Treść artykułu
- Dlaczego problemy z oknami plastikowymi są tak powszechne??
- Funkcje wykonywania pomiarów okna plastikowego
- Przygotowanie do otwarcia
- Montaż okien plastikowych
- Umieszczanie i tymczasowe mocowanie bloków okiennych
- Mocowanie okien PCV
- Technologia wypełniania szczelin montażowych
- Główne błędy podczas instalowania okien plastikowych
- Jak uniknąć złej jakości montażu okien plastikowych?
Jak wygląda instalacja okien plastikowych; na jakie niuanse należy zwrócić uwagę podczas pomiarów i instalacji; typowe błędy, a także sposoby ich identyfikacji – rozważymy te i inne pilne kwestie w tym artykule.
Dlaczego problemy z oknami plastikowymi są tak powszechne??
Wiele osób uważa, że okna PCV są tak dobre, jak są zainstalowane. Pod wieloma względami jest to prawda. Faktem jest, że produkcja okien plastikowych odbywa się za pomocą zautomatyzowanych systemów, a obliczenia i projektowanie są wykonywane na komputerach przy użyciu specjalistycznego oprogramowania. Dlatego wady w montażu konstrukcji przezroczystych wykonanych z PVC są niezwykle rzadkie, a na czele stoi niesławny „czynnik ludzki”. Należy zauważyć, że oprócz wysokiej jakości montażu bardzo ważne jest prawidłowe dobranie systemu okiennego najlepiej dostosowanego do określonych warunków. A jednak nieprawidłowo zmierzonego okna po prostu nie można prawidłowo zamontować..
Konsekwencje złej jakości instalacji
Instalatorzy systemów okiennych pracują „z produkcji”, opłaca się im szybko montować okna, jednocześnie oszczędzając trochę pianki i kotew na szabaszkę. Często kierownictwo niezbyt odpowiedzialnej firmy montażowej ogranicza czas montażu, przeładowując zespoły zamówieniami i normami. Dlatego rzadko przestrzega się zasad przygotowania otworu i urządzenia wielowarstwowego szwu montażowego..
Ze względu na sezonowość takich prac firmie produkcyjnej trudno jest przygotować i zatrzymać w państwie wykwalifikowaną kadrę, stąd niekompetencja mierniczych i monterów.
Kolejnym powodem częstych usterek w montażu okien plastikowych jest słaba kontrola państwa nad wdrażaniem odpowiednich przepisów. Dzieje się tak pomimo faktu, że istnieją one do montażu systemów okiennych z PVC od 2003 roku, w przeciwieństwie do wielu innych technologii budowlanych, które są całkowicie pozbawione GOST, które są aktywnie wykorzystywane w naszym kraju. Niestety, akty prawne z zakresu regulacji technicznych są dobrowolne, jeśli nie znajdują się na liście obowiązkowych. Praktyka pokazuje, że najgorsze okna montuje się tam, gdzie montaż odbywa się praktycznie bez kontroli – w nowych budynkach. Dlatego jedynym wyjściem dla klientów w zakresie produkcji i montażu okien plastikowych jest wywieranie nacisku na mierniczych, zespoły monterów i ogólnie firmy wykonawcze. Oczywiście właściciel powinien znać technologię instalowania okien..
Funkcje wykonywania pomiarów okna plastikowego
Sprawdzenie otworu w murze przez przedstawiciela wykonawcy jest obowiązkowym etapem projektowania i późniejszego montażu systemów okiennych z PVC. Miernik miejscowy określa optymalne właściwości termofizyczne, wymiary i konfigurację produktów oraz sposób ich montażu. Na podstawie oględzin sporządzany jest schemat instalacji (mapa pomiarowa) wskazujący główne parametry zamówienia, które jest załączane do umowy instalacyjnej. Większość firm produkujących okna proponuje klientowi podpisanie tzw. Protokołu odbioru, który przenosi na niego część odpowiedzialności za projektowanie wyrobów. Dlatego już na tym etapie pracy klient będzie musiał zagłębić się w kilka kwestii technologicznych, chyba że oczywiście jest gotowy całkowicie i całkowicie zaufać „profesjonalistom”:
- Wybór materiałów, z których wykonane są okna (profil, okno z podwójnymi szybami …).
- Wymiary liniowe bloków okiennych.
- Konfiguracja produktów – rodzaje otwierania skrzydeł, obecność w ich projektach impostów lub sztulp; przekrój poprzeczny dylatacji, łączenia, profili ozdobnych i listew przyszybowych.
- Uzupełnienie okna o określone okucia.
- Metody wykańczania / przywracania skarp wewnętrznych i zewnętrznych.
- Wybór rodzaju parapetu.
- Określenie rodzaju połączeń montażowych.
- Wybór elementów złącznych.
- Lokalizacja okien względem kwartałów i linii elewacji.
Jak więc prawidłowo mierzyć okna? Całkiem naturalnie, niektórzy klienci odczuwają chęć uzyskania maksymalnego otwarcia światła, innymi słowy, „większego” okna. Zwróć uwagę, że technologia określania wymiarów okien oparta jest na nowoczesnych przepisach budowlanych, czasami sprzecznych z naszymi preferencjami..
Główne postanowienia tych norm dotyczą wymagań dotyczących połączeń montażowych między oknami a konstrukcjami nośnymi. Twórcy obecnego GOST R 52749-2007 zalecają stosowanie bocznej szczeliny (od dowolnej końcowej powierzchni bloku okiennego do ścian) 15 mm dla okien o długości do 1200 mm; 20 mm – od 1200 do 2200; 25 mm – od 2300 do 3000; 30 mm – od 3000 do 3300 mm. W przypadku okien kolorowych odpowiednie wymiary szczeliny są o 5 mm większe. Takie luzy montażowe traktują je jako minimalne dopuszczalne, najlepiej radzą sobie z jednym z ich głównych zadań – odpornością na odkształcenia temperaturowe i wilgotnościowe oraz ewentualny skurcz konstrukcji wsporczych.
W praktyce głównym czynnikiem ograniczającym jest konfiguracja ćwiartkowa. Sytuacja jest szczególnie trudna przy wymianie okien drewnianych w starych domach, w których otwory mają poważne odchylenia geometryczne i poziomowe. Przy wysokości profilu okiennego około 60 mm można zamknąć tylko 40 mm w ćwierć, a pozostałe 20 zostawić na moskitierę. Dlatego między oknami a otworem znajdują się szwy o nieco większym rozmiarze niż zalecane przez przepisy GOST. Jeśli klient nie jest gotowy przez kilka dni po demontażu starego okna czekać na zakończenie przygotowania otworu – nie ma to znaczenia, instalatorzy z łatwością zamkną do 50 mm szczeliny, spieniając ją etapami. Szczelinę dylatacyjną można skompensować paskami sztywnej izolacji arkuszowej, takiej jak ekstrudowana pianka polistyrenowa. W szczególnych przypadkach stosuje się ekspandery – są to specjalne profile dodatkowe, dzięki którym zmniejsza się szczelina montażowa. Nawiasem mówiąc, są po prostu niezastąpione na konstrukcjach balkonowych z PVC, gdy konieczne jest podejście do bloku okiennego nie ze zboczami, ale ze ścianą i sufitem, które są izolowane i często osłonięte ramami.
Profil okna musi zachodzić na ćwierć na min. 20 mm.
W celu prawidłowego zbadania otworu, określenia właściwych wymiarów wymaganego produktu, doświadczeni mierniczy zalecają demontaż skarpy w kilku punktach otworu, od wewnątrz i na zewnątrz w celu sprawdzenia wielkości ćwiartki, a także jej odchylenia od pionu i poziomu.
Jak wybrać okno i prawidłowo je wyposażyć, rozważymy w kolejnych artykułach. Wcześniej zadawaliśmy pytania dotyczące montażu stoków – skoki okien DIY.
Jak wybrać okno i prawidłowo je wyposażyć, rozważymy w kolejnych artykułach. Wcześniej poruszyliśmy kwestię montażu parapetów i skosów. — „Samodzielny montaż parapetu — co może być prostsze ”,„ Sami wykonujemy stoki ”.
Przygotowanie do otwarcia
Wykonując prace przy montażu okien, zawsze trzeba poświęcić trochę czasu na przygotowanie i przywrócenie otworu. Ten problem jest szczególnie istotny przy wymianie bloków okiennych w starych budynkach z powodu rozległych uszkodzeń zniszczonych konstrukcji. W polubowny sposób uzyskanie wysokiej jakości rozwiązania, które w lokalach mieszkalnych jest po prostu niemożliwe, zajmuje dwa, trzy dni. Z pomocą przychodzą szybko twardniejące związki na bazie cementu, pianka poliuretanowa w połączeniu z izolacją z blachy.
Po zdemontowaniu starego okna otwór należy uwolnić od poruszających się, kruszących się cząstek, wystających elementów starych wewnętrznych połaci. Wszystkie powierzchnie są oczyszczone z kurzu, brudu, plam olejowych. Luźne obszary należy naprawić, wypełniając wodoodpornym spoiwem.
Duże puste przestrzenie powstałe podczas wymiany bloków okiennych, na przykład między rzędami okładziny i muru nośnego, są uszczelnione gęstą izolacją, wszystkie otwory przelotowe są spienione.
Ponadto konieczne jest usunięcie nawarstwienia zaprawy, naprawa ubytków i odprysków na wewnętrznych powierzchniach kwartału o wysokości przekraczającej 10 mm. Taka dbałość o tę sekcję otworu wynika z faktu, że zostanie tu umieszczona hermetyczna taśma uszczelniająca..
Montaż okien plastikowych
Umieszczanie i tymczasowe mocowanie bloków okiennych
Okna można montować we wcześniej przygotowanym otworze, zarówno zmontowanym, jak i po usunięciu okiennic i okien z podwójnymi szybami. W każdym przypadku zespół okienny musi mieć profil montażowy przeznaczony do montażu parapetu i odpływu.
Za pomocą poziomicy lub pionu okna są eksponowane zgodnie z wymaganymi szczelinami montażowymi w ramach dopuszczalnych odchyleń – do 1,5 mm na metr, ale nie więcej niż 3 mm na całej długości produktu. Różnica przekątnych okien nie powinna przekraczać 8 mm. Jeśli otwór nie ma ćwiartki ograniczającej położenie bloku okiennego, wówczas zaleca się montaż produktu w pewnej odległości od jego zewnętrznej krawędzi – co najmniej 1/3 grubości ściany nośnej. Jeśli ściana jest niejednorodna, z izolacją – w strefie warstwy ocieplenia.
Za pomocą plastikowych klinów okno jest mocowane w otworze. Takie kliny montuje się parami w rogach bloku okiennego, grubość reguluje się przesuwając je względem siebie kilkoma zazębiającymi się zębami. Prefabrykowany but plastikowy ma komorę powietrzną, dzięki czemu nie jest zimnym mostkiem, jak domowy drewniany klocek, a ponadto nie odkształca się pod wpływem temperatury i wilgotności. Zalecana szerokość klina to 100-120 mm. Po zamocowaniu okna za pomocą łączników wszystkie bloki montażowe są usuwane, z wyjątkiem dolnych klinów wsporczych. To oni przenoszą obciążenie na podstawę nośną, a nie na dolny szew montażowy.
Uwaga! Jeśli okno ma pionową przegrodę środkową – impost, wówczas kliny wsporcze należy umieścić bezpośrednio pod nim.
Mocowanie okien PCV
W zależności od konstrukcji i gęstości materiałów ściennych, wagi i wymiarów produktu, siły obciążenia wiatrem, wielkości prześwitów montażowych, dobiera się optymalny rodzaj i ilość łączników. Do mocowania okien do otworów należy używać plastikowych lub metalowych kołków rozporowych, wkrętów konstrukcyjnych lub płyt montażowych.
Kołki polimerowe stosuje się do ścian wykonanych z materiałów o niskiej wytrzymałości – lekkiego betonu, pustaków, drewna, a także w celu uniknięcia korozji kontaktowej w agresywnym środowisku. Plastikowe kołki ramowe zapewniają dobrą izolację termiczną łączonych elementów.
Wkręty samogwintujące mocują okna do drewnianych podstaw – surowe ramy, elementy wtopione, drewniane stojaki ramowe.
Elastyczne płyty kotwiące są stosowane w wielowarstwowych konstrukcjach ścian, jeśli w obszarze bloku okna znajduje się izolacja, a punkt mocowania musi być przesunięty poza nią.
Metalowe kołki rozporowe zapewniają doskonałą odporność na ścinanie w mocnych podłożach mineralnych, takich jak beton, cegła pełna, kamień naturalny.
Długość łączników dobiera się w taki sposób, aby element rozporowy kotwy był zanurzony w podstawie na min. 40 mm. Średnica kołków nie powinna być mniejsza niż 8 mm.
Łączniki muszą znajdować się w zakresie 150-180 mm od wewnętrznego narożnika bloku okiennego i 120-180 mm po obu stronach impostu. Jeśli nie ma połączenia oszusta, jeden kołek powinien być umieszczony wzdłuż linii przedsionka sztulpnaja dwojga drzwi. Odległość pomiędzy łącznikami nie powinna przekraczać 700 mm dla okien białych i 600 mm dla okien przyciemnianych, dlatego prawie zawsze w obszarze środkowej części bocznego profilu okna umieszcza się kotwę.
Otwory przelotowe wiercone są we wcześniej ustalonych miejscach w ramie okiennej, dzięki czemu łby kołków i wkrętów blokujących są zagłębione we wrębie profilu okiennego i można je zamknąć ozdobnymi zaślepkami lub zaślepkami. W zależności od właściwości materiałów ściennych wiercone są w nich otwory pod kotwy lub wiercone perforatorem w trybie mieszanym – wiercenie z udarem.
Uwaga! Głębokość wiercenia otworów w ścianach musi być co najmniej 10 mm większa niż długość części kotwiącej wystającej w podstawę.
Elastyczne płyty kotwiące są mocowane do okien przed montażem w otworze montażowym. W tym celu należy je zatrzasnąć w rowkach na zewnątrz profilu z tworzywa sztucznego i przykręcić do niego śrubami i wiertłem, których średnica musi wynosić co najmniej 5 mm i co najmniej 40 mm długości. Po zamocowaniu okna w otworze wygina się płyty i za pomocą plastikowych kołków rozporowych o średnicy 6 mm mocuje się do ściany.
Uwaga! Każda płyta powinna mieć dwa punkty mocowania.
Technologia wypełniania szczelin montażowych
Zgodnie z obecnymi GOST, przy montażu okien plastikowych należy zastosować trójwarstwowy system szwów montażowych. Projekt ten opierał się na dość prostym pomyśle, który kiedyś został wdrożony przez niemieckich specjalistów. Głównym składnikiem szczeliny montażowej jest warstwa środkowa w postaci pianki poliuretanowej, która spełnia funkcję izolacji akustycznej i cieplnej i musi pozostawać sucha w każdych okolicznościach, aby zapewnić prawidłowe działanie. Warstwa wewnętrzna zabezpiecza izolację przed wnikaniem wilgoci od wewnątrz pomieszczenia, czyli jest paroizolacją. W tym celu stosuje się taśmy samoprzylepne lub paroszczelne masy uszczelniające. Warstwa zewnętrzna to wstępnie skompresowana samorozprężalna taśma uszczelniająca (PSUL), która przepuszcza wilgoć z izolacji piankowej, ale jest odporna na wilgoć od zewnątrz.
Urządzenie złożonego szwu rozpoczyna się od zainstalowania PSUL na jednej czwartej otworu, 3-5 milimetrów od jego krawędzi. W ten sposób powstaje przednia szczelina montażowa, której wielkość jest regulowana grubością roboczą ściśniętej taśmy uszczelniającej o co najmniej 25% – w praktyce jest to około 3 do 20 mm. W niektórych przypadkach, na przykład, jeśli jedna czwarta cegły ma łączenie lub inne drobne nierówności, taśma jest przyklejana bezpośrednio do profilu okna.
Uwaga! Obecny GOST 2007 w artykule 5.1.9. pozwala na zatopienie warstwy zewnętrznej masami tynkarskimi, podczas gdy poprzednia norma tego zabraniała, dopuszczając jedynie zastosowanie detali profilu: listwy, fałszywe ćwiartki, odpływy.
Należy pamiętać, że użycie odpływu jest warunkiem wstępnym zapewnienia niezawodnej ochrony szwu montażowego przed wilgocią atmosferyczną. Odpływ powinien wystawać 30-40 mm poza okładzinę ścian zewnętrznych, pod nim można zamontować podkładki tłumiące.
Ponadto, po ostatecznym zamocowaniu okna w otworze za pomocą kotew lub płyt elastycznych, spoina montażowa zostaje wypełniona warstwą pianki. Spienianie odbywa się przy całkowicie zmontowanej jednostce okiennej. Należy pamiętać, że między szybą a profilem należy zamontować uszczelki dylatacyjne..
Jak już powiedzieliśmy, warstwa środkowa, w zależności od wymiarów i cech okien, może wynosić od 15 do 40 milimetrów. Szczeliwo piankowe należy nakładać ciągłą, jednolitą warstwą, bez tworzenia pustek, pęknięć, pęknięć. Dlatego przy dużej szerokości profilu okiennego lub gdy szerokość szczeliny montażowej jest dużo większa od standardowej, piankę poliuretanową nakłada się etapami z zachowaniem przerw technologicznych na suszenie warstw. Zaleca się wykonanie próbnego spienienia niewielkiej powierzchni przed wypełnieniem szczeliny w celu określenia rozszerzalności uszczelnienia poliuretanowego. Pianka nie powinna wystawać poza zewnętrzną płaszczyznę profilu okiennego.
Uwaga! Odcięcie nadmiaru piany powoduje, że warstwa środkowa jest zbyt higroskopijna, dlatego operacja ta wykonywana jest tylko w skrajnych przypadkach i tylko od wewnętrznej powierzchni szwu montażowego.
Na wierzchu wysuszonej izolacji piankowej na otwór przykleja się taśmę paroizolacyjną lub nakłada się mastyk. Ważnym etapem budowy wewnętrznej warstwy szwu montażowego może być obróbka stykających się elementów systemu okiennego uszczelniaczami silikonowymi lub akrylowymi, takich jak okładzina skarpy, parapet, a także łączenia poszczególnych klocków okiennych ze sobą oraz z cokołem, przegubami, profilami dylatacyjnymi.
Pod koniec montażu okien należy usunąć folię ochronną z ościeżnic i skrzydeł..
Główne błędy podczas instalowania okien plastikowych
Pierwszą rzeczą, na którą warto zwrócić uwagę, jest odchylenie szczegółów zamontowanej jednostki okiennej od linii pionowej i poziomej. Przypomnijmy, że współczesne standardy dopuszczają niedokładności montażu do 1,5 mm na metr bieżący lub 3 mm dla całego produktu. Być może pion najlepiej sprawdzić za pomocą pionu i taśmy mierniczej przymocowanej w pobliżu okna, mierząc odległość od nici rozciągniętej pod ciężarem stożka do profilu okna. Przy stosowaniu tej metody wymiary produktu nie mają znaczenia, ponieważ jesteśmy w stanie zmierzyć na całej długości profilu. Poziomość części można sprawdzić poprzez ustawienie na pionowych profilach okna, w tym impostów, znaków kontrolnych za pomocą poziomicy wodnej i późniejszych pomiarów odległości od nich do krawędzi produktu. Należy zwrócić uwagę, że tylko drogie poziomy szaf umożliwiają mniej lub bardziej jakościowe badanie odchyleń, ale w większości przypadków ich długość jest wyraźnie niewystarczająca, aby zrozumieć ogólny obraz..
Jeśli występują odchylenia tylko w pionie lub tylko w poziomie, oznacza to, że pudełko jest przekrzywione i nie ma kątów prostych. Długości przekątnych sprawdzamy taśmą mierniczą – maksymalna dopuszczalna różnica może wynosić 8 mm.
Następnie należy sprawdzić okno pod kątem odkształceń profili okiennych. W tym celu wzdłuż linii zewnętrznych krawędzi profili okiennych, od rogu do rogu, pociągnij za sznurek – odchylenia określa się wizualnie. Bardzo częstym problemem jest krzywizna środka profili bocznych w kierunku środka okna. Dzieje się tak, gdy montaż odbywa się na elastycznych płytach kotwiących, które nie są w stanie powstrzymać nacisku rozszerzającej się pianki, lub gdy między szybą a profilem nie ma dystansów. Z tych samych powodów następuje ugięcie profili poziomych..
Bardzo ważne jest sprawdzenie poprawności doboru i technologii użycia określonego rodzaju elementów złącznych. Bardzo często instalatorzy całkowicie nieracjonalnie wolą używać płyt kotwiących na każdą okazję, ponieważ znacznie łatwiej jest wyeksponować produkt za ich pomocą, a ponadto nie muszą zdejmować skrzydeł i usuwać podwójnie oszklonych okien. Do spełnienia wymagań dotyczących liczby i lokalizacji elementów złącznych należy podejść jak najpoważniej.
Brak podpór pod profilem montażowym (najczęściej pod pionowym impostem) lub zastosowanie zamiast tego domowych drewnianych klinów. Z reguły ten błąd łączy się z poważniejszym – zbyt małą lub zerową szczeliną montażową na dole okna..
Naruszenie technologii montażu szwów montażowych polega głównie na zbyt małych wymiarach szczelin, nieciągłości warstw izolacyjnych lub ich braku. Za najczęstszy błąd można uznać przelewający się materiał piankowy, co pociąga za sobą deformację profili i konieczność odcięcia nadmiaru uszczelnienia.
Problem z tym związany powoduje nadmuchiwanie złączy elementów systemu okiennego – parapetu, okładziny połaci, łączenie, dylatację, obracanie profili. To banalny brak uszczelnienia ich połączeń taśmami samorozprężającymi lub akrylem, silikonem.
Instalatorzy często nieprawidłowo montują połączone okna, na przykład na przeszklonych balkonach. Okna nie znajdują się w tej samej płaszczyźnie – „mała książeczka”. To jest dość proste, należy pociągnąć za sznurek przed przednią linią okna, od rogu do rogu i wykonać pomiar taśmą mierniczą.
Często zdarzają się również przypadki umieszczania sąsiednich okien nie wzdłuż jednej poziomej linii lub bez odniesienia do geometrii elewacji. Na przykład jest to bardzo ważne w wykuszu, przeszkleniu panoramicznym, gdzie jeden złożony parapet można zastosować z kilkoma blokami okiennymi. I znowu poziom wody przyjdzie na ratunek, umożliwiając umieszczenie wzajemnie położonych poziomych znaków w wystarczającej odległości.
Problemy wynikające z błędów w montażu okien PCV oraz sposoby ich rozwiązania na pewno rozważymy w kolejnych artykułach.
Jak uniknąć złej jakości montażu okien plastikowych?
- Skorzystaj z usług dużej firmy, lepiej, jeśli jest producentem systemów okiennych, a nie pośrednikiem.
- Zapoznaj się szczegółowo z technologią montażu okien PCV. Świadomie mówią: „Świadomy jest wtedy uzbrojony”.
- Przygotuj miejsce do przechowywania materiałów. Zwolnij jak najwięcej miejsca w pobliżu otworów okiennych, przykryj meble i sprzęt AGD polietylenem, odizoluj inne pomieszczenia, odgrodź obszar roboczy na zewnątrz.
- Omów z mierniczym wszystkie niuanse technologiczne, bądź stale obecny podczas instalacji – nie zapomnij o dużej liczbie ukrytych prac.
- Przed i po zamontowaniu okien należy sprawdzić integralność profili i szyby zespolonej, działanie okuć.
- Nie podpisuj świadectwa odbioru nowych okien, dopóki nie sprawdzisz jakości ich montażu.
- Jeśli później nadal znajdziesz problemy – dmuchanie, zacieranie, skontaktuj się z wykonawcą z prośbą o usunięcie usterek. W przeważającej większości przypadków wszystkie problemy są szybko rozwiązywane przez producenta.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis