Treść artykułu
Dzisiaj porozmawiamy o dość specyficznym systemie inżynieryjnym, dzięki któremu ciepła woda stale krąży w obiegu CWU. Z recenzji czytelnik dowie się, do czego służy ta opcja, jak poprawnie ją wdrożyć i zapewnić oszczędności w użytkowaniu..
Zalety i zakres cyrkulacji CWU
Sytuacje są dość powszechne, gdy w domach prywatnych cały system uzdatniania wody jest połączony w jednym pomieszczeniu technicznym, jak najdalej od obszaru mieszkalnego. Często można również znaleźć projekty domów z kilkoma łazienkami, w tym na różnych piętrach. Takie sytuacje charakteryzują się znaczną długością rurociągów doprowadzających ciepłą wodę, co obiecuje mieszkańcom pewne niedogodności.
Na przykład podczas otwierania punktu ciepłej wody potrzeba czasu, czasem dużo, zanim woda, po przepłynięciu przez kanały i oddając im część własnego ciepła, zacznie wypływać z kranu o nominalnej temperaturze. Powoduje to nie tylko pewne niedogodności przy każdym korzystaniu z łazienki, ale także prowadzi do nadmiernego zużycia wody, która jest zasobem strategicznym w wielu prywatnych projektach budowlanych..
Problem rozwiązuje jednostka recyrkulacyjna, która utrzymuje stały przepływ w systemie CWU. Dzięki temu ciepła woda wypływa z kranu zaraz po otwarciu, ponadto jej temperaturę można precyzyjnie regulować niezależnie od trybu pracy grzałki. Agregaty recyrkulacyjne można uzupełnić o te układy, w których za ogrzewanie wody odpowiada podgrzewacz akumulacyjny, kocioł grzewczy pośredni lub drugi obieg kotłowy. Korzystając z przepływowych nagrzewnic gazowych i elektrycznych, znacznie rozsądniej jest umieścić je bliżej punktów poboru.
Należy zauważyć, że recyrkulacja CWU implikuje zupełnie inną topologię systemu. Dlatego realizacja takiego pomysłu jest możliwa tylko na etapie budowy, dobrze, a przynajmniej remontu. Próbując zmodyfikować istniejący kompleks hydrauliczny w celu zorganizowania recyrkulacji, jest mało prawdopodobne, że będzie można to zrobić z niewielką ilością krwi.
Zespół pompowy i orurowanie
Schemat rozmieszczenia zespołu recyrkulacyjnego może się różnić w zależności od zastosowanego sprzętu do podgrzewania i pompowania wody. Na przykład konstrukcja niektórych kotłów z ogrzewaniem pośrednim przewiduje trzeci wylot z górnej jednej trzeciej zbiornika do podłączenia powrotnej rury recyrkulacyjnej. Jeśli nie ma takiego wylotu, powrót jest połączony trójnikiem z rurą doprowadzającą zimną wodę.
Przykład schematu rurociągów dla kotła grzewczego pośredniego z recyrkulacją CWU: 1 – kocioł grzewczy; 2 – grupa bezpieczeństwa kotła ze zbiornikiem wyrównawczym; 3 – pompa cyrkulacyjna CWU; 4 – grupa bezpieczeństwa dla kotła ze zbiornikiem wyrównawczym; 5 – odbiorcy ciepłej wody; 6 – grzejniki; 7 – kocioł grzewczy pośredni; 8 – pompa obiegowa kotła; 9 – zawory zwrotne; 10 – pompa obiegowa instalacji grzewczej; 11 – filtr gruboziarnisty
Jeśli weźmiemy jako przykład standardowy elektryczny podgrzewacz wody z dwoma odgałęzieniami, to na rurze doprowadzającej zimną wodę najpierw instaluje się rozłączne połączenie z nakrętką łączącą i grupą zabezpieczającą dla kotłów. Poniżej zamontowany jest trójnik, na dwóch wolnych odgałęzieniach, na których zamontowane są zawory kulowe. Jeden z nich przeznaczony jest do podłączenia do przewodu doprowadzającego zimną wodę, drugi do przewodu powrotnego pętli recyrkulacyjnej.
Schemat recyrkulacji CWU z kotłem akumulacyjnym: 1 – buforowy podgrzewacz wody; 2 – zawór zasysania powietrza podczas opróżniania zbiornika; 3 – grupa bezpieczeństwa; 4 – zawory zwrotne; 5 – pompa obiegowa; 6 – tygodniowy zegar dzienny; 7 – odbiorcy ciepłej wody
Zatem dopływ zimnej wody do instalacji następuje tylko wtedy, gdy ciśnienie spada od otwarcia czerpni; w pozostałych przypadkach ciepła woda krąży w zamkniętej pętli obejmującej całą objętość kotła. Jest to główna wada podgrzewaczy wody, których konstrukcja nie przewiduje ich stosowania w systemach CWU z recyrkulacją. Przy takim schemacie podłączenia kocioł nie da właściwie 2/3 swojej objętości przy niezmiennie wysokiej temperaturze, ponieważ podczas uzupełniania cała objętość cieczy zostanie równomiernie schłodzona.
Jeśli chodzi o samą pompę, do tych celów wiodący producenci urządzeń sanitarnych (Wilo, Grundfos) opracowali całą serię urządzeń. Główną różnicą w stosunku do standardowych pomp obiegowych są połączenia gwintowane do podłączenia o tym samym standardowym rozmiarze, który jest zwykle stosowany w domowych instalacjach wodociągowych – na gwint 1/2 „lub 1/4”. W przeciwnym razie takie pompy są prawie całkowicie identyczne z urządzeniami stosowanymi w systemach grzewczych z wymuszonym obiegiem chłodziwa. Dodatkowe funkcje mogą obejmować sterowanie wydajnością, programator dzienny / tygodniowy i termostat.
System rurociągów
Jedną z głównych wad systemów CWU z recyrkulacją jest zwiększone zużycie materiału. Oprócz tego, że obwód zaopatrzenia w wodę składa się z dwóch rur zamkniętych w pętli, dodatkowo wymagane jest zapewnienie izolacji termicznej kanałów, aby powstrzymać niepożądane wycieki ciepła w normalnym zakresie. Ale oba te problemy są stosunkowo łatwe do rozwiązania..
Najlepszym materiałem do wykonania układu recyrkulacji są rury polietylenowe (PEX) z zaciskami wciskanymi. Tak, instalacja takich systemów wymaga użycia specjalnego drogiego sprzętu, ale całkiem możliwe jest uzyskanie zestawu wypożyczonych ręcznych narzędzi do zaciskania. Jednocześnie pod względem formowania same rury są znacznie tańsze od polipropylenowych i metalowo-plastikowych, a ich żywotność jest nieporównywalnie większa.
W każdym razie układ rurociągów jest dość prosty. Pierwsza jego część, dostarczająca wodę do urządzeń wodno-kanalizacyjnych, jest zamontowana w ciągu ciągłym od zespołu grzejnego szeregowo do każdego punktu poboru. W ostatnim punkcie łańcucha rurociąg nie kończy się, wraca z powrotem do urządzenia grzewczego. Okoliczność tę należy wziąć pod uwagę przy rozważaniu różnych schematów układania, aby zminimalizować zużycie materiałów do organizacji pętli..
Przed ułożeniem każdy oddzielny odcinek rurociągu kładzie się na pasie izolacji termicznej ze spienionego polietylenu lub gumy. Ten ostatni materiał jest bardziej preferowany dla tych odcinków rur, które zostaną następnie zamurowane. Izolację termiczną należy układać blisko kształtek, wszystkie połączenia pomiędzy płaszczem należy podklejać taśmą metalizowaną.
Praca i tryby pracy
Opinia, że system recyrkulacji spowoduje dodatkowe zużycie energii, nie jest bezpodstawna, ale pod wieloma względami przesadzona. Faktem jest, że w sezonie grzewczym, kiedy istnieje najpilniejsze zapotrzebowanie na ciepłą wodę, pasożytnicze straty ciepła w jakiś sposób pozostają wewnątrz obwodu cieplnego budynku, a zatem nie można ich uznać za stratę czasu. Latem, kiedy nie ma potrzeby ogrzewania pomieszczeń, recyrkulację można po prostu wyłączyć, odłączając zasilanie pompy i odkręcając kran z tyłu pętli. To prawda, że w tym celu urządzenie wymuszonego obiegu należy umieścić zgodnie ze schematem po wszystkich punktach wodnych.
Pompa obiegowa z wbudowanym timerem i termostatem Wilo Star-Z 15 TT
Recyrkulację CWU można stosunkowo łatwo zautomatyzować. Nawet jeśli pompa nie jest wyposażona we wbudowany programowalny zegar, nic nie stoi na przeszkodzie, aby zainstalować oddzielne urządzenie sterujące i wyłączyć system w nocy lub pod nieobecność właścicieli. Jeżeli mieszkanie wyposażone jest w system automatyki domowej, istnieje możliwość ustalenia pracy systemu recyrkulacji w oparciu o algorytmy „Inteligentnego Domu” lub systemu antywłamaniowego.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis