Treść artykułu
- Ekstensywna uprawa boczniaków
- Intensywna metoda uprawy boczniaków
- Jakie przesłanki są potrzebne
- Przygotowanie podłoża
- Sadzenie grzybni (inokulacja)
- Kiełkowanie
- Owocowanie
Grzyby to prawdziwa spiżarnia składników odżywczych. Ten cenny produkt spożywczy zawiera dużą ilość niezbędnych aminokwasów, witamin i pierwiastków śladowych. Stosowanie grzybów korzystnie wpływa na pracę układu sercowo-naczyniowego i pokarmowego, wzmacnia układ odpornościowy człowieka. W medycynie ludowej Wschodu grzyby są szeroko stosowane w leczeniu wielu chorób, od infekcji wirusowych po formacje onkologiczne.
Niestety z jakiegoś powodu nie każdy ma możliwość urozmaicenia swojego menu grzybowymi przysmakami. Ta sytuacja jest łatwa do naprawienia – grzyby można z powodzeniem uprawiać na osobistej działce. Uprawa grzybów jest dziś jedną z najbardziej dochodowych gałęzi rolnictwa. Uprawa grzybów jest praktycznie bezodpadową produkcją, ponieważ zużyty substrat można wykorzystać jako dodatek witaminowy do karmienia zwierząt, a także jako nawóz i materiał do ściółkowania. Szczegółowo omówiliśmy zalety ściółki w artykule „Rolnictwo ekologiczne: ulepszanie ziemi”. Pierwsze miejsce wśród grzybów uprawianych sztucznie słusznie zajmują boczniaki. Zastanówmy się, jak wyhodować ten cenny produkt spożywczy na swoim podwórku przy minimalnym wysiłku, czasie i pieniędzy.
Boczniak ostrygowaty w porównaniu z innymi grzybami uprawianymi sztucznie ma szereg cennych zalet. Grzyb ten jest bardzo technologiczny, to znaczy ma wysokie tempo wzrostu i jest dobrze odporny na różne choroby, które mogą powstać pod wpływem obcej mikroflory..
Boczniak ostrygowaty jest uprawiany na różnych odpadach rolniczych. Pod względem liczby rodzajów podłoży, które można wykorzystać do jego uprawy, grzyb ten nie ma sobie równych. Najpopularniejszym materiałem do tych celów jest słoma pszeniczna. W Stanach Zjednoczonych i południowej Europie do uprawy boczniaków używa się pokruszonych łodyg i łodyg kukurydzy, w Azji – odpady z produkcji bawełny i słomy ryżowej, w Japonii – łuski słonecznika, na Filipinach – łupiny orzecha kokosowego. W krajach o dobrze rozwiniętym przemyśle drzewnym do przygotowania podłoża używa się kory i trocin. Boczniaka można również uprawiać na mieszance słomy, soi, łupin ziemniaczanych, odpadach z przeróbki kawy, tytoniu, winogronach, trzcinie cukrowej. Wszystko, co jest w gospodarstwie, jest używane. Naturalnie, w tych samych warunkach uprawy plon będzie zależał od materiału użytego na podłoże..
Technologia uprawy boczniaków jest dość prosta i nie wymaga długiego przygotowania i obróbki podłoża (w przeciwieństwie do pieczarek). Po zbiorze podłoże to może służyć jako pasza dla zwierząt gospodarskich lub jako nawóz..
Boczniak ma kilka wad, jedną z głównych jest kruchość owocników, a co za tym idzie nieistotna przenośność. Jednak łatwość uprawy i cenne właściwości odżywcze negują te wady..
Obecnie w prywatnych gospodarstwach uprawia się dwie metody sztucznej uprawy tego typu grzybów – ekstensywną i intensywną..
Ekstensywna uprawa boczniaków
W naturze boczniak rośnie na różnych drzewach. Może to być topola, olcha, dąb, osika, a także orzech, czeremcha, jarzębina, śliwka, czarny bez i inne. To właśnie ta zdolność grzyba do infekowania różnych gatunków drewna jest wykorzystywana w ekstensywnej metodzie uprawy..
Ta metoda została po raz pierwszy wypróbowana w Niemczech podczas pierwszej wojny światowej. Gdy brakowało pożywienia, zaczęto tu zakładać plantacje grzybów z bali liściastych, co uratowało wiele osób przed głodem..
Obecnie ekstensywna metoda uprawy boczniaka jest szeroko rozpowszechniona w krajach o rozwiniętym przemyśle leśnym, gdzie do produkcji grzybów używa się pniaków i pni drzew. Możesz uprawiać grzyby na drewnie niskiej jakości, używając tego, na którym występują boczniaki w naturze twojego obszaru..
Długie kłody należy pociąć na kawałki o długości 30-40 centymetrów i moczyć w wodzie przez tydzień. Przy ekstensywnej uprawie wygodniejsze i bardziej praktyczne jest stosowanie prętów o średnicy 25 cm lub większej. Jeśli kłody są świeżo ścięte, nie ma potrzeby ich moczenia. Przed dodaniem grzybni wilgotność drzewa powinna wynosić 80-90 proc.
Po namoczeniu przygotowane drewno należy zaatakować grzybnią boczniaka. Można to zrobić na kilka sposobów:
- Przygotowane batony układa się jeden na drugim w kilku rzędach, a na końcu każdego z nich wylewa się 100-150 gramów grzybni boczniaka. Grzybnię można dziś kupić w każdym specjalistycznym sklepie sprzedającym nasiona i produkty ogrodnicze. Aby zapobiec wysychaniu, zainstalowane i zainfekowane pręty są owinięte polietylenem, a na wierzchu pokryte mokrymi trocinami lub słomą.
- Grzybnię można wprowadzić poprzez wywiercenie lub wycięcie otworów w prętach, w które wylewa się grzybnię, a na wierzch zaślepić mchem lub zakleić taśmą klejącą.
- Możesz infekować pręty w następujący sposób: odciąć wierzch dysku o grubości 1,5-2 cm, wypełnić grzybnię, a następnie przybić dysk gwoździami.
Drewno zanieczyszczone jedną z tych metod jest przenoszone do pomieszczenia o temperaturze 15–20 stopni (może to być chłodnia, pusta piwnica). Aby drzewo nie wyschło, jest okresowo podlewane wodą, a dla poprawy mikroklimatu przykrywane perforowaną folią.
Batoniki zarastają w ciągu 2–2,5 miesiąca. O tym, że są w pełni dojrzałe, świadczy pojawienie się białej, puszystej powłoki na powierzchni drzewa. Pudełko na grzyby jest gotowe – możesz je odstawić na stałe. Idealnym rozwiązaniem może być zacieniony obszar ogrodu. Pręty są wkopane w ziemię na dwie trzecie wysokości, co zapobiegnie wysychaniu grzybni i zwiększy przyszłe zbiory.
Grzyby zaczną rosnąć, gdy nadejdzie deszczowa pogoda i temperatura ustabilizuje się na poziomie 8-14 stopni, dzieje się to zwykle we wrześniu-październiku lub marcu-kwietniu, czyli w momencie, gdy pojawiają się na wolności. Ważne jest, aby pamiętać, że jeśli jest suche, gorące lato, grzybnię należy okresowo podlewać.
Plon boczniaka zależy od rodzaju użytego drewna i średnicy prętów (im więcej, tym lepiej). W uprawie na gatunkach liściastych (dąb, buk) plon 18–20 kg drewna, na gatunkach liściastych (wierzba, olcha, topola i inne) – 12–15 kg. Maksymalny plon z takiej grzybni zbiera się w większości przypadków w trzecim roku..
Ekstensywny sposób uprawy boczniaków praktycznie nie wymaga nakładów finansowych, kosztów energii elektrycznej i przygotowania specjalnego pomieszczenia. Jest prosta, zrozumiała i idealna dla każdej osoby, która chce urozmaicić swoje menu grzybowymi przysmakami..
Intensywna metoda uprawy boczniaków
Metoda intensywna różni się od ekstensywnej szeregiem zalet, a mianowicie: wyższym plonem oraz tym, że grzyby można pozyskiwać przez cały rok, a nie tylko w czasie ich naturalnego owocowania. Jednocześnie metoda intensywna wymaga specjalnego przygotowania pomieszczeń i wytworzenia w nich pewnego stałego mikroklimatu, a także dostępności miejsca i sprzętu do przechowywania i przygotowania podłoża..
Pierwsze próby uprawy boczniaków metodą intensywną podjęto w połowie lat 60. XX wieku na Węgrzech, aw 1971 roku w Holandii rozpoczęła działalność pierwsza pełnoprawna pieczarkarnia. Od tego czasu uprawa grzybów rozprzestrzeniła się skokowo na całym świecie i nadal jest niezwykle popularna wśród tych, którzy chcą założyć własną firmę lub po prostu mieć mały, ale stabilny sposób zarabiania pieniędzy..
Jakie przesłanki są potrzebne
Do intensywnej uprawy boczniaków nadają się wszelkie pomieszczenia, w których istnieje możliwość utrzymania wymaganego mikroklimatu (określonej temperatury, wilgotności powietrza, oświetlenia i niezbędnej wentylacji). Z tego jasno wynika, że lokal powinien być przynajmniej zelektryfikowany. Należy zauważyć, że boczniak przestaje owocować w temperaturach powyżej 25 stopni, dlatego w niektórych przypadkach może być potrzebne nie tylko ogrzewanie, ale także chłodzenie powietrzem. Biorąc pod uwagę ten fakt, do uprawy grzybów najlepiej jest używać piwnic, które latem nie nagrzewają się zbytnio..
Uprawa boczniaka składa się z fazy kiełkowania i owocowania, które wymagają różnych temperatur, różnych stopni oświetlenia i różnej wilgotności powietrza. Jeśli chcesz umieścić skrzynkę na przenośniku, musisz przygotować do tego dwa izolowane pomieszczenia..
Pomieszczenia, w których planowana jest uprawa grzybów, muszą być starannie przygotowane. Idealnie posadzka powinna być zabetonowana lub przynajmniej pokryta gruzem lub piaskiem, ściany otynkowane lub pokryte polietylenem. Przed zainstalowaniem bloków grzybowych wszystkie powierzchnie należy wybielić wapnem, co uchroni grzybnię przed zakażeniem patogenną mikroflorą.
Przygotowanie podłoża
Jak już się dowiedzieliśmy, do uprawy boczniaków można wykorzystać różne materiały. Jednak najbardziej optymalną i niedrogą opcją jest użycie słomy różnych zbóż do przygotowania podłoża. Słoma musi być świeża, koloru złotego, czysta i wolna od pleśni..
Pierwszym etapem przygotowania podłoża jest jego zmielenie do wielkości 5-10 centymetrów. Następnie słomę należy namoczyć w wodzie na jeden dzień, aby wchłonęła niezbędny zapas wilgoci. Optymalna wilgotność podłoża wynosi 70%. Możesz określić te wartości procentowe w domu w następujący sposób: jeśli ściśniesz namoczony substrat w dłoni, powinny pojawić się kropelki wody. Jeśli woda spływa strumieniami, musisz pozbyć się nadmiaru wilgoci, ściskając.
Kolejnym etapem przygotowania jest obróbka cieplna zwilżonej słomy, co pozwala na zniszczenie konkurentów boczniaków – pleśniowych grzybów i innych szkodliwych mikroorganizmów. W tym celu istnieją metody sterylne i niesterylne..
Istotą metody sterylnej jest obróbka podłoża za pomocą autoklawów. Ale ze względu na niedostępność i wysokie koszty jest używany tylko w specjalistycznych laboratoriach do produkcji grzybni.
W dużych pieczarkarniach oraz przy uprawie boczniaków w przydomowych ogrodach w większości przypadków stosuje się niesterylną metodę obróbki cieplnej. W zwykłych warunkach domowych można to zrobić w następujący sposób: posiekaną zwilżoną słomę umieszcza się w dowolnych pojemnikach dostępnych w gospodarstwie i zalewamy wrzątkiem, trzymamy przez 4–5 godzin, po czym woda jest osuszana – podłoże jest gotowe do sadzenia. Takie przetwarzanie powoduje, że słoma jest mniej sztywna i przekształca zawarte w niej składniki odżywcze w formę bardziej dostępną dla boczniaków..
Sadzenie grzybni (inokulacja)
Sadzenie należy rozpocząć dopiero wtedy, gdy podłoże ostygnie do temperatury 25-30 stopni, jeśli te liczby są wyższe, to grzybnia może po prostu umrzeć. Większość pieczarkarni wykorzystuje do sadzenia tzw. Bloki, czyli perforowane worki foliowe wypełnione substratem zmieszanym z grzybnią.
Optymalny rozmiar torby do tych celów to 50 cm szerokości i 100 cm wysokości. Worki są wcześniej perforowane, wykonując 10-12 otworów o średnicy 10 mm z każdej strony. Sadzenie grzybni wygląda następująco: szczelnie układa się warstwę przygotowanego podłoża, na którą cienko wysiewa się grzybnię iw ten sposób warstwy układa się na samą górę. Szybkość nanoszenia grzybni wynosi 3-5% masy podłoża. Należy zaznaczyć, że do momentu sadzenia grzybnię należy przechowywać w lodówce, a dzień przed zaszczepieniem umieścić w pomieszczeniu o temperaturze pokojowej..
Po napełnieniu worek jest kilkakrotnie wstrząsany, a wierzch mocno zaciska się tak, aby polietylen stykał się ze słomką. Waga takiego bloku to zwykle około 14-15 kg. Gotowe bloki grzybów przenoszone są do pomieszczenia do kiełkowania.
Kiełkowanie
Najbardziej odpowiednia temperatura dla wzrostu i rozwoju grzybni boczniaka to 24 stopnie, wilgotność powietrza musi być utrzymywana na poziomie 75-90%. Do pomiaru wilgotności służy specjalne urządzenie – higrometr, a do jego utrzymania można postawić w pomieszczeniu pojemniki z wodą lub po prostu od czasu do czasu podlewać podłogi.
Światło podczas kiełkowania nie jest potrzebne, wręcz przeciwnie, jasne oświetlenie może spowolnić rozwój grzybni. Wentylacja w tym czasie również nie jest wykonywana, ponieważ pewien nadmiar dwutlenku węgla jest uważany za korzystny dla kiełkowania.
Kilka dni po posadzeniu grzybni powierzchnia podłoża zmienia kolor na biały, pełny wzrost grzybni następuje po 14-18 dniach w zależności od wielkości bloku i ilości zaszczepionego materiału.
Po całkowitym zarastaniu bloki przenoszone są do owocnikarni. Należy uważać, aby grzybnia nie została zakażona. Czarne, jaskrawopomarańczowe lub zielone plamy na powierzchni podłoża mogą wskazywać na obecność infekcji. Takie worki należy natychmiast wyjąć z komory kiełkowania..
Owocowanie
Aby rozpocząć proces owocowania, należy ustawić temperaturę w pomieszczeniu na 20 stopni, aw ciągu 4-5 dni stopniowo zmniejszać ją do 15 stopni i pozostawić na tym poziomie do końca dojrzewania grzyba.
Oświetlenie musi być włączone na 8-10 godzin dziennie i wystarczy umieścić jedną lampę zimnego niebieskawego światła na każde 20 metrów kwadratowych. m. Brak światła może prowadzić do skrzywienia kształtu grzyba, jednak stopień skrzywienia lub skręcenia łodygi jest bardziej zależny od braku tlenu.
Aby pobudzić owocnikowanie, konieczne jest zapewnienie blokom świeżego powietrza. W tym celu w większości przypadków stosuje się wentylację wymuszoną z możliwością wymiany 3-4 objętości powietrza na godzinę.
Wilgotność w komorze do owocnikowania powinna być utrzymywana na poziomie co najmniej 90%, gdyż jej spadek może negatywnie wpłynąć na ilość i jakość plonu.
Od pojawienia się początków owocników do początku zbierania grzybów trwa to zwykle 6-7 dni. Boczniak rozwija się w agregatach zawierających grzyby różnej wielkości. Musisz od razu odciąć całą kiść, nawet jeśli chcesz zostawić małe owoce, to i tak już nie wyrosną.
Boczniak owocuje falami, a pierwsza fala stanowi około 70% całkowitego zbioru, druga – 20-25%, a trzecia – pozostałe 5. Dlatego lepiej ograniczyć się do pierwszego i drugiego zbioru, a następnie wyjąć worki z komory i przygotować je do kolejnego cyklu … Odstęp czasu między falami wynosi od półtora do dwóch tygodni.
Zużytych klocków nie trzeba wyrzucać. Możesz umieścić je w zacienionym miejscu w ogrodzie, aby wyrzucić resztę plonu. Następnie podłoże z worków jest wykorzystywane jako dodatek witaminowy do karmy dla zwierząt gospodarskich lub jako cenny nawóz i materiał do ściółkowania warzywnika..
Jak widać, uprawa boczniaków to produkcja niemal bezodpadowa, która pozwala na zdobycie wartościowego produktu spożywczego dla własnej rodziny. W razie potrzeby uprawę grzybów można wykorzystać jako dodatkowy dochód – tutaj najważniejsze jest znalezienie kupującego. Wielu entuzjastów, którzy zaczynali od dwóch lub trzech bloków w małej piwnicy, odkryło technologię i przekształciło to hobby w duży dochodowy biznes. Wszystko będzie zależało od twoich pragnień i możliwości..
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis