Treść artykułu
- Którego drzewa użyć
- Pędzle i inne narzędzia
- Porządek pracy
- Cechy pracy z wykładzinami podłogowymi
- Obróbka, malowanie, patyna
Dla prawdziwego mistrza umiejętność postarzenia drewnianego wystroju własnymi rękami nie powinna stanowić problemu, zwłaszcza, że ta technika jest używana dość często. Opisaliśmy technikę wykonywania pracy dla Ciebie i opracowaliśmy listę narzędzi do szczotkowania produktów drewnianych własnymi rękami..
Którego drzewa użyć
Istotą szczotkowania jest jaśniejszy przejaw faktury drewna, jego naturalny rysunek. Osiąga się to poprzez utworzenie reliefowej powierzchni, z której usuwa się miękkie włókna, ale wręcz przeciwnie, pozostają twarde. Stąd pierwsza oczywista prawda: w drewnie powinny być włókna o różnej gęstości.
Dlatego skały o jednolitej gęstej strukturze, takie jak klon, buk, olcha czy teak, nie nadają się do szczotkowania. Ale to nie znaczy, że twardego drewna nie można postarzać szczotką. Na przykład podczas obróbki desek dębowych uzyskuje się bardzo ciekawy efekt: pojawienie się cienkich postrzępionych rys, które przy odpowiednim zabarwieniu sprawiają, że takie produkty są bardzo cennym dekorem.
Drzewa iglaste najlepiej wyglądają po szczotkowaniu. Najczęściej sosna ma słabą teksturę, a rysunek po przetworzeniu raczej nikogo nie zaskoczy. Ale w świerku i modrzewiu pojawiają się naprawdę wyjątkowe wzory..
Każde drzewo do szczotkowania musi być jakościowo strugane i wolne od wszelkiego rodzaju wad i uszkodzeń, szczotkowanie ich nie wyeliminuje. Idealnie, wilgotność drewna powinna wynosić 10-12%, ale w żadnym wypadku nie więcej niż 15%, w przeciwnym razie włókna pękną i utworzą obficie cienki włos.
Pędzle i inne narzędzia
Główna praca podczas szczotkowania odbywa się za pomocą szczotek. Są to dość szorstkie metalowe szczotki tarczowe z mosiężnym lub stalowym włosiem. Pożądane jest, aby szczotka miała szeroką część końcową i była zbliżona kształtem do wałka – w ten sposób zabieg będzie bardziej jednolity. Grubość drutu zależy całkowicie od rodzaju drewna: włos powinien być 7–10 razy cieńszy niż żyły miękkie, podczas gdy druty proste są lepsze niż „kręcone”.
Szczotki wybierają większość włókien, ale powierzchnia pozostaje zbyt szorstka i miękka. Jakość obróbki można poprawić za pomocą syntetycznych szczotek nylonowych, w których proszek ścierny o różnych frakcjach wtapia się w grubość tworzywa sztucznego. Takie szlifowanie pozwala wyeliminować większość drobnych rys i włosków, które przeszkadzają w malowaniu, bez nich powierzchnia wygląda czysto i przyjemniej.
Trzeci etap jest zwykle pomijany, ale jeśli chcesz uzyskać wysokiej jakości wykończenie powierzchni, szczotkowane drewno będzie musiało zostać wypolerowane. Ze względu na obecność porów nie jest to łatwe, należy używać pędzli z twardym włosiem naturalnym, na przykład sizalu lub grubej wełny.
Dobre wykonanie uzyskuje się zwykle za pomocą elektronarzędzia. Wiertarka będzie lepsza niż szlifierka kątowa, pracując z nią, łatwiej jest kontrolować kierunek obróbki zgrubnej i skrętów. Konieczne jest również ostrożne zamocowanie przedmiotu obrabianego; przydatna jest para zacisków. I oczywiście będziesz potrzebował sprzętu ochronnego przed kurzem, który tworzy się bardziej niż obficie, i jego usunięcie: odkurzacz, okulary i rękawiczki na pewno nie będą zbyteczne.
Porządek pracy
W pierwszym etapie obróbki suchą i czystą powierzchnię drewna omija się szorstką szczotką, wyrywając miękkie warstwy na żądaną głębokość. Najrozsądniej byłoby zorientować powierzchnie twarzy części w poprzek warstw włókien, gdzie jest wiele żył i są one cienkie. Ale nie zapominaj, że wszystkie widoczne płaszczyzny muszą zostać przetworzone, w przeciwnym razie kontrast będzie zbyt widoczny..
Musisz przesuwać pędzel ściśle wzdłuż włókien bez silnego nacisku. Niewielkie nierówności na płaszczyźnie nieuchronnie pozostaną, jest to główna wada (lub zaleta) ręcznej obróbki drewna. Liczba obrotów to 1500-2200, chociaż ta wartość może się różnić dla różnych ras.
Główną przyjemną cechą szczotkowania jest to, że otwiera szerokie pole do eksperymentów i może być używane z odstępstwem od podstawowych zasad, jeśli wymaga tego cel projektu wizualnego. Na przykład rozrywanie drewna w poprzek włókien pozostawia niechlujny wzór szorstkich zadrapań, co może być przydatne w przypadku rzadkich dekoracyjnych wstawek..
Po wyszczotkowaniu drewna pora przeszlifować. Wzdłuż włókien prowadzona jest syntetyczna szczoteczka ścierna, aż do usunięcia wszelkich nierówności widocznych gołym okiem. Od czasu do czasu obrabiany przedmiot należy postukać od tyłu w celu usunięcia nagromadzonego pyłu z porów i oceny jakości obróbki. Po usunięciu kłaczków i otarć nadszedł czas na polerowanie, aby nadać reliefowi gładkość i lekki połysk. Można to zrobić za pomocą pędzla na wiertarce lub ręcznie, używając twardej części kuchennej gąbki..
Cechy pracy z wykładzinami podłogowymi
Szczotkować można nie tylko elementy mebli, listwy i wszelkiego rodzaju dekory. Ta technika obróbki jest często stosowana do symulacji starzenia parkietu i desek parkietowych..
Główną trudnością w pracy z podłogą drewnianą jest duża ilość pracy. Wiertło jest tutaj mało przydatne: cierpi na tym równomierność obróbki i produktywność. Przy takich ilościach rozsądnie jest kupić lub pożyczyć szlifierkę szczotkową. Pozwoli to przylegać do równomiernej „wyskrobywania” głębokości pędzla, a następnie szybko przeprowadzić szlifowanie na dużej powierzchni.
Nie zaleca się wykonywania na podłodze głębokiego reliefu drewna, w przeciwnym razie powłoka będzie bardzo brudna i słabo umyta. Optymalna głębokość to 0,5–0,8 mm, dzięki czemu drewno na podłodze stanie się ciepłe i przyjemnie szorstkie, a nienaturalny połysk zniknie.
Obróbka, malowanie, patyna
Opłatowanie drzewa to tylko połowa sukcesu. Szczotkowanie to ostateczny cel wizualnego podkreślenia faktury drewna, najczęściej w tym celu maluje się je specjalnymi technikami.
Musisz upewnić się, że próbkowanie włókien zostało wykonane dobrze, a powierzchnia jest gotowa do malowania. W tym celu stosuje się bejce na bazie wody z efektem lekkiej opalenizny lub moksopalenia. Aplikację należy przeprowadzić pędzelkiem, ostrożnie pocierając włókna wzdłuż włókien i obserwując proces unoszenia się drobnych kosmków. Jeśli takie są, powierzchnię należy dokładnie wysuszyć i ponownie łatwo wyszczotkować szczotką do szlifowania, wyłamując zaschnięte i stwardniałe zadziory..
Zamiast pędzla wygodnie jest użyć miękkiej gąbki – farba rozprowadza się bardziej równomiernie i bez nadmiaru
Podczas malowania najczęściej układ tonów powtarza grę światła i cienia na nierównościach: wgłębienia pomalowane są na ciemny kolor, grzbiety na jasny. Aby to zrobić, powierzchnię najpierw otwiera się bogatym ciemnym lakierem, a następnie przeciera gąbką lub szmatką, usuwając pozostały lakier z twardych włókien, gdzie nie ma czasu na wchłonięcie..
Podczas pracy na dużej płaszczyźnie jednolite zabarwienie uzyskuje się po całkowitym wyschnięciu ciemnego barwnika, a następnie lekkiej obróbce za pomocą ściernicy listkowej o wielkości ziarna P400-800. Po rozjaśnieniu wybrzuszeń otwiera się je bezbarwnym lub jasnym lakierem parkietowym.
Inna opcja kolorystyczna oferuje odwrócenie: górna warstwa reliefu ma być ciemna, a wgłębienia są pomalowane jasnym tonem. W tym przypadku powierzchnia jest najpierw barwiona ciemnym lakierem poliuretanowym i suszona. Następnie nakłada się lekką, nieprzezroczystą kompozycję, której nadmiar usuwa się gumową szpatułką, aby uzyskać ciemne podłoże na grzbietach.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis