Spoiwa

Zadaniem spoiw jest połączenie wszystkich składników przyszłego produktu lub struktury w monolityczną całość. Istnieją dwa rodzaje spoiw – utwardzane na powietrzu – przewiewne oraz materiały, których właściwości po rozpoczęciu wiązania wody nie mogą mieć negatywnego wpływu, aw niektórych przypadkach nawet mają pozytywny wpływ – hydrauliczne. Glina, gips i wapno powietrzne są unoszone w powietrzu. Hydrauliczne – hydrauliczne wapno i cementy.

Glina

Glina to miękka, drobno rozproszona skała. Po rozcieńczeniu wodą tworzy plastyczną masę, która łatwo ulega dowolnemu kształtowaniu. Podczas wypalania glina spieka się, twardnieje i zamienia się w kamienny kształt, aw wyższych temperaturach wypalania topi się i może osiągnąć stan szklisty.
Glinka nabiera innego koloru w zależności od zanieczyszczeń. Najcenniejszym surowcem jest biała glinka – kaolin.
Glina ma tendencję do wchłaniania wody do pewnego poziomu, po którym nie jest już w stanie jej wchłonąć ani przepuścić przez siebie. Ta właściwość gliny służy do tworzenia masowych warstw hydroizolacyjnych..
W zależności od odporności gliny na temperaturę wyróżniają się glinkami wysokotopliwymi, ogniotrwałymi i ogniotrwałymi. Ich temperatury topnienia odpowiednio: 1380, do 1550 i powyżej 1550 stopni. Czysty kaolin topi się w temperaturach powyżej 1750 stopni. Ogniotrwałe gliny służą jako surowce do produkcji materiałów ogniotrwałych.

Limonka

Wapno jest produkowane przez kalcynację wapienia w wysokich temperaturach. Otrzymane w ten sposób wapno nazywane jest wapnem wrzącym, ponieważ w kontakcie z wodą następuje aktywne uwalnianie dwutlenku węgla. Ten proces nazywa się „hartowaniem”. W większości zastosowań wapna musi być „gaszony”. Wapno gaszone zamienia się w ciasto, które można przechowywać przez wiele lat. Długotrwałe przechowywanie może nawet poprawić właściwości wapna..
Aby uzyskać ściągający roztwór, ciasto wapienne miesza się z piaskiem. Takie rozwiązanie stosuje się przy układaniu fundamentów pod piece, kominy o wysokości do 4-5 m oraz służy do tynkowania ścian domów i pieców..

Cement

Cement jest najpopularniejszym materiałem wiążącym, pozwalającym na uzyskanie produktów i konstrukcji o najwyższej wytrzymałości. Cement powstaje w wyniku drobnego mielenia spiekanych produktów jednego z rodzajów gliny – margla lub mieszanki wapienia i gliny. Proces spiekania prowadzony jest w specjalnych piecach. Podczas mielenia do wyrobów spiekanych wprowadzane są dozowane domieszki gipsu, żużla, piasku i innych składników, co umożliwia uzyskanie cementu o różnorodnych właściwościach.
W zależności od surowca i wprowadzonych dodatków cementy dzieli się na cementy portlandzkie i cementy portlandzkie. Wśród cementów Potland znajdują się cementy szybkowiążące i portlandzkie z dodatkami mineralnymi..
Konstrukcje betonowe wykorzystujące jedną lub drugą markę cementu mogą uzyskać wyjątkowe właściwości. Przede wszystkim są to betony szczególnie trwałe, np. Na pasy startowe lotnisk i miejsc startu rakiet, gatunki mrozoodporne, ognioodporne i soloodporne.
Aby wskazać maksymalne właściwości wytrzymałościowe cementu, stosuje się pojęcie marki. Klasa 400 oznacza, że ​​w fabrycznym laboratorium podczas próby próbnej utwardzonej kostki cementowej o krawędzi 100 mm zgniatanej na prasie wytrzymywała obciążenie co najmniej 400 kg / cm2. Najpopularniejsze gatunki to od 350 do 500. Produkowane są gatunki cementu do 600 a nawet 700..
Wszystkie cementy mają dość szybki czas wiązania. Początek utwardzania – wiązania – następuje w ciągu 40-50 minut, a koniec utwardzania to około 10-12 godzin.

Gips

Gips uzyskuje się poprzez wypalanie skały – kamienia gipsowego, a następnie szlifowanie wypalonego produktu. Gips jest znacznie gorszy od cementu pod względem wytrzymałości produktów uzyskanych przy użyciu go jako spoiwa, a także gorszy od niego pod względem higroskopijności – odporności na przenikanie wilgoci do korpusu konstrukcji. Dlatego gips jest stosowany w konstrukcjach i rozwiązaniach pracujących w pomieszczeniach. Gips to gatunek A – szybko twardniejący (koniec wiązania to mniej niż 15 minut) oraz gatunek B – normalnie twardniejący (koniec wiązania 30 minut).
Gips stanowi podstawę zapraw do uszczelniania drobnych nierówności i pęknięć w powierzchniach betonowych ścian i sufitów, a także do tynkowania pieców.