Treść artykułu
- Cel i wymiary
- Instrukcja krok po kroku
- Utworzenie „koryta”
- Urządzenie poduszkowe
- Hydroizolacja
- Szalunki
- Wzmocnienie
- Zalewanie betonem
- Zakończenie pracy
Główną funkcją obszaru niewidomego jest odprowadzanie wody powierzchniowej (deszczu i roztopów) z podstawy domu. Wśród kilku opcji powłok, betonowe ślepe obszary są jedną z najczęściej spotykanych w prywatnym domu. W tym materiale rozważymy szczegółowo ustawienie obszaru niewidomego własnymi rękami.
Cel i wymiary
Zgodnie z normami obszar ślepy jest częścią obowiązkowych środków wodoszczelnych, które mają zapobiegać przemakaniu gruntów podstawowych (przede wszystkim wrażliwych na zmiany wilgoci) wodami powierzchniowymi. Oznacza to, że to nie sam fundament chroni obszar niewidomy przed wodą (jest do tego hydroizolacja), ale gleby, ponieważ wiele jego rodzajów, po przekroczeniu określonego poziomu wilgotności, traci swoje właściwości wytrzymałościowe.
Ponadto obszar niewidoczny może służyć jako ścieżka wokół domu i służyć jako element projektowania krajobrazu..
Należy od razu powiedzieć, że nie ma osobnego standardu rozmieszczenia niewidomego obszaru. Istnieją trzy główne dokumenty regulujące wymagania dotyczące szerokości, kąta nachylenia, wysokości nad planowanym poziomem, przygotowania gruntu fundamentowego i tak dalej. Będziemy działać zgodnie z ich wymaganiami, mówiąc o aranżacji ślepej powierzchni pod fundament listwowy.
Kilka słów o mitach. Żaden z dokumentów regulacyjnych nie wskazuje na zależność szerokości ślepej powierzchni od wielkości zwisu dachu. W większości przypadków rzeczywisty współczynnik kształtu jest podawany jako zalecany. Chociaż czasami nie można zaobserwować wskazanego przekroczenia szerokości ślepej powierzchni nad usunięciem okapu dachu o 20-30 cm. Zgodnie z normą zwisy boczne dla domów jedno- lub dwupiętrowych z niezorganizowanym odpływem powinny mieć więcej niż 60 cm (klauzula 3.24 SNiP 31-06-2009), a szerokość ślepego obszaru zależy od rodzaju gleby, a jej minimalny rozmiar może wynosić 70 cm.
Schemat obszaru niewidomego. 1. Fundament i ściana. 2. Ziemia. 3. Przygotowanie żwiru. 4. Przygotowanie piasku. 5. Hydroizolacja. 6. Obszar ślepy betonu. 7. Siatka wzmacniająca. 8. Szalunki. 9. System drenażowy wokół domu. 10. Rura spustowa
W instrukcji, którą powinni kierować się deweloperzy, organizacje budowlane i służby nadzoru („Schematy kontroli operacyjnej…”), jest bezpośrednie wskazanie szerokości ślepej powierzchni dla dwóch rodzajów gruntu:
- gliniasty – co najmniej 100 cm;
- piaszczysta – co najmniej 70 cm.
Wskazuje się tutaj również, że nachylenie obszaru niewidomego powinno mieścić się w zakresie 1-10%.
Ale jeśli gleby opadają, do akcji „włącza się” inny dokument normatywny – „Przewodnik projektowania fundamentów…” (do SNiP 2.02.01–83). I stwierdza, że szerokość obszaru ślepego dla gruntu osiadającego typu I powinna wynosić od 1,5 m, a typu II – od 2 m, z podniesieniem zewnętrznej krawędzi obszaru ślepego ponad planowaną powierzchnię terenu o 5 cm (paragraf 3.182).
W obu przypadkach ślepy obszar powinien zachodzić na zatoki jamek więcej niż 0,4 m, a kąt nachylenia powinien być większy niż 3 °, czyli 5,2% (p 4,30).
Minimalna grubość pokrycia betonowego obszaru niewidomego będzie znajdować się na jego zewnętrznej krawędzi. W oparciu o standardową grubość warstwy zbrojenia z betonu ochronnego (min. 30 mm) powinna ona wynosić od 70 mm.
Grubość obszaru niewidomego w piwnicy zależy od szerokości obszaru niewidomego i kąta nachylenia. Łatwo to obliczyć: pomnożyć szerokość ślepego obszaru przez kąt nachylenia (w procentach) i podzielić przez 100, a wynik dodać do grubości zewnętrznej krawędzi.
Instrukcja krok po kroku
Utworzenie „koryta”
Ponieważ betonowy obszar ślepy może służyć jako ścieżka wokół domu, podlega SNiP III – 10–75. Warstwę żyzną (humusową) należy usunąć na całej szerokości ślepej powierzchni. Jego grubość może być różna, ale należy pamiętać, że głębokość koryta powinna być wystarczająca, aby pomieścić poduszkę pod roletą, której grubość powinna być większa niż 10 cm (punkt 1.13 SNiP III – 10–75).
Do rozmiaru należy dodać grubość materiałów termoizolacyjnych (w razie potrzeby) oraz podziemną betonową część obszaru niewidomego. Powierzchnia dna rynny powinna mieć nachylenie w kierunku odpływu i być zagęszczona do momentu, w którym na ziemi nie pozostaną żadne odciski z ubijaka (str. 3.26 SNiP III – 10–75). Grubość zagęszczonej warstwy zapadających się gruntów musi wynosić co najmniej 15 cm (str. 3.182 „Instrukcja …” do SNiP 2.02.01–83). Podczas układania pogłębienia pod ślepym obszarem wokół domu układa się drenaż, jeśli przewiduje to projekt budowlany.
Urządzenie poduszkowe
Betonowy obszar ślepy układa się na zagęszczonej piaszczystej podstawie (str. 3.16 SNiP III – 10–75). Szczelina od planowanej podstawy do trzymetrowej szyny powinna być mniejsza niż 10 mm. Dolną warstwę poduszki może stanowić żwir lub tłuczeń kamienny o frakcji 40–70 mm z klinem (wypełnienie porów) o frakcji 5–10 mm. Całkowita grubość poduszki powinna wynosić co najmniej 10 cm, zalecana grubość to 15 cm (w tym co najmniej 5 cm piasku). Warstwa gruzu jest podlewana i ubijana w trzech etapach, aż ustanie ruchliwość frakcji głównej i klinującej. Odchylenie poziomu przygotowania tłucznia nie powinno przekraczać 15 mm na 2 m długości.
Hydroizolacja
Na wierzchu piasku układana jest warstwa oddzielająca materiału hydroizolacyjnego. Może to być geomembrana lub folia polietylenowa o grubości 200 mikronów. Płyty z tych materiałów mają wymiary wystarczające do pokrycia obszaru niewidomego na szerokość, a na całej długości są sklejane ze sobą lub układane na zakład z zakładką 0,5 m. W przypadku gleb falujących zaleca się ułożenie warstwy izolacyjnej (najczęściej stosuje się ekstrudowaną piankę polistyrenową). Przy układaniu dwuwarstwowym szwy w górnym rzędzie są przesunięte względem dolnego o połowę wielkości arkusza.
Szalunki
Szalunek do betonowania jest montowany z deski krawędziowej o grubości 20 mm. Po zamontowaniu szalunku konieczne jest ułożenie listew na urządzenie dylatacji (będą one również służyć jako latarnie do kształtowania nachylenia powierzchni niewidomych). Szerokość spoiny dla twardych powierzchni wynosi 15–20 mm, głębokość spoiny to min. 1/4 grubości ślepej powierzchni.
Odległość między szwami zależy od grubości ślepego obszaru u podstawy. W przypadku powłok monolitycznych łączy się je ze szwami technologicznymi (wielkość uścisku jednego wypełnienia) i przyjmuje się, że są równe około 25-krotnej grubości warstwy. Tak więc dla grubości ślepego obszaru u podstawy 15 cm, odległość między dylatacjami wynosi 4 m. Oparcie ślepej powierzchni do podstawy zapewnia również dylatację. Uformowany jest w postaci arkusza pokrycia dachowego, ale nie grubszego niż 5 mm.
Wzmocnienie
Najprostszą opcją zbrojenia jest zastosowanie siatki drogowej 100×100 o grubości 4 mm. Między poszczególnymi kartami musi istnieć co najmniej jedna nakładka komórek. Odległość od zbrojenia do powierzchni betonu musi wynosić co najmniej 30 mm (łącznie z końcami płyty). Na tym samym etapie układane są wszystkie niezbędne elementy kanału burzowego.
Zalewanie betonem
Do wypełnienia obszaru niewidomego używany jest beton marki M200. Po wylaniu i ukształtowaniu kąta nachylenia powierzchnię należy przykryć na 4 godziny, aby zapobiec drenażowi betonu. W SNiP III – 10–75 (str. 3.18) zaleca się w tym celu pokrycie świeżego betonu pokryciem dachowym i wlanie na wierzch 10 cm warstwy piasku, który zwilża się przez dwa tygodnie.
Zakończenie pracy
Po 14 dniach z powierzchni niewidocznej powierzchni usuwany jest piasek i pokrycia dachowe, z dylatacji usuwane są listwy i wypełniane mastyksem bitumicznym zawierającym 20% wypełniacza mineralnego.
W celu zwiększenia wodoodporności i odporności na ścieranie powierzchni betonowego obszaru żaluzji jest prasowany. Prasowanie na mokro wykonujemy dwa tygodnie po wylaniu betonu, prasowanie na sucho – bezpośrednio po wylaniu.
Aby uzyskać obszar niewidoczny o wysokich właściwościach dekoracyjnych, stosuje się technologię betonu tłoczonego lub artystycznego.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis