Rezydencja ma dwa poziomy, każdy z nich dotyka ziemi z nachyleniem w określonych miejscach przekraczającym 30 stopni. Górna część domu komunikuje się z przestrzenią zewnętrzną od strony ulicy. Jednocześnie panoramiczne okna i drzwi dolnego poziomu otwierają się na zaciszny ogród, którym budynek jest odizolowany od widoków z zewnątrz.
Monochromatyczność to kolejna cecha tego projektu. Zewnętrzna część willi jest prezentowana w kolorze białym, kontrastując z czarnymi ramami okiennymi. Wnętrze sprawia wrażenie jeszcze bardziej ascetycznego, z betonowymi podłogami i sufitem pozbawionymi wszelkich wykończeń. Na tym tle łazienka, pokryta glazurą, jawi się jako dom luksusu i komfortu.
Pozorna prostota projektu willi wynika z chęci architektów do podkreślenia malowniczego krajobrazu tego śródziemnomorskiego regionu.
Projekt jako całość wspiera ideę, że teren przeznaczony pod budowę domu jest czymś więcej niż tylko poligonem doświadczalnym dla autorskiego pomysłu. Zgodnie z tą koncepcją to cechy krajobrazu w połączeniu z życzeniami klienta powinny wyznaczać kierunek projektowania.
Zdjęcie: Jordi Surroca.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis