Treść artykułu
- Strukturalne zachowanie poszycia płyt gk
- Czyszczenie i przygotowanie szwów
- Specjalna obróbka końców
- Materiały wzmacniające szew
- Szew DIY
Trudno przecenić znaczenie prawidłowego uszczelnienia połączeń pomiędzy arkuszami poszycia z płyt gk. Dziś dowiemy się, jakie zalecenia podają wiodący producenci płyt kartonowo-gipsowych, a także opiszemy szczegóły samouszczelnienia, ochrony i szpachlowania połączeń przed pękaniem.
Strukturalne zachowanie poszycia płyt gk
Zgodnie z zasadą działania płyta gipsowo-kartonowa jest podobna do żelbetu. Szpachlówka gipsowa jest trwała, ma wysoką wytrzymałość, nośność i zdolność mocowania. Osłonka papierowa działa jako wzmocnienie, zapobiegając pękaniu i kruszeniu masy podczas odkształceń liniowych. Wszystko to sprawia, że płyta gipsowo-kartonowa jest materiałem wszechstronnym i odpornym na naprężenia mechaniczne..
Jednak struktura okładziny ściennej nie jest jednolita, chociaż ta ostatnia składa się w 99% z gipsu. Na połączeniach między blachami osadzenie nie posiada zbrojenia wzmacniającego, dlatego też odkształcenia w tym obszarze są postrzegane zupełnie inaczej niż wewnątrz płyty gipsowo-kartonowej. Prowadzi to do pojawienia się pęknięć w szwach i stopniowego kruszenia się ich wypełniacza..
Głównym zadaniem uszczelniania spoin jest nadanie im takich samych właściwości, jakie mają płyty gk. Innymi słowy, idealne zakończenie sprawia, że całe poszycie ulega rozszerzaniu liniowemu, tak jakby było pojedynczym arkuszem. Aby nadać spoinie właściwości płyty, musi mieć ona strukturę płyty, dlatego warstwa szpachlówki jest wzmocniona papierem.
Czyszczenie i przygotowanie szwów
Prześcieradło ma dwa rodzaje końców. Zakryte papierem końce mają różne kształty opakowań. Nie wymagają żadnej obróbki, ponieważ same są bardzo mocne i mają dobrą przyczepność..
Z drugiej strony przycięte końce mogą mieć luźną strukturę lub odpryski i wymagać specjalnej rewizji – przycinania końca pod kątem 45 ° lub 75 °. Przycinanie można wykonać zarówno podczas cięcia arkusza, jak i po jego zamontowaniu na ramie. W tym drugim przypadku użyj specjalnego noża do spoinowania. Taki rowek ma na celu łatwiejszą impregnację szpachli podkładem i mleczkiem gipsowym. Bardzo ważne jest, aby podczas poszycia między arkuszami zachować wcięcie 1,5-2 mm.
Powyższe to tylko ogólne podejście zalecane przez producenta. Następnie zaproponujemy metodę, którą możesz zastosować podczas wykonywania prac o wysokim stopniu odpowiedzialności, z wyraźnymi wymaganiami estetycznymi..
Specjalna obróbka końców
Zaletą fabrycznego wklejania końca jest obecność małej półki, dzięki czemu kompensowana jest grubość kompozycji nałożonej podczas uszczelniania szwu. To znacznie upraszcza późniejsze prace wyrównawcze, szczególnie w narożnikach wewnętrznych. Jednocześnie szew można wzmocnić taśmą o pełnej grubości z gwarancją prawidłowego opatrzenia warstw tynku i papieru.
W świetle powyższego szczególnie interesujący jest sposób obróbki końcówek do stanu fabrycznego, mający zastosowanie do pracy „w terenie”. I jest taka metoda: na końcu arkusza wykonuje się cięcie wzdłużne o grubości 2 mm i głębokości 20 mm. Stosowana do tej szlifierki kątowej z tarczą diamentową, do której zamiast rączki zamocowany jest dwustronny ogranicznik równoległy ze stałą regulacją wysokości i głębokości cięcia.
Po wyprodukowaniu nacięcie jest zamiatane pędzelkiem i raz, ale obficie impregnowane podkładem ogólnego przeznaczenia. Następnie szczelinę smaruje się busylatem i skleja, tworząc cieńsze na krawędzi arkusza. Do tych celów można dostosować wózek rolkowy, złożony z kilku rzędów konwencjonalnych łożysk lub jakiegoś rodzaju prasy dźwigniowej.
Materiały wzmacniające szew
Gdy mamy do czynienia z odpowiednio przygotowanymi szwami, pozostaje tylko dobrać odpowiednie materiały i wykonać pracę dokładnie zgodnie z technologią. Rozważaliśmy rozwiązanie pierwszego problemu – szew jest wzmocniony taśmą papierową. Ale dlaczego w takim razie jest cała gama takich materiałów i które zasługują na uwagę?
Przede wszystkim o siatce z włókna szklanego: jej użycie do wzmocnienia wszelkich szwów nie jest uzasadnione z żadnego punktu widzenia. Głównym problemem siatek maskujących jest brak normalnej przyczepności do masy gipsowej i tylko dwie płaszczyzny zbrojenia odpowiadające kierunkowi nitek. Po zestaleniu się uszczelnienia siatka wewnątrz szwu odkleja się od masy i wsuwa do szpachlówki, bez jakiejkolwiek interakcji z nią.
Włókniny zachowują się znacznie lepiej. Lepiej dziedziczą fizyczną strukturę celulozy, a inny kierunek włókien umożliwia strukturalne wzmocnienie zatopienia niezależnie od zastosowanego wektora obciążenia. Wstęgi i taśmy z włókna szklanego i węglowego różnią się jedynie znacznie większą wytrzymałością w porównaniu z papierem, dlatego ich zastosowanie znajduje uzasadnienie np. Przy obróbce szwów poszycia jednowarstwowego, przy dużej aktywności sejsmicznej lub czynnych obciążeniach eksploatacyjnych.
Papier, jak pamiętasz, wygląda na optymalne zbrojenie w tym sensie, że nadaje osadzeniu strukturę jak najbliższą strukturze arkusza. Jednak markowe taśmy różnią się od zwykłego papieru tym, że mają dłuższe włókna i większą przenikalność. Możliwa jest również obecność perforacji lub wkładek metalizowanych – ten ostatni typ stosowany jest przy wypełnianiu wewnętrznych spoin pachwinowych.
Należy zwrócić uwagę, że przy zastosowaniu wzmocnienia strukturalnego całej powierzchni, np. Włóknem szklanym, materiał wzmacniający uszczelnienie spoin powinien być taki sam, aby wyeliminować niejednorodność warstwy wyrównującej.
Szew DIY
Przed uszczelnieniem złącza należy upewnić się, że jest ono wolne od kurzu i że na ciętych krawędziach nie ma odprysków. Aby poprawić przyczepność, szew zwilża się gruntem głęboko penetrującym, a fazki przyklejone papierem należy obrobić mocniej.
Do uszczelniania połączeń zaleca się stosowanie mas startowych. Utwardzone są bardziej plastyczne ze względu na większą porowatość. Szpachlówka wykończeniowa jest gęstsza i twardsza niż masa szpachlowa. Konsystencja mieszanki jest taka sama jak przy poziomowaniu..
Ogólnie rzecz biorąc, zakończenie odbywa się w następujący sposób:
- Najpierw masa plastyczna jest mocno wciskana w szew ruchami poprzecznymi. Konieczne jest całkowite wyeliminowanie grudek i kieszeni powietrznych.
- Następnie wzdłuż całego szwu nakładana jest cienka warstwa szpachli, której szerokość jest o kilka centymetrów szersza niż szerokość taśmy wzmacniającej.
- Taśma jest nakładana na świeżo nałożoną masę i lekko dociskana palcami. W tym stanie utrzymuje się przez kilka minut do dokładnej impregnacji wilgocią..
- Podczas gdy mieszanina pozostaje plastyczna, taśmę należy pociągnąć szpachelką, lekko naciskając. Konieczne jest wygładzenie wszystkich fałd i jak najgłębsze utopienie warstwy zbrojonej – optymalnie przylega ściśle do papieru.
- Po usunięciu nadmiaru szpachlówki szew pokrywamy cienką warstwą o szerokości 20–30 mm. Połączenia fabryczne są nadpisywane równo.
Połączenia narożne nie mają dużej różnicy w obróbce. Jedynym wyjątkiem jest rozwinięcie umiejętności prawidłowego zginania metalizowanej taśmy i precyzyjnego jej montażu w spoinie narożnej. Zwykle pomaga w tym zakrzywiona szpatułka..
Równocześnie z uszczelnieniem szwów ślady wkrętów samogwintujących są wyrównane tym samym związkiem początkowym. Po całkowitym wyschnięciu spoin poddaje się je obróbce siatką ścierną P-80 w celu usunięcia ubytków, następnie utwardza podkładem i nakłada cienką warstwą szpachlówki wykończeniowej poprawiającej przyczepność powierzchni i niwelującej pozostałe nierówności. Taka ściana po ochronnym zagruntowaniu nadaje się do tapetowania; w przypadku cieńszych powłok powierzchnię należy wyrównać ciągłą warstwą.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis