Treść artykułu
- Odmiany i koszt paneli termicznych
- Metody montażu panelowego
- Podkonstrukcja montażowa
- Ciasto izolacyjne i paroizolacja
- Właściwości dekoracyjne
- Etapy wykończenia urządzenia panelami termicznymi
Jedną z najciekawszych dziś technologii wykończenia elewacji są termiczne panele klinkierowe. Przeanalizowaliśmy kluczowe cechy tego materiału wykończeniowego, w tym specyfikę montażu, zachowanie w różnych warunkach klimatycznych oraz wpływ na ochronę cieplną budynków..
Odmiany i koszt paneli termicznych
Wybierając panele termiczne do okładzin elewacyjnych, łatwo jest stanąć przed ograniczonym wyborem. Pomimo tego, że w przypadku samych paneli klinkierowych występuje kilkanaście różnych rodzajów podłoży, w jednym regionie można osobiście zapoznać się tylko z dwiema lub trzema próbkami takich wyrobów.
Ze względu na rodzaj podłoża panele są podzielone na jednorodne i wielowarstwowe. Ten ostatni typ można obecnie spotkać dość rzadko, głównie na wystawach techniki budowlanej. Zbrojenie materiałami arkuszowymi powinno spełniać zadanie zapobiegania skurczowi polimeru piankowego na pierwszych etapach wiązania, jednak wada ta nie występuje w technologii odlewania wysokociśnieniowego. Jednocześnie wprowadzenie dodatkowej warstwy higroskopijnej do panelu termicznego nie przynosi znaczących korzyści, ale może pogorszyć właściwości termoizolacyjne wykończenia i stworzyć wyraźną barierę termiczną, w której wilgoć będzie się kondensować z dużym ryzykiem..
Panele jednowarstwowe bazują na jednym z trzech typów: PSB, XPS (EPS) i PPU, w tej kolejności również rośnie koszt. Pod względem wydajności cieplnej wszystkie te materiały są bardzo podobne, różnią się jedynie mrozoodpornością, stabilnością eksploatacyjną i bezpieczeństwem przeciwpożarowym.
Jako warstwę okładzinową stosuje się płytki klinkierowe różnych producentów. Zapewnia niezawodną ochronę izolacji przed wpływami zewnętrznymi, a jednocześnie tworzy gotową powierzchnię wykończeniową o niemal ekskluzywnym wyglądzie. Oczywiście im większe zaufanie da się producentowi płytek, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo wykrycia defektów w czasie. Zasadniczo sama płytka klinkierowa jest materiałem bardzo mocnym i trwałym, jej walory zepsuć można jedynie poprzez wprowadzenie do surowca zanieczyszczeń obcych.
Zgodnie z metodą produkcji płyty dzieli się na klejenie masowe i ekstrudowane. Oczekuje się, że wlanie wypełniacza termoizolacyjnego do matrycy z płytką na spodzie zapewnia najwyższą możliwą jakość przyczepności, ale ta technologia produkcji wymaga specjalnego sprzętu. Płytka jest również przyklejana do izolacji metodą wielokrotnego prasowania, co zapewnia wysoką wydajność. Panele termiczne tej metody produkcji należy kupować tylko u zaufanego dostawcy..
Metody montażu panelowego
Panele termiczne są bardzo wymagające pod względem jakości przygotowania podłoża. Ze względu na swój duży format są bardzo podatne na odkształcenia temperaturowe i sezonowe kurczenie się budynku. Niemniej jednak dbanie o przygotowanie ścian zewnętrznych do montażu płyt termicznych opłaca się: nie tylko tworzą one warstwę wykończeniową o wysokiej jakości wyglądzie, ale również zapewniają wymaganą wartość oporu właściwego przenikania ciepła ściany..
W rosyjskiej praktyce budowlanej często podejmuje się próby zaoszczędzenia pieniędzy ze względu na fakt, że grubość paneli jest zmniejszana poprzez przyklejenie do elewacji zwykłych płyt izolacyjnych. W tym przypadku panel termiczny służy po prostu jako sposób dekoracyjnego wykończenia. Nie ma z tego uzasadnionej korzyści: głównym kosztem paneli termicznych są właśnie płytki, podczas gdy koszt zwiększenia grubości izolowanej podstawy jest w przybliżeniu porównywalny z ceną sprzedaży materiałów izolacyjnych. Przy pokryciu elewacji styropianem do montażu paneli termicznych jedyną korzyścią jest wstępne przygotowanie powierzchni w celu jej wyrównania lub zwiększenia przyczepności.
Ponieważ panele termiczne są w stanie w pełni zapewnić ochronę termiczną budynku, a jednocześnie nie są wrażliwe na zawilgocenie, nie muszą aranżować przestrzeni powietrznej. Wręcz przeciwnie, obecność szczeliny powietrznej między ścianą a panelem termicznym może powodować tworzenie się kondensatu w obszarze sąsiadującym z warstwą nośną. Jest to szczególnie szkodliwe dla ścian wykonanych z drewna, betonu komórkowego lub paneli SIP..
Istnieją dwa sposoby na zapewnienie wysokiej jakości montażu paneli termicznych. Pierwszy to tynk przygotowawczy z tolerancją krzywizny płaszczyzny rzędu 1–1,5 mm / m, ale nie więcej niż 10 mm na całej powierzchni ściany. Druga metoda dotyczy konstrukcji „suchej”: na ścianach montuje się podsystem nośny, przestrzeń między regałami wypełnia się izolacją, a następnie do ramy mocuje się panele. W obu przypadkach panele tworzą ze ścianą niemal monolityczny placek..
Podkonstrukcja montażowa
Panele termiczne powodują minimalne obciążenie podłoża, w zależności od grubości izolacji ich ciężar właściwy może wynosić 7-15 kg / m2. Z tego powodu konstrukcja montażowa nie musi charakteryzować się wyjątkową nośnością, ale nie należy kwestionować jej trwałości..
Nie zaleca się stosowania profili do płyt gipsowych pod panelami termicznymi. Lepiej dać pierwszeństwo tarcicy z forniru laminowanego lub tarcicy liściastej. Przed zamontowaniem prętów lub listew należy je zaimpregnować połączonym środkiem antyseptycznym, a następnie poddać hydrofobizacji.
Potrzeba podsystemu montażowego z reguły wynika z trudności w mocowaniu paneli termicznych do warstwy nośnej ściany. W szczególności takie rozwiązanie stosuje się w konstrukcji szkieletowej lub gdy jako materiał murarski zastosowano luźną skałę lub pianobeton. Sama szyna może mieć wiele rozproszonych mocowań, podczas gdy panel jest mocowany do podsystemu w zaledwie czterech lub pięciu punktach..
Ciasto izolacyjne i paroizolacja
Głównym kontrargumentem przeciwko stosowaniu paneli termicznych jest problem kondensacji pary wodnej przedostającej się z wnętrza pomieszczenia na zewnątrz na skutek różnicy ciśnień cząstkowych. Ponieważ izolacyjna podstawa paneli ma praktycznie zerową zdolność wymiany gazowej (z wyjątkiem PSB), sam materiał muru powinien mieć jeszcze większą zdolność zatrzymywania pary wodnej. W przeciwnym razie główna zasada dotycząca rozmieszczenia warstw ciasta według ich zdolności do wymiany gazowej nie będzie przestrzegana.
Są dwa wyjścia z tej sytuacji, pierwsze to zwiększenie grubości paneli do takiej wartości, przy której cały zakres współrzędnych punktu rosy będzie znajdował się w całości wewnątrz izolacji. Obliczenia dla klinkierowych paneli termicznych przeprowadza się według tej samej zasady, co w przypadku izolacji płytami z tego samego materiału co podstawa izolacyjna. Jeśli w podstawie znajduje się arkusz wzmacniający, obliczenia są wykonywane według indywidualnego schematu, większość programów kalkulacyjnych nie może obliczyć takiego ciasta.
Drugim sposobem na wykluczenie kondensacji wilgoci jest ograniczenie jej wnikania w ściany poprzez pokrycie ścian wewnętrznych paroizolacją. Jednocześnie traci się zapał „oddychających” ścian, które są w stanie w naturalny sposób regulować wilgotność wewnątrz budynku. Takie podejście wymaga dokładniejszego zbadania systemu wentylacji..
Właściwości dekoracyjne
Wysokiej jakości panele termiczne nie tracą swojego wyglądu po 30, a nawet 50 latach. Z kolei doświadczenia związane ze stosowaniem miernych produktów pokazują dokładnie odwrotne skutki. Istnieje kilka czynników ryzyka zakłócenia wyglądu paneli termicznych z płytkami klinkierowymi..
Sam klinkier nie traci swoich właściwości pod wpływem promieniowania ultrafioletowego, praktycznie nie brudzi się i generalnie wykazuje wzorową trwałość. Asortyment większości dostawców obejmuje od dwóch do pięciu tuzinów wariantów kolorystycznych i tekstur, istnieje możliwość łączenia różnych płytek w jednym panelu. Wszystko to sprawia, że walory dekoracyjne takiego wykończenia są jednymi z najwyższych.
Główny problem klinkierowych paneli termicznych wiąże się z naruszeniem integralności połączeń lub zrywaniem płytek z podłoża izolacyjnego. Jeśli to ostatnie występuje głównie z powodu naruszenia technologii produkcji, wówczas wady połączeń pojawiają się z powodu błędów montażowych.
Przede wszystkim warto wiedzieć, że najtrwalsze panele termiczne na pięciopunktowym systemie mocowania. Należy również zwrócić uwagę na wysokiej jakości fugowanie. Zwykle są one wypełniane i układane po zamontowaniu paneli. Najlepiej jest wypełniać szwy wieczorem, a łączenie wykonać rano następnego dnia. Skład fugi musi być specjalnie dobrany do stosowania z płytkami klinkierowymi. Dodatkowym atutem będzie obecność rowka łukowego na końcach klinkieru, co nie pozwoli na wysypanie się szpachlówki.
Etapy wykończenia urządzenia panelami termicznymi
Główną cechą paneli termicznych jako materiału do wykończenia elewacji jest ich duży format. Przy takich wymiarach dość trudno jest ominąć przyczółki do otworów i poprawnie obliczyć wysokość. Z tego powodu producenci dostarczają niestandardowe zestawy do fasad. Obejmują zarówno panele zwykłe, jak i narożne, a także elementy do licowania zboczy i przedłużeń górnego rzędu. Aby otrzymać taki zestaw wystarczy dostarczyć rysunki robocze elewacji wskazujące kluczowe wymiary, zazwyczaj obliczenia wykonywane są bezpłatnie. Jednocześnie zminimalizowane są prace związane z przycinaniem i dopasowywaniem paneli..
Zanim zestaw paneli termicznych dotrze do obiektu, należy przygotować szorstką powierzchnię lub zamontować system nośny. Montaż samych paneli jest niezwykle szybki:
1. Wzdłuż linii podstawy przymocowany jest perforowany profil startowy, który służy jako znak zerowy. Taca startowa umożliwia wykończenie piwnicy po głównej płaszczyźnie ścian.
2. Panele są instalowane i mocowane od dołu do góry w poziomych rzędach, zaczynając od zewnętrznego lub wewnętrznego narożnika budynku.
3. Główne mocowanie płyt wykonuje się za pomocą kleju do styropianu, który nakłada się ciągłym konturem na obwodzie oraz w kilku miejscach wzdłuż środka tylnej strony panelu.
4. Dla większej niezawodności i stabilizacji podczas wysychania kleju, każdy panel mocuje się kołkami z plastikową zaślepką lub wkrętami samogwintującymi w miejscach osadzonych elementów, czyli w teowych połączeniach szwów pomiędzy klinkierem.
5. Istnieje również możliwość mocowania paneli kołkami rozporowymi na krawędziach pionowych, gdy izolacja podłoża nie jest pokryta płytkami. Aby mocowanie nie przeszkadzało w przyklejaniu sąsiedniego panelu, pobiera się okrągły pot za pomocą wiertarki do piór.
6. Pionowe połączenia paneli łączymy za pomocą kleju poliuretanowego o wysokiej przyczepności, który nakłada się na szczeliny i tylną stronę wystających płytek sąsiadujących paneli termicznych..
7. Spoiny poziome mają ćwierćfugę, która również jest wypełniana klejem.
8. Po zakończeniu montażu płyt wykonuje się fugowanie. Możesz użyć specjalnego pistoletu, możesz użyć do tego celu szczelnej plastikowej torby z wyciętym rogiem jako rodzaj strzykawki do ciasta.
9. Szycie fug przeprowadza się 10-15 godzin po wypełnieniu, optymalnie jest utrzymywać niską temperaturę i umiarkowaną wilgotność w tym okresie.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis