Sposoby bezpiecznego łączenia przewodów

Treść artykułu

• Podłączanie przewodów w puszkach przyłączeniowych
• Zaciskanie przewodów
• Przewody do zaciskania
• Druty lutownicze
• Spawalniczy
• Podłączanie przewodów do zacisków urządzeń elektrycznych
• Praktyczne porady dotyczące przełączania przewodów elektrycznych

W artykule porozmawiamy o tym, jak podłączyć przewody w puszkach przyłączeniowych, porozmawiać o przygotowaniu przewodów do podłączenia urządzeń gospodarstwa domowego i produktów instalacyjnych.

Okablowanie elektryczne pomieszczeń mieszkalnych składa się z wielu elementów, są to różne przewodniki (kable) przenoszące prąd, urządzenia ochronne, akcesoria do okablowania i indywidualne odbiorniki prądu. Aby wszystkie elementy systemu zebrać w jeden obwód, a jednocześnie sprawić, by zasilacz był funkcjonalny i bezpieczny, konieczne jest połączenie ich ze sobą w wysokiej jakości lub, jak mówią, połączenie (przełączanie dotyczy procesów zachodzących podczas zamykania lub otwierania obwodów elektrycznych).

Na pierwszy rzut oka niewprawnej osobie może się wydawać, że nie powinno tu być nic skomplikowanego. Ale pracując z elektrykiem „z kaprysu” nie ma znaczenia, czy przenosimy pojedyncze gniazdko, podłączamy lampę czy montujemy skomplikowany układ sterowania, jesteśmy narażeni na poważne ryzyko. Doświadczeni elektrycy wiedzą, że okablowanie to przede wszystkim „walka o kontakt”, ponieważ jest to obwód otwarty, a nie zwarcie, czyli najczęstszy problem, z którym trzeba się zmierzyć. Oczywiście najbardziej narażone są miejsca połączeń w obwodzie (zaciski, skręcenia), ponieważ w tych punktach może osłabić mechaniczna gęstość styku (zmniejsza się powierzchnia styku), z czasem na przewodach tworzy się warstwa tlenkowa o bardzo wysokiej rezystancji. Słaby kontakt staje się przyczyną nagrzewania się przewodników przewodzących prąd, iskrzenia w punktach komutacji – są to konsekwencje pojawienia się przejściowej rezystancji styku. Całkowite przepalenie drutu i zanik prądu w miejscu, gdy urządzenia gospodarstwa domowego nie działają lub gaśnie światło, jest to nieprzyjemne, ale problem został rozwiązany. Gorzej, jeśli izolacja przewodów nagrzeje się i zapadnie się, co grozi osobie porażeniem prądem lub pożarem.

Ostatnio znacznie wzrosło obciążenie okablowania, dlatego na przełączanie nakładane są jeszcze bardziej rygorystyczne wymagania dotyczące bezpieczeństwa przeciwpożarowego i elektrycznego. Jeśli jednak wcześniej nie było wielu opcji połączeń, teraz istnieją niezawodne nowoczesne urządzenia, które ułatwiają przełączanie okablowania. Oprócz spawania i lutowania z późniejszą izolacją paskową skrętu, osłonami PPE, różnymi zaciskami śrubowymi i sprężynowymi, wszelkiego rodzaju końcówkami izolowanymi i otwartymi, w sieci domowej można stosować zaciski rozgałęziające. Produkty te pomogą w jakościowym łączeniu przewodów w puszkach przyłączeniowych, montażu rozdzielnicy, podłączaniu sprzętu AGD i opraw oświetleniowych, gniazd i włączników.

Istnieje kilka kluczowych obiektywnych czynników, które wpływają na wybór metody przełączania lub zastosowanie określonych urządzeń. Wymieńmy tylko te główne:

• moc i liczba odbiorców (czytaj: całkowity przekrój przewodu);
• materiał przewodników przewodzących prąd (miedź lub aluminium);
• rodzaj kabli (płaskie lub okrągłe, sztywne lub miękkie, izolacja pojedyncza lub podwójna);
• oznaczenie węzła (grupa lub pojedyncza gałąź, połączenie końcowe);
• obecność ruchliwości drutów lub wibracji w ich pobliżu;
• wysoka temperatura, wilgotność;
• do użytku wewnętrznego lub zewnętrznego.

Podłączanie przewodów w puszkach przyłączeniowych

Zgodnie z przepisami PUE rozgałęzienie przewodów sieci domowej można wykonać tylko w skrzynce rozdzielczej (połączeniowej). Puszki połączeniowe pozwalają, podczas pracy okablowania, szybko dotrzeć do końców każdej pojedynczej gałęzi, jeśli to konieczne, dowiedzieć się, która z nich jest uszkodzona lub ma zwarcie. Zawsze możesz też sprawdzić stan styków wewnątrz skrzynki, wykonać ich konserwację. Nowoczesne skrzynki PCV służą do otwartego i ukrytego okablowania, mają wystarczającą niezawodność i rozszerzoną funkcjonalność: są łatwe do zainstalowania na różnych powierzchniach, wygodne do manipulacji elektrycznych.

Aby zawsze mieć dostęp do podłączonych przewodów, wszystkie puszki rozgałęźne znajdują się na wolnych odcinkach ścian; najbardziej racjonalne jest ich zamontowanie od strony korytarza, np. Nad drzwiami do pomieszczenia zasilanego. Oczywiście skrzynek nie można szczelnie otynkować ani zszyć wewnątrz ram budowlanych, dopuszczalne maksimum dekoracyjne to cienkowarstwowe wykończenie wieczka (farba, tapeta, tynk dekoracyjny).

Do rozmieszczenia obwodów oświetleniowych i zasilających (wyjść i gniazd) zaleca się stosowanie oddzielnych puszek instalacyjnych dla każdego pomieszczenia. Taki rozdzielony zasilacz pozwala uczynić instalację elektryczną domu bardziej zrównoważoną i bezpieczną, ponieważ „światło” i „gniazda” różnią się obciążeniem i warunkami pracy, mają inne wymagania. Co więcej, znacznie łatwiej jest później ulepszyć lub naprawić okablowanie, a nie zawsze wszystkie przewody w pomieszczeniu można normalnie oznaczyć w jednym przypadku..

Komutację przewodów w dowolnej puszce przyłączeniowej można przeprowadzić na tej samej zasadzie. W większości przypadków początkowo stosuje się „skręcanie”, ale samo owijanie przewodów taśmą elektryczną nie wystarczy – należy je wzmocnić dodatkowymi operacjami, które mają na celu zwiększenie powierzchni styku podłączonych przewodników przewodzących prąd i zmniejszenie utleniania materiałów. Punkt 2.1.21 PUE oferuje następujące opcje:

• lutowanie
• spawalniczy
• zaciskanie
• zaciskanie (śruby, wkręty itp.)

Zaciskanie przewodów

Istota tej metody polega na tym, że skręcone druty wprowadza się do specjalnej tulei wykonanej z metalu, którą ściska się szczypcami ręcznymi, prasą mechaniczną lub hydrauliczną. Prasowanie można wykonać przez prasowanie lokalne lub przez prasowanie ciągłe. To połączenie przewodowe jest uważane za jedno z najbardziej niezawodnych. Zagniatanie pozwala na bardzo mocne ściśnięcie przewodników zwiększając powierzchnię styku, wytrzymałość mechaniczna takiej komutacji jest najwyższa. Ta metoda jest stosowana zarówno do drutów miedzianych, jak i aluminium.

Proces zaciskania składa się z kilku operacji, z których każda ma swoje własne niuanse:

1. Druty są wolne od izolacji na 20-40 mm od krawędzi, w zależności od długości roboczej tulei.
2. Żyły czyści się pędzlem lub szmergielem do połysku.
3. Mocne skręcanie odbywa się za pomocą szczypiec.
4. Zgodnie z całkowitym przekrojem skrętu wybiera się tuleję GAO o wymaganej średnicy wewnętrznej, a także odpowiedni stempel i matrycę.
5. Wyściółka jest obrabiana od wewnątrz pastą kwarcowo-wazelinową (jeśli pochodzi z fabryki „na sucho”).
6. Skręt jest wkładany do rękawa.
7. Splot jest ściskany cęgami zaciskowymi. Konieczne jest całkowite zamknięcie oprzyrządowania narzędzia.
8. Sprawdzana jest jakość połączenia – przewody nie powinny przesuwać się w końcówce.
9. Osłonka podłączonych przewodów jest owinięta taśmą izolacyjną w trzech warstwach, o grubości końcówki do 9 mm, można zastosować nasadkę izolacyjną z polietylenu.

Przewody do zaciskania

Zaciskanie przewodów można wykonać za pomocą listew zaciskowych, osłonek PPE lub zacisków WAGO.

Obudowa listwy zaciskowej wykonana jest z tworzywa sztucznego, wewnątrz niej znajdują się gniazda z gwintami oraz śruby zaciskowe. Przewody mogą być nawinięte pod pojedynczymi śrubami zaciskowymi względem siebie lub jeden przewodnik przechodzi przez cały blok i jest mocowany za pomocą dwóch śrub. Niektóre puszki połączeniowe są montowane za pomocą standardowych listew.

Wyraźną zaletą włączenia listwy zaciskowej jest możliwość podłączenia przewodów miedzianych i aluminiowych, które w tym przypadku nie mają bezpośredniego kontaktu. Wadą jest konieczność dokręcenia zacisku śrubowego w przypadku stosowania przewodów aluminiowych.

Kapturki PPE (łączące zaciski izolacyjne) są również wykonane z wytrzymałego niepalnego polimeru, który będąc izolatorem zapewnia ochronę mechaniczną i przeciwpożarową. Są one nawijane z wysiłkiem podczas skręcania przewodników, po czym stożkowa metalowa sprężyna wewnątrz nasadki rozszerza się i ściska przewodniki przewodzące prąd. Z reguły wewnętrzna wnęka PPE jest traktowana pastą, która zapobiega utlenianiu.

Zaciski WAGO do puszek rozgałęźnych są bezśrubowe, tutaj ściskanie odbywa się za pomocą sprężyny, wystarczy włożyć odizolowany przewód do zacisku. Te listwy zaciskowe są przeznaczone do podłączenia do ośmiu przewodów o przekroju 1–2,5 mm² lub dla trzech przewodów o przekroju od 2,5 do 6 mm², sprężyna działa na przewodnik z siłą odpowiednią dla każdego przewodu. Cęgi działają normalnie przy prądach roboczych do 41 A dla 6 kwadratów, 32 A dla 4 kwadratów i 25 A dla 2,5 kwadratu. Co ciekawe, uniwersalne zaciski WAGO pozwalają na łączenie przewodów o różnym przekroju (od 0,75 do 4 mm²).

Urządzenia te mogą być zaprojektowane dla sztywnego przewodu lub dla miękkiego przewodu plecionego. Dzięki temu, że nie ma bezpośredniego kontaktu łączonych przewodów, można przełączać przewody miedziane i aluminiowe, przy czym nie ma potrzeby regularnego sprawdzania kompresji aluminium. Wewnątrz złączki WAGO mają również pastę, która niszczy warstwę tlenkową i poprawia styk, jednak zaciski do przewodów miedzianych nie są wypełnione pastą stykową. Praca z takimi produktami łączącymi jest bardzo łatwa, są szybko instalowane, bez użycia dodatkowych narzędzi, są kompaktowe i niezawodne. Trzeba powiedzieć, że WAGO nie jest jedyną firmą, która produkuje bezśrubowe listwy zaciskowe ze sprężyną..

Niezależnie od zastosowanego urządzenia do zaciskania, konieczne jest dokładne wybranie go zgodnie z przekrojem oddzielnego przewodu lub skręconego, ponieważ zacisk, który jest zbyt duży, może nie zapewniać normalnego kontaktu. W takim przypadku nie zawsze można ufać oznakowaniu – lepiej sprawdzić zgodność elementów złącznych i przewodów na miejscu. Podczas instalacji zalecamy posiadanie asortymentu końcówek zagniatanych według standardowego rozmiaru. Należy pamiętać, że do pracy z aluminium należy używać żelu kontaktowego; przewodów miedzianych i aluminiowych nie można łączyć za jednym skrętem. Po zaciśnięciu zawsze należy sprawdzić szczelność mocowania żył w zacisku.

Druty lutownicze

Ze względu na złożoność technologiczną ten sposób łączenia jest stosowany dość rzadko, głównie wtedy, gdy z jakiegoś powodu nie można zastosować zaciskania, zaciskania lub spawania. Możesz lutować druty wykonane z aluminium i miedzi, wystarczy wybrać odpowiedni lut. Do rozgałęziania drutów do 6-10 mm² odpowiednia jest zwykła lutownica, ale bardziej masywne druty będą musiały być ogrzewane przenośną latarką gazową (propan + tlen). Do lutowania konieczne jest użycie topnika w postaci kalafonii lub jej roztworu alkoholowego.

Za zalety lutowania uważa się wysoką niezawodność połączenia w porównaniu z zaciskaniem (w szczególności mamy zwiększoną powierzchnię styku). Ponadto ta metoda jest dość niedroga. Wady przełączania przewodów budowlanych przez lutowanie obejmują czas pracy, złożoność techniczną procesu.

Lutowanie przewodów wygląda następująco:

• przewody są pozbawione izolacji;
• żyły są oszlifowane szmergielem do metalicznego połysku;
• skręcenie ma długość 50–70 mm;
• rdzeń nagrzewa się płomieniem palnika lub lutownicą;
• metal pokryty jest topnikiem;
• lut jest wprowadzany do obszaru roboczego lub gorący skręt zanurza się w kąpieli ze stopionym lutem na 1–2 sekundy;
• po ostygnięciu lutowany skręt jest izolowany taśmą izolacyjną lub polimerowymi końcówkami.

Spawalniczy

Najczęściej elektrycy używają ogrzewania kontaktowego, aby niezawodnie przełączać przewody w skrzynce przyłączowej. Można spawać skręcanie o całkowitym przekroju do 25 mm². Pod działaniem łuku elektrycznego na końcu skrętu metal kilku pasm jest stopiony w jedną kroplę, a następnie prąd podczas działania obwodu elektrycznego nie przepływa nawet przez korpus skrętu, ale przez uformowany monolit. Jeśli wszystko zostanie wykonane poprawnie, połączenie okazuje się nie mniej niezawodne niż solidny drut. Ta metoda nie ma wad technologicznych i eksploatacyjnych, wystarczy tylko zakupić odpowiednią spawarkę.

Spawanie przewodów miedzianych odbywa się prądem stałym lub przemiennym o napięciu od 12 do 36 V.Jeśli mówimy o zgrzewarkach fabrycznych, lepiej jest stosować urządzenia inwertorowe z czułą regulacją prądu spawania, które są lekkie i lekkie (podczas pracy są czasami noszone na ramieniu) , może być zasilany z sieci domowej. Ponadto falowniki zapewniają dobrą stabilność łuku przy niskich prądach spawania. Ze względu na wysoki koszt falowników elektrycy bardzo często stosują domowe spawarki wykonane z transformatora o mocy powyżej 500 W, o napięciu wtórnym 12–36 woltów. Uziemienie i uchwyt elektrody są podłączone do uzwojenia wtórnego. Sama elektroda do spawania przewodników miedzianych musi być nietopliwa – węglowa, jest to fabrycznie pokryty miedzią „ołówek” lub element domowej roboty wykonany z podobnego materiału.

Jeśli do drutów spawalniczych używany jest falownik fabryczny, zaleca się ustawienie następujących wskaźników prądu roboczego dla przewodów o różnych przekrojach: 70-90 amperów nadaje się do połączenia dwóch lub trzech przewodów o przekroju 1,5 kwadratu, drutach o przekroju 2,5 mm² spawane przy 80-120 amperach. Wskaźniki te mają charakter orientacyjny, ponieważ dokładny skład rdzenia może się różnić w zależności od producenta – zaleca się przetestowanie urządzenia i określonej siły prądu na przecięciach drutu. Prawidłowo dobrane wskaźniki są, gdy łuk jest stabilny, a elektroda na skręcie nie przykleja się.

Proces spawania drutem obejmuje następujące operacje:

• przewody są pozbawione izolacji (około 40–50 mm);
• ciasny skręt wykonuje się szczypcami, jego koniec jest cięty tak, aby końce drutów miały tę samą długość;
• zacisk masowy jest połączony z twistem;
• elektroda węglowa jest doprowadzana do końca skrętu na 1–2 sekundy (tak, aby izolacja nie stopiła się, ale utworzyła się solidna miedziana kula;
• po schłodzeniu zgrzewany skręt jest izolowany taśmą izolacyjną, rurką termokurczliwą lub plastikową końcówką.

Podczas podłączania przewodów należy przestrzegać środków ostrożności i podejmować środki przeciwpożarowe, jak przy wszelkich pracach spawalniczych. Zaleca się stosowanie maski spawalniczej lub specjalnych okularów z filtrem światła, legginsy lub rękawice spawalnicze nie będą zbędne.

Podłączanie przewodów do zacisków urządzeń elektrycznych

Podłączanie urządzeń gospodarstwa domowego i różnych produktów okablowania jest również ważnym krokiem w okablowaniu. Wydajność odbiorców, a także ochrona użytkowników i bezpieczeństwo przeciwpożarowe, zależy od niezawodności połączeń elektrycznych w tych węzłach..

Technologia podłączania przewodów przewodzących prąd do urządzeń jest regulowana przez PUE, aktualne SNiP, a także „Instrukcje dotyczące zakańczania, podłączania i rozgałęziania przewodów aluminiowych i miedzianych izolowanych przewodów i kabli oraz ich podłączania do zacisków stykowych urządzeń elektrycznych”. Podobnie jak w przypadku rozgałęziania przewodów w puszkach połączeniowych, do zakańczania i łączenia stosuje się lutowanie, spawanie, zaciskanie, zaciskanie śrubami lub sprężynami. Tak czy inaczej wybiera się przede wszystkim w zależności od konstrukcji sprzętu, a także od właściwości przewodu przewodzącego prąd.

Zaciskanie śrub jest stosowane w większości typów nowoczesnych urządzeń. W gniazdach i przełącznikach, żyrandolach i lampach, w różnych urządzeniach gospodarstwa domowego (wbudowany wentylator, klimatyzator, płyta grzewcza) znajdują się zaciski śrubowe. Gniazda zaciskane są dostarczane do elementów rozdzielnicy: wyłączników, RCD, liczników energii; tutaj stosowane są szyny łączeniowe z zaciskami śrubowymi.

Należy zauważyć, że do podłączania sprzętu można również użyć wygodnych bloków zacisków sprężynowych. Przykładowo bardzo często łączniki wyposażone są w zaciski bezśrubowe, WAGO produkuje specjalną serię zacisków do łączenia żyrandoli i lamp, a także do przełączania w ASU (zaciski montowane na szynie DIN).

Należy pamiętać, że żyły wielodrutowe muszą być zakończone izolowanymi tulejkami (złączami) do połączeń zagniatanych. W przypadku sztywnych przewodów monolitycznych nie są wymagane złącza. Jeśli nie używasz tulejek, miękki rdzeń powinien być mocno skręcony i napromieniowany lutowiem przed podłączeniem. Rozmiar końcówki dobiera się w zależności od przekroju przewodu, a geometrii części stykowej – w zależności od rodzaju zacisku podłączanego urządzenia oraz cech pracy. Na przykład do zaciskowego gniazda tunelowego stosuje się złącze w postaci trzpienia, do mocowania nakrętką na śrubie – pierścieniu lub widelcu. Z kolei rozwidlona końcówka nie jest zalecana do stosowania, jeśli urządzenie jest ruchome lub w strefie przełączania możliwe są wibracje.

Jeśli konieczne jest zaciśnięcie sztywnego przewodu jednożyłowego (miedzianego lub aluminiowego) o przekroju do 10 mm pod śrubą², można go wygiąć w pierścień o odpowiednim promieniu za pomocą szczypiec okrągłych. Pierścień oczyszcza się z warstwy tlenku szmatką szklaną lub papierem ściernym, nasmarowuje żelem kwarcowo-wazelinowym i nakłada na śrubę (pierścień powinien owinąć śrubę zgodnie z ruchem wskazówek zegara), po czym przykrywa się podkładką z gwiazdką (zapobiega wyciśnięciu przewodu), grover (sprężynuje połączenie, nie pozwala na rozwinięcie wibracje), a zacisk montażowy jest mocno dokręcony nakrętką. Jeśli rdzeń o dużym przekroju (od 10 mm²), a następnie naciskając metalową tuleję z pierścieniem.

Praktyczne porady dotyczące przełączania przewodów elektrycznych

Przełączanie przewodów to bardzo odpowiedzialna praca, podczas gdy proces montażu obwodu ma wiele niuansów, które dla wygody należy połączyć w jedną listę:

1. Zdejmij przewody za pomocą specjalnych szczypiec, ponieważ podczas usuwania izolacji nożem przekrój rdzenia często się zmniejsza.
2. Zawsze usuwaj warstwę tlenku z przewodu. Użyj szklanej skóry lub szmergla, użyj specjalnych płynów i pasty kontaktowej.
3. Przekręć kilka centymetrów dłużej, a następnie odetnij nadmiar.
4. Wybierz możliwie najdokładniej średnicę tulei lub końcówki.
5. Przeprowadź przewód pod końcówką lub tuleją / uchą aż do izolacji.
6. Upewnij się, że izolacja przewodu nie dostała się pod zacisk.
7. Jeśli to możliwe, nawiń i zaciśnij nie pojedynczy miękki rdzeń w zacisku śrubowym tunelu, ale skręcony.
8. Za pomocą taśmy izolacyjnej nawiń ją na zakładkę zwojów w trzech warstwach, pamiętaj, aby przejść do osłony izolacyjnej przewodnika. Taśmę elektryczną można zastąpić termokurczliwymi lub plastikowymi zaślepkami.
9. Pamiętaj, aby owinąć bloki zacisków śrubowych taśmą izolacyjną.
10. Zawsze sprawdź szczelność połączenia mechanicznie – pociągnij za przewody.
11. Nigdy nie łącz bezpośrednio miedzi i aluminium.
12. Mocno zamocuj kabel w pobliżu miejsca krosowania tak, aby przewód nie ciągnął się w dół, a połączenie nie było narażone na żadne obciążenia mechaniczne.
13. Użyj przewodów oznaczonych kolorami, na przykład w całej sieci wewnętrznej, brązowy przewód będzie fazą, niebieski będzie równy zero, żółty będzie masą.
14. Zaakceptuj pojedynczy schemat połączeń dla instalacji wszystkich urządzeń (na przykład faza na gniazdach jest zaciśnięta na prawym zacisku, a zero – nie po lewej).
15. Samodzielnie zaznacz oba końce wszystkich przewodów – długopisem na zewnętrznej osłonie, w odległości 100–150 mm od krawędzi przewodnika, napisz jego przeznaczenie (np. „Różowy blat kuchenny” lub „jasna sypialnia”). Możesz również użyć przywieszek lub kawałków taśmy maskującej.
16. Pozostaw zapas przewodów wygodnych do instalacji. W przypadku puszek połączeniowych, gniazd i przełączników normalna długość końcówek będzie wynosić 100-200 mm. Aby zamienić tablicę, możesz potrzebować przewodów o długości do jednego metra, tak aby niektóre z nich można było nawinąć od dołu pudełka, a niektóre od góry.
17. Przybliżyć zewnętrzne kanały kablowe do puszek połączeniowych, lepiej wprowadzić do obudowy okrągłe pofałdowanie lub rury na kilka milimetrów.
18. Gniazda łączymy równolegle, a przełączniki szeregowo. Przełącznik musi przerywać fazę, a nie zero.
19. Ściśnij wszystkie przewody jednego przełączanego skrętu w wiązkę i przymocuj taśmą izolacyjną. Wewnątrz skrzynki rozdziel izolowane połączenia tak daleko od siebie, jak to możliwe..
20. Używaj tylko atestowanych materiałów i specjalistycznych narzędzi.

Podsumowując, chciałbym jeszcze raz zwrócić uwagę na znaczenie wysokiej jakości wykonywania prac łączeniowych. W rzeczywistości zastosowane technologie są dość proste, wystarczy je przyzwyczaić, a wtedy „kultura instalacyjna” pojawi się sama, a okablowanie będzie niezawodne i trwałe.

Powiązane Wpisy:

1. Spalacze tłuszczu dla mężczyzn odchudzających – ocena najbardziej skutecznego i bezpiecznego w żywieniu sportowym Treść artykułów Co to są spalacze tłuszczu i jak działają Produkty odchudzające spalające tłuszcz Spalacze tłuszczu w żywieniu sportowców Spalacze tłuszczu w aptece Korzyści i szkody wynikające ze spalania tłuszczu Jak...
2. Rodzaje połączeń elektrycznych dla przewodów linkowych Treść artykułu Skręcanie drutów Druty lutownicze Połączenia zaciskowe, opcje okablowania Izolacja połączeń elektrycznych W artykule omówiono problematykę wykonania niezawodnego połączenia dwóch lub więcej przewodów za pomocą skręcania, lutowania i połączeń zaciskowych....
3. Kodowanie kolorami przewodów i kabli Treść artykułu Oznaczenie fazowe zgodnie z GOST i DIN Przewody neutralne i ochronne Oznakowanie obwodów niskoprądowych i sygnałowych Jeśli kolory są zduplikowane Inne metody znakowania Z jednej strony może się wydawać,...
4. Zasady instalacji przewodów elektrycznych w drewnianym domu Treść artykułu 1. Okablowanie w ścisłej zgodności z przepisami 2. Schemat okablowania dla ścian i sufitu 3. Lokalizacja przewodów i wideł 4. Urządzenia ochronne 5. Montaż produktów instalacyjnych i armatury Najbardziej...