Treść artykułu
- Rury z tworzywa sztucznego wzmocnionego
- Złączki zaciskowe
- Złączki zaprasowywane
- Złączki spawane
- Złączki wciskane
- Rury i kształtki z tworzyw sztucznych
- Stalowe rury
- Złączki do rur stalowych
- Zawory odcinające i filtry
- Filtry siatkowe
- Węże wodociągowe
W tym artykule rozważymy różne rodzaje rur wodociągowych, kształtek, kranów, filtrów i innych elementów, bez których trudno wyobrazić sobie nowoczesny system zaopatrzenia w wodę..
Nowe materiały i technologie, które pojawiły się w hydraulice w ciągu ostatnich 15 lat, zrewolucjonizowały branżę. Istnieje ryzyko pozostawienia rzemieślników bez pracy, ponieważ nowoczesne rury wodociągowe są instalowane łatwo, szybko i niezawodnie. Każdy, kto wie, jak pracować rękami, może złożyć z nich system zaopatrzenia w wodę. Jednak wcześniej przydatne będzie zbadanie właściwości różnych materiałów, ich przeznaczenia, a także zalet i wad..
Rury z tworzywa sztucznego wzmocnionego
Rura z tworzywa sztucznego wzmocnionego to materiał kompozytowy składający się z pięciu warstw. Osłony zewnętrzna i wewnętrzna są wykonane z żaroodpornego lub usieciowanego polietylenu, oznaczonego odpowiednio jako PERT lub PEX. Pośrodku konstrukcji znajduje się cienka aluminiowa rurka. Pozostałe dwie warstwy to specjalna masa klejąca, która łączy plastik z metalem..
Budowa rur metalowo-plastikowych
Rury ze wzmocnionego tworzywa sztucznego są wystarczająco odporne na ciepło, aby można je było stosować w instalacjach grzewczych i ciepłej wody. Ich temperatura robocza wynosi 95 ° C, a ich szczyt wynosi odpowiednio 110 i 125 ° C dla PEX i PERT. Przy prawidłowym montażu i zachowaniu parametrów temperaturowych metal-tworzywo wytrzymuje ciśnienie 10-14 bar. Wszystkie właściwości użytkowe są wskazane w oznakowaniu, które jest stosowane na każdym metrze produktu. Żywotność zależy od warunków pracy i wynosi od 35 do 50 lat.
Ten typ rury jest bardzo popularny ze względu na niską wagę i plastyczność. Te dwa czynniki sprawiają, że transport i instalacja są znacznie łatwiejsze niż w przypadku innych materiałów. Plastyczność pozwala zmniejszyć liczbę narożników podczas układania dopływu wody – aby go obrócić, wystarczy zgiąć rurę rękami. Jeden metr metaloplastyku o średnicy 16 mm waży około 100 g, 20 mm – 150 g i 26 mm – 200 g. Oznacza to, że osoba dorosła może podnieść dwustumetrową zatokę. Ponadto do montażu takiego systemu zaopatrzenia w wodę nie jest potrzebne specjalne narzędzie, wystarczy zestaw kluczy. Polietylen nie jest podatny na korozję, na jego gładkiej powierzchni nie tworzą się rdzawe osady, dzięki czemu prześwit rury nie zmniejsza się przez cały okres eksploatacji.
Główną wadą metaloplastiku jest niska odporność na ekstremalne temperatury. Chociaż jego współczynnik rozszerzalności liniowej jest znacznie niższy niż w przypadku niezbrojonych rur polimerowych, przy gwałtownych zmianach temperatury może wystąpić rozwarstwienie, co znacznie skróci żywotność. Zewnętrzna powłoka jest wrażliwa na promieniowanie ultrafioletowe, dlatego użycie metalowo-plastikowej uszczelki zewnętrznej jest możliwe, ale niepożądane. Pod wpływem promieni słonecznych wierzchnia warstwa traci elastyczność, pokrywa się pęknięciami i stopniowo zapada się. Układanie w ukryciu i pod ziemią jest dozwolone tylko przy zastosowaniu połączeń jednoczęściowych lub pojedynczych elementów.
Złączki zaciskowe
W przypadku kształtek metalowo-plastikowych najpopularniejsze są złączki zaciskowe, w których koniec rury mocowany jest za pomocą rozciętego pierścienia (tulei zaciskowej), który zaciska ją wokół kształtki. Dokręcanie odbywa się za pomocą specjalnej nakrętki, a szczelność połączenia zapewniają gumowe pierścienie.
Główną zaletą takich okuć, która stała się przyczyną ich popularności, jest łatwość ich montażu. Jak wspomniano, nie wymaga to specjalnych narzędzi: do dokręcenia nakrętki dociskowej wystarczy dowolny klucz o odpowiednim rozmiarze. Połączenie jest wtedy rozłączalne, chociaż zwykle konieczna jest wymiana O-ringów przed ponownym użyciem. Istnieje również stosunkowo nowa wersja opaski zaciskowej – Eurocone – wykonana w stylu amerykańskim. Jego nypel i korpus to oddzielne części, które są połączone za pomocą nakrętki zaciskanej. Taka konstrukcja ułatwia demontaż systemów metalowo-plastikowych i często pozwala uniknąć uszkodzenia uszczelek..
Wadą złączek wciskanych jest stosunkowo wysoki koszt, rozłączalne połączenie oraz fakt, że za szczelność odpowiadają raczej cienkie gumowe pierścienie. W warunkach zmian temperatury mogą stracić elastyczność i przestać wykonywać swoje zadanie. Z tego powodu złączki tego typu nie są stosowane do zamkniętych rurociągów wodnych. Dodatkowo po pierwszym roku eksploatacji zalecane jest dokręcenie nakrętek, choć potrzeba tego jest raczej kontrowersyjna. W wyniku ściskania rura i tuleja ulegają odkształceniu, przez co wytrzymałość i szczelność połączenia po kilku miesiącach jest taka, że nie obserwuje się przecieków, nawet po odkręceniu nakrętki.
Żywotność złączek zaciskowych zależy od warunków pracy i jakości materiału. Produkty niskiej jakości charakteryzują się cienkimi nakrętkami, które często pękają podczas dokręcania. Jeśli nie ma z czym porównywać – zwróć uwagę na oznakowanie. Powinien być wyraźny, a cyfry i litery nie powinny wychodzić poza krawędź. Wnętrze dobrej kształtki ma kształt lejka, co zmniejsza opory przepływu i redukuje hałas płynącej wody. Lepiej wydawać pieniądze i kupować wysokiej jakości rury i kształtki, które posłużą kilkanaście lat, niż co jakiś czas naprawiać wycieki, cierpieć z powodu niepotrzebnego hałasu i niwelować skutki powodzi.
Złączki zaprasowywane
Z założenia złączka zaprasowywana przypomina złączkę zaciskową, tyle że zamiast nakrętki i tulei zaciskowej znajduje się cienka tuleja ze stali nierdzewnej, która służy do zaciskania rury. Niemożliwe jest rozebranie takiego połączenia bez uszkodzenia tulei. Złączki zaciskowe są bardziej niezawodne niż złączki zaciskowe, ale mniej popularne. Powodem jest to, że przy prawie równym koszcie do ich instalacji potrzebne jest specjalne narzędzie – prasa. Pożądane jest również, aby profil zagniatany był zgodny z zaleceniami producenta. W tych warunkach złącze spawane jest bardziej atrakcyjne, ponieważ koszt materiału jest znacznie niższy..
Złączki spawane
Technologia spawania, wcześniej dostępna tylko dla rur polimerowych, została ostatnio zastosowana do metalu-tworzywa sztucznego. Specjalne okucia wykonane są z żaroodpornego polietylenu i metalu. Mogą być używane tylko z rurą pert-al-pert i nie nadają się do pex-al-pex. Z wyglądu nowość jest podobna do zwykłych kształtek do rur polipropylenowych i różni się od nich tylko obecnością wewnątrz mosiężnej lub aluminiowej wkładki. Spawanie odbywa się za pomocą konwencjonalnej aparatury, ale za pomocą specjalnych dysz. Jednoczęściowe połączenie gwarantuje brak przecieków, co przy stosunkowo niskiej cenie armatury obiecuje im dobrą przyszłość.
Złączki wciskane
Do niedawna montaż instalacji wodno-kanalizacyjnej bez użycia narzędzi wydawał się nierealny. Jednak nowe technologie umożliwiły to. Proces montażu złączek wciskanych PUSH-FIT przebiega następująco: skalibrowana rura jest wprowadzana jednym ruchem do tulei odbiorczej tak, aby jej koniec znalazł się w otworze rewizyjnym. Wewnątrz jest sztywno zamocowany za pomocą tulei zaciskowej, a gumowe pierścienie uszczelniają połączenie, dzięki czemu jest szczelne. W razie potrzeby połączenie można łatwo zdemontować i ponownie złożyć.
Oczywiście przy zastosowaniu złączek wciskanych można uzyskać ogromne oszczędności czasu pracy. Niemniej jednak nadal są używane dość rzadko, a ich perspektywa jest bardzo niejasna. Wymaganą niezawodność takiego połączenia można osiągnąć tylko wtedy, gdy wszystkie części są wytwarzane i montowane z dużą precyzją, co wiąże się ze znacznymi kosztami. Cena tego produktu jest znacznie wyższa niż analogu kompresyjnego, ale do montażu w trudno dostępnych miejscach złączki wciskane mogą stać się niezastąpione.
Rury i kształtki z tworzyw sztucznych
Najpopularniejszym polimerem stosowanym w instalacjach wodno-kanalizacyjnych jest polipropylen. Służy do wykonywania rur kanalizacyjnych, wodociągowych, a także kielichów i kształtek spawanych. Pod względem odporności na ciepło nie ustępuje polietylenowi klasy PERT i znacznie przewyższa PVC. Na uwagę zasługuje stosunkowo nowa modyfikacja tego materiału – polipropylen typu 3 (PPRC), który wykazuje dużą odporność na nagłe zmiany temperatury i nie wydziela szkodliwych substancji pod wpływem otwartego ognia..
Rury z tworzyw sztucznych, niezależnie od materiału, oznaczono w następujący sposób:
- PN10 – tylko dla zimnej wody;
- PN20 – na zimną i gorącą wodę (może mieć wzmocnienie z włókna szklanego);
- PN25 – aluminiowe zbrojenie do instalacji ciepłej wody i ogrzewania.
Dodatkowo niebieski pasek podłużny jest nakładany na produkty do zimnej wody, a czerwony pasek do wody gorącej.
Dużą zaletą rur z tworzyw sztucznych jest możliwość ich montażu metodą zgrzewania dyfuzyjnego. W takim przypadku wszystkie elementy stykowe muszą być wykonane z tego samego materiału. Połączenie jest jednoczęściowe i całkowicie uszczelnione, co pozwala na tworzenie ukrytych systemów zaopatrzenia w wodę. W przypadku produktów z PVC dozwolone jest również stosowanie specjalnych klejów.
Wadą rur polimerowych jest brak plastyczności. Produkowane są w długości 4 metrów, co stwarza pewne utrudnienia w transporcie i zwiększa ilość odpadów podczas montażu. Ponieważ rury nie można giąć, należy użyć więcej łączników niż w przypadku metalowo-plastikowych. W konsekwencji wydłużają się również warunki pracy..
Kilka słów o okuciach. Są w całości plastikowe i połączone. Te pierwsze służą do łączenia rur ze sobą i są wykonane z tego samego polimeru co sama rura. Te ostatnie są niezbędne do dokowania plastikowych elementów instalacji wodociągowej z metalowymi, do których mają wybitą wkładkę gwintowaną.
Stalowe rury
W okablowaniu domowym rury stalowe są coraz rzadziej używane ze względu na ich krótki okres użytkowania, czasochłonną instalację i dużą wagę. Ich główny wróg – korozja – pojawia się po 5–7 latach eksploatacji. Wewnętrzna powierzchnia zaczyna rosnąć wraz z rdzą, co prowadzi do zmniejszenia przepustowości. Dodatkowo ze względu na wysoką przewodność cieplną stali na powierzchni instalacji zimnej wody tworzy się kondensat, który wyzwala proces korozji na zewnątrz..
Rury ze stali nierdzewnej są pozbawione tej wady. Ale pomimo prawie stuletniej żywotności są rzadko używane, głównie ze względu na wysoką cenę. Tańszą alternatywą dla stali nierdzewnej jest stal ocynkowana. Rury z powłoką ochronną są trwalsze niż rury konwencjonalne i nie są dużo droższe.
Główną zaletą rur stalowych jest ich duża wytrzymałość, która pozwala im wytrzymać wysokie ciśnienia i obciążenia zewnętrzne. W niektórych przypadkach sprawia to, że są one niezbędne do układania systemów podziemnych i zewnętrznych. Warto wspomnieć o współczynniku rozszerzalności liniowej, który dla stali jest znacznie niższy niż dla polimerów i metaloplastiku.
Złączki do rur stalowych
Do trwałego łączenia rur stalowych stosuje się złączki gwintowane o różnej nomenklaturze. W tym przypadku uszczelnienie uzyskuje się za pomocą różnych materiałów uszczelniających. Za pomocą złączek gwintowanych można nie tylko połączyć dwa proste odcinki doprowadzenia wody, ale także wykonać skręt, zmienić na inną średnicę, odgałęzić, a także wydłużyć rurę. Do łączenia różnych urządzeń i ułatwienia demontażu systemu wykorzystuje się ściągaczki i tzw. Amerykanki.
W przypadkach, gdy nie ma możliwości nacinania lub zgrzewania gwintów podczas napraw, można tymczasowo zastosować złączki zaciskowe – GEBO i siodełka. Gebo składa się z korpusu, nakrętki zaciskanej, tulei zaciskowej, uszczelki i tulei stożkowej. Rura jest mocowana wewnątrz korpusu za pomocą pierścienia zaciskowego, a stożkowy kołnierz zapewnia szczelność. Przy prawidłowym montażu i dobrej jakości materiałów opakowanie jest dość gęste, ale wytrzymałość złącza na rozciąganie pozostawia wiele do życzenia. Dlatego używaj złączek gebo z najwyższą ostrożnością..
Siodło to dwuczęściowa dzielona koszulka. Jeden z nich ma odgałęzienie z gwintem zewnętrznym lub wewnętrznym. Konstrukcja jest mocowana do rury za pomocą śrub napinających, jak zacisk. Do uszczelnienia służą gumowe uszczelki.
Zawory odcinające i filtry
Jako elementy blokujące okablowania wewnętrznego doprowadzenia wody, zwykle stosuje się łączące zawory kulowe z pełnym otworem. Ułożone są po prostu: wewnątrz korpusu znajduje się stalowa kula z otworem na przejście medium, czyli żaluzja. Po obu stronach znajdują się siodełka pierścieniowe, zapewniające ścisłe zachodzenie na siebie. Zazwyczaj są wykonane z fluoroplastiku. Do sterowania służy uchwyt na wrzecionie połączony z kulką.
Ta konstrukcja ma niezaprzeczalne zalety w stosunku do żurawi śrubowych. Po pierwsze, to prostota i niezawodność. Siodełka PTFE przez długi czas zachowują swoją elastyczność i kształt, a także wykazują dużą odporność na ścieranie. Zakładka pozostaje szczelna przez dziesięciolecia, podczas gdy uszczelki zaworów śrubowych wymagają częstej wymiany. Drugą zaletą jest doskonała przepustowość. Otwór w kuli i prześwit podłączonej rury mają prawie taką samą średnicę, więc nie ma lokalnych ograniczeń.
Zawory kulowe są często dostępne w połączeniu z amerykańskim (prostym i kątowym) lub filtrem. Pierwsza opcja jest bardzo popularna, ponieważ upraszcza instalację i oszczędza czas pracy. Zalety drugiej kombinacji są kontrowersyjne. Mając te same zalety, ma jedną wadę: w przypadku awarii jednego urządzenia cała konstrukcja będzie musiała zostać wymieniona. W przypadku rur z tworzyw sztucznych zawory kulowe są produkowane z różnych polimerów, które można przyspawać bezpośrednio do sieci wodociągowej, bez zbędnych łączników.
Filtry siatkowe
Nie bez powodu pojawiło się połączenie zaworów odcinających i filtra. Jakość wody w naszych systemach ciepłej i zimnej wody jest wyjątkowo niska. Oprócz rozpuszczonych soli zawiera piasek, rdzę i inne stałe zanieczyszczenia, które przyspieszają zużycie wszystkich części rurociągu i armatury. Małe cząsteczki szybko zatykają bełkotki miksera, podczas gdy duże mogą całkowicie zablokować przejście półcalowej złączki, węża lub uszkodzić wodomierz. Dlatego bezpośrednio po urządzeniu odcinającym zaleca się zainstalowanie filtra zgrubnego (studzienki).
Najczęściej stosuje się konwencjonalne kolektory siatkowe ze względu na ich prostotę konstrukcji i niski koszt. Jak sama nazwa wskazuje, elementem filtrującym w nich jest drobna siatka wykonana ze stali nierdzewnej. Korpus może być metalowy lub plastikowy. W celu ułatwienia konserwacji dostępne są również filtry z zaworem płuczącym. Pozwala w łatwy i szybki sposób oczyścić siatkę z małych cząstek zanieczyszczeń, ale jeśli dostaną się do niej duże kawałki rdzy, siatkę nadal trzeba będzie usunąć i umyć ręcznie.
Węże wodociągowe
Wiele urządzeń hydraulicznych jest podłączonych do źródła wody za pomocą elastycznego węża. Na przykład, jeśli chcesz wytłumić wibracje lub skompensować rozszerzalność liniową. Dlatego w zestawie pralek zawsze znajdują się węże, a producenci podgrzewaczy wody często umieszczają je wcześniej na wylocie ciepłej wody. Elastyczne rury są również tradycyjnie używane do łączenia kranów i toalet..
Węże wykonane są z różnych materiałów: gumy, polimeru, silikonu, a nawet stali (węże mieszkowe). Dla większej wytrzymałości można je wzmocnić oplotem metalowym lub sznurkiem z tkaniny. Zakończenie węża jest dostępne w dwóch wersjach: nakrętka-nakrętka lub nakrętka-złączka. Podłączany jest do tulejek w podobny sposób jak rury z zaciskami: wąż nasadzany jest na tuleję i zaciskany stalową tuleją.
To właśnie to połączenie jest słabym punktem produktu, ponieważ ma niską wytrzymałość na rozciąganie. Słabej jakości wąż można wyciągnąć z mocowania pod ciśnieniem lub uderzeniem wodnym. Kolejną wadą jest krótka żywotność, która jest znacznie krótsza niż w przypadku dowolnego typu rur.
Zaletami węży jest elastyczność i łatwość montażu. Urządzenia połączone z ich pomocą można przesuwać bez odłączania od sieci wodociągowej, choć na niewielką odległość. Będzie to bardzo przydatne, jeśli chcesz przenieść pralkę lub zlew..
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis