem obojętnym, co negatywnie wpływa na mobilność sprzętu. Jednocześnie ta spawarka może pracować bez butli gazowej, ale do tego trzeba użyć specjalnego drutu rdzeniowego zawierającego niezbędny topnik w swoim składzie, podczas takiego spawania na powierzchni spawanego metalu tworzą się osady żużla, a koszt pracy będzie znacznie wyższy niż na spawarkach MMA.

Porównanie różnych spawarek domowych:

Najpopularniejsze spawarki ostatnich lat to maszyny produkowane w technologii inwertorowej. Pomimo swojej złożoności (zawiera kilka transformatorów, dwa prostowniki i falownik), przy spadku kosztu elementów półprzewodnikowych koszt tego sprzętu osiągnął akceptowalny poziom, co w połączeniu z prostotą działania doprowadziło do dominacji tej technologii w życiu codziennym. Do pracy ze spawarkami inwertorowymi i transformatorowymi obowiązują ogólne zasady doboru elektrod roboczych i techniki spawania. Rzućmy okiem na te zasady.

Dobór średnicy elektrody spawalniczej, prądu spawania, długości łuku

Dokładny dobór średnicy elektrody jest kluczem do jakości pracy, ponieważ szerokość i głębokość szwu, a także moc wymagana do pracy, zależy bezpośrednio od tego parametru. W przypadku większości zwykłych stali można sporządzić przybliżoną tabelę wskazującą średnicę elektrod i parametry w zależności od tej wartości:

Niezastosowanie się do parametrów nominalnych doprowadzi do przegrzania metalu w miejscu spawania, wypalenia, podtopień, braku przetopu, braku wtopienia, ściegów i innych rodzajów uszkodzeń w spoinie.

Rodzaje elektrod do spawania różnymi rodzajami metali

Metal ma złożoną strukturę i skład, dlatego do jego wysokiej jakości łączenia za pomocą spawania może być konieczne zastosowanie elektrod różniących się nie tylko średnicą, ale także budową..

Głównym składnikiem wpływającym na właściwości elektrody, oprócz składu samego metalu, jest jej „powłoka”. Mieszanina ta w miejscu zajarzenia łuku podlega również spalaniu, podczas którego tlen jest usuwany z przestrzeni otaczającej łuk, zapewniając warunki do stabilnego stopienia metalu.

Obecnie do spawania MMA stosuje się cztery główne rodzaje powłok:

1. Kwaśna – A. Powłoka zawiera tlenki żelaza, krzemu, manganu, spoina elektrody z taką powłoką może pękać w miejscach, gdzie metal jest źle przygotowany do spawania (obecność zgorzeliny, rdzy na spawanej powierzchni).
2. Głównym z nich jest B.Powłoka składa się ze związków fluoru i węglanów, powstały szew jest bardzo plastyczny i odporny na wstrząsy, ale proces spawania może zakłócać obecność wilgoci lub oleju na spawanej powierzchni, wtrącenia rdzy lub zgorzeliny.
3. Rutyl – R. Powłoka zawiera koncentrat dwutlenku tytanu – rutylu, powłoka ta zapewnia silne spalanie łuku, obecność wilgoci, rdzy praktycznie nie wpływa na jakość gotowego złącza spawanego. Żużel powstały podczas procesu spawania jest łatwo usuwany z powierzchni metalu.
4. Celuloza – C. Powłoka może zawierać do 50% celulozy lub innej substancji organicznej używanej do określonych prac spawalniczych.

Istnieje również duża liczba elektrod, których powłoka zawiera te składniki w różnych kombinacjach, ale najbardziej uniwersalne są elektrody rutylowe i zasadowe, są odpowiednie dla większości początkujących.

Spawanie prądem stałym o różnej biegunowości

Podczas spawania prądem stałym należy wziąć pod uwagę fakt, że ilość ciepła wydzielanego podczas spawania zależy od polaryzacji podłączenia prądu do elektrody, biegun dodatni zawsze nagrzewa się bardziej niż ujemny.

Właściwość ta jest wykorzystywana do optymalizacji procesu spawania, do łączenia cienkiego metalu, „minus” jest doprowadzany do obrabianego przedmiotu, a „plus” jest przykładany do elektrody, co odpowiada warunkowej odwrotnej polaryzacji połączenia. Odwrotna polaryzacja jest odpowiednia do łączenia stali wysokostopowych lub hartowanych w celu uniknięcia przegrzania. W razie potrzeby w trakcie procesu zgrzewania rozgrzej gruby metal jak najmocniej, podłącza się do niego „plus”, a „minus” do elektrody, co odpowiada bezpośredniej polaryzacji połączenia.

Spawanie metalowych szwów w dolnej pozycji

Najłatwiej nauczyć się spawać metale, gdy znajdują się one pod elektrodą spawalniczą, równolegle do podłoża. Aby rozpocząć łączenie metalowych półfabrykatów, musisz wykonać następujące operacje:

1. Wybierz rodzaj i średnicę elektrody.
2. Ustaw spawarkę na wymagany prąd.
3. Umieść elektrodę w uchwycie.
4. Dopasuj biegunowość spawania i odpowiednio zamocuj kable zasilające.
5. Rozpal łuk.
6. Płynnie prowadź elektrodę równolegle do złącza, kontrolując stan łuku.
7. Usuń zgorzelinę ze spoiny i ponownie załóż spoinę, jeśli to konieczne.

Łuk można zapalić na dwa sposoby. Pierwsza metoda przypomina proces podpalania zapałki – elektroda jest umieszczana pod kątem do obrabianego przedmiotu i szybko po niej przenoszona, po pojawieniu się iskier powoli unosi się nad metalem, podczas gdy łuk jest kontrolowany. Druga metoda – uderzenie dotykowe odbywa się elektrodą na metalu, podczas gdy elektroda jest szybko doprowadzana do powierzchni spawania i powoli odsuwana.

Zgrzewanie pionowych szwów

Ponieważ pod działaniem grawitacji ciekły metal może wypływać z jeziorka spawalniczego, aby temu zapobiec, szew jest nakładany od jego dolnego punktu z płynnym wzniesieniem w górę po pośredniej trajektorii ruchu, na przykład półksiężyca.

Spawanie szwów w kilku przejściach

Wysokiej jakości połączenie metalu o grubości powyżej ośmiu milimetrów wykonuje się w dwóch przejściach, najpierw po jednej stronie przedmiotu obrabianego, a następnie po odwróceniu – po drugiej. W takim przypadku ważne jest kontrolowanie braku braku wtopienia, dla którego konieczne jest jak najdokładniejsze dobranie prądu roboczego i średnicy elektrody.

Aby połączyć grube metalowe półfabrykaty, spawane krawędzie półfabrykatu są czyszczone pod kątem do 30 stopni, pod spawanymi metalowymi półfabrykatami umieszcza się blachę miedzianą lub ogniotrwałą, po czym nakłada się szew graniowy za pomocą elektrody 4 mm. Wszystkie kolejne przejścia mogą być wykonane z grubszymi elektrodami w celu szybszego wypełnienia.

Obróbka szwów spawalniczych

W procesie spawania, oprócz wymaganego w przyszłości spoiny spawalniczej metalu, powstaje tzw. Żużel, na który składa się przypalona powłoka, odpryski metalu z elektrody i powierzchni spawanych elementów. Wszystkie te elementy po nałożeniu spoiny usuwa się młotkiem i metalową szczotką.

Jeżeli zachodzi potrzeba nałożenia kilku warstw zgrzewania na metalową powierzchnię, to czyszczenie następuje po każdym oddzielnym przejściu elektrodą.

Po zakończeniu spawania część szwu spawalniczego wystająca poza obrabiany przedmiot jest usuwana za pomocą ściernic, pilników i innych narzędzi obróbczych.

Bezpieczeństwo podczas pracy ze spawarką

Podczas wykonywania prac spawalniczych należy zwrócić szczególną uwagę na bezpieczeństwo.

1. Pierwszą rzeczą, którą należy monitorować, jest bezpieczeństwo elektryczne. Napięcie na wyjściu spawarki jest znacznie niższe niż napięcie sieciowe, ale w pewnych warunkach wystarczy wstrząsnąć osobą. W celu ochrony przed porażeniem elektrycznym stosuje się rękawice dielektryczne, kontrolowane jest podłączenie drugiego drutu roboczego od spawarki do przedmiotu obrabianego.
2. Druga kwestia bezpieczeństwa podczas spawania, która musi być stale monitorowana, dotyczy środków gaśniczych. Podczas procesu spawania uwalnia się duża ilość gorącego rozprysku, sam metal nagrzewa się do temperatury spalania różnych substancji łatwopalnych, dlatego podczas procesu spawania konieczne jest kontrolowanie obecności gaśnicy lub innych środków niezbędnych do ugaszenia potencjalnego pożaru, w celu przeprowadzenia wstępnego przygotowania stanowiska pracy.
3. Trzecia i najważniejsza kwestia bezpieczeństwa wiąże się z koniecznością zachowania zdrowia spawacza. Podczas wypalania mieszanki i warzenia stali do powietrza uwalniana jest duża ilość szkodliwych substancji, dlatego konieczne jest kontrolowanie obecności wentylacji w miejscu wykonywania prac spawalniczych i jej wystarczalności. Spraye z gorącego metalu łatwo topią się ubrania wykonane na bazie tkanin syntetycznych; do pracy ze spawarką lepiej jest używać specjalnego kombinezonu odpornego na ciepło.

Jednym z głównych problemów podczas spawania prądem elektrycznym jest ochrona oczu przed jasnym blaskiem łuku. Do tych celów stosuje się specjalne osłony z włożonymi okularami zaciemniającymi, ale ta ochrona, choć pomaga zminimalizować szkodliwy wpływ na siatkówkę oka, nie oszczędza całkowicie.

Pojawienie się masek „kameleonów”, które zmieniają swoje właściwości zaciemniające w zależności od jasności źródła światła, pozwala zminimalizować łapanie „króliczków”.